สงครามวัยมันส์ พันธุ์อสูร

     เด็กสาวแห่งวิญญาณสีดำเอาแต่นั่งมองการเคลื่อนไหวที่ว่องไวและยากจะสังเกตทันของเหล่าข้ารับใช้อย่างเพลิดเพลิน รอยยิ้มที่เหยียดออกราวกับปิศาจที่กำลังจ้องมองเหยื่ออันโอชะ ดวงตาที่มองจิกเล็กน้อยไปที่อีกฝ่ายซึ่งกำลังต่อสู้กับข้ารับใช้ของตัวเองนั้นซ่อนความกระหายหิวของคาวเลือดอย่างเอ่อล้น รอยยิ้มที่เพียงเหยียดยิ้มเพียงเล็กน้อยถูกฉีกจนกว้างด้วยความสนุกที่กำลังเผยออกมาอย่างชัดเจน ขณะที่เธอได้แต่มองการต่อสู้นั้นจากที่สูงเงาจากด้านหลังก็ไม่รอช้าที่จะพุ่งเข้าใส่เธอหมายให้เธอร่วงหล่นลงสู้พื้นด้านความเร็วที่ยากจะยั้งทัน
 
"รีบไปตายซะ ยัยเตี้ย"!!
 
"..."
 
แรงถีบของอีกฝ่ายทำให้ร่างที่นั่งอยู่บนขอบตึกสูงร่วงลงมา ใบหน้าที่เคยเหยียดยิ้มได้ปรากฏรอยยิ้มแสนสะพรึงให้ผู้ถีบเธอลงมาราวไม่รู้ร้อนอะไรก่อนจะยื่นมือไปราวจะคว้าร่างนั้นลงมาด้วยทั้งที่ร่างของเธออีกไม่กีนาทีร่างเธอก็จะกระแทกกับพื้น ดวงตาสีดำสนิทของเธอค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงราวโลหิต ปีกสีดำทมิฬคู่ใหญ่กว่าร่างงอกออกจากแผ่นหลังเล็กก่อนกางเต็มความยาวก่อนกระพืบเพียงครั้งแรงกระพืบนั้นทำให้ร่างของเธอบินกลับขึ้นไปอยู่บนระดับความสูงกว่าตึกราวเมตรกว่า
 
"อะไรกัน"
 
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยและตกตะลึงนั้นเริ่มมีสีซีดแทนสีเลือด หวาผวา หวาระแวง และหวาดกลัวต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เหงื่อเม็ดโตผุดออกมามากมาย ร่างกายเริ่มหมดแรงและชาจนขยับไม่ได้ รอยยิ้มของเด็กสาวถูกหุบลงทันทีเมื่อรับรู้ถึงเงาของใครบางคนซึ่งกำลังจะหมายซัดเธอให้ปลิวไปยังพื้น
 
"มีสองคนเหรอ ชิ"!!!
 
ร่างของชายผู้คลุมผ้าเตะลงกลางหลังของเด็กสาวเต็มแรงก่อนจะโดดเข้าหาหญิงสาวที่กำลังหวาดกลัวแล้วโอบบกอดให้ร่างนั้นซุกซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมแล้วหายลับไป 
 
ตูม!!
 
ราวกับเสียงกัลปนาศ เมื่อร่างของเด็กสาวกระแทกลงพื้นอย่างแรงเศษหินก้อนเล็กก้อนน้อยกระเด็นกระดอนไปทั่วทิศพร้อมฝุ่นละออง การหล่นลงพื้นของเด็กสาวทำให้การต่อสู้บนพื้นหยุดชะงัก
 
"ภูผา"
 
เสียงของเด็กสาวตวาดลั่นก่อนจะปรากฏร่างเลือดโชกทั้งใบหน้า
 
"นายท่าน"
 
"ไปกับฉัน...ที่เหลือ"
 
เธอเว้นว่างการพูดลงก่อนเหลือบไปมองการต่อสู้ที่ชะงักลงเพราะเธอด้วยดวงตาแดงก่ำดุดัน ก่อนจะหันไปอีกทางเมื่อทุกอย่างเงียบไปราวนาทีเศษเธอจึงยื่นมือไปทางด้านข้ารับใช้
 
"ฆ่าพวกมันให้ตายก่อนที่ฉันจะลงมือเองในเวลาอีกสามสิบนาทีข้างหน้า"
 
เมื่อสิ้นคำสั่งของเด็กสาวข้ารับใช้ของเธอก็ไม่รอช้าที่จะคุกเข่ารับคำบัญชานั้นอย่างว่าง่าย
 
"ตามบัญชาแห่งนายท่าน"
 
"ไปกันได้แล้ว ฉันคิดว่าครั้งนี้คงต้องออกแรงมากกว่าทุกครั้งเสียแรง"
 
"ตามบัญชาแห่งนายท่าน"
 
เมื่อสิ้นคำร่างของชายผู้เป็นข้ารับใช้ก็ช้อนร่างที่โชกเลือดทั่วใบหน้าให้อยู่ในอ้อมกอดก่อนโดดไปทางเบื้องหน้าด้วยกำลังที่ไร้ขีดจำกัด เมื่อลับตาไปการต่อสู้จึงเริ่มขึ้นอีกครั้งและมีทีท่าว่าจะรุนแรงมากขึ้น อีกด้านหนึ่งก็ไม่แพ้กันเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของข้ารับใช้มองไปรอบทิศก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากก่อนตวาดลั่นทั่วอาคารร้างที่ว่างเปล่า
 
"เธอก็เป็นเลเลอร์เหมือนกันสินะ ไม่ออกมาเล่นด้วยกันหน่อยรึไง"
 
"..."
 
