รักสามเรา...เราสามคน

 
“แดดร้อนนะ =O=* ”
ผมบ่นอุบอิบ วันนี้เป็นวันหยุดที่ผมควรจะนอนตบพุงอยู่บ้านแต่วันนี้กลับโดนคุณแม่สุดเลิฟปลุกให้ตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพื่อให้ออกมาช่วยจ่ายตลาดเป็นเพื่อน -_- ไปตั้งแต่ 7 โมงกว่าๆ จนตอนนี้ 10 โมงกว่าแล้ว คุณแม่ผู้บังเกิดเกล้ายังซื้อของไม่เสร็จเลย ถ้าไม่ติดว่าช่วยถือของอยู่ล่ะก็ ผมชิงกลับบ้านไปแล้ว -_-;
“อย่าบ่นน่ะเค แม่ไม่อยากมาตลาดบ่อยๆ ก็ซื้อเผื่ออาทิตย์หน้าไปเลยไงจ้ะ ^^”
“ -_- ^” ผมถอนหายใจแบบเอือมๆแล้วเดินตามแม่อย่างไม่บ่น เพราะถึงบ่นไปก็ไม่ช่วยอะไรให้มันดีขึ้น
11:00 A.M
โอ้ย ~ กลับบ้านได้สักที ผมวางของทั้งหมดไว้ในครัวก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนอนแพ่รหลาที่โซฟากำมะหยี่สีแดงสด เมื่อหัวผมสัมผัสกับหมอนหนังตาก็เริ่มจะปิด แต่...หมอนมันมีกลิ่นหอมแปลกๆ =_= และกลิ่นนี้มันก็เหมือนกลิ่นของ....ไอ้แจ็ค!! ผมรีบเบิกตาดูโลกทันที นั่นไงว่าแล้ว! ไอ้แจ็คส่งยิ้มกวนๆมาให้ผม ในมือมันถือไอติมแท่ง เห็นแล้วก็อยากกินแต่มันคงไม่ใช่เวลามาอยากกินไอติมตอนนี้หรอกนะ ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที
“มึงเข้าบ้านกูมาได้ไงเนี่ยไอ้แจ็ค”
“เดินเข้ามา” ขอขอบคุณสำหรับคำตอบของมึงมาก -_-*
“อ้าว...พี่แจ็ค”
ในขณะที่ผมกำลังปะทุร้ายไอ้แจ็ค จู่ๆเมจิก็เดินลงมาจากข้างบน เมจิส่งยิ้มหวานให้แจ็ค ทำให้ในหัวผมนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนในโรงยิม ใช่....เมจิสารภาพรักกับไอ้แจ็ค เมจิเดินมานั่งลงข้างๆไอ้แจ็ค ผมก็เขยิบตูดตัวเองออกมาให้ห่างจากไอ้แจ็ค ผมจำเป็นต้องเปิดทางให้น้องสาวตัวเองทั้งที่ผมเองก็รักไอ้แจ็คเหมือนกัน ทำไมชีวิตรักของผมมันถึงมีอุปสรรคมากมายอย่างนี้นะ T^T รักกันแต่คบกันไม่ได้มันโครตทรมานเลยว่าไหม
“เมจิ เดี๋ยวพี่ไปเอาขนมให้นะ”
“ค่ะ พี่เค”
ผมลุกขึ้นยืนเดินไปทางห้องครัว สงสัยหล่ะสิว่าแม่ผมไปไหน =_= แม่ผมอยู่บ้านไอ้แจ็คนู่น ไปหาเพื่อนสุดเลิฟของเค้าน่ะ ผมหยิบขนมที่ซื้อมาจากตลาดมาจัดใส่จานให้ดูน่ากินก่อนจะเดินไปกินน้ำที่ตู้เย็น
     ผมจะทำยังไงดีกับเรื่องของแจ็ค ถ้ามันกับเมจิรักกันผมคงเจ็บเจียนตายเลยมั้ง ขนาดที่เป็นอยู่ตอนนี้ใจผมยังเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ผมแอบรอบมองสองคนนั้นที่ยิ้มร่าคุยกันอย่างสนุกสนาน มีความสุขกันจังเลยนะ....แต่ก็ดูเหมาะสมกันดี ผมปลงกับตัวเองเงียบๆแล้วหยิบจานขนมเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและวางจานขนมลงตรงหน้าสองคนนั้น
“เมจิ พี่ขึ้นไปนอนก่อนนะ”
พอผมบอกเมจิจบก็เดินขึ้นมาบนห้องตัวเอง พอเปิดประตูเข้าห้องปับผมก็ทิ้งตัวเองลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า อ่อนแรง ถูกแม่ใช้ให้ไปซื้อของเป็นเพื่อนก็เหนื่อยพออยู่แล้ว ยังจะต้องมาเหนื่อยใจอีก โธ่~ ชีวิตตู ทำไมมันยุ่งเหยิงแบบนี้วะ หลับดีกว่าตู U_U
ซวบ~
-_-; หืมอะไร?
ซวบ~
พึ่บ!
