The End Of The Dark
-
เขียนโดย 
Bast
วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.13 น.
2 session
0 วิจารณ์
4,389 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 15.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1) My Sister
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ...ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าที่ย่ำบนสะพานไม้ใจกลางป่าลึก ที่มีแต่ความมืดและดวงจันทร์ที่คอยสาดแสงอันอ่อนล้าลงมาที่ตัวของ เด็กหนุ่มผมสีเงินแซมดำ ผิวขาวซีดเหมือนกระดาษ เดินตรงไปจนสุดฝั่งสะพาน เขาเดินเข้าไปในช่องไม้ที่หักงอเป็นวงกลม ทางเดินนั้นเต็มไปด้วยเศษผ้าที่ขาดสะบั้นของ มนุษย์ ที่ถูกล่อลวงมาเพื่อความหิวกระหายของสัตว์ในป่ามืดแห่งนี้
เด็กหนุ่มเดินไปตามทางเรื่อยๆเหมือนกับว่าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น จนกระทั่งสุดปลายทาง เขาเดินเข้าไปในบ้านคล้ายกระท่อมที่ไม่ใหญ่มาก ในห้องเต็มไปด้วยกองหนังสือมากมายบนโต๊ะ พร้อมกับเตียงนอนและโต๊ะไม่อื่นๆที่ดูไม่ค่อยเป็นรูปร่างสักเท่าไหร่
"กลับมาแล้วเหรอดาร์เกอร์"หญิงสาวที่มีหูและหางของแมวพูดขึ้นพลางเดินไปหาเจ้าของชื่อ
"กลับมาแล้ว..."ดาร์เกอร์ พูดแบบเหนื่อยอ่อน
"แล้วได้ข่าวอะไรมาบ้างรึเปล่า"คิคิด พูดขึ้นพร้อมกับเอามือลูบแก้มของเด็กหนุ่มอย่างยั่วยวน
"ไม่มีทางที่จะไม่ได้มาหรอก แต่วันนี้ผมเหนื่อยขอพักก่อนละกัน"เด็กหนุ่มพูดพลางเอนตัวนอนลงไปกับเตียงที่แข็งราวกับหิน
'นอนหลับไปได้ยังไง พื้นแข็งขนาดนั้นน่ะ' คิคิดนึกในใจก่อนที่จะเดินไปหาที่นอนเหมือนกัน
ก็นี่มันดึกแล้วนี่...
...เด็กหนุ่มที่โตมาอย่างไร้ความอบอุ่นจากพ่อแม่ เขามีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว เพราะอะไรน่ะเหรอ?
พ่อของเขาเป็นปีศาจที่เรียกกันว่า ซาตาน มีแม่เป็นมนุษย์ ทำให้เขาเป็นลูกครึ่งคนและปีศาจ คนในหมู่บ้านก็พากันหวาดกลัวเขาและเกลียดเขาด้วยเช่นกัน จนกระทั่งพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตจากไปด้วยการตายที่มนุษย์มอบให้ ในตอนนั้นเขาเพิ่งอายุได้ 12 ปี แค่นั้น
เขาต้องหนีออกจากหมู่บ้านมาเพื่อต้องการมีชีวิตรอดตามที่พ่อและแม่ของเขาขอร้องเขาเอาไว้ เขาหนัพวกมนุษย์จนมาถึงป่าแห่งความโศกเศร้า... เขาสร้างบ้านเล็กๆด้วยมือของเขาเอง สร้างขึ้นมาอย่างเหน็ดเหนื่อยแต่ภูมิใจ
เขามีชีวิตนานขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้ก็อายุได้ 23 ปีแล้ว เขาต้องทนทุกข์ทรมานกับการฝันถึงคืนวันนั้น...แต่ไม่นานเด็กสาวที่มีหูและหางแมวก็ปรากฎตัวขึ้น ในวันที่ฟ้าทำท่าว่าจะมีพายุหนักเข้า เขาก็ได้พบกับเธอ...เธอที่ช่วยดึงเขาออกมาจากความสิ้นหวัง เธอที่ช่วยปลอบใจเขาเมื่อยามอ่อนแอ เธอที่คอยอยู่กับเขาตลอดเวลา...
