What? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่

แฮกๆ ตอนนี้ฉันวิ่ง4คูณ100มาถึงโรงเรียนแล้ว เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย ฉันจะหอบเป็นหมาตายแล้วเนี่ย-0- ยัยพวกนี้จะวิ่งเร็วอะไรนักหนา 
"เยี่ยม เธอแพ้แล้ว"ไวท์เท้าเอว เยี่ยม..เยี่ยมบ้านแกดิ อย่างนี้เขาเรียกว่ามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นชัดๆ- -
"- -"ฉันส่งสายตาชาเย็น(ก็อร่อยสิ) เย็นชาใส่ตานั่น แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป ถ้าอยู่ตรงนี้ต่อไปมีหวังไมเกรนขึ้นสมองตายกันพอดี-0-
                                    เริ่มเรียนแล้วจ้า> <
"เอาล่ะจะนักเรียนทุกคนวันนี้เรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากต่างประเทศมา1คนนะจ๊ะ เชิญออกมาแนะนำตัวเลยจ้า><"ครูจูเลียตทำท่ากระดี้กระด้า ถ้าใครไม่ชินกับครูล่ะก็คงคิดว่าครูบ้าไปแล้วแน่ๆ
"สวัสดีครับ ผมตะวันครับ"มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาแนะนำตัว เอ๋? ตะวันงั้นหรอ ชื่อคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน อืม...อ้ะ!! คิดออกแล้วตะวันเขาเป็นลูกชายของหุ้นส่วนคุณน้านี่หน่า 
"กรี๊ด กร๊าด นู่น นี่ นั่น บลาๆๆ"ผู้คนในห้องส่งเสียงดังลั่นโดยเฉพาะพวกชะนี เก้ง กวางทั้งหลายแหล่
"เอ่อ..คือขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ"ลิลลี่(เป็นเพียงแค่ตัวประกอบเท่านั้น)ยกมือถามขึ้น 
"ได้ครับ^^"ตะวันยิ้มอย่างอ่อนโยน กรี๊ด!! คนสวยหัวใจจะวายค่า><(เก็บอาการหน่อยเธอ- -)
"ระหว่างคนอื่นกับตัวเองรักใครมากกว่ากันคะ"ยัยลิลลี่ยิ้ม ถามบ้าไรฟะ- - 
"ตัวเองสิครับ"ตะวันตอบด้วยสีหน้างงนิดๆ เป็นฉัน ฉันก็งงเหมือนกันแหละ
"กรี๊ด!! เค้าก็รักตัวเองนะ>///<"ยัยลิลลี่บิดตัวไปมา เป็นมุกที่เลิศมากค่ะคุณเธอขา แจ่มจีแดมแจ่มว้าวดีจริงๆ0o0
"วิ้ด วิ้ว"ทุกคนในห้องส่งเสียงพร้อมกัน(ยกเว้นฉัน) 
"เอ่อ..คือเก็บอาการหน่อยค่ะนักเรียน"ครูจูเลียตทำหน้าเอือมระอา คงไม่คิดสินะว่านักเรียนของตัวเองจะแจ่มว้าวได้ถึงขนาดนี้- -
"ครูจะไม่พูดอะไรมากแล้วนะ แค่อยากจะบอกว่าให้ตะวัน ไปนั่งข้างหน้าเยลลี่คนที่นั่งก้มหัวอยู่ตรงนั้นน่ะจะ"ครูจูเลียตชี้ไปทางเยลลี่ เออ..ไม่สังเกตเลยนะ ว่ายัยนั่นก้มหัวอยู่ เป็นไรมากรึปล่าวเนี่ย
"ค..ครับ"ตะวันยิ้มแล้วเดินไปนั่งข้างหน้ายัยเยลลี่ทันที ตอนนี้ดูเหมือนว่ายัยเยลลี่จะเหงื่อตกไม่หยุดแล้วล่ะ ถ้ารอนานอีกหน่อยเหงื่อคงต้องท่วมโลกแน่ๆ(เวอร์)
"เอาล่ะจะ ครูมีเรื่องอีกเรื่องนึงจะบอก เรื่องนั้นก็คือเรื่องงานเทศกาลของโรงเรียนเรา ซึ่งอีก1เดือนเราจะเริ่มงานดังนั้นขอให้นักเรียนทุกคนช่วยร่วมมือร่วมใจกันจัดงานด้วยนะคะ^^"ครูจูเลียตชี้แจง งานเทศกาลของโรงเรียนเราก็เหมือนกันงานกระชับมิตรนั่นแหละ เป็นงานที่ทำให้นักเรียนมีความสามัคคีกันมากยิ่งขึ้น ซึ่งฉันชอบงานนี้สุดๆไปเลยมีเวลาอู้ตั้งเยอะเเยะ
"แล้วเราจะเริ่มจัดงานกันวันไหนหรอคะ"สตอเบอรี่(เป็นเพียงแค่ตัวประกอบเท่านั้น)ถาม ถ้าสวรรค์มีจริงฉันขอให้เขาเริ่มจัดงานกันวันนี้เลยสาธุ
"วันนี้จะ งั้นครูขอให้นักเรียนทุกคนช่วยกันจัดงานนะ เรื่องที่ว่าจะจัดอะไรก็ไปคิดกันเอาเอง เอ้า! ไปกันได้แล้ว"ครูจูเลียตพูดจบนักเรียนทุกคนก็วิ่งออกไปจากห้องเรียนทันที(ขนาดนั้นเลยเรอะ?)
"ง..งั้นเราไปกันเถอะ"เยลลี่เดินมาข้างๆฉัน แล้วพูดด้วยน้ำตะกุกตะกัก ยัยเยลลี่เป็นอะไรกันนะตั้งแต่ที่ตะวันมาแล้ว
"อะแฮ่ม จะรีบไปไหนล่ะ ยัยเซ่อ"ตะวันเดินมาข้างจับข้อมือเยลลี่เอาไว้ นี่มันอะไรกันฟะ- -
"อ..เอ่อ คือเราเคยเจอกันด้วยหรอ"ยัยเยลลี่หน้าซีด ฉันว่ายัยนี่ต้องขาดเลือดบนใบหน้าแน่ๆเลย
"หยุดตีหน้าซื่อเลย มานี่กับฉันเดี๋ยวนี้"พูดจบตะวันก็ลากยัยเยลลี่ออกจากห้องไป ยืนไว้อาลัยให้เยลลี่3วิ 1..2..3
"เอ่อ..เยลลี่ไปกับใครหรอ"โลคิดส์เดินเข้ามาถาม สงสัยจะเดินสวนทางกัน ล่ะมั้ง
"เพื่อนใหม่น่ะ เธอมานี่มีอะไรหรอ"ฉันตอบ/ถาม
"อ๋อ ฉันมาขอให้เธอช่วยสืบเรื่องตึกนาฏศิลป์ชั้น13กับฉันและตาปืนหน่อยน่ะ^^"ยัยโลคิดส์ยิ้ม
"ฮะ! ตึกชั้น13"ฉันสะดุ้ง ไม่ให้สะดุ้งได้ไงล่ะก็ตึกนั้นมันมี......
                                โปรดติดตามตอนต่อไป
       ขอโทษที่ไม่ได้มาอัพนานนะพอดีเน็ตที่บ้านใช้ไม่ค่อยได้ ขอบคุณที่อ่านค่ะ