ผมรีบดึงผ้าห่มออกจากตัวทันทีเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังกอดผมอยู่ แขนของใครบางคนพาดอยู่กลางลำตัวผม รึว่าจะเป็นเมจิ แต่ก็คงไม่ใช่ เพราะเมจิไม่จำเป็นต้องแอบเข้ามากอดผมแบบนี้ มีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ
ผลั่ก!
ตุ้บ!
“อั่ก =[]=!!!”
ผมจัดการถีบไอ้แจ็คให้ตกจากเตียง ก่อนจะเลิกคิ้วมองมันประมาณว่า เข้ามาในห้องทำไม แต่รู้สึกว่ามันจะไม่รู้สำนึกกับการถีบของผม แจ็คลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินมาทิ้งตัวนอนบนเตียงอีกครั้ง แต่หัวมันซบอยู่บนหน้าอกผม
ตึกตัก...ตึกตัก....ตึกตัก
หัวใจผมสั่นไหวอย่างรุนแรง ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้แจ็คจะได้ยินใจผมเต้นไหม แต่ที่รู้ๆคือ...ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องผลักไสมัน ผมปล่อยให้ไอ้แจ็คนอนอยู่บนอกตามสบาย แหม...ยังอุตส่าตามกูขึ้นมาถึงห้องอีกนะมึง ผมรอบมองใบหน้าเรียวคมที่ตอนหลับตาพริ้มนอนสบาย ไอ้แจ็คจัดว่าเป็นคนหล่อนะ มีผู้หญิงมากมายในโรงเรียนตามจีบมันบึม มันเป็นคนมีเสน่ห์ ขนาดน้องสาวผมยังหลงเสน่ห์มันเลย การสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอของมัน ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่ามันหลับแล้ว ถ้าเมจิมาเห็นสภาพแบบนี้หล่ะก็...มีหวังได้เกลียดพี่ชายอย่างผมไปจนตายแน่ๆ
“กูรักมึงนะ...แจ็ค” ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันอย่างเบามือ “เพราะกูไม่อยากให้เมจิเสียใจ มึงเข้าใจกูนะ ถ้ากูพร้อมเมื่อไรกูจะบอกเมจิเอง มึงอดทนรอกูก่อนนะ”
“กูรอมึงได้เสมอไอ้เค”
ชักมือกลับแทบไม่ทัน จู่ๆไอ้แจ็คก็ลืมตาขึ้นมาแถมมันยังพลิกตัวตรึงแขนทั้งสองข้างผมเอาไว้ สายตาเราสองคนสบกันแบบตั้งใจ หวั่นไหวเหลือเกิน ตอนนี้รู้สึกหน้าผมมันร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ อยากจะขัดขืน...แต่ร่างกายมันกลับไม่ฟังอะไรเลยจนใบหน้าไอ้แจ็คเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากเราสองก็แตะกัน ลิ้นร้อนของไอ้แจ็คสอดเข้ามาชิมความหวานในโพรงปากผม ซึ่งผมก็ชอบนะ...รสจูบที่แสนหอมหวาน ที่มีเพียงเราสองคนเท่านั้น มือทั้งสองข้างของผมโอบรอบไอ้แจ็คอย่างลืมตัว เราสองคนจูบกันนานมาก นานมากซะจนผมแทบหายใจไม่ออก ใช่! หายใจไม่ออก =[]=!!!
“อื้อๆๆ!!”
เมื่อผมประท้วงมันในลำคอ ในที่สุดปากของผมก็เป็นอิสระสักที เฮ้อ~เกือบตายเพราะจูบเดียวแล้วไหมหล่ะ =///=
“กูรักมึงนะ รักมึงม๊ากมาก” ไอ้แจ็คกอดผมแน่น พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข เอาเถอะ...ถือว่าบรรเทาความเจ็บปวดของมันไปแล้วกัน รอยยิ้มน้อยๆของผมผุดขึ้นมาเล็กน้อย ผมรักมันจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย
       ที่หน้าประตูห้องของเคมีสองสาววัยกลางคนยืนแอบดูสองหนุ่มอยู่เงียบๆ รอยยิ้มที่ดูแล้วเจ้าเล่ห์แปลกๆผุดขึ้นมาประดับอยู่บนใบหน้าของทั้งสองคน ใช่...สองสาวนี่ก็คือแม่ๆของแจ็คกับเค
“ตายจริงลูกเคของฉันกับลูกแจ็คของเธอเค้าชอบกันอยู่สินะ” แม่ของเคหันไปพูดกับแม่ของแจ็ค
“ใช่ แต่ดูเหมือนหนูเมจิก็ชอบลูกแจ็คเหมือนกันนะวิ” แม่ของแจ็คว่าถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นั่นสิ ฉันหล่ะสงสารเคจัง ฉันจะเชียร์เคกับแจ็ค”
“ฉันก็ด้วย!”
แล้วคุณแม่ทั้งสองคนก็แท็กมือกัน จากนั้นก็เดินลงไปช่วยเมจิที่ถูกใช้ให้เตรียมข้าวกลางวันอยู่ในครัว บางที...จะต้องมีใครสักคนที่ต้องเจ็บปวดเพราะความรักก็ได้นะ