"น่าจะรู้ดีนี้ ว่าพวกเราต้องสู้กัน...พวกที่มีสัญญากับปีศาจเท่ากับนั้นเป็นการประกาศว่าพร้อมจะเปื้อนเลือด"
 
"..."
 
"ทำเงียบไป ก็อย่าคิดว่าฉันจะหลงกลโง่เง่าพรรค์นี้เลย"
 
"กรี๊ดดดดดด"!!!
 
"ภูผา"
 
"ระวังตัวด้วยขอรับนายท่าน"
 
เมื่อสิ้นเสียงของข้ารับใช้เด็กสาวก็ไม่รอช้าที่จะพุ่งตัวไปอีกทางซึ่งมีร่างของผู้หญิงวัยยี่สิบย่างสามสิบวิ่งไปอย่างรวดเร็วซึ่งชายชุดคลุมสีดำเห็นท่าไม่ดีจึงรีบตามไปแต่ก็ถูกขวางทางด้วยข้ารับใช้ของเด็กสาวห่างกันเพียงเมตรกว่า
 
"นั้นคือหน้าที่ของเหล่าผู้เป็นนายจะตายรึรอดขึ้นอยู่กับพวกเขา...เราเป็นเพียงแค่ข้ารองเท้า"
 
"ถอยไปซะ"!!!
 
เมื่อสิ้นเสียงการประทะจึงเกิดขึ้นและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนทางด้านของเหล่าเลเลอร์ก็ไม่แพ้กันการต่อสู้ทั้งรุกและรับมีเป็นระยะ แต่ฝ่ายที่เพลิดเพลินกันการไล่ล่าคือเด็กสาวนามนายท่าน เธอที่ได้เปี่ยมด้านความสามารถจึงรู้สึกสนุกกับการไล่ล่าเป็นพิเศษ
 
"แกมันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ"
 
"ฮา...ถ้างั้นเธอมันก็ไม่ต่างกัน"
 
เด็กสาวกระพืบปีกสีดำทมิฬคู่ใหญ่ซึ่งก่อให้เกิดแรงลมราวกับพายุซัดเข้าใส่หญิงอีกคนจนร่างเซไถลไปไกล เด็กสาวหุบปีกเข้ากันก่อนที่ปีกจะค่อยๆสลายกลายเป็นเงาดำประทับลงบนแผ่นหลังเล็กนั้นดังเดิม ร่างที่ไถลไปไกลค่อยๆพยุงตัวขึ้นก่อนเม้มริมฝีปากแน่นเป็นเส้นตรงชัดเจนประจวบกับร่างของเด็กสาวเดินเข้ามาย่อกายลงนั่งมองข้างๆ
 
!!!
 
ร่างของหญิงสาวสะดุ้งโหยงก่อนจะถูกกดลงด้วยบางอย่างที่ไม่เห็นด้วยตา ดวงตาของเธอจ้องมองเด็กสาวเบื้องหน้าที่เหยียดยิ้มอย่างเพลินใจกับการไล่ล่าเหยื่อตรงหน้าราวปีศาจ
 
"สงสัยอะไรเหรอ"
 
"เธอดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อน ทั้งที่ต้องลงมือฆ่าคนเลยนะยัยเตี้ย"
 
"อ้อ...อันนี้ก็ไม่รู้สินะ"
 
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้ร้อนนะ"
 
"มีอะไรจะบ่นอีกไมยัยป้า"
 
"เธอเป็นใครกันแน่ ใช่เลเลอร์เหมือนพวกเราแน่เหรอ? เธอมีพลัง...ทั้งที่เลเลอร์คนอื่นไม่มี"
 
หญิงสาวเอ่ยก่อนพยายามดิ้นหนีออกจากบางสิ่งที่กดร่างเธอจมกระดุกกระดิกไปไหนไม่ได้ เด็กสาวเงียบไปก่อนจะมีแววความเศร้าฉายอยู่ในดวงตาสีดำทมิฬคู่นั้น ก่อนที่คนที่ถูกกดจทพิ้นจะทันรู้คำตอบจากบางสิ่งที่มองไม่เห็นก็ค่อยๆปรากฎรูปร่าง ดวงตาสีเขีวงอมเหลืออำพันของมันเหลือบมองหญิงสาวก่อนจะตว้าร่างของเธอมากุมไว้ในมือแน่น
 
