Ghost of the day เมื่อวันที่เธอเป็นผี
-
เขียนโดย มือจับปากกา
วันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.01 น.
5 ตอน
2 วิจารณ์
8,129 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 กันยายน พ.ศ. 2557 17.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เข่าอ่อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แม่จะกลับบ้านเมื่อไหร่ครับ"
(แม่จะไปเยอรมันต่อหนะจ๊ะคงอีกนานเลย ^^)
"ดูแลตัวเองด้วยนะครับแม่"
(จร๊า สก็อตด้วยนะลูกดูแลตัวเองนะ บ๊ายบาย จุฟ)
ปี๊บ~* ถึงจะกดวางสายไปแล้วแต่ผมก็ยังห่วงแม่อยู่ดีการไปเที่ยวกับผู้ชายคนใหม่ของแม่ จะมีอันตรายไหมถ้าเขาเป็นคนไม่ดีขึ้นมา
"ก็อตแกเป็นไรวะ อย่าเครียดไปดื่มกัน"ไอ 'บาส'เพื่อนสนิทของผมชอบเที่ยว ชอบดื่ม ผิดกับผมริบลับ
"นายไปดื่มคนเดียวเถอะว่ะ ตามสบาย"ผมรีบเอามันออกไปจากห้องกลิ่นเหล้านี้หึ่งเลย
"เออถ้าอยากดื่มตามมานะเว้ย = ="
"เออๆไปดื่มเถอะนายอ่ะ"เฮ้อเดี๋ยวเมา เดี๋ยวเมาดีนะที่เป็นวันหยุดเทศกาล ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ
ผมคิดเรื่องราวมากมายทั้งกังวลเรื่องแม่ ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายอีก ในตอนนี้ผมตกงานครับไม่มีเงินพอจะจ่ายค่าหอนี่ก็ผลัดเขาไปหนึ่งเดือน ไอบาสเองก็ตกงานเลยเอาแต่เมาอย่างเดียว คิดมากไปก็ไม่ดีคิดน้อยไปก็ไม่ดี ผมกังวลมากไปอึดอัดจัง
ผมเดินไปเปิดหน้าต่างกระจกใสเพื่อสูดอากาศ ไม่ยักรู้แฮะว่าวันนี้อากาศหนาว เมื่อผมเหลือบมองลงไปก็สะดุดตากับสาวผมยาวสีดำใส่ชุดสีขาว เธอเดินโดยไม่ใส่เสื้อกันหนาว ผมจึงตะโกนหาเธอเป็นกังวลว่าเธอจะไม่สบาย
"คุณครับข้างล่างอากาศหนาวนะครับ"ผมตะโกนจากห้องของผมชั้น 3 เผื่อเธอจะได้ยิน
".............."เธอมองผมด้วยสายตาเศร้าสลด พึมพำอะไรในปากไม่ทราบได้
"ช่วยพูดดังๆด้วยครับ"ผมพยายามฟังเธอพูดแต่ยิ่งฟังยิ่งไม่ได้ยิน มีเพียงเสียงลมเท่านั้น
"..............."เธอพึมพำอะไรอีกแล้วแถมยังเหมือนจะหนาวมากด้วย
"คุณพูดอะไรผมไม่เข้าใจ"ผมพยายามฟังเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่ได้ยินอยู่ดี แต่จู่ๆเธอกับมองผมด้วยความไม่พอใจเธอมองหาอะไรบางอย่าง แล้วค่อยๆปีนป่ายตามกำแพงขึ้นมาหาผมอย่างเชื่องช้า ในวินามีที่ผมได้เห็นเธอตาเบิกโพลง ตัวแข็งชะงัก ทำอะไรไม่ถูก เมื่อเธอเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมยิ่งตกใจกลัวล้มลงไปกับพื้นห้อง หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอปีนมาถึงหน้าต่างผมคานมาตรงหน้าผม ผมนิ่งเงียบแข็งราวกับหุ่น ใบหน้าของเธอมีเลือดเกรอะกรัง เต็มไปหมด ผมกลัวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วเธอก็พูดเบาๆว่า
"ได้ยินหรือยังคะ ^^"เธอยิ้มให้ผม
"ว๊ากกกกกกกกกก ผีหลอก"~ผมวิ่งสุดชีวิต เพื่อตรงไปยังประตูห้อง เปิดไม่ออก!!!
"หนีฉันทำไม"
"ว๊ากกกกกกกกก อย่ามายุ่ง~"ผมวิ่งทะลุร่างเธอเพื่อตรงไปยังห้องนอน สำเร็จผมเข้ามาได้แล้วล็อคประตูแล้วคุมโปงทันที
"นะโม ตัสสะ ~~"ผมท่องมั่วไปหมด พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยด้วย ช่วยผมด้วย....
