สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

"ฮึ....ออกมาจนได้นะ ยัยต่างด้าวโรคจิต"

(｡>д <) 凸凸凸凸(โอ้โน้วววว ม๊ายยยก๊อดดด....เทลกับเนล อะไรๆยังไงกันเนี่ย!!! อยากรู้อ่ดิ........ถ้าชอบ凸ไลค์ ถ้าใช่ต้องอ่านนน...น่จ๊)อิิิิอิิิิ....

สูตรที่ 13 ยัยต่างด้าวโรคจิต!!  

“เฮ้ออ……. (_ _。)”ฉันนั่งถอนหายใจทิ้ง ไปวันๆ เป็นทอดๆไป คิดแล้วคิดอีก กับเรื่องเมื่อวาน ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจเปล่าๆ…อยากรู้ ประวัติความเป็นมา ของเรื่องเมื่อวานนี้จริงๆ โอ๊ยยย!! อกอีแป้น!จะระเบิดแตกกก...ตายอยู่แล้วนิ

“เป็นอะไรอีกล่ะ นั่งหน้าบึ่งอยู่ได้ ท้องขึ้นอืดรึไงย๊ะ”

“เฮ้ออออ………….”เสียงถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ๆยาวๆ ที่แส๊นน...จะหม่นหมอง เศร้าสลดใจm(_ _)m ….นางเป็นทุกข์เหลื๊ออออ….เกิน

“นี่!เนล เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่านิห่ะ!”

“อะ…อืมมม..”

“มันยังไงกันแน่นะ”

“อะไรของเธอ บ้าป่าวย๊ะเพ้อคนเดียวอยู่ได้”

“นี่ กิ๊บถ้าฉันเข้าไปถามเขาตรงๆมันจะดูเสียมารยาทไปป่าวอ่”

“ถามใคร เรื่องอะไร? ฉันจะไปตรัสรู้ด้วยเหรอ?”งันเหรอ จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องเมื่อวานให้กิ๊บฟัง…พูดไปน้ำตาตกใน ช้ำใจสุดๆ จู่ๆๆภาพของน้ำใบบัวบกก็ปรากฏเข้ามา….ชั่งเหมาะเจาะถูกกาลเทศะเข้ากับสถานการณ์ ได้ดีจริงงง!!!

“ว่าไงน่ะ เรื่องที่เธอกลุ้มหนักหนาเนี่ย เรื่องของไอ้หมอนี้เองหรอกเหรอ”

“เขาชื่อเทลย๊ะ ไม่ใช่ไอ้หมอนี้”

“เออ จะอะไรก็ชั่งเถอะ ”

“นี่เนล ฉันถามเธอจริงๆน่ะ เธอชอบส่วนไหนของไอ้หมอ…นายเทลอะไรนั้นน่”

“ก็ไม่รู้สิ ทั้งหมดล่ะมั่ง”

“ส่วนไหนว๊ะ!!...มองยั๊งไงยังไง..ก็ชั่วไปหมด”

“ห่ะ เมื่อกี้เธอ ว่าไงน่ะ”

“อ่อ…แฮ่ๆๆๆ…เปล่าๆไม่มีอะไร ฉันว่ามองส่วนไหน..ก็ดูดี๊ดูดีไปหมดเลยเน๊าะ!!!แฮ่ๆๆๆ”

“ใช่ไหมล่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลยน่ะ ที่กิ๊บบอกว่าเทลดูดีน่ะ” (*^o^*)

“อ่อ…แฮ่ๆๆ..ไงหรอกเหรอ….นั้นสิน่ะ”เฮอะ!!...ซะเมื่อไหร่ล่ะย๊ะ! ไม่มีวันซะหรอก ชาติหน้าฉันท์ใด…ขออย่าให้ลูกช้างเจอะเจอกับไอ้หมอนี้อีกเลย…เจ้าพะคูณณณณ….สาธุ  เพรี๊ยงงงงง(o`з´o)

“นี่ กิ๊บทำอะไรน่ะ”แปลกแฮ่ะ ที่อยู่ๆยัยกิ๊กก็พนมมือขึ้นแล้วหลับตาปี๋…ยังกะกำลังท่องคาถาแช่งใครอยู่ล่ะ

“อุ๊ย!...คือออ….ฉันเปล่าแช่..ออ…เอาเป็นว่าไม่มีอะไรหรอกน่ ฉันไหว้ พระแม่ธรณีน่ะ”

“พระแม่ธรณีเหรอ….ฉันต้องไหว้ด้วยไหมเนี่ย!!”

“ไม่ๆๆ…ไม่ต้องหรอก(;^_^A ….ฉันว่าเราไปเรียนกันได้แล้วน่ อีก 5 นาทีเอง”พูดจบยั๊ยกิ๊บก็ลุกพรวดพราดออกจากที่นั่ง แล้วเดินมุ่งหน้าสู่ห้องเรียนด่วน!!! โดยมีฉันที่เดินตามหลังกิ๊บไปอย่างงงๆๆๆสงสัย…..แต่ชั่งมันเถอะ…

ใน ขณะ ที่ฉันเดินมา ระหว่างที่กำลังจะเดินเลี้ยวตามทางมายังห้องเรียน ก็บังเอิญไปเห็นอะไรอะไรที่มันบาดตาบาดใจซะแล้ว…ก็จะอะไรล่ะ แน่นอนอยู่แล้ว เทลกับยัยผู้หญิงคนเมื่อวานนี้อ่ ทั้งคู่ยืนคุยอะไรกันสักอย่างนี่แหล่ะ ท่าทางสนิทสนมซะด้วยสิ หน็อยย..หมั่นไส้ชะมัดเลย!!!....อืมมม…เราทำเป็นเร่งรีบ…แล้ววิ่งไปชนยัยนั้นให้ล้มหัวทิ้มไปเลยดีไหมน่ะอิอิ….(o^з^o)

“อ่ะ…ยัยนั้นไปแล้วนิ….แน๊ะ!!ยังจะมีการโบกไม้โบกมือให้กันอีกซะด้วย….เชอะ!! (`O´*)”ไส้ยัยนี้ มันยาวชะมัดเลยอ่ หมั่นเท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที….

“ชิ่วๆๆๆ…ไปซะได้ก็ดี…ยัยยย….(อะไรดีอ่ คิดไม่ออกแฮ่ะ)” (+_+;;)

“อะ…แฮ่มมม….มารยาทดีจังเลยน่ แอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเนี่ย”

นะ….นายยย….เทล….ระ…รู้ได้ไงอ่ (@_@;) (O.O;) ว่าฉันแอบดูอยู่ตรงนี้  บ้าเหรอเป็นไปไม่ได้ นายนั้นมีพลังจิตรึไงกันน่

จะออกไปดีไหมน่… o(‧""‧)o ขืนออกไปหน้าแหกแหงๆๆเลยฉัน อับอายจนปิ๊ดคลุมก็ไม่อยู่แล้วนั้น!!

“จะออกหรือไม่ออกมา 1….2….3”หน็อยย…ยืนเก๊กท่า นับ 1-3 อยู่ได้ ไม่รู้ไงเล่า คนเขาเกร็งจะแย่อยู่แล้ววววเนี่ยยยยย!!! เอาว๊ะ…ออกก็ออก….ตีหน้าเซ้อ…ไม่รู้ไม่เห็นอะไรท่าจะดี….แต่ติดที่ว่าข้าพเจ้า จะทำได้แน่เหร๊อะ!!! เอาว๊ะ!!เป็นไงเป็นกัน สู้โว๊ยยยย!!!!!!!!!!!!!! ทันใดนั้น.............

