Hack for love หนุ่มหน้าใสขโมยหัวใจยัยแฮกเกอร์ฝึกหั

บทที่1 งานใหม่ที่ทำไม่ได้!
     "บีว่าลูกจะไปไหน!!"พ่อตบโต๊ะอีกครั้งคราวนี้แม่ถึงกับห้ามพ่อไว้ไม่ทัน 
 
   "โอ้ย!!"เศษแก้วกาแฟที่แตกแล้วกระเด็นไปบาดเวฟัส จนหมอนั่นร้องออกมา
 
   "...."
 
   "...."
 
   "....@0@"
 
   ทุกคนในห้องเงียบกริบไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาแต่อย่างใด พ่อกับแม่ยืนอึ่งอย่างไร้เหตุผล ส่วน
 
ยัยนีวา ก็มัวแต่ทำหน้าตาแตกตื่นแบบงงๆแล้วเดินไปเก็บเศษแก้วกาแฟ ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูแผลที่ถูก
 
เศษแก้วกาแฟบาดของเวฟัส มันเป็นแผลทางยาว มีเลือดไหลซิบๆอยู่บริเวรแผล ต้องไปทำแผล นั่น
 
คือสิ่งที่ฉันคิดได้อย่างเดียวตอนนี้
 
   "เวฟัสนายมากับฉันทางนี้ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ช่วยน้องเก็บเศษแก้วที่เหลือนะ ปฏิบัติ"
 
   ฉันออกคำสั่งกับทุกคน ก่อนที่จะเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาจากห้องเก็บของสำคัญ หมอ
 
นั่นเดินตามฉันมาแบบเหนื่อยๆแล้วกุมแผลไปด้วย 
   "นั่งสิ เจ็บมากไหม"ฉันเรียกให้หมอนั่นนั่งลงบนโซฟาข้างๆฉัน แล้วถามออกไป
 
   "....." เงียบ   
   หมอนั่นไม่ตอบ ช่างเถอะทำแผลดีกว่า ฉันเอื้อมไปจับแขนของหมอนั่นเบาๆแล้วดึงมาไว้ที่ตักจาก
 
นั้นก็เปิดกล่องปฐมพยาบาลออกมา เอาสำลีชุบแอลกอฮอล์แล้วแตะเบาๆที่แผล หมอนั่นร้อง ซี้ด
 
ออกมาเบาๆจากนั้นก็เงียบต่อ ไม่เจ็บเลยเหรอฉันอยากจะถามออกไปแต่เงียบไว้ดีกว่า ฉันเอื้อมมือไป
 
หยิบขวดทิงเจอร์ไอโอดีนขึ้นมาเวฟัสทำตาตื่น แล้วตะโกนออกมาว่า
 
   "ไม่ๆๆ ไม่เอาทิงเจอร์"อะไรของหมอนี่เนี่ย=_=
 
   ฉันชงักแล้วเก็บขวดทิงเจอร์ไอโอดีนลงในกล่องเหมือนเดิมพอเห็นอย่างนั้นแล้วเวฟัสก็ถอนหายใจ
 
ออกมาอย่างโล่งอก แล้วจ้องหน้าฉัน-_-*ประมาณเนี้ย
 
   "เป็นอะไร" ฉันถามเวฟัส หมอนั่นส่ายหัวไปมาเป็นเชิงว่าไม่เป็นอะไร
 
   "งั้นก็โอเคแล้วนะ"ฉันถามอีกครั้งเพื่อความชัวว่าเขาไม่เป็นอะไร
   "อืม.."หมอนั่นตอบแล้วเงียบเหมือนเดิม อะไรของเวฟัสกันแน่นะ แปลกไปเยอะไม่เห็นจะเหมือน
 
เดิมสักนิด อาจจะเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วมั้ง ขณะที่ฉันกำลังเดาผิดเดาถูกไปเองเขาก็ถามคำ
 
ถามที่ไอสไตน์ยังต้องขมวดคิ้วออกมา
   
   "เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ"คำถามของเขาทำให้ฉันร้อง "เอ๊ะ?" ขึ้นมา โอ้ย บีว่างงนะงง
 
   "ทำไมนายถึงถามแบบนั้นล่ะเวฟัส"ฉันถามเขากลับ พูดเป็นเล่น นายนี่ชอบถามอะไรแปลกๆนะ 
 
   "ก็..." 
 
   "ก็อะไร?"ฉันถามต่อไปด้วยความสงสัย 
 
   "ฉันจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้เลย...ขอโทษนะ!!" เขาตะโกนออกมาอย่างสำนึกผิด ฉันช๊อก ช๊อก
 
ค่ะช๊อกอึ้งไปเลย
 
   เดี๋ยวนะ ที่บอกว่าจำอะไรไม่ได้เลยนี่หมายความว่า.....
 
   "นายความจำเสื่อมหรอเวฟัส!!!!0o0" ฉันตะโกนสิ่งที่คิดออกไปอย่างลืมตัว เขาทำหน้าเหวอก่อน
 
จะตอบว่า"อืม"
 
   "แล้วนายมาบ้านฉันได้ยังไงเนี่ย!!!"ฉันงงจนถามคำถามที่นอกเหนือจากคำถามในสมองออกมา
 
   "เธอเนี่ยแปลกดีนะนึกว่าจะถามคำถามประมาณว่า แล้วนายจำอะไรได้บ้าง หรือไม่ก็ล้อเล่นใช่
 
ไหมออกมา^^" 
   เขาตอบพร้อมยิ้มนิดๆขนทำให้โลกนี้สดใสขึ้นมาทันที อ่า~นี่ฉันไม่ได้เห็นเขายิ้มมานานแค่ไหน
 
แล้วนะ~>< เดี๋ยว!!  เปรคความฟินนี่ไว้ก่อนเข้าประเด็น!!
 
