สูตรรักฉบับต๊อง ยัยบ๊องกะนายน้ำแข็งสุดคลู

“เปิดหนังสือไปที่หน้า 148 แล้ว……."

 

“ตึ้ม!!!!....ไม่ไหวแล้ว……”ฉันเผลอตะโกน และเอามือทุบโต๊ะเรียนเสียงดังฟังชัด พร้อมลุกขึ้น!

 

“เอ่อ…ขะ….ขอ โทษค่ะ("﹏")!!”พอรู้สึกตัวก็…ไอ่..หย๊า!!…..ทุกคนในห้องมองกันใหญ่เลย! อายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

 

“เธอไม่พอใจอะไรเหรอ คุณมาริกา…ฮึ”

 

“ปะ..เปล่า..ค่ะ แฮ่ๆๆ”อาจารย์ดูท่าทางจะโกรธเอาเรื่องนะ ดูสิโมโหจนแก่เลย…เอ้ย!!พูดเล่นนะค่ะ อิอิ

 

“ถ้ามีครั้งต่อไปครูจะทำโทษเธอ…เข้าใจ”

 

“ค่ะ”(╯︿╰)

 

 “งั้นก็มาเริ่มเรียนกันต่อนะ คงไม่มีใครมีปัญหาอะไรอีกนะ”

 

อับอายขายหน้าจริงๆ…เสียงหัวเราะของคนในห้องยังไม่พอนะ นี่ยังมีกิ๊บเพื่อนสาวตัวแสบฉันด้วยอีกคน ดูสิทำเป็นเบี่ยงหน้าหนี ที่แท้ก็แอบขำฉันอยู่ละสิ ชิเชอะ!...เหอะ! อย่าให้ถึงทีฉันละ จะหัวเราะให้ไส้ทะลุไปเลย……อ๊ากกกก!!!!….พอหันไปด้านหลังห้อง อะไรนะ เทลก็ด้วยอีกคนเหรอ!!!....นะ…นี่ทุกคน มันน่าขำมากขนาดนั้นเลยหร๋ออออ……ฉันไม่ขำนะ ฉันจริงจังซีเรียสสสส!!!นะ…..แงๆๆๆ

 

หลังจากการเรียนการสอนนี้เสร็จสิ้นไป….กับตัวตลกที่น่ารักอย่างฉัน….

 

“นี่เนล อาหารเป็นผิดรึไง ถึงได้..อยู่ๆก็ตะโกนซะเสียงดังเชียว ฮ่าๆๆๆ”

 

“มันน่าขำมากเหรอ ฉันซีเรียสนะ…”ฉันทำหน้าละห้อย หมดหนทางไร้สิ้นวิญญาณมนุษย์(-__-)b 

 

“จะเรื่องอะไรล่….เฮ้อ….ฉันจะทำยังไงดีล่กิ๊บ”

 

“เธอนี้!จริงๆเลยน่ ทำฉันปวดหัวจริงๆเลย”

 

“ถ้ากลุ้มหนักกลุ้มหนานะ ทำไมไม่ไปถามหมอนั้น ให้มันชัดแจ๋วจอLEDไปเลยล่”

 

“…………………..”

 

“พึ่บ!!!....นั่นสินะ เอาล่ เป็นไงเป็นกัน”ฉันยืนขึ้น! กำมือชูขึ้นอย่างหนักแน่น ในการตัดสินใจครั้งนี้

 

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว ฉันก็ตัดสินใจที่จะบุกเข้าไปถามเทลให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย…..แต่ก่อนอื่นต้องวางแผน และหาโอกาสเหมาะเจาะซะก่อน

 

เวลาพักเที่ยง………..

 

“พึ่บ!! แว๊บ……”ตอนนี้ฉันกับกิ๊บซ้อนตัวอยู่ซอกฝาผนัง กำลังแอบย่องตามเทลอยู่น่ะ เพื่อหาโอกาส…ที่จะบุกเข้าไปโจมตี! เอ้ย!!เข้าไปถามเขาตรงๆกับเรื่องที่ฉันค้างคาใจหนักหนา….แต่ไม่ว่าจะตามยังไง ก็ไม่มีท่าทีว่าจะมีโอกาสเลย เทลเอาแต่รีบเดินอยู่นั้นแหละ จะรีบไปไหนของเขากันนะ

 

“นี่ เนลทำไมเธอต้องลากฉันมาทำเรื่องบ้าๆด้วยเล่า”

