Ghost of the day เมื่อวันที่เธอเป็นผี

"หนีฉันมาทำไมหรอ"เสียงใครกันด้วยความสงสัยและลืมว่าหนีผีอยู่

"ผมหนีก็เพราะ..."ผมเพ่งมองเธอ

"ย๊ากกกกกกเธอเข้ามาได้ยังไง"ผมหนีเธอไปหน้าประตู อะไรกันเปิดไม่ออก

"หนีฉันทำไม นายหนีฉันทำไมหรอ"เธอถามผมแล้ว ชี้นิ้วไปที่หน้าตัวเอง

"เธอออกไปเดี๋ยวนี้นะ"ผมไล่เธอปรานีผมบ้างเถอะ T T

"ช่วยฉันหน่อยสิ"เธอพูดแล้วเดินมาหาผมช้าๆ

"หยุดตรงนั้นเลยนะ อย่าเดินมาเด็ดขาด"ผมบอกเธอแล้วเธอก็ยอมเชื่อฟังนั่งตรงปลายเตียงผมแทน

"ฉันอยากกลับบ้าน"เธอพูดแล้วน้ำตาไหลออกมา

"อย่าร้องไห้สิผมกลัว เอ้ย ผมไม่ชอบ"

ผมพูดไปยิ่งเธอร้องไห้ยิ่งน่ากลัวแฮะ

"ช่วยตามหาตัวตนของฉันทีนะ"เธอขอร้องผม น่าสงสารแฮะ

"งั้นเธอเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่านี้หน่อยสิ"ผมบอกเธอขอร้องเชื่อฟังผมเถอะ เธอเชื่อและยอมทำตามใบหน้าจริงๆของเธอน่ารัก ตากลมโต ใบหน้าเรียวได้รูปสวยไม่เบาเลยทีเดียว เอ๊ะ หยุดๆนี่ผีนะ ผมถามข้อมูลทั้งหมดเธอบอกผมมาว่า ไม่รู้อะไรเลย แล้วผมจะทำยังไงดี T T

"เธอเป็นใครไม่รู้เลยหรอ"ผมถามเธออีกครั้งก็เป็นผีแบบไหนชื่อยังไม่รู้เลย

"ไม่รู้เลย - -"เฮ้อ จะทำยังไงดี

"โอเคงั้นพรุ่งนี้ผมจะช่วยคุณ วันนี้ผมเหนื่อยแล้ว"ผมเดินโซซัด โซเซไปหานี่นอนเอนตัวลงนอนสบายจัง

"ฝันดีนะ จุฟ ^^"ใครจุฟแก้มผม

"ย๊าก โหยลืมไปเลยที่ของเธอห้องตรงข้ามไปเลย โหยตกใจๆ"ผมพ่นลมหายใจยาวๆ โหยเล่นมาทำแบบนี้ไม่น่ารักเอาซะเลย

"ก็ได้ฝันดีนะ ^^"เธอเดินก้มหน้ากำลังจะชนประตู

"ระวัง...ปาตู"เออผมลืมว่าเธอเป็นผี ทะลุประตูไปแล้ว นอนดีกว่าพรุ่งนี้จะแย่กว่านี้ไหมผมคิดไม่ออกจริงๆ...