What? อะไรกันที่ฉันกำลังเป็นอยู่
7.1
เขียนโดย 0กิมจิ0
วันที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.
10 บท
6 วิจารณ์
12.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2557 20.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) เรื่องเข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากที่ฉันทำงานเสร้จคุณน้าก็แนะนำลูกชายให้รู้จัก แต่มีลูกชายคนนึงของคุณน้าขโมยส้มของฉัน!!
ปัจจุบัน
ในที่สุดฉันก็นึกได้ว่าตานี่เป็นใครหน้าตาดีซะปล่าวไม่น่านิสัยเสียเลยจริงๆ
"ฉันไม่ได้ขโมยนะ แค่หยิบได้ก่อน- -"เขาหันมามองหน้าฉัน
"แต่ว่าฉันมาก่อนนะ"ฉันเถียงตานั่น เรื่องนี้ถ้าไม่มีใครมาหยุดฉันเถียงสุดฤทธิ์ค่ะ
"อ..เอ๋ ขมง ขโมย อะไรกันหรอจ๊ะ??" ระหว่างที่ฉันกำลังเถียงตานั่นคุณน้าก็ถามแทรกขึ้นมา
"ก็ระหว่างที่่หนูกำลังจะไปซื้อส้ม เขาก็มาแย่งไปซึ่งๆหน้าหนูทั้งๆที่หนูมาก่อน"ฉันพูดแล้วชี้ไปที่หน้าของตานั่น น่าหงุดหงิดน่าโมโหสิ้นดี
"แต่ว่าผ.."อีตานั่นยังพูดไม่ทันจบคุณน้าก็เอานิ้วมาดีดหน้าผากเราทั้งสองคนแล้วพูดขึ้นมาว่า...
"สองคนนี่ก็เรื่องแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เรามาทำตัวเป็นเพื่อนกันดีกว่านะเพราะพวกเราจะอยู่ด้วยกันไปอีกนาน^^"คุณน้าพูดพลางลูบหัวพวกเราทั้งสองคน หัวฉันยุ่งไปหมดแล้วอ่าT0T
"ก็ได้ครับ/ก็ได้ค่ะ"ฉันกับอีตานั่นพูดพร้อมกันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก เราหันหน้าไปคนละทางต่างคนต่างหยิ่งว่างั้นเถอะ-0-
"ทำอะไรกันอยู่หรอคะ?"เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามา ลูกอีกแล้วหรอ? ทำไมคุณน้าขยันมีลูกจริง= =
"ไม่มีอะไรหรอกจะโพโพ่^^"คุณน้าหันไปยิ้มให้ มีลูก3คนชื่อไฟเยอร์ ไวท์(มั้ง) และโพโพ่ ชื่อไม่เหมือนกัน แถมหน้าตายังกะแฝดคนละฝาอีก= =
"หรอคะ แล้วนั่นใคร?"ยัยนั่นมองมาทางฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ หน้ากลัวอ่ะT^T
"นี่น่ะหรอ หนูโมโมะจะ"คุณน้าผายมือมาทางฉัน แนะนำตัวฉันบ่อยจริงนะ- -
"ส..สวัสดีค่ะ^^"ฉันยิ้มแห้งๆไป จะให้ยิ้มแบบสดใสได้ไงล่ะ ดูหน้าเธอที่มองฉันสิไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"เอาล่ะไปคุยอะไรกันตรงนั้นมาทานข้าวกันเถอะ!!"คุณป้า(ที่มาตอนไหนก็ไม่รู้)ตะโกนเรียกจากหัวโต๊ะกินข้าว อ้ะ! ลืมไปเลยว่าจะกินข้าวป่านนี้ข้าวเย็นเฉียบยิ่งกว่าขั้วโลกแล้วมั้งY0Y
"จะ/ค่ะ/ครับ"พวกเราทุกคนตอยพร้อมกันแล้ววิ่งไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว อ้าย>< เห็นอาหารแล้วน้ำลายสอค่ะ ฉันเริ่มตะกละขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!