 

“เอาน่ากิ๊บ ไหนๆก็มาแล้ว ช่วยหน่อยนะ ขอร้องล่ แล้วอีกอย่างก็ความคิดเธอไม่ใช่เsรอ”╮(╯3╰)╭

 

“เธอนี่!! จริงๆเลยยยย……”ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ อิอิ

 

“อ่…เทลเลี้ยวเข้าห้องนั้นไปแล้วอ่ะ…”เอ๊ะ!!...ห้องนั้นมันคุ้นๆแฮ่ะ!..นะ…นั้นมัน…ห้องที่ฉันเห็นเทลกับผู้หญิงคนนั้นกอดกันนิ….นี่!!ถึงขั้นแอบนัดเจอกันชียวเหรอ….อ๊ากกกกกก!!!....นัดเจอกันสองต่อสองแบบนี้…มันอะไรยังไงกันเนี่ย!!!! คราวนั้นกอดกัน…ละ…แลว…แล้วคราวนี้ละ………ไม่ๆๆๆๆนะ….ไม่มีทางเด็ดขาด เป็นไปม๊ายยยยด๊ายยยย………ฉันรับไม่ได้หรอกหน๊าาาาา…..

 

“โป๊ก!!!”

 

“โอ๊ย!!เจ็บนะ”(T^T) 

 

“คิดบ้าอะไรของเธออยู่ห๊ะ! ดูนู้นสิ”ในขณะ ที่ฉันกำลังมโนภาพไปไกลโพล้น!!!จนแทบออกนอกโลกไปไกลเชียวล่!!!!....กิ๊บใช้มือเขกเข้าที่หัวฉันอย่างจัง และนั้นทำก็ให้ฉันได้สติ!ฟื้นคืนกลับมาทันทีเลยละค่ะ

 

ต่อมาไม่นาน จู่ๆทุกคนก็ดูวุ่นวายชลมุนกันใหญ่ เห็นพี่ผู้ชายคนหนึ่งอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนเธอจะเกิดอุบัติเหตุบางอย่างนะ ท่าทางจะเจ็บเอาการเลยทีเดียว

 

“โอ๊ยย!!ขาฉัน….ฮือๆๆๆๆ”

 

“นี่! รีบๆพาตัวแนนไปโรงบาลเร็วๆสิ!”

 

“เกิดอะไรขึ้นนะ ทำไม…”

 

“นี่เราเข้าไปดูกันเถอะเนล”

 

“ดะ…เดี๋ยวก่อนสิกิ๊บ….”พูดจบ! กิ๊บก็เดินไป  โดยไม่รอคำตอบของฉันสักคำ…แต่ยังไงฉันก็ต้องตามกิ๊บมาอยู่ดีแหละ

 

--------พอมาถึง--------

 

“เอ่อ..พี่ค่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ”กิ๊บก็ไม่รีรอที่จะถามทันที

 

“โอ๊ย!! ก็นางเองพี่สิค่ะ ขาพลิกขาแพลงเพราะเต้นรำผิดท่า….แล้วจะทำยังไงละทีเนี่ย!”

 

“นางเอกเหรอค่ะ…”ฉันกับกิ๊บอุทาน!ออกมาพร้อมกัน ด้วยความสงสัย!

 

“ใช่!...อีกไม่กี่วันก็จะขึ้นแสดงแล้วนิ”

 

“พวกพี่กำลังซ้อมละครอยู่เหรอค่ะ”กิ๊บถามต่อ

 

“ใช่ค่ะ”

 

“แล้วใครเล่นเป็นพระเอกเหรอค่ะ”

 

“ก็ต้องน้องเทลสุดหล่อ! อยู่แล้วละจ๊ะ!! ไม่มีใครในโลกนี้เหมาะสมเทลเท่ากับอีกแล้วล่”กิ๊บทำท่าจะอวก…เมื่อได้ยินประโยคสุดเอื่อมระอา โอเวอร์แวร์….ของพี่คนนี้ หูของเธอแทบจะวิ่งหนีทันที เพราะทนฟังไม่ได้

 

“เอ่อ…ว่าแต่น้องสองคนมาทำอะไรกันที่นี้ละ”

 

“อ่อ!...คือเราสองคนแค่จะเอารายงานมาให้เทลนะค่ะ”พี่เขาทำหน้าไม่ค่อยเชื่อที่กิ๊บพูดสักเท่าไหร่

 

“แต่พี่ค่ะ หนูช่วยพี่ได้นะค่ะ”

 

“ช่วยเหรอ?”

