คุณหญิงเจแปนกับท่านขุนทั้ง๕

ยามเช้า ณ เรือนของหลวงเกม ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าของเรื่อนต้องไม่อยู่เพราะว่าต้องออกไปราชการแต่เช้า บนเรือนจึงเหลือแค่ คุณหญิงฮายผู้เป็นภรรยาและลูกสาวลูกชายกับบ่าวไพร่ที่คอยทำอาหารและรับใช้คุณหญิงเท่านั้น                              "พี่ฟลุ๊คๆ ไปเล่นกันเถิด"เด็กสาววัย5ขวบ พูดเสียงดังหลังจากที่เธอได้ช่วยแม่ของเธอ ร้อยพวงมาลัยสำหรับไหว้พระในวันรุ่งขึ้น                              "จักรีบไปใยเล่าฟ้า เป็นเด็กผู้หญิงยังตะโกนเสียงดังอีก"ฟลุ๊คพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความเบื่อหน่ายน้องสาวของตนที่จู่ๆก็พูดเสียงดัง                              "ฟลุ๊คฟ้า...ไม่ต้องรีบดอกลูก อีกประเดี๋ยวคุณหญิงพลอยก็จักมาแล้ว พวกลูกก็ไปเล่นได้"คุณหญิงฮายกล่าวพร้อมกับคลี่ยิ้มให้ลูกทั้งสอง...     ณ เรือนของหลวงเคน ซึ่งไปราชการ บนเรือนจึงเหลือแค่ลูกสาวกับภรรยาและบ่าวไพร่ไม่กี่คน               "ยายมายจ๊ะ...ไปเรียกเจแปนให้ทีสิ ประเดี๋ยวก็จักไปเรือนของคุณหญิงฮายแล้ว"หญิงสาวหน้าตาสะสวยพูดขึ้นพร้อมกับวางผ้าที่ยังปักไม่เสร็จลง                     แอ๊ด...เสียงประตูเปิดและปิดลง               "คุณหญิงเจ้าค่ะ...ท่านแม่เรียกเจ้าค่ะ"ผู้หญิงวัย40กว่ากล่าวกับเด็กหญิงวัย7ขวบที่มีศักดิ์เป็นลูกสาวของหลวงเคนซึ่งเป็นเจ้าของเรือนไทยแห่งนี้     เด็กหญิงไม่กล่าวสิ่งใดพร้อมกับพยักหน้าเบาๆเป็นสัญญาณแสดงว่าเธอรู้แล้วและปิดหนังสือของหลวงเคนซึ่งเป็นบิดาของเด็กสาวอายุ7ขวบวางไว้กับโต๊ะ                                  .......ช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่ขยัน.......     เกวียนของคุณหญิงพลอยเคลื่อนที่มาจอดยังหน้าเรือนของหลวงเกม มีร่างที่บอบบางของหญิงสาวสองนางที่ต่างวัยกัน ก้าวลงมาจากเกวียน               "คุณหญิงฮายเจ้าค่ะ...คุณหญิงพลอยมาที่เรือนแล้วเจ้าค่ะ"นางทาสคนหนึ่งกล่าวกับนายหญิงของตนให้รับรู้ถึงการมาเยือนของคุณหญิงพลอย               "อ้าว...คุณหญิงพลอยเองหรือนี่ ขึ้นมาบนเรือนก่อนเถิด"คุณหญิงฮายกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรและคลี่ยิ้มให้เด็กสาวอีกคนที่ตามคุณหญิงพลอยมาด้วย               "พี่เจแปนๆ มาแล้วหรือทำเอาน้องรอนานเชียว"เสียงของเด็กหญิงวัย5ขวบซึ่งก็คือฟ้าพูดเสียงดัง ทำเอาเด็กหญิงอีกคนที่ถูกกล่าวถึงสะดุ้งตกใจ               "ฟ้าฟลุ๊ค พาเจแปนไปเล่นหลังเรือนเถิด ส่วนพวงมาลัยประเดี๋ยวคุณหญิงพลอยจักช่วยแม่ร้อยเอง"คุณหญิงฮายกล่าวพร้อมพาคุณหญิงพลอยก้าวขึ้นเรือน     ฟ้าจูงมือที่เรียวเล็กของเจแปนวิ่งไปยังหลังเรือนที่อยู่ใกล้ๆกับคลอง ส่วนฟลุ๊คก็ค่อยๆเดินตามน้องสาวของตนที่เริ่มจะซนตามเจแปนไปที่หลังเรือน...               "เด็กๆในวัยนี้นี่ซุกซนจังเลยนะค่ะ คุณหญิงฮาย"คุณหญิงพลอยพูดกับคุณหญิงฮายด้วยน้ำเสียงติดตลก               "เด็กในวัยกำลังโต ก็จักเป็นเยี่ยงนี้ล่ะค่ะคุณหญิงพลอย ฉันเองยังเลี้ยงมิไหวเลย ฟลุ๊คก็พอได้ แต่ฟ้านี่ซนมากเอาเยี่ยงอย่างมาจากใครก็มิรู้"คุณหญิงฮายพูดกลับโดยที่ไม่รู้ว่าคำพูดนี้เสียดแทงหญิงสาวในวัยเดียวกันที่อยู่ข้างๆเธอ...เวลาผ่านไปจนเย็นย่ำ เด็กๆทั้งสามเล่นกันจนตัวมอมแมม และก็โดนคุณหญิงฮายตำหนิ               "ก็หนูเห็นพี่เจแปน เขาปีนต้นไม้ได้นี่ค่ะหนูก็เลยลองปีนบ้าง"ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดที่โดนมารดาของเธอตำหนิ               "คุณน้าค่ะ อย่าไปโทษฟ้าเลยค่ะหนูเองที่ผิด หนูไปทำให้ฟ้าอยากทำตาม"เจแปนพูดรับผิดแทนฟ้า               "น่า คุณหญิงฮาย เด็กกำลังโตอย่าไปถือสาเลย นี่ก็จวนจะมืดค่ำรำไรแล้ว ฉันขอตัวกลับเรือนก่อนนะ"คุณหญิงพลอยกล่าวพร้อมกับเดินพาลูกของเธอขึ้นเกวียนกลับไปยังเรือน          ...นี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักของเจแปนกับฟลุ๊คแล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปนั้นต้อง ติดตามชมกันต่อไปค่ะ...------------------------------------------------------------------------------------จบแล้วนะค่ะกับตอนที่หนึ่ง  นิยายเรื่องนี้เพิ่งแต่งเรื่องแรกค่า มีอะไรผิดพลาดก็สามารถติชมกันได้นะคร้า