(แม่จะไปเยอรมันต่อหนะจ๊ะคงอีกนานเลย ^^)
"ดูแลตัวเองด้วยนะครับแม่"
(จร๊า สก็อตด้วยนะลูกดูแลตัวเองนะ บ๊ายบาย จุฟ)
ปี๊บ~* ถึงจะกดวางสายไปแล้วแต่ผมก็ยังห่วงแม่อยู่ดีการไปเที่ยวกับผู้ชายคนใหม่ของแม่ จะมีอันตรายไหมถ้าเขาเป็นคนไม่ดีขึ้นมา
"ก็อตแกเป็นไรวะ อย่าเครียดไปดื่มกัน"ไอ 'บาส'เพื่อนสนิทของผมชอบเที่ยว ชอบดื่ม ผิดกับผมริบลับ
"นายไปดื่มคนเดียวเถอะว่ะ ตามสบาย"ผมรีบเอามันออกไปจากห้องกลิ่นเหล้านี้หึ่งเลย
"เออถ้าอยากดื่มตามมานะเว้ย = ="
"เออๆไปดื่มเถอะนายอ่ะ"เฮ้อเดี๋ยวเมา เดี๋ยวเมาดีนะที่เป็นวันหยุดเทศกาล ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ
ผมคิดเรื่องราวมากมายทั้งกังวลเรื่องแม่ ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายอีก ในตอนนี้ผมตกงานครับไม่มีเงินพอจะจ่ายค่าหอนี่ก็ผลัดเขาไปหนึ่งเดือน ไอบาสเองก็ตกงานเลยเอาแต่เมาอย่างเดียว คิดมากไปก็ไม่ดีคิดน้อยไปก็ไม่ดี ผมกังวลมากไปอึดอัดจัง
ผมเดินไปเปิดหน้าต่างกระจกใสเพื่อสูดอากาศ ไม่ยักรู้แฮะว่าวันนี้อากาศหนาว เมื่อผมเหลือบมองลงไปก็สะดุดตากับสาวผมยาวสีดำใส่ชุดสีขาว เธอเดินโดยไม่ใส่เสื้อกันหนาว ผมจึงตะโกนหาเธอเป็นกังวลว่าเธอจะไม่สบาย
"คุณครับข้างล่างอากาศหนาวนะครับ"ผมตะโกนจากห้องของผมชั้น 3 เผื่อเธอจะได้ยิน
".............."เธอมองผมด้วยสายตาเศร้าสลด พึมพำอะไรในปากไม่ทราบได้
"ช่วยพูดดังๆด้วยครับ"ผมพยายามฟังเธอพูดแต่ยิ่งฟังยิ่งไม่ได้ยิน มีเพียงเสียงลมเท่านั้น
"..............."เธอพึมพำอะไรอีกแล้วแถมยังเหมือนจะหนาวมากด้วย
"คุณพูดอะไรผมไม่เข้าใจ"ผมพยายามฟังเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่ได้ยินอยู่ดี แต่จู่ๆเธอกับมองผมด้วยความไม่พอใจเธอมองหาอะไรบางอย่าง แล้วค่อยๆปีนป่ายตามกำแพงขึ้นมาหาผมอย่างเชื่องช้า ในวินามีที่ผมได้เห็นเธอตาเบิกโพลง ตัวแข็งชะงัก ทำอะไรไม่ถูก เมื่อเธอเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมยิ่งตกใจกลัวล้มลงไปกับพื้นห้อง หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอปีนมาถึงหน้าต่างผมคานมาตรงหน้าผม ผมนิ่งเงียบแข็งราวกับหุ่น ใบหน้าของเธอมีเลือดเกรอะกรัง เต็มไปหมด ผมกลัวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วเธอก็พูดเบาๆว่า
"ได้ยินหรือยังคะ ^^"เธอยิ้มให้ผม
"ว๊ากกกกกกกกกก ผีหลอก"~ผมวิ่งสุดชีวิต เพื่อตรงไปยังประตูห้อง เปิดไม่ออก!!!
"หนีฉันทำไม"
"ว๊ากกกกกกกกก อย่ามายุ่ง~"ผมวิ่งทะลุร่างเธอเพื่อตรงไปยังห้องนอน สำเร็จผมเข้ามาได้แล้วล็อคประตูแล้วคุมโปงทันที
"นะโม ตัสสะ ~~"ผมท่องมั่วไปหมด พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยด้วย ช่วยผมด้วย....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