สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

สูตรที่ 8 ด้วยความอิจฉา
 
เช้าวันต่อๆๆๆๆๆๆๆๆมา......... ฉันไปเรียนด้วยความรู้สึกเพรียและเหมื่อยตามร่างกายสุดๆ เพราะเมื่อวานมันสุดแสนจะทรมานมากเลย จนกิ๊บสงสัยว่าฉันไปทำอะไรมา ถึงได้กลายเป็นสภาพศพเดินได้อย่างนี้ ฉันเล่าให้เธอฟังอย่างละเอียดยิบ ซึ่งมันน่าขำมากตรงไหนมิทราบ…………
 
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันไม่อยากจะหัวเราะเธอหรอกนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ”
 
“เอ้อ ฉันมันบ้า”ฉันทำเป็นงอนใส่กิ๊บ และเดินหน้าบึ้งมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนก่อนเธอ
เมื่อมาถึง พอกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องเรียน แต่อ๊ากกก!! นายน้ำแข็ง ไม่รู้ว่าโพล่มาจากทางไหนแฮะ แถมเขายังมาทำหน้าตาทะเล้นกวนๆ ใส่ฉันอีก ก่อนที่เขาจะเดินตัดหน้า เข้าห้องเรียนไปก่อนฉัน
 
“ฮึ!”
 
“……………”ฉันตาค้าง!ทันที เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขาเมื่อกี้นี้ คิดแล้วรู้สึกหมั่นใส้จริงๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ! นายน้ำแข็งหน้าหล่อ….ชิเชอะๆๆๆๆๆ!!!
 
พวกเรานั่งเรียนไปตามปกติ จนกระทั้งท้ายชั่วโมง อาจารย์วิวผู้แสนโหดเหี้ยมผู้นี้ ก็สั่งงานให้ทำในทุกครั้งทุกคราบทุกกกก.....ไม่มีแม้วันหยุดราชการเลย แต่ครั้งนี้บอกว่าให้ทำเป็นคู่แฮะ! แต่ละคู่จะได้คนละหัวข้อ และแน่นอนว่าสาวๆหลายคนก็ต้องอยากจะคู่กับเทลแน่นอน!!รวมไปถึงฉันด้วย แต่ยกเว้น!กิ๊บคนเดียวที่รู้สึกว่าจะไม่ชอบขี้หน้าเทลเพียงคนเดียว แล้วอาจารย์ก็เริ่มอ่านชื่อแต่ละคนว่าใครคู่กับใครไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่มีวี้แววว่าใครที่ได้คู่กับเทลเลย พอมาถึงชื่อฉันโอ้ววว(ลุ้นๆๆ) ฉันตั้งใจฟัง ตื่นเต้นสุดๆจนหัวใจจะระเบิดเป็นจุย!! เพราะในใจแอบหวังไว้ว่าจะต้องเป็นเทล จะต้องเป็นเขา! ต้องเป็นเขา!!!!!เท่านั้น อ๊ายยยย!!! และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเองเลยค่ะ เหมือนยังกับฝันแน่ะ แต่ทว่าเมื่อลืมตาตื่นขึ้น มา ก็พบโลกแห่งความจริง กับรังสีอำมหิตที่เพ่งมายังฉันจากผู้หญิงทั่วทุกมุมในห้องนี้ ต่างก็มองมาที่ฉัน ด้วยความอิจฉาริษยา..แบบว่าบรรยากาศมันน่าหยอดหยอง น่ากลัวว๊ากกกกกกกกกกกก
 
“ครูหวังว่าพวกเธอจะทำรายงานมาได้ดีและทันกำหนดส่งน่ะ ถ้าใครไม่ทำ คงรู้นะว่าฉันจะทำยังไง”แล้วอาจารย์ก็ส่งสายตาอันดุร้ายสายฟ้าแลบ เยี้ยงปีศาจนั้นมา ทำเอาทุกคนต้องตอบรับ อย่างสุภาพ
 
“ครับ/ค่ะ”
 
“แม้ ยิ้มหน้าบานแฉ่งเลยนะ”
 
“ก็ใครจะไปคิดล่ะ ว่าฉันจะได้คู่กับเทลนิ”
 
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”
 
“ก็แน่สิ ฮ่าๆๆ”ฉันชักจะรู้สึกชอบอาจารย์วิวขึ้นมาแล้วล่ะสิ ถึงจะโหดไปหน่อยก็เถอะ
 
“ดูมันนน…สิ! ทำเป็นดีใจสะดีดสะดิ๊ง!ไปได้ ฉันละหมั่นใส่จริงๆ”
 
“ใช่ ฉันก็ไม่ชอบขี้หน้ามันมาตั้งแต่แรกแล้วละ ทำเป็นอ๋อยเทลของพวกเราอย่างนั้น อย่างนี้”
 
“ยังเนี่ย มันต้องสั่งสอน….”
 
“ฉันว่าเราเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพวกยัยหวากันเถอะ รับรองยัยพวกนั้นต้องคิดเหมือนเราแน่”
 
“ฉันว่า เราสร้างเรื่องเพิ่มขึ้นมาอีกสักหน่อยดีไหม ให้พวกยัยหวาเกลียด แค้น!! ยัยนี้แบบว่าสุดๆเลยอ่ะ”
 
“นั้นสินะ”
 
หลังเลิกเรียน เย็นวันนี้ มันเป็นเวรทำความสะอาดห้องสมุดของฉันพอดี ปกติกิ๊บจะอยู่รอฉันก่อนแต่วันนี้เธอมีธุระที่บ้าน ก็เลยต้องรีบกลับ และขณะ ที่ฉันทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังจะเดินออกจากห้องสมุดเพื่อกลับบ้าน…………
 
ระหว่างเดินมา……เกือบจะถึงหน้าโรงเรียนแล้ว…..แต่ทว่า อยู่ๆ ก็มีพวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งซึ่งมีประมาณ 5-6 คนได้ เดินมาล้อมปิดฉันไว้เป็นวงกลม พอฉันมองพวกเธอ ก็พบว่าเป็นนักศึกษาของมหาลัยเดียวกันกับฉันนี้เอง ท่าจะดูไม่ดีแล้วสิ เพราะยัยพวกนี้ดูเหมือนจะมาหาเรื่องฉันซะแล้ว ฉันยังคงยืนนิ่งและใจเย็นดูสถานการณ์ต่อไป
 
“ยังเธอนี่นะ ที่เทลสนใจ เฮอะ!”
 
“ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย”ยัยผู้หญิงคนหนึ่งเดินก้าวออกมาและพูดขึ้น ดูเหมือนหล่อนจะมีอำนาจสูงสุดในนี้น่ะ
 
“พวกเธอต้องการอะไร”ฉันรู้ว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นแน่ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าฉันไปทำอะไรให้ยัยพวกนี้เอาตอนไหน แถมไม่คุ้นหน้าอีกต่างหาก
 
“เปล่า ก็แค่อยากสั่งสอนเธอสักหน่อย ที่บังอาจมายุ่งกับเทลของพวกเรา”
 
“จะทำอะไร”
 
“จับไว้ มัดและปิดปากมันซะ จะได้ไม่แหกปากร้อง ให้รำคาญหูฉัน”
 
“พวกเธอจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ”
แล้วพวกผู้หญิงอีก5คนก็ทำตามคำสั่งของยัยนี้ และลากฉันให้ตามพวกหล่อนไป
 
“อวกเอออะอำอะไออัน ออ่ยนะ อึ……(พวกเธอจะทำอะไรฉัน ปล่อยน่ะ)”
 
“ เพี๊ยยยย!!!!....หยุดแหกปากซะที! ถ้าไม่งันละก็ ฉันจะฆ่าเธอซะ ลากมันไป”หล่อนใช้ผ่ามือฝาดเข้าที่หน้าฉันอย่างแรงต่อเนื่องกันสัก3-4ที แล้วสั่งให้ยัยสองตัวนี้ กระชากลากฉันต่อไป
 
ณ ห้องพยาบาล………..
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องพยาบาล ผมจะมาอยู่ที่นี้ทุกวัน เรียกได้ว่าเป็นที่ส่วนตัวผมเลยก็ว่าได้ ไม่ใช่ว่าชอบหรืออะไรหรอก แต่มันดีสำหรับการพักผ่อนกายาของผมไปด้วย ผมจะอยู่ที่นี้จนพอใจ ถึงจะออกไป วันนี้เผลอหลับเลยเวลาไปหน่อย ผมเดินออกจากห้องพยาบาลมา ซึ่งมันเป็นอาคาร4ชั้น ซึ้งชั้นข้างล่างสุดมันเป็นห้องสมุดของมหาลัยแห่งนี้ ขณะเดินออกมานอกอาคาร ดันไปเหยีบเขากับอะไรสักอย่าง
 
“กระเป๋าสตางค์ นิ” ผมไม่สนใจ ชั่งมัน! แล้วผมก็เดินไป มุ้งหน้าไปที่รถต่อ
 
ฉันหยุดร้องและทำตามที่หล่อนบอก เดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าอาคารหลังหนึ่ง มันเป็นอาคารตึกเก่าๆในมหาลัยนี้แหละ ที่เลิกใช้งานไปนานแล้ว บริเวณรอบๆเปลี่ยว มีแต่ป่ารกๆเต็มไปหมด และน่าขนลุกมาก โดยเฉพาะเวลากลางคืน
 
“ถึงแล้วละ นี้ไงบทลงโทษของเธอ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
 
พอยัยนั้นพูดจบ ก็มีผู้ชาย 2 คน เดินออกมาจากอาคารเก่าหลังนั้น ดูหื่นๆ โรคจิตและบ้ากาม เลวทราม! ที่สุด
 
“ไหนละ ของหวานของฉัน”แล้วผู้หญิงที่จับฉันไว้ก็พลักฉันไปให้ผู้ชาย 2 คนนั้น
 
“ยัยนี้ล่ะ จัดการมันซะ และถ่ายคลิปไว้ด้วยน่ะฉันจะเอาไปประจานมัน ฮ่าฮะๆๆๆ”
 
“ได้แต่และอย่าลืมที่เราตกลงกันไว้ละ”
 
“แน่นอน สำเร็จเมื่อไหร่ พวกนายได้ตามที่ตกลงแน่”
 
 “เฮ้ย” ลากมันเขาไป”ฉันดิ้นสุดแรงแต่ก็เปล่าประโยชน์ แรงผู้หญิงคนเดียว จะไปสู้แรงผู้ชายได้ไง แถมยังตั้ง 2คนอีก พวกมันลากฉันเขามาในห้องเรียนเก่าๆห้องหนึ่งของตึกอาคารหลังนี้ ผู้ชายอีกคนเดินไปอีกฝาก เพื่อทำการกำลังตั้งกล้องเตรียมถ่ายอัดวีดีโออยู่ นี่พวกมันคิดจะทำอะไรบ้าๆอย่างนั้นจริงๆเหรอ ทำไงดีล่ะ
 
“อุด อะ ไอ้อ้าออ่ยอันนะ (หยุดน่ะไอ้บ้า ปล่อยฉันน่ะ”
 
“เฮ้ย หุบปากซะทีสิวะ”ชายร่างยักษ์ หน้าโหด ตวาดเสียงใส่ฉัน
 
“เรียบร้อยยังวะ”
 
“ครับลูกพี่”
 
“ฮะๆๆๆฮ่าๆๆ มามะมาให้พี่ หมั่มซะดีๆ”แล้วมันก็ต่อยหมัดเขาที่ช่องท้องของฉัน ทำให้ฉันจุกจนดิ้นและส่งเสียงไม่ได้ มันเคลื่อนตัวเข้ามาและใช้มือเกลี่ยๆ…ลูบๆไล่ๆไปตามร่างกายของฉัน ฉันพยายามขัดขืน ตอนนี้ทั้งน้ำตาและเหงื่อไหลอาบท่วมตัวฉันไปหมด ฉันสู้พวกมันต่อไปไม่ไหวแล้ว ไม่นะฉันไม่อยากโดนแบบนี้หยุดนะไอ้พวกบ้า ฮื่อๆๆๆ ไอ้นายนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาถ่าย!!อยู่ได้ แถมดูตาเป็นมันเชียวแหละ
 
“แคว๊กกก….”
 
