รักสามเรา...เราสามคน

“แดดร้อนนะ =O=* ”

ผมบ่นอุบอิบ วันนี้เป็นวันหยุดที่ผมควรจะนอนตบพุงอยู่บ้านแต่วันนี้กลับโดนคุณแม่สุดเลิฟปลุกให้ตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพื่อให้ออกมาช่วยจ่ายตลาดเป็นเพื่อน -_- ไปตั้งแต่ 7 โมงกว่าๆ จนตอนนี้ 10 โมงกว่าแล้ว คุณแม่ผู้บังเกิดเกล้ายังซื้อของไม่เสร็จเลย ถ้าไม่ติดว่าช่วยถือของอยู่ล่ะก็ ผมชิงกลับบ้านไปแล้ว -_-;

“อย่าบ่นน่ะเค แม่ไม่อยากมาตลาดบ่อยๆ ก็ซื้อเผื่ออาทิตย์หน้าไปเลยไงจ้ะ ^^”

“ -_- ^” ผมถอนหายใจแบบเอือมๆแล้วเดินตามแม่อย่างไม่บ่น เพราะถึงบ่นไปก็ไม่ช่วยอะไรให้มันดีขึ้น

11:00 A.M

โอ้ย ~ กลับบ้านได้สักที ผมวางของทั้งหมดไว้ในครัวก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนอนแพ่รหลาที่โซฟากำมะหยี่สีแดงสด เมื่อหัวผมสัมผัสกับหมอนหนังตาก็เริ่มจะปิด แต่...หมอนมันมีกลิ่นหอมแปลกๆ =_= และกลิ่นนี้มันก็เหมือนกลิ่นของ....ไอ้แจ็ค!! ผมรีบเบิกตาดูโลกทันที นั่นไงว่าแล้ว! ไอ้แจ็คส่งยิ้มกวนๆมาให้ผม ในมือมันถือไอติมแท่ง เห็นแล้วก็อยากกินแต่มันคงไม่ใช่เวลามาอยากกินไอติมตอนนี้หรอกนะ ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที

“มึงเข้าบ้านกูมาได้ไงเนี่ยไอ้แจ็ค”

“เดินเข้ามา” ขอขอบคุณสำหรับคำตอบของมึงมาก -_-*

“อ้าว...พี่แจ็ค”

ในขณะที่ผมกำลังปะทุร้ายไอ้แจ็ค จู่ๆเมจิก็เดินลงมาจากข้างบน เมจิส่งยิ้มหวานให้แจ็ค ทำให้ในหัวผมนึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนในโรงยิม ใช่....เมจิสารภาพรักกับไอ้แจ็ค เมจิเดินมานั่งลงข้างๆไอ้แจ็ค ผมก็เขยิบตูดตัวเองออกมาให้ห่างจากไอ้แจ็ค ผมจำเป็นต้องเปิดทางให้น้องสาวตัวเองทั้งที่ผมเองก็รักไอ้แจ็คเหมือนกัน ทำไมชีวิตรักของผมมันถึงมีอุปสรรคมากมายอย่างนี้นะ T^T รักกันแต่คบกันไม่ได้มันโครตทรมานเลยว่าไหม

“เมจิ เดี๋ยวพี่ไปเอาขนมให้นะ”

“ค่ะ พี่เค”

ผมลุกขึ้นยืนเดินไปทางห้องครัว สงสัยหล่ะสิว่าแม่ผมไปไหน =_= แม่ผมอยู่บ้านไอ้แจ็คนู่น ไปหาเพื่อนสุดเลิฟของเค้าน่ะ ผมหยิบขนมที่ซื้อมาจากตลาดมาจัดใส่จานให้ดูน่ากินก่อนจะเดินไปกินน้ำที่ตู้เย็น

     ผมจะทำยังไงดีกับเรื่องของแจ็ค ถ้ามันกับเมจิรักกันผมคงเจ็บเจียนตายเลยมั้ง ขนาดที่เป็นอยู่ตอนนี้ใจผมยังเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ผมแอบรอบมองสองคนนั้นที่ยิ้มร่าคุยกันอย่างสนุกสนาน มีความสุขกันจังเลยนะ....แต่ก็ดูเหมาะสมกันดี ผมปลงกับตัวเองเงียบๆแล้วหยิบจานขนมเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและวางจานขนมลงตรงหน้าสองคนนั้น

“เมจิ พี่ขึ้นไปนอนก่อนนะ”

พอผมบอกเมจิจบก็เดินขึ้นมาบนห้องตัวเอง พอเปิดประตูเข้าห้องปับผมก็ทิ้งตัวเองลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า อ่อนแรง ถูกแม่ใช้ให้ไปซื้อของเป็นเพื่อนก็เหนื่อยพออยู่แล้ว ยังจะต้องมาเหนื่อยใจอีก โธ่~ ชีวิตตู ทำไมมันยุ่งเหยิงแบบนี้วะ หลับดีกว่าตู U_U

ซวบ~

-_-; หืมอะไร?

ซวบ~

พึ่บ!