เธอคนนั้น...'คิคิด..พี่สาวคนแรกของผม'
_________________________________________________________
จบไปกับอีกหนึ่งตอน เย้!!!(?) ฝากผลงานด้วยนะครับ ช่วยติชมได้เสมอครับ แล้วผมคนนี้จะเอาไปแก้ไขฝีมือให้ดีกว่าเดิม
เข้าไปพูดคุยกับผมได้ที่
FB:Bastiezz Kuro Sama ครับผม!!! ปล.ถ้าส่งแอดมาอย่าลืม ส่งข้อความพร้อมกับ (KKF)
ด้วยนะครับ ^^
เสียงฝีเท้าที่ย่ำบนสะพานไม้ใจกลางป่าลึก ที่มีแต่ความมืดและดวงจันทร์ที่คอยสาดแสงอันอ่อนล้าลงมาที่ตัวของ เด็กหนุ่มผมสีเงินแซมดำ ผิวขาวซีดเหมือนกระดาษ เดินตรงไปจนสุดฝั่งสะพาน เขาเดินเข้าไปในช่องไม้ที่หักงอเป็นวงกลม ทางเดินนั้นเต็มไปด้วยเศษผ้าที่ขาดสะบั้นของ มนุษย์ ที่ถูกล่อลวงมาเพื่อความหิวกระหายของสัตว์ในป่ามืดแห่งนี้
เด็กหนุ่มเดินไปตามทางเรื่อยๆเหมือนกับว่าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น จนกระทั่งสุดปลายทาง เขาเดินเข้าไปในบ้านคล้ายกระท่อมที่ไม่ใหญ่มาก ในห้องเต็มไปด้วยกองหนังสือมากมายบนโต๊ะ พร้อมกับเตียงนอนและโต๊ะไม่อื่นๆที่ดูไม่ค่อยเป็นรูปร่างสักเท่าไหร่
"กลับมาแล้วเหรอดาร์เกอร์"หญิงสาวที่มีหูและหางของแมวพูดขึ้นพลางเดินไปหาเจ้าของชื่อ
"กลับมาแล้ว..."ดาร์เกอร์ พูดแบบเหนื่อยอ่อน
"แล้วได้ข่าวอะไรมาบ้างรึเปล่า"คิคิด พูดขึ้นพร้อมกับเอามือลูบแก้มของเด็กหนุ่มอย่างยั่วยวน
"ไม่มีทางที่จะไม่ได้มาหรอก แต่วันนี้ผมเหนื่อยขอพักก่อนละกัน"เด็กหนุ่มพูดพลางเอนตัวนอนลงไปกับเตียงที่แข็งราวกับหิน
'นอนหลับไปได้ยังไง พื้นแข็งขนาดนั้นน่ะ' คิคิดนึกในใจก่อนที่จะเดินไปหาที่นอนเหมือนกัน
ก็นี่มันดึกแล้วนี่...
...เด็กหนุ่มที่โตมาอย่างไร้ความอบอุ่นจากพ่อแม่ เขามีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว เพราะอะไรน่ะเหรอ?
พ่อของเขาเป็นปีศาจที่เรียกกันว่า ซาตาน มีแม่เป็นมนุษย์ ทำให้เขาเป็นลูกครึ่งคนและปีศาจ คนในหมู่บ้านก็พากันหวาดกลัวเขาและเกลียดเขาด้วยเช่นกัน จนกระทั่งพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตจากไปด้วยการตายที่มนุษย์มอบให้ ในตอนนั้นเขาเพิ่งอายุได้ 12 ปี แค่นั้น
เขาต้องหนีออกจากหมู่บ้านมาเพื่อต้องการมีชีวิตรอดตามที่พ่อและแม่ของเขาขอร้องเขาเอาไว้ เขาหนัพวกมนุษย์จนมาถึงป่าแห่งความโศกเศร้า... เขาสร้างบ้านเล็กๆด้วยมือของเขาเอง สร้างขึ้นมาอย่างเหน็ดเหนื่อยแต่ภูมิใจ
เขามีชีวิตนานขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้ก็อายุได้ 23 ปีแล้ว เขาต้องทนทุกข์ทรมานกับการฝันถึงคืนวันนั้น...แต่ไม่นานเด็กสาวที่มีหูและหางแมวก็ปรากฎตัวขึ้น ในวันที่ฟ้าทำท่าว่าจะมีพายุหนักเข้า เขาก็ได้พบกับเธอ...เธอที่ช่วยดึงเขาออกมาจากความสิ้นหวัง เธอที่ช่วยปลอบใจเขาเมื่อยามอ่อนแอ เธอที่คอยอยู่กับเขาตลอดเวลา...
เธอคนนั้น...'คิคิด..พี่สาวคนแรกของผม'
_________________________________________________________
จบไปกับอีกหนึ่งตอน เย้!!!(?) ฝากผลงานด้วยนะครับ ช่วยติชมได้เสมอครับ แล้วผมคนนี้จะเอาไปแก้ไขฝีมือให้ดีกว่าเดิม
เข้าไปพูดคุยกับผมได้ที่
FB:Bastiezz Kuro Sama ครับผม!!! ปล.ถ้าส่งแอดมาอย่าลืม ส่งข้อความพร้อมกับ (KKF)
ด้วยนะครับ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