 

“ใช่ค่ะ…”นี้คงไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดนะ………..

 

“คือเนลนะค่ะ เธอเคยเล่นละครมาแล้วหลายเรื่องนะค่ะ เธอแสดงดีมากเลยละค่ะ เกือบจะได้เป็นดาราฮอลลิวู๊ดเชียวนะค่ะ แต่เธอกลับปฏิเสธ…แล้วเธอก็ย้ายมาเรียนที่นี้ละค่ะ”

อ๊ากกกก!! o(╥﹏╥)o นี้กิ๊บเธอบ้าไปแล้วเหรอ ปั้นเรื่องให้ฉันซะโอเวอร์ขนาดนั้น มันเกิดจริงไปนะ ไม่ใช่สิไม่มีความจริงอะไรเลยสักกะตี๊ดด!!! ฉันก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่านี้เป็นเพียงโอกาสเดียวที่ฉันจะได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเทลนะ แต่ว่า…..นั้นมันไม่ยากสำหรับฉันไปหน่อยเหรอ…ขืนความแตกนะ …มีหวังฉันโดนโยนลงบ่อจระเข้แงๆๆๆ…

 

“จริงเหรอ!! แล้วเพื่อนน้องคนนั้นอยู่ไหนล่ บอกให้มาหาพี่ด่วนเลย”พี่เขาก็เปลี่ยนจากเครียดมาเป็นตื่นเต้น!!แทนเชียวละ ก็คงจะโล่งใจละ ที่ละครจะไม่ดับนะสิ แต่ฉันสิ! จะดับแทน..เฮ้อ!!!!

 

“นี้ค่ะ เพื่อนหนูที่พูดถึง”แล้วกิ๊บก็ดึงตัวฉันมาหาพี่เขา

 

“แฮ่ๆๆๆ…สะ..หวัด ดีค่ะ”

 

“อุ้ย!!น้องเนลเหรอจ๊ะ ขอร้องละน่ ช่วยพี่หน่อยนะ พี่ไม่รู้จะไปหาใครที่ไหนได้อีกแล้วอ่ อีกอย่างก็ใกล้เวลาจะแสดงแล้วด้วย ขืนล้มเลิกไปมีหวัง ท่าน ผอ.เอาพี่ตายแน่ๆเลย เพราะงานเนี่ย! เป็นงานสำคัญมากๆเลยนะ”พี่เขาทำตาวิ๊งๆใส่ฉันแบบขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิต!!

 

“แต่ตอนนี้หนูอาจจะแสดงไม่ค่อยดีเหมือนแต่ก่อนนะค่ะ”ขอโทษด้วยนะค่ะที่หนูต้องพูดโกหก! แต่หนูทำไปเพราะจำเป็นจริงๆค่ะ …………..อย่างน้อย หนูก็เคยแสดงละครกับเพื่อนๆตอนสมัยเด็กๆมาบางนะค่ะ….แต่ไม่ได้พูดเลยสักบท เพราะแสดงเป็นต้นไม้นะ……แต่ถึงยังไงก็ถือว่า เป็นนักแสดงเหมือนกันนะค่ะ เน๊าะ!!!!

 

“เอาเป็นว่าน้องเนล ยอมช่วยพี่แล้วใช่ไหมค่ะ”

 

“เอ่อ….”

 

“อ๊ายยย!!!ขอบคุณน้องเนลมากๆเลยนะค่ะ งั้นวันนี้พี่จะให้เนื้อเรื่องกับบทที่ต้องเล่นไปอ่านให้เข้าใจก่อนนะ วันพรุ่งนี้ก็เริ่มซ้อมได้เลยจ๊ะ!!

 

ห่ะ!!!!......นี้ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ// (ㄒoㄒ) // ….ดีมันก็ดีอยู่เหรอกนะค่ะ….แต่ฉันจะทำได้เหร๋อออ!!!!+_+.......ไหนๆก็ไหนๆแล้ว…อย่างน้อยก็เล่นกับเทลน่า และอีกอย่างยังไงพระเอกกับนางเอกมันก็ต้องมีฉากสวีดวี๊ด!!หวานแหว๋วกันแน่ๆเลย!!!!....ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อการนั้นแล้ว ฉันจะขอสู้อย่างเต็มที่เลย!!!٩(͡๏̯͡๏)۶