"จะทานแล้วนะคะ/ครับ"เมื่อทุกคนเตรียมตัวเตรียมใจ(?)เสร็จ ก็เริ่มกินข้าว
ระหว่างกินข้าวทุกคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ตอนนี้แมลงวัน แมลงปอ ยุงบินผ่านก็คงได้ยินเสียงเสียงแล้วล่ะ
"อา..พรุ่งนี้ลูกๆทุกคนรวมถึงหนูโมโมะก็จะต้องไปโรงเรียนเดียวกันนะ^^ คือโรงเรียนA(ขี้เกียจคิดชื่อ)"หลังจากที่เงียบอยู่นานคุณน้าก็พูดขึ้น โรงเรียนAเป็นโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ตามปกติค่ะ
"โรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนที่ครอยครัวเราบริหารอยู่ใช่ไหมคะ?"โพโพ่เอ่ยปากถาม ใช่แล้วล่ะโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนที่ครอบครัวคุณน้าบริหารอยู่ ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งฉันไปเรียนที่นี่ เผื่อมีเรื่องจะได้ช่วยกันแก้ไขง่ายหน่อยยังไงล่ะ
"ใช่จะ^^"คุณน้าตอบแล้วกินข้าวต่อไปสถานการณ์ก็กลับมาเงียบอีกครั้ง
"..."
"..."
"..."
"..."
"..."
"..."
"อิ่มแล้วค่ะ"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับห้องตัวเองไป...
ถึงห้องแล้วแจ้
่"เฮ้อ"ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงที่แสนนุ่มของฉัน
พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนแล้วสินะคิดถึงคุณครู เยลลี่ โลคิดส์จัง พวกนั้นจะคิดถึงฉันมั่งไหมนะ แถบรอไม่ไหวแล้ว>< พรุ่งนี้ฉันจะไปเม้ามอยซอย10 ให้เพื่อนๆฟังเลยว่าชีวิตฉันมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งเรื่องกระเป๋าตังค์ ทั้งเรื่องคนขโมยส้มที่อยู่ดีๆก็กลายเป็นเพื่อนร่วมบ้านกัน จะเล่าให้หมดเลย^^
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
หลังจากที่ฉันทำงานเสร้จคุณน้าก็แนะนำลูกชายให้รู้จัก แต่มีลูกชายคนนึงของคุณน้าขโมยส้มของฉัน!!
ปัจจุบัน
ในที่สุดฉันก็นึกได้ว่าตานี่เป็นใครหน้าตาดีซะปล่าวไม่น่านิสัยเสียเลยจริงๆ
"ฉันไม่ได้ขโมยนะ แค่หยิบได้ก่อน- -"เขาหันมามองหน้าฉัน
"แต่ว่าฉันมาก่อนนะ"ฉันเถียงตานั่น เรื่องนี้ถ้าไม่มีใครมาหยุดฉันเถียงสุดฤทธิ์ค่ะ
"อ..เอ๋ ขมง ขโมย อะไรกันหรอจ๊ะ??" ระหว่างที่ฉันกำลังเถียงตานั่นคุณน้าก็ถามแทรกขึ้นมา
"ก็ระหว่างที่่หนูกำลังจะไปซื้อส้ม เขาก็มาแย่งไปซึ่งๆหน้าหนูทั้งๆที่หนูมาก่อน"ฉันพูดแล้วชี้ไปที่หน้าของตานั่น น่าหงุดหงิดน่าโมโหสิ้นดี
"แต่ว่าผ.."อีตานั่นยังพูดไม่ทันจบคุณน้าก็เอานิ้วมาดีดหน้าผากเราทั้งสองคนแล้วพูดขึ้นมาว่า...