มันฉีกเสื้อฉันขาดพรวด!!ทีเดียวเป็นราว จนเห็นเนื้อหนังบางส่วนของฉัน ตอนนั้นฉันเหลือบไปเห็นท่อนเหล็กที่วางอยู่เหนือศรีษะของฉันพอดี จึงพยายามจะหยิบมันมา และก็สำเร็จ เมื่อได้จุงหวะเหมาะเจาะ จึงไม่รอช้าที่จะ…. ฟาดใส่หัวไอ้นี้ทันที เต็มๆเป้าเลยล่ะ มันร้องออกมาเสียงดังฟังชัดทเมื่อโดนท่อนเหล็กฟาดที่หัว ด้วยความเจ็บ
 
จากนั้นมันก็เอามือกุมศรีษะของตัวเอง แล้วเลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากหัวไอ้หมอนี้ สมน้ำหน้า! ฉันใช้แรงที่เหลืออยู่ห่วงสุดท้าย พยายามจะลุกออกไปจากตรงนี้ แต่มันดันจับขาฉันเอาไว้ ถ้าไม่เป็นอยู่สภาพแบบนี้ละก็ คงจะสู้ได้เยอะกว่านี้ อาจจะรอดไปเลยก็ได้
 
“ฤทธิ์ มากนักนะนังนี้”เพี๊ยๆๆๆ! มันตบหน้าฉันอย่างแรงจนฉันหน้าหัน และหมอบลงกับพื้น
 
“อาก อะ เฮก อะ ฮะ”ฉันสำลักความจุกความเจ็บนี้ ที่กำลังแบกรับอยู่ แบบ....ปวดร้าวไปทั้งตัวเจ็บปวดที่สุดก็ตรงที่ใจนี้แหละ ฉันร้องไห้จนจะไม่มีน้ำตาสักหยดแล้ว สภาพในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากคนที่ใกล้จะตายเลยสักนิด
 
“ฮึๆๆ ฮ่าๆๆ”
 
“ช่วย-ด้-ว-ย”นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฉันเอ่ยออกมาได้
 
“เฮ้ย! ทำอะไรวะ ไอ้สาระเลวเอ๋ย”เสียงใครนะ นั้นใครที่มาช่วยฉัน
 
“ฮึย! นั้นมัน…..” พลั่วๆๆ เพี๊ย! ตุ๊บตั๊บๆๆ ผู้ชายคนนั้น อัดไอ้พวกสาระเลวนี้ ถึงกับลงไปนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น แล้วพวกมันก็ดูท่าจะกลัวเขาคนนั้นมาก ถึงขั้นยกมือไหว้ขอชีวิตเลยล่ะ
 
“อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ พวกผมผิดไปแล้ว”
 
“ไสหัวออกไปซะ และไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป”
 
“……………ไปสิวะ”พวกมันสะกิดกัน ถึงขั้นขนาดกลัวเขาคนนั้นมากเลยละ พวกมันวิ่งออกไปกระดองหดหัวจุดตู๊ด!ทันที เมื่อเขาคนนี้สั่ง!!!
 
ทำไมผมถึงได้รู้สึกอะไรอย่างนี้นะ รู้สึกโมโห โมโหมากแทบอย่างจะฆ่าพวกนั้นเลยล่ะ! นี้มันอะไรกัน กะอีแค่ผู้หญิงอย่างยัยนั้น ทำไมทำให้ผมโกรธมากได้ถึงขนาดนี้น่ะ ทั้งที่ผมก็ไม่ได้ชอบหน้ายัยนี้มาตลอด…………
 
ทีแรกผมกะจะขับรถออกไปแล้วล่ะ แต่เพราะกระเป๋าสตางค์นั้น รู้สึกว่ามันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ก็เลยเดินย้อนกลับ และเมื่อหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ใช่มันเป็นของยัยต่างด้าวนั้นจริงๆ แต่ทำไมถึงมาตกอยู่ที่นี้ได้ละ พอผมมองไปรอบๆก็เกิดสงสัยขึ้นมา เพราะผิดสังเกตแปลกๆ มันมีรอยเท้ากระจายอยู่รอบๆบริเวณเต็มไปหมด แถมมีลอยเหมือนตัวอะไรลมลงกระแทกพื้นอีก ผมคิดว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับยัยนั้นแน่ๆ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องตามหาเธอ แต่รู้สึกสงบใจไม่ได้ กระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก จึงรีบวิ่งตามหายัยนั้น จนทั่วมหาลัย แต่แล้วก็ไม่เจอ
 
นึกขึ้นได้ว่ามีอีกที่หนึ่งที่ผมยังไม่ได้ไป นั้นคือ อาคารร้างหลังหนึ่งที่อยู่ท้ายๆมหาลัย ที่เลิกใช้งานไปนานแล้ว ผมไม่รอช้าที่จะวิ่งไปที่นั้นทันที่ เมื้อใกล้เข้ามาถึงตัวอาคาร ผมได้ยินเสียงร้องของผู้หญิงที่ดังมาจากข้างในอาคาร ณ ที่ใดที่หนึ่ง ผมวิ่งเข้าไปตามเสียงนั้นและในที่สุดผมก็เจอเธอจนได้
 
ทันทีที่ผมวิ่งเข้ามา เห็นพวกมันกำลังทำมิดีมิร้ายกับเธออยู่ ผมยิ่งบ้าคลั่งเข้าไปใหญ่ สุดท้ายก็ยำพวกมันจนเละ!!!ภายในชั่วพริบตาเดียว
 
“เป็นอะไรไหม ยัยต่างด้าว นี่เธอ…….”เขาอุ้มฉันขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วถอดเสื้อ! มาคลุมเพื่อปกปิดร่างกายของฉัน ฉันพยายามลืมตาขึ้นมา เพื่อดูหน้าคนที่มาช่วยฉันไว้……เขาเรียกฉันด้วยชื่อคุ้นๆ….เป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก เทล!!
 
“นาย…นา…. ฮื่อๆๆๆ อึก………ฮื่อๆๆ”ฉันร้องไห้โดยที่ไม่มีเสียงสะอื้นใดๆ มีเพียงน้ำตาแห่งความทรมานที่แสนสาหัด จากข้างในใจของฉัน มันมีทั้งความดีใจ และความเจ็บปวด ผสมปนเปรอกัน จนฉันไม่สามารถจะรับรู้สิ่งใดๆได้เลย เหมือนมัน……………….จะขาดใจตายยยย
 
เทลสวมกอดฉันเพื่อปลอบให้ฉันดีขึ้น เขากอดฉันอย่างอ่อนโยนที่สุด! ฉันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากข้างในของเขา มันทำให้ฉันสงบสติลงได้ เขาเอามือมาลูบที่ศีรษะฉันเบาๆและบอกว่า…….
 
“ไม่เป็นไรแล้ว เธอปลอดภัยแล้ว”
เขายังคงกอดและลูบหัวฉันอยู่อย่างนั้นไปอีกสักพัก จนฉันหมดสติไป
 
ผมอุ้มเธอไปที่รถและพาเธอไปส่งโรงพยาบาล เมื่อมาถึงคุณหมอก็นำตัวเธอเข้ารักษาทันที ผมรอจนกระทั้งผ่านไปได้สักครึ่งชั่วโมงได้ หมอถึงออกมา
 
“หมอครับเธอเป็นยังไงบ้างครับ”
 
“เธอปลอดภัยแล้วครับ แต่ตอนนี้เธอหมดสติไป เพราะบาดแผลจากการโดนทำร้ายนั้น เดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”
 
“ครับ ขอบคุณมากครับ”
 
ผมให้เธอพักห้องพิเศษ และให้พยาบาลมาดูแลเธอ แต่ก่อนที่ผมจะกลับบ้าน ก็ขับรถแวะไปที่บ้านของเธอ เพื่อบอกให้คนที่บ้านของเธอทราบเรื่อง จากนั้นผมจึงกลับไปบ้านของตัวเอง
 
เมื่อมาถึงบ้าน ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆไปสักพัก คืนนี้นอนไม่ค่อยจะหลับเลย เพราะเรื่องของยัยนั้น นั้นแหละ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย………………..