Love and Run หนีรักร้ายสาววายสายซิ่ง

 วันต่อมา................. ปิ้ง~ 
  2-3 วันผ่านมาฉันต้องไปเข้าค่ายอัปลักษณ์ (อัตลักษณ์ -*-) ที่เต็มไปด้วยนักเรียนแออัดกำลังยืนจัดกระเป๋าบ้าง เม้าท์กับเพื่อนบ้าง ( '^') ฉันได้แต่มอง...และก้อมองง... เพราะความจริงฉันจัดกระเป๋าเสร็จตั้งแต่เทอมไหนแล้วก็ไม่รู้ววว~~! (เร็วนะเจ๊ -..-) ตอนนี้ฉันแค่ยืนรอเวลาที่จะได้ขึ้นรถแอร์คันใหญ่เตรียมเดินทางไปค่าย 'เซนท์ซิทีฟ' > (เซนต์อีลีฟ) ฉันยืนมองผู้คนมากมายก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนที่สายตาจะจ้องไปที่...นักเรียนชายกลุ่มที่ใส่เสื้อผ้า โค-ตะ-ระ ไร้ระเบียบ -/- แต่สายตามันกลับจ้องไปที่ 1 บุคคลในกลุ่มนั้น เขามีผมสีทองอ่อนไม่เข้มมาก นัยต์ตาสีแดง ที่กำลังยืนพิงเสาอย่างสงบจนกระทั่ง.....
 เฮือก!!....หมอนั่นหันมาเจอฉันจนเอาแทบฉันจะเบือนหน้าหนีไม่ทันเลยทีเดียว?! O_O!! 
 "เฮ้~ โย่วๆๆ" 
 ใครมาแร็ปโย่อะไรแถวนี้ฟ๊ะ!! -_-;;;
 "ไง.....คิรินแฝดน้องผู้ต่ำต้อย" 
 "อ๊ะ!!...ใครใช้ให้เธอมาเรียกฉันอย่างนี้ - -*" 
 คิรินทำหน้าแก้มป่องไม่พอใจผู้ชายอะไรทำตัวอย่างกับผู้หญิง -*- 
 "โอ๋เอ๋ๆๆ~~ อย่างอลเลยน่าา" 
 เสียงของคิระแฝดพี่ที่กำลังเดินเข้ามาด้วยเช่นกัน
 "หน็อย..ฉันไม่ใช่เด็กนะเฟ้ย!!:(" 
 "อ่าวไง...คิระแฝดพี่จิตฉุกเฉิน" 
 "ห๊ะ!!...ใครจิตฉุกเฉินกันว๊าก!!" 
 ฉันว่าเขาจิตฉุกเฉินจริงๆแหละ - -*
 "ฮ่ะๆ ฉันว่าชื่อของฉันมันสยองแล้วนะแต่ชื่อของคิระมันสยองกว่าอ่ะ ก๊ากๆๆๆ" 
 บางทีคิรินก็ตามคิระไปเหมือนกัน -**- 
  ฉันเหลือบหันไปมองหมอนั่นทว่าเขากลับหายตัวไปแล้วท่าทางคงจะขึ้นรถแอร์ไปแล้วมั้ง? แล้วเมื่อไหร่ฉันจะขึ้นซะทีเนี่ย!! รอนานแล้วนะย๊ะ!!:( 
 "นี่เมื่อไหร่เราจะขึ้นรถแอร์ซะที!! ฉันเข่าอ่อนแล้วนะ:(" 
 "เออจริงด้วย...งั้นตามมาละกัน" 
 คิระสะดุ้งก่อนจะเป็นผู้นำพาฉันและคิรินไปที่รถแอร์ เฮ้อ~ มีพวกทึ่มนี่เป็นเพื่อนชีวิตของฉันจะรอดไหมเนี่ย เฮ้อออ~~  
                          
 
                                                      'Next to episode 5 ^o^' 
                                                                        By : Marchmelo ^o^ . . .