ผมรีบดึงผ้าห่มออกจากตัวทันทีเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังกอดผมอยู่ แขนของใครบางคนพาดอยู่กลางลำตัวผม รึว่าจะเป็นเมจิ แต่ก็คงไม่ใช่ เพราะเมจิไม่จำเป็นต้องแอบเข้ามากอดผมแบบนี้ มีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ

ผลั่ก!

ตุ้บ!

“อั่ก =[]=!!!”

ผมจัดการถีบไอ้แจ็คให้ตกจากเตียง ก่อนจะเลิกคิ้วมองมันประมาณว่า เข้ามาในห้องทำไม แต่รู้สึกว่ามันจะไม่รู้สำนึกกับการถีบของผม แจ็คลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินมาทิ้งตัวนอนบนเตียงอีกครั้ง แต่หัวมันซบอยู่บนหน้าอกผม

ตึกตัก...ตึกตัก....ตึกตัก

หัวใจผมสั่นไหวอย่างรุนแรง ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้แจ็คจะได้ยินใจผมเต้นไหม แต่ที่รู้ๆคือ...ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องผลักไสมัน ผมปล่อยให้ไอ้แจ็คนอนอยู่บนอกตามสบาย แหม...ยังอุตส่าตามกูขึ้นมาถึงห้องอีกนะมึง ผมรอบมองใบหน้าเรียวคมที่ตอนหลับตาพริ้มนอนสบาย ไอ้แจ็คจัดว่าเป็นคนหล่อนะ มีผู้หญิงมากมายในโรงเรียนตามจีบมันบึม มันเป็นคนมีเสน่ห์ ขนาดน้องสาวผมยังหลงเสน่ห์มันเลย การสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอของมัน ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่ามันหลับแล้ว ถ้าเมจิมาเห็นสภาพแบบนี้หล่ะก็...มีหวังได้เกลียดพี่ชายอย่างผมไปจนตายแน่ๆ

“กูรักมึงนะ...แจ็ค” ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันอย่างเบามือ “เพราะกูไม่อยากให้เมจิเสียใจ มึงเข้าใจกูนะ ถ้ากูพร้อมเมื่อไรกูจะบอกเมจิเอง มึงอดทนรอกูก่อนนะ”

“กูรอมึงได้เสมอไอ้เค”

ชักมือกลับแทบไม่ทัน จู่ๆไอ้แจ็คก็ลืมตาขึ้นมาแถมมันยังพลิกตัวตรึงแขนทั้งสองข้างผมเอาไว้ สายตาเราสองคนสบกันแบบตั้งใจ หวั่นไหวเหลือเกิน ตอนนี้รู้สึกหน้าผมมันร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ อยากจะขัดขืน...แต่ร่างกายมันกลับไม่ฟังอะไรเลยจนใบหน้าไอ้แจ็คเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนในที่สุดริมฝีปากเราสองก็แตะกัน ลิ้นร้อนของไอ้แจ็คสอดเข้ามาชิมความหวานในโพรงปากผม ซึ่งผมก็ชอบนะ...รสจูบที่แสนหอมหวาน ที่มีเพียงเราสองคนเท่านั้น มือทั้งสองข้างของผมโอบรอบไอ้แจ็คอย่างลืมตัว เราสองคนจูบกันนานมาก นานมากซะจนผมแทบหายใจไม่ออก ใช่! หายใจไม่ออก =[]=!!!

“อื้อๆๆ!!”

เมื่อผมประท้วงมันในลำคอ ในที่สุดปากของผมก็เป็นอิสระสักที เฮ้อ~เกือบตายเพราะจูบเดียวแล้วไหมหล่ะ =///=

“กูรักมึงนะ รักมึงม๊ากมาก” ไอ้แจ็คกอดผมแน่น พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข เอาเถอะ...ถือว่าบรรเทาความเจ็บปวดของมันไปแล้วกัน รอยยิ้มน้อยๆของผมผุดขึ้นมาเล็กน้อย ผมรักมันจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย

       ที่หน้าประตูห้องของเคมีสองสาววัยกลางคนยืนแอบดูสองหนุ่มอยู่เงียบๆ รอยยิ้มที่ดูแล้วเจ้าเล่ห์แปลกๆผุดขึ้นมาประดับอยู่บนใบหน้าของทั้งสองคน ใช่...สองสาวนี่ก็คือแม่ๆของแจ็คกับเค

“ตายจริงลูกเคของฉันกับลูกแจ็คของเธอเค้าชอบกันอยู่สินะ” แม่ของเคหันไปพูดกับแม่ของแจ็ค

“ใช่ แต่ดูเหมือนหนูเมจิก็ชอบลูกแจ็คเหมือนกันนะวิ” แม่ของแจ็คว่าถอนหายใจเฮือกใหญ่

“นั่นสิ ฉันหล่ะสงสารเคจัง ฉันจะเชียร์เคกับแจ็ค”

“ฉันก็ด้วย!”

แล้วคุณแม่ทั้งสองคนก็แท็กมือกัน จากนั้นก็เดินลงไปช่วยเมจิที่ถูกใช้ให้เตรียมข้าวกลางวันอยู่ในครัว บางที...จะต้องมีใครสักคนที่ต้องเจ็บปวดเพราะความรักก็ได้นะ