โอ๊ะ!!.....`O´โอ้โน้วววว.....มาสะดุดขาตัวเองทำบ้า ห่า!อะไรตอนนี้ ล่ ห๊ะ ยัยเนล เอ๋อ บ้า ติ๊งต๊อง....ไม่ทันแล้วล่...จะล้มแล้ววววว......ฮ่าๆๆๆๆๆ หัวเราะได้อีกกก

พรึบ!!......คิดว่าล้มแล้วน่ แต่ว่าแปลกแฮ่ะ ไม่เจ็บแม้แต่ตี๊ดด!!เดียว....ควับ!!.....ทันทีที่หันมาแอ๊ะ!!!แอ๋.......... ที่แท้เทลนี้เอง มารับตัวฉันได้ทันเวลาแป๊ะเลย....ตกใจตั้งตัวไม่ทันเกือบจะเป็นลมแน่ะ กอ...ก้..นะ...หน้า...มัน....แต่ทำไมฉันถึงเปลี่ยนอารมณ์ได้ล่ะ จากโกรธเป็นเขินซะงั้นง่....

“ฮึ!….ยอมออกมาแล้วสิน่ ยัยโรคจิต”

“เฮ้ย!...โรคจิต….”ฉันมองหน้า…..!(⊙﹏⊙)

“หรือไม่จริง…ยัยมนุษย์ต่างด้าวโรคจิต”ทันทีที่ได้สติ นึกได้ว่าตัวเองกำลังโกรธอยู่ เลยพลักตัวเทลออก

"................................."

แต่เขากลับหัวเราะ ชอบใจ....ทั้งที่ฉันกำลังโกรธอยู่....

นี่ๆๆนายหยุด! หยุดเดี่ยวนี้เลยนะและหยุดทำหน้าทะเล้น ไม่เล่นแล้วอย่ามากวนประสาทได้ป่!!"ว่ายัยนั้นไส้ยาวแล้วน่ นายนี้ยาวกว่าโคตรๆๆๆเลยอ่….หมั่น จนหมั้น จะกลายเป็นหมั๋นอยู่แล้วเนี่ย…..

“ฉันไม่ได้แอบดูอะไรซะหน่อย ก็แค่บังเอิ๊ญญ….ผ่านมาก็เท่านั้นเอง” ( -`д´-)

“จ้องงงง……. OUO”ฉันจ้องเทล ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมั่นไส้สุดๆๆ ก่อนจะสะบัดหน้าเชิดใส่ เดินกระถืบเท้าแรงๆ และทิ้งท้ายด้วยคำพูดประโยคประโยคหนึ่ง

“เชอะ…..สนิทสนมกันดีจังเลยน่ แฟนนายสิน่…งันเหรอ ขอแสดงความยินดีด้วยน่ ขอให้นายมีความสุขมากๆล่กัน”

ฉันพูดออกมาจนได้ ก็อันมาจนล้นแล้วนิ แต่ดีที่หันหลังพูด ไม่งั้น นายนั้นได้เห็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากข้างใน ที่ท่วมจนมันเอ่อล้นจนทะลักออกมาสู้ภายนอก….ฉันนี้มันอ่อนหัดชะมัดเลย  แค่นี้จะร้องไห้อะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้….ก็อย่างว่าล่ะเน๊าะ!!คนมันเสียใจนิ(︶︿︶) ถึงพยายามจะห้ามตัวเองยังไง ในเมื่อมันตรงข้ามกับใจ ยังไงก็ไม่มีทางหักห้ามตัวเองได้หรอก (ㄒoㄒ)

พอสิ้นจากคำพูดนี้แล้ว!! ฉันก็วิ่งไปทันที โดยไม่ฟัง ไม่สนอะไรทั้งนั้นแหล่ะ…..ส่วนเทลเอง ก็ได้แต่ยืนฟังอย่างเดียวโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆๆแสดงออกมาเลย…นั้นก็หมายความว่า จริงสิน่ ทั้งสองเป็นแฟนกันจริงๆสิน่…….

“เมื่อกี้…อย่าบอกน่ ว่ายัยนั้น ร้องไห้…”ทำไม่ผมถึงไม่ปฏิเสธไปน่ กี่ครั้งแล้วน่ ที่ยัยนี้ร้องไห้เพราะผม…….ทุกทีเลย เป็นแบบนี้ทุกที  ทำไมผมถึงไม่พูดอะไรออกไปบ้างน่ เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ชะมัดเลย………..