"สองคนนี่ก็เรื่องแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เรามาทำตัวเป็นเพื่อนกันดีกว่านะเพราะพวกเราจะอยู่ด้วยกันไปอีกนาน^^"คุณน้าพูดพลางลูบหัวพวกเราทั้งสองคน หัวฉันยุ่งไปหมดแล้วอ่าT0T
"ก็ได้ครับ/ก็ได้ค่ะ"ฉันกับอีตานั่นพูดพร้อมกันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก เราหันหน้าไปคนละทางต่างคนต่างหยิ่งว่างั้นเถอะ-0-
"ทำอะไรกันอยู่หรอคะ?"เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามา ลูกอีกแล้วหรอ? ทำไมคุณน้าขยันมีลูกจริง= =
"ไม่มีอะไรหรอกจะโพโพ่^^"คุณน้าหันไปยิ้มให้ มีลูก3คนชื่อไฟเยอร์ ไวท์(มั้ง) และโพโพ่ ชื่อไม่เหมือนกัน แถมหน้าตายังกะแฝดคนละฝาอีก= =
"หรอคะ แล้วนั่นใคร?"ยัยนั่นมองมาทางฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ หน้ากลัวอ่ะT^T
"นี่น่ะหรอ หนูโมโมะจะ"คุณน้าผายมือมาทางฉัน แนะนำตัวฉันบ่อยจริงนะ- -
"ส..สวัสดีค่ะ^^"ฉันยิ้มแห้งๆไป จะให้ยิ้มแบบสดใสได้ไงล่ะ ดูหน้าเธอที่มองฉันสิไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"เอาล่ะไปคุยอะไรกันตรงนั้นมาทานข้าวกันเถอะ!!"คุณป้า(ที่มาตอนไหนก็ไม่รู้)ตะโกนเรียกจากหัวโต๊ะกินข้าว อ้ะ! ลืมไปเลยว่าจะกินข้าวป่านนี้ข้าวเย็นเฉียบยิ่งกว่าขั้วโลกแล้วมั้งY0Y
"จะ/ค่ะ/ครับ"พวกเราทุกคนตอยพร้อมกันแล้ววิ่งไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว อ้าย>< เห็นอาหารแล้วน้ำลายสอค่ะ ฉันเริ่มตะกละขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!
"จะทานแล้วนะคะ/ครับ"เมื่อทุกคนเตรียมตัวเตรียมใจ(?)เสร็จ ก็เริ่มกินข้าว
ระหว่างกินข้าวทุกคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ตอนนี้แมลงวัน แมลงปอ ยุงบินผ่านก็คงได้ยินเสียงเสียงแล้วล่ะ
"อา..พรุ่งนี้ลูกๆทุกคนรวมถึงหนูโมโมะก็จะต้องไปโรงเรียนเดียวกันนะ^^ คือโรงเรียนA(ขี้เกียจคิดชื่อ)"หลังจากที่เงียบอยู่นานคุณน้าก็พูดขึ้น โรงเรียนAเป็นโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ตามปกติค่ะ
"โรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนที่ครอยครัวเราบริหารอยู่ใช่ไหมคะ?"โพโพ่เอ่ยปากถาม ใช่แล้วล่ะโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนที่ครอบครัวคุณน้าบริหารอยู่ ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งฉันไปเรียนที่นี่ เผื่อมีเรื่องจะได้ช่วยกันแก้ไขง่ายหน่อยยังไงล่ะ
"ใช่จะ^^"คุณน้าตอบแล้วกินข้าวต่อไปสถานการณ์ก็กลับมาเงียบอีกครั้ง
"..."
"..."
"..."
"..."
"..."
"..."
"อิ่มแล้วค่ะ"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินกลับห้องตัวเองไป...
ถึงห้องแล้วแจ้
่"เฮ้อ"ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงที่แสนนุ่มของฉัน
พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนแล้วสินะคิดถึงคุณครู เยลลี่ โลคิดส์จัง พวกนั้นจะคิดถึงฉันมั่งไหมนะ แถบรอไม่ไหวแล้ว>< พรุ่งนี้ฉันจะไปเม้ามอยซอย10 ให้เพื่อนๆฟังเลยว่าชีวิตฉันมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งเรื่องกระเป๋าตังค์ ทั้งเรื่องคนขโมยส้มที่อยู่ดีๆก็กลายเป็นเพื่อนร่วมบ้านกัน จะเล่าให้หมดเลย^^
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