   "นี่ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะเวฟัส เอาดีๆสิ!!"ฉันตะโกนออกไปด้วยความโมโหแต่ไม่รู้ว่าโมโหอะไร
 
สมองมึนตึบไปหมดแล้วตอนนี้~@0@
 
   "เอาดีๆยังไงหรอ^^"เขายิ้มแล้วยักคิ้วกวนประสาท
   ฉันไม่สะทกสะท้านกับความหล่อน่ารักของหมอนั่นแต่อย่างใดเพราะเห็นจนชินแล้ว แต่ถ้า
เป็นผู้หญิงคนอื่นล่ะก็คงละลายด้วยดวงตาที่มีสีฟ้าอมน้ำเงินหน่อยๆ ใบหน้าได้รูป และผมสีคาราเม
 
ลอ่อนๆที่หน้าหลงไหล สำหรับคนปกติแล้วมันคงไม่เหมาะเพราะตัดกับตาสีฟ้า แต่เพราะเขาได้ถูกจัด
 
สรรห์หน้าตามาอย่างดีทำให้เทพเจ้ารับประกันว่าแปะได้อย่างโอเวอร์เลยล่ะ อิจฉาอ่ะ~=^=
 
   "ตกลงว่าจะมองหน้าฉันต่อไปเรื่อยๆใช่ปะ :)" หมอนั่นพูดขึ้นมา ทำให้ฉันเปลี่ยนสีหน้า แล้วไป
 
จ้องตาเขาทันที 
 
   "ไม่มีใครอยากจ้องหน้าหล่อๆของนายหรอกนะ"ฉันตอบแบบลืมตัวทำให้เจ้าตัวหัวเราะแล้วยกยิ้ม
 
กวนประสาทฉันสบัดหน้าหนี นั่นยิ่งทำให้เขาได้ใจไปกันใหญ่
 
   "เหอะๆ"เขาหัวเราะออกมาเบาๆพอให้ฉันได้ยิน ให้ตายดิหมอนี่ ความจำเสื่อมแล้วยังอุสานิสัย
 
เหมือนเดิมอีกนะ หงุดหงิด=_= ฉันคิดในใจก่อนจะกลับเข้าเรื่องต่อ
 
   "สรุปว่านายความจำเสื่อม"ฉันถาม
   "อือฮึ"เขาตอบพร้อมทำหน้ากวนประสาท
 
   "แล้วนายจำอะไรทุกอย่างไม่ได้เลย?"ฉันถามอีกรอบ
 
   "อือฮึ>_^"เขายังทำหน้ากวนประสาทไม่เลิก แอ๊บแบ๊วตลอดเวลาที่ฉันถาม จะเอายังไงกับผู้ชาย
 
คนนี้ดีเนี่ย  เฮ้อ~
 
   "แล้วนายจะมาหาฉันทำไมหรอ"ฉันถามนายเวฟัส
 
   ทำไมเขาต้องมาหาฉันด้วยเพราะเราก็ไม่ได้ติดต่อกันตั้งนานไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะมาหาฉัน
ถึงบ้าน ถ้าเป็นเรื่องนี้ล่ะก็ยัยวาฟเฟิลน้องสาวของหมอนั่นก็น่าจะรู้นะ วาฟเฟิลเป็นทั้งเพื่อนและบอส
 
ของฉันเธอดูแลเรื่องบริษัทเกมส์ที่ฉันทำงานอยู่และเป็นเจ้าของหอพักที่ฉันพักเวลาหนีไปนั่งทดสอบ
 
เกมส์ทั้งวันด้วย  มันเป็นหอพักที่หรูหรามีระดับมากๆด้วยความที่ยัยนั่นเป็นเพื่อนกับฉัน เธอเลยลด
 
จากค่าเช่า10,000บาทต่อเดือนเป็น2500บาทต่อเดือน ถูกลงตั้งเยอะแหนะ฿0฿
 
   "วาฟเฟิลพาฉันมาส่งแล้วบอกว่าให้เอาไอนี่มาให้เธอน่ะ" เขาตอบพร้อมยื่นซองจดหมายเล็กๆมา
 
ให้ฉัน ฉันเปิดมันดูแล้วก็พบข้อความจากยัยวาฟเฟิลเขียนไว้
 
ถึง บี่ว่าเพื่อนรัก
 
     เธอน่าจะได้รู้แล้วว่าพี่ชายของฉันความจำเสื่อม ฉันเลยอยากให้เพื่อนเลิฟอย่างเธอช่วยอะไร
 
อย่างนึง บีว่าเพื่อนรักฉันต้องการให้เธอแฮกข้อมูลพี่ชายฉันให้หน่อยนะจะ ถ้าเธอจะถามว่าทำไมฉัน
 
ไม่แฮกเองในเมื่อฉันเป็นแฮกเกอร์ล่ะก็ขอตอบไว้เลยว่าพี่ชายกับฉันทำสัญญากันแล้วว่าจะไม่ยุ่งเรื่อง
 
ของกันและกันในเวลาไหนก็ตามพอดีