สาวน้อยน้ำแข็งแห่งเอเรนเดล

    " พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูกลับมาแล้วค่ะ "  ฉันส่งเสียงดังเพื่อเขาจะได้ยิน

" ส่งสัยคงไปซื้อของละมั้ง " "เอี๊ยด" และฉันก็ปิดประตู

ถอดรองเท้า ว่างเป็นระเบียบ    แล้ววางเจ้าขาวลงกับพื้น

" เหมียว " มันส่งเสียงร้องเหมียวแล้วเข้ามาออดอ้อนฉัน

"  ไม่ต้องมาทำท่าน่ารักใส่ฉันเลย " แล้วฉันก็ผลักหัวมันเบาๆ

มันก็ส่งเสียงกลับเหมือนเดิม.....

       และฉันก็เดินไปทางห้องรับแขกเพื่อให้ไอ้ขาว ตามมา

พอมาถึงที่ฉันก็วางกระเป๋าไว้โซฟา   ก่อนจะหันหลังเขาไปอีก

อีกห้องคือ ห้องครัว  เพื่อไปเอาชามและนม  มาให้เจ้าขาวกิน

     ก่อนจะเปิดตู้เย็นฉันก็เห็นแผ่นโน๊ต ซึ้งแน่นอนมันต้องเป็นอักษรญี่ปุ่่นอยู่

แล้ว  แล้วฉันก็หยิบมันขึ้นมาอ่านอย่างใจเย็น

  " ถึง นานามิจัง......

              วันนี้แม่กับพ่อไปซื้อของน่ะจร๊   ถ้าหิวข้าวละก็ไปซื้อกินที่

ห้างใกล้บ้านได้น่ะ ออกตังค์ไปก่อนน่ะลูก แม่จะให้เงินค่าขนมสองเท่า

เลยน่ะะ    อ้อ และที่สำคัญ ไปตอน 19.00 นะลูก  

     ไม่ต้องรีบกลับก็ได้น่ะลูก ซื้อของกินมาแล้วก็กินตรงนั้นเลยน่ะ   

แต่อย่าเกิน 20.30 ล่ะ

                                                           จาก " แม่ "

                                                                                 "

   ห้ะะะะะะะ ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงง

นี้แม่จะเพิ่มค่าขนมสองเท่าด้วยยยยย  // ขยี้ตาแปบ

" แต่ทำไมแม่ถึงให้ไปแค่ หนึ่งทุ่มอ่ะ ตอนนี้ก็จะหิวแย่อยู่แล้ว " ฉันพึมพ่ำ

ขึ้นมาเบาๆ  แต่ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้จริงๆน่ะะะซิเนี่ย

ไม่น่ะอย่าคิดมา ได้เงินเพิ่มเนี่ยก็ดีแล้ว พร้อมกับสบัดห้วไปมาเพื่อไล่

ความคิดที่แสนปวดหัวออก   ก่อนจะเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบนมมาเท่ใส่ชามแล้ว

เก็บนมเข้าที่ให้เรียบร้อย แล้วหยิบชามทีวางไว้โต๊ะด้านหลังขึ้น และเดิน

ไปห้องรับแขกในสตายฝรั่งๆผสมกับญี่ปุ่นนิดๆ

     " มาแล้วเจ้าเหมียว " เดินเข้ามาเห็นเจ้าขาวมองรูปภาพเหมือนกับ

ว่ามันเข้าใจรูปภาพพวกนี้ดี

         " ดูรูปอยู่เหรอ " ฉันเดินเข้ามาใกล้ๆกับเจ้าขาว ที่นั่งมองชั้นรูปภาพ

ใกล้ๆกับโซฟา ก่อนจะว่างชามน้ำนมไว้ตรงโต๊ะไม้ประดับด้วยแจกันดอกไม้สี

ชมพูบานเย็น  

        รูปแรกเป็นรูปที่พี่เนสคลานได้เป็นครั้งแรก และส่งยิ้มให้กล้อง

ภาพที่สองเป็นรูปที่พี่เนสกับพี่เพชรชูสองนิ้ว  ยิ้มให้กล้องถ่ายรูป

ช่วงนั้นอยู่ที่ทะเล  พี่ๆเขาคงอายุประมาณ 5-7 ขวบ

ภาพที่สาม เป็นภาพที่ฉันเล่นหิมะโดยการแกล้งเป็นศพ ไม่ใส่เสื้อกันหนาว

หิมะคลุมรอบตัว......

ส่วนภาพสุดท้าย เป็นภาพตอนอยู่โรงพยาบาล ตอนนั้นแหละที่สีตาของนิล

นั้นกลายเป็นสีแดงชมพู ตอนแรกก็คิดว่าพยาบาลแกล้งน้อง

เอาคอนแท๊คใส่สีเข้าไปในดวงตา   พอถามคุณหมอเท่านั้นและถึงกลับอึ้ง

คุณหมอเขาไม่รู้ ไม่มีใครรู้ 

     และสาเหตุที่..นิลเข้าโรงบาลเพราะ เกิดอุบัติเหตุตอนไปทัศนะศึกษา

อนุบาล ตอนนั้นก็อายุ 3ขวบ  ตอนแรกก็คิดว่าจะเสียน้องประจำบ้านไป

แล้ว เพราะหลังเกิดเหตุการณ์หินถล่ม ก็หาตัวน้องไม่เจอตั้งสามวัน

พอวันที่สี่ ไปพอเข้าแถวโคกหิน   พนักงานบอเต็กตึ๋งคิดว่าครบแล้ว

อยู่ดีๆ เกิดลมพายุหิมะ ซึ้งช่วงนั้นก็เป็นฤดูหนาว   พายุนั้นพัดนั้น

พัดอยู่ตรงที่เดียว   รู้สึกสงสัยพอเดินไปถึงกลับพบว่าเห็นเด็กนอนจมกองเลือดยู่ แล้วก็ช่วยไว้ทัน

   คุณหมอจึงบอกว่า ช่วงนั้นอาจจะเป็นสาเหตุก็เป็นได้ ที่ดีน่ะ

ที่น้องเธอยังมีโชคอยู่ ตกมาจากที่สูงซะขนาดนั้น  ไม่รอดก็ ตายยย

และน้องนิลก็ต้องพักฟื้น นอนเป็นเจ้าหญิง นิททราประมาณ 1 ปี

จะฟื้นก็ตอน วันเกิดเธอพอดี

จากที่นิลร่าเริงเป็นเด็กดูอ่อนโยน กลับ เย็นชา สุขม ยกเว้นกับฉันคนเดียว

สองได้ที่หนึ่งทุกปี

   " มาเถอะเจ้าเหมียว... มา กินนมมา " แล้วฉันก็หยิบชามบนโต๊ะลงมาไว้ด้านหน้า เจ้าขาว

" แผล่บๆ " เจ้าเหมียวก็ก้มหน้าก้มตากินนมอย่างอะเร็ดอะร่อย

ส่วนฉันก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาจากโซฟา แล้วเดินออกจากห้อง

ขึ้นไปบนห้องของฉัน เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  และขาดไม่ได้เลย

       คือหนังสือเวทย์ (นิยาย)นั้นเอง แล้วฉันก็เข้ามาให้ห้องเดิม

เห็นเจ้าแมวมันอิ่มนอนหลับปุ๋ย เลย ฉันจึงอดไม่ได้ที่จะลูบ

หัวมันเบาๆแล้วนั่งลงบน โซฟาแสนนุ่มสีไข พร้อมกับเปิดหนัง

อ่าน ไป อ่าน มา ก็รู้สึกอยากมีพลังเหมือนในนิยายเล่มนี้เข้าไปทุกที

โดยเฉพาะ พลังธาตุน้ำแข็ง ฉันน่ะชอบทุกพลังนั้นแหละ

" อือ...ถ้าฉันมีพลังเหมือนในหนังสือเล่มนี้ก็คงดีละเนอะ "

ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ

" เหมียวๆๆ "  เจ้าขาวซึ้งตอนนี้มันนอนอยู่ด้วยความอื่มก็ตื่นขึ้นมา

พร้อมกับร้องเหมียวๆ ยังกับว่า ' เธอก็มีพลังอยู่เหมือนกันน่ะ' 

" คิๆๆ "  ฉันก็อดหัวเราะไม่ได้กับความน่ารักของมัน

ตอนนี้ก็ประมาณ หกโมงห้าสิบกว่า  จึงเห็นว่าควรที่จะไปได้แล้วจึง

บอกกับไอ้ขาวว่า   " นี้เจ้าขาว เราไปร้านใกล้บ้านกันมั้ย "

ฉันละสายตาจากหนังสือ มองมาทางไอ้ขาวที่กำลังนั่งมองฉันด้วย

สายตาแบ๊ว

   " เมี๊ยวๆ " " งั้นก็ไปกันเลย " ฉันเอาหนังสือเล่มโปรด ใส่กระเป๋าถือ

แล้วอุ้มเจ้าขาวลงไปในกระเป๋า ก่อนจะ หยิบใส่กันหนาวหนาๆทับอีกที

แล้วก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกับล๊อคประตู

" หึๆ ถ้าเธออยากได้พลังล่ะก็ คืนนี้ได้แน่ หึๆๆๆ " เสียงปริศส่งออกมาเบาๆ

ภายใน????