"ปล่อยนะ"
 
"ฮา...ปล่อยแน่นอน แต่หลังจากนี้นะ คุณป้า"
 
เด็กสาวเอ่ยก่อนยิ้มร่าแล้วเดินนำไปอย่างอารมณ์ดี เมื่อมาถึงพื้นที่การต่อสู้สิ่งที่เรียกความหวาดกลัวให้กลับหญิงสาวได้มากกว่าตัวประหลาดที่จับเธอแน่นคือภาพของเหล่าข้ารับใช้ที่นอนหายใจแผ่วเบาทั้งคน 
 
"เธอ...เป็นวิญญาณหลงทางเหรอ"
 
"ฮา...แต่ก่อนนะใช่"
 
"ทำไมเธอถึงกลับมามีตัวตนได้"
 
"อันนี้ตอบให้ไม่ได่หรอกนะ"
 
เด็กสาวกวนประสาทข้ารับใช้ของอีกฝ่ายก่อนยื่นมือออกไปด้านหน้าเพียงเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆคว่ำมือลง ปากที่บ่นพึมพำแทบไม่ได้ยินเสียงหยุดลงทันทีที่โลหิตไหลลงมาจากฝ่ามือเล็ก โลหิตที่ไหลลงมาเริ่มหนืดก่อนก่อตัวเป็นดาบเล่มยาวราวเมตรกว่า ดวงตาของเด็กสาวมองข้ารับใช้ของอีกฝ่ายอย่างมีชัยก่อนหันไปมองหญิงสาวผู้เป็นเลเลอร์ด้านข้าง
 
"จ-จะทำอะไรนะ"
 
"เปล่านี้"
 
"ไม่นะ...ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย"
 
"อาเนะ"
 
เสียงของข้ารับใช้ผู้สวมเสื้อสีแสบตาเอ่ยอย่างแผ่วเบา 
 
"Good Night"
 
เมื่อสิ้นคำของเด็กสาวคมดาบในมีอของเธอก็ตัดเอาหัวของอีกฝ่ายขาดกระเด็นกลิ้งคลุ้งๆไปด้านข้ารับใช้ของเลเลอร์ที่หมดลมหายใจ ดวงตาไร้วิญญาณสบเข้ากับข้ารับใช้ทั้งสอง ดวงตาที่ถลึงจนแทบปลิ้นออกมานั้นบ่งบอกถึงความกลัวสุดขีด
 
"เธอมัน"
 
"แล้วแต่จะคิด...ฉันแค่ทำตามกฎของเกมส์นี้"
 
"เธอมันปีศาจ"
 
"ถ้างั้น"
 
เด็กสาวเอียงคอก่อนใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากของข้ารับใช้ไร้นายก่อนเหยียดยิ้มราวปีศาจกระหายเลือด
 
"จะมีชีวิตอยู่...หรือตายไปพร้อมๆกับนายของตัวเอง"
 
"..."
 
"นายท่านคิดจะ"
 
ไม่ทันที่ภูผาจะได้เอ่ยจบเด็กสาวก็หันมาปรามอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มชวนฝันแม้จะมองยังไงก็ยิ้มนางมารดีๆนี้เอง
 
"ฉันให้เวลาเลือก"
 
"ตายจะดีกว่า"
 
"สไนเปอร์"
 
"ฉันเป็นวิหคเพลิงนะ ไม่ใช่ปืน"
 
ข้ารับใช้ผู้มีเรือนผมสีแดงเพลิงเอ่ยก่อนเดินเข้าไปใกล้เด็กสาวก่อนมองคนที่นอนหายใจไม่เป็นจังหวะอย่างเฉยเมย
 
"เจก้า"
 
"ครับนายท่าน"
 
เคี้ยวทมิฬแห่งเหมันต์เอ่ยรับคำก่อนเดินเข้ามาขนานร่างของเด็กสาวอีกด้านหนึ่งมองตรงไปยังชายชุดคลุม เด็กสาวหันหลังเดินถอยยออกมามองตาข้ารับใช้ที่ถูกปรามไปเชิงออดอ้อนซึ้งอีกฝ่ายก็ดูจะรู้หน้าที่ ย่อกายลงให้เด็กสาวนั่งบนไหล่แข็งแกร่งนั้นก่อนจะยืดตัวขึ้นพร้อมกับเสียงของเด็กสาวที่เปล่งคำออกมา
 
"ฆ่ามันซะ"
 
ข้ารับใช้ไม่รอช้า เพียงทั้งคู่ตวัดมือเหมือนสับอากาศ ร่างของข้ารับใช้ไร้นายก็ไร้ลมหายใจไปในทันที รอยยิ้มของเด็กสาวปรากฎให้เห็นก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิกคักเบาๆราวกับปีศาจกำลังเพลิดเพลินกับความตายของผู้อื่น
 
"เกมส์นะ มันกำลังจะเริ่มหลังจากนี้ต่างหากละ ฮา"
 
-------------------------(จบ:สงคราม)-----------------------------------------------