Prince and The maid สะดุดรักเจ้าชายกับยัยแม่บ้าน

                     ไม่มีอะไรจะหงุดหงิดมากไปกว่านี้อีกแล้ว บ้าจริงๆ ทำไมวันเปิดเทอมแรกของฉัน
ถึงจะต้องมีภาระมากมายขนาดนี้ (แค่โดนน้ำกระฉูดใส่เนี่ยนะ?) ดูสิ ถ้ามีใครมาเห็นเข้า
ฉันจะต้องอับอายมากแน่ๆ ><  
                        แต่ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าหมอนั่นมันเป็นใคร มันต้องชดใช้ !!
 
                    หลังจากที่ฉันเปลี่ยนเสื้อเสร็จ(พอดีว่าวิ่งไปมันเลยเร็ว - - ) ฉันรีบใส่ตรีนหมา
เพื่อมา มหาลัยโดยเร็ซเพราะถ้าช้าฉันคงจะโดนทำโทษ และอีกอย่างนึง..
                         
                          วันนี้เป็นวันรับน้อง..
 
                          ฉันจะต้องเจออะไรบ้าง?
                         
                          แต่อย่างเดียวที่ฉันต้องการคือ
 
                          ได้ล้างแค้นไอ้เจ้าบ้าขับรถสปอร์ตสีแดงนั่นให้ได้!! 
 
  หอประชุม เวลา  8.30 น. 
 
          เครียด แถวมันจะยาวไปไหนว้าา กะอิแค่หอประชุม 
 
ฉันทำหน้าหัวเสียอย่างหนักจนผู้ชายที่อยู่ตรงหัวแถวนั้นมาจับมือฉันแล้วลากฉันไปยืนข้างหน้าเขา
ฉันงงมาก ทำไมเขาถึงลากฉันมาอยู่ข้างหน้า ผู้หญิงหลายๆคนปลายตามองมาทางฉันแล้วแอบจิก
ตาเบาๆมา ดูเหมือนจะอิจฉาฉัน เพราะจากที่คำนวณดูแล้ว ผู้ชายคนนี้หล่อไม่ใช่ย่อย
ผมบลอนด์สีทอง หน้าขาว ปากอมชมพู ดวงตาสีน้ำตาล  ดูดีมากๆ แต่ว่าทำไม..
 
          "เรื่องเมื่อเช้าหน่ะ ขอโทษนะ" 
          "เรื่องเมื่อเช้า?" ห้ะ หรือว่าาา?
          "สปอร์ตสีแดง.."
          " อ๋อ นายนี่เอง ไอ้คนไร้มารยาท!! ขับรถยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่เห็นหรอว่าคนเขา
เดินอยู่ จะลงจากรถมาขอโทษก็ไม่มี รู้มั้ยว่าคอนโดฉันมันไกลแค่ไหน ฉันต้องเดินกลับไปเนี่ย
ถ้าขาฉันมันบวมเนี่ย ฉันจะโทดนาย หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแตกต่างกับหน้าตากันริบรับ 
คิดว่าเป็นใครมาจากไหนห้ะ? ใหญ่มากเรอะไง? เรียกพ่อมาคุยกันหน่อยดิ๊ โด่วเว้ยยย" 
          " ... " , " คือว่า พอฉันหน่ะ"
          " พระราชาสเด็จแล้ววว"
          " ถวายบังคมพะย่ะค่ะ พระราชา" โผล่มาตอนไหนเนี่ย?
          " อืมๆ เกิดอะไรขึ้นหล่ะเนี่ยเจ้าโซล" 
           เจ้าโซล? โซลไหนว่ะ 
          " เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยนะขอรับ สเด็จพ่อ" 
          " เสด็จพ่อ? หรือว่านาย ??!!! "
          " ฉันคือ ปาร์ค เอโซล รัชทายาทคนเดียวของ ตระกูล ปาร์ค หรือเอาง่ายๆก็ ฉันคือ 
เจ้าชายโซลไงหล่ะ    คิม จีนึน "
          " ..... " ถึงกับรับประทานจุดเลยที่เดียวค่ะท่านผู้ชมมมม
          " แล้วนี่ก็พ่อฉัน มีอะไรก็คุยสิ อยากคุยกับพ่อไม่ใช่หรอ? "
          " เปล่านะ ถ้าฉันรู้ว่านาย แล้วก็พ่อนาย ฉันคงไม่ แล้วก็ อะ เอ่อออ " 
รู้สึกเหมือนมีรังสี สีดำพุ่งเข้ามาในตา (หน้ามืด) แล้วทำให้สติค่อยๆเลือนลาง โลกทั้งโลกหมุนเร็ว
ไว และสุดท้ายคือ หลับอยู่ในห้วงนิทรา  เอาง่ายๆก็ สลบนั่นแหละ - -
 
          " คิม จีนึน !!!!"
----------------------------------------------------------------------------------
End Chapter 2