Library Mahou

Leainhwa Talk

“นายมาอยู่ที่นี้ได้ไงนายลิงคิงคอง!”ฉันตะโกนใส่เขาในขณะที่ฉันกำลังวิ่งหนีพวกทหารอยู่ ทำไมอีตานี่มาอยู่ที่นี่ได้ละ

“ฉันบอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่ใช่นายลิงคิงคองซักหน่อย เข้าใจอะไรผิดแล้ว ยัยเพี้ยน-_-*”หน่อยยังไม่ยอมรับความจริงแล้วยังเรียกข้าว่ายัย

เพี้ยนด้วย บอกไว้ก่อนเลยนะถ้าข้าเอาจริงเมื่อไรไอหมอนี่ตายแน่ หึหึหึ....

“อย่ามาโกหก สายตาข้าไม่ผิดเพี้ยนไปแน่ยังไงนายก็เป็นคิงอยู่บนยามค่ำ”ฉันพูดไปแบบนั้นรับรองนายจะต้องบอกความจริงแน่ๆ

“แล้วเธอเป็นใครละ..........ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ”อีตานี้พูดพร้อมกับมองไปทางอื่นแทน แบบนี้โกหกชัดๆเลย เรื่องนี้หมอบัว

ฟันธง!

“งั้นมาแข่งกันมั้ยละ นายคิงคอง ว่าใครออกจากที่นี่ได้ก่อนชนะ เอามะ!”ฉันลองยื่นข้อเสนอดู เหอะถ้าเป็นผู้ชายจริงก็ต้องรับอยู่แล้ว คุคุ

คุ

“เออ เอางั้นก็ได้ ฉันไม่ออมมือหรอก หึ้ย!เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าคิงคองงั้นหรอ บอกไว้ก่อนว่าฉันชื่อเรสเว้ยยยยย!”อีตานี่บอกข้า ชื่อเรสงั้น

หรอ.................ใครจะไปเชื่อกันเล่า หน้าตาแม่งคล้ายไอหมอนั้นเกือบหมดเลย

“เออถ้างั้นเรื่องอื่นเอาไว้ก่อน ข้าก็ไม่ออมมือเหมือนกัน งั้น.เริ่มได้.........!”ฉันเริ่มออกตัวเร็วเลยเห็นแบบนี้ข้าก็วิ่งเร็วนะ หึหึหึ………….

ฟึบ-

อยู่ดีๆ อีตานี่ก็วิ่งแซงฉันเฉยเลย เหอะมันก็วิ่งเร็วมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้วนี้ แต่ข้าไม่ยอมแพ้หรอก ต้องชนะให้ได้!

“เธอเองก็วิ่งเร็วเหมือนกันนี้ เอ้าจะถึงทางออกแล้วเตรียมตัวเจอศึกได้เลย หึหึ”แหม เลียนแบบอีกไม่ยอมหรอกเฟ้ย อ๊ะ!นั้นทางออกนี้นา

แต่.......................ทำไมมันมีรั้วละวะว่าทำไมนายนี่บอกว่าเตรียมตัวเจอศึกหนัก ข้าเข้าใจแล้ว หึนายคิดว่าฉันนะปีนรั้วไม่เป็นใช่มั้ย

บอกไว้ก่อนนะว่าเรื่องปีนรั้วนี้มันจิ๊บๆสำหรับข้าเลย

“สบประมาทเกินไปแล้วนายลิง”ฉันรีบวิ่งไปที่รั้วคนแรกแล้วรีบปีนรั้วถึงจุดยอดจากนั้นฉันก็กระโดดออกมาจากจุดยอดนั้น แล้วอีตานั้น

ก็ตามมาพอดี หึ บอกแล้วฉันนะเรื่องปีนรั้วที่หนึ่งเลย 555

“เก่งใช่ได้เลยนิยัยเพี้ยน”อีตานี่ หนอยอย่ามาอวดเก่งหน่อยเลยว่าแต่เราเลยพระราชวังแล้วนี้นาน่าจะพอแล้วมั้ง

“เลิกเรียกข้าว่ายัยเพี้ยนซักที เอ้า!จบเกมส์แล้ว ฉันชนะ 555”ฉันบอกนายลิงไปแบบนั้น อิจฉาละดิช่วยไม่ได้ก็คนมันเก่ง(ตบแหละเดี่ยว//

สวีต)

“เออๆ แม่คนเก่ง(ประชด)”แหมยังจะมาประชดอีกนะ อ้อเข้าใจแล้วคนที่แพ้ส่วนใหญ่เค้าต้องปลอบใจตัวเองเป็นธรรมดา อย่าร้องนะ

เดี่ยวพาไปดูช้าง.............ถุย!ใครจะไปสงสารกันเล่า อีตาวิปริต โรคจิต ผิดเพศ ไม่มีสมอง จองหอง พองขน (ยกเซ็ดเลย) เหอะๆๆข้า

จะทำให้เจ้าเจ้าแต่ความโชคร้ายตลอดเจ็ดชั่วโคตเลยคอยดู

“งั้นมาคุยกันต่อนายคิง-_-*”

“บอกแล้วฉันไม่ได้ชื่อคิง แต่ชื่อเรสเว้ยยยยย บอกไปแล้วสงสัยสมองเสื่อมซะแล้วมั่ง”เย_เข้ อยากเตะไอหมอนี้ชะมัด

“ฉันยังไม่ได้สมองเสื่อมที นายนั้นแหละที่สมองเสื่อมมากกว่า”ฮ่าๆๆ สะใจเป็นบ้าเลย โดนแบบนี้มั่งเป็นไง

“เออ ยัยเพี้ยนคูณ2-_-*”แม่งยังจะมาคูณ2อีก แต่ช่างมันเหอะ ข้าจะต้องรู้เกี่ยวกับโลกนี้ให้ได้ว่าเป็นมายังไง

“แล้วนายคิง นายรู้เกี่ยวกับโลกนี้มั้ย หรือว่านายไม่รู้ คนบ้าอะไรไม่รู้จักบ้านเกิดตัวเองบ้าไปแล้วแน่ๆ”ฉันลองยั่วโมโหเขาดูปรากฏ

ว่า...................

“เหอะเรื่องแค่นี้คิดว่าใครจะไม่รู้ละ เธอนั้นแหละที่ไม่รู้อะไรมากกว่ายัยเหลี่ยน.........โง่”มันก็เป็นตามที่ฉันคาดคะเนเอาไว้นะ แต่ที่ฉันทึ่ง

คือเขาแอบหลุดชื่อฉันมานิดนึง ถ้านายนี้ไม่รู้จักฉันจริงก็คงไม่รู้ชื่อฉันหรอก แถม................................มันยังด่าข้าว่าโง่อีกกกกกกก

กก

“นี้นาย!คิดว่าตัวเองเก่งนักหรอถึงพูดแบบนี้”ฉันลองพูดแบบนั้นดูแต่ปรากฏว่า................

“ก็ใช่นะสิ ยัยโง่”ดูมันๆเปลี่ยนสรรพนามอีกแล้ว เห็นข้าเป็นตัวอะไรกานนนนนน

“ฉันไม่ได้โง่นะเฟ้ย ฉันได้เกรด4ตลอดทุกเทอมเลยนะ”

“เออ ฉันก็ได้4ตลอดเหมือนกัน แล้วตกลงจะเปลี่ยนเรื่องคุยหรือจะฟังเรื่องโลกนี้ หะ!” เออๆ ขี้เกียจคุยกับมันแล้วให้มันเล่าดีกว่า

“จะฟังเรื่องโลก จบ!เล่ามา”ฉันตัดบทแล้วก็ให้ไอหมอนั้นเล่า

“เออ ใช้อย่างกับเป็นเบ๊เลย”ไอหมอนี้ ถ้ามันเล่าจบเมื่อไหรจะซัดให้แหลกเลย!

“เอาตั้งแต่แรกเลยนะ เมืองแห่งนี้คือFairy Landเป็นดินแดนอาศัยของเหล่าเทพนิยายต่างๆ แม้กระทั้งมนุษย์ก็ยังอยู่แต่ส่วนน้อย พวกเรา

เมื่อก่อนอาศัยอยู่อย่างสงบ ไม่มีการแบ่งแยกชนชั้นหรืออะไรเลย แต่ก็เกิดเหตุขึ้นเมื่อ2ปีก่อน พระราชาองค์ก่อนได้สิ้นพระชนท์ลง

ประชาชนต่างเศร้าใจอย่างมาก และให้พระราชาองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ซึ้งนั้นก็คือ พระโอรสคนโตของตระกูลจักรพรรดิ ทันทีเมื่อพระ

โอรสขึ้นครองราชราชก็เกิดปัญหาใหญ่ตามมาเช่นเดียวกัน ท่านใช้คนอย่างกับทาส ไม่ให้เกียรติกับประชาชนของเมืองนี้แต่ที่ไม่มีใคร

กล้าหือกับเค้าก็เพราะพระราชาองค์นั้นได้ทำสัญญากับเผ่ามังกร นั้นก็หมายถึงเผ่ามังกรนะเป็นเผ่าที่มีพลังและพละกำลังมหาศาลมากจน

มนุษย์ไม่สามารถต่อกรกับพวกมันนับหมื่นได้

และองค์จักรพรรดินั้นก็ไล่คนที่เป็นสายเลือดของพระราชาองค์ก่อนออกจากพระราชวังหมดทุกคน นั้นแหละคือที่มาว่าทำไมทหารถึงได้

ไล่พวกเรามาส่วนนึงเพราะคนที่ไม่มีเครื่องหมายของพระราชวังห้ามเข้าเด็ดขาด ส่วนอีกครึ่งที่เหลือ

ก็..............................................................................”

“ก็อะไรอีกละ เร็วสิไม่งั้นนายตายแน่”ฉันเน้นย้ำให้เขาบอกมา แต่ฉันสังเกตได้ก็คือเขาหัวเราะอยู่(แบบเก็บอาการนะ)

“ก็ชุดของเธอ มันต่างจากชาวบ้านนะดิ ใครๆก็สงสัยอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”พอพูดเสร็จอีตานี่ก็ขำอีกรอบ นี่ชุดข้ามันตลกตรงไหนฟะนี่มันชุ

ดรร.Trios High Schoolนะ เป็นชุดที่หายากมากๆ น้อยคนนักที่เข้ามาเรียนที่นี่ได้

“มันต่างตรงไหนกันวะ นี้ก็ปกตินิ”ไม่เห็นมีอะไรน่าขำเลย ถ้านายหัวเราะอีกศพนายไม่สวยแน่

“ก็คนที่นี่นะ เค้าไม่ใส่ชุดที่มัน......ช่างเหอะ ไม่มีใครสนใจนิ” แม่มึ_ บอกมาตรงๆตะ

“เออๆ จำไว้เลยนายเรส”นี้อุตสาห์เรียกชื่อปลอมๆนั้นนะ น่าจะสำนึกบุญคุณกันบ้าง

-3-

“อือ เห้ย! อะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจเนี่ยยัยเพี้ยน”ฮ่าๆๆ คงอึ่งละดิว่าข้านะเรียกชื่อเจ้าหมอนั้นทำไม.......ก็ไม่รู้สินะ หึหึหึ

“อย่ามาเรียกข้าว่ายัยเพี้ยน ข้าก็มีชื่อเหมือนกันนะ”หึ อุตสาห์บอกให้เป็นบุญล้นเหลือแล้วแหละนายลิง

“แล้วชื่ออะไรละ ยัยเพี้ยน”วินาทีสุดท้ายก็ยังเรียกยัยเพี้ยนอยู่ดีT^T

“ก็.......เหลี่ยนฮวาไง นายลิงเถื่อน-_-*”มันต้องโดนซะมั่ง 555

“เออ ยัยดอกกกก บัว”หึ้ย!มันรู้ได้ไงว่าเหลี่ยนฮวาแปลว่าดอกบัว ยังงี้มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ

“ไม่ต้องมาเน้นคำว่าดอกกเลยนายเรตติ้งตก”เอาซะมั่ง ให้มันรู้ซึ้งว่าชื่อคนอื่นเค้าไม่ควรเอามาเล่น แบร่

“เธอนี้.....................”

“แบร่ :P”ฮ่าๆๆแกล้งอีตานี้แล้วมันสนุกจริงๆเลย

End Leainhwa Talk

Special Race Talk (มันพิเศษตรงไหนวะ//เหลี่ยนฮวา)

ทำไมยัยนี่ถึงอยู่ที่นี่ได้ ทั้งที่ยัยนี่นะอยู่โลกนู้นแท้ๆ หรือว่ายัยนี้จะเป็นผู้พิทักษ์ในตำนานที่เค้าเล่ากันมา หึจะเป็นไปได้ยังไงคนที่นิสัยบ้าๆแบบนั้นเนี่ยนะจะเป็น แบบนี้แล้วกันถ้ายัยนี้เป็นผู้

พิทักษ์จริง ก็ถึงเวลาที่ผมจะได้บอกซักทีว่าที่จริงแล้วผมเป็น...................................

แต่คงต้องบอกไม่ได้แล้วแหละ เมื่อก่อนผมนะรู้จักยัยนี้เป็นอย่างดีเลย เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันได้เลย แต่เมื่อ2ปีก่อนเค้าก็เรียกตัวผมให้กลับไปที่Fairy Landบ้านเกิดของผม ผม

ไม่มีเวลาที่บอกลาเธอเลยแม้แต่น้อย จนกระทั้ง2ปีต่อมาเหมือนฟ้าเล่นตลกอะไรซักอย่างให้ผมมาเจอเธออีกครั้ง เธอเปลี่ยนไปมากเลย.....และที่ผมดีใจก็คือเธอยังจำผมได้แต่ยังไงผม

ไม่กล้าบอกความจริงว่าผมก็คือคนที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้ สายตาที่มองผมแบบเย็นชามากแบบที่ไม่ให่อภัยผม จนผมกลัวขึ้นมาเลย แล้วเธอจะยกโทษให้ผมได้มั้ยที่ทำเป็นคนที่ไม่รู้จักเธอแต่ที่ฉันทำแบบนี้มัน

จำเป็นจริงๆนะ............เหลี่ยนฮวา...........

End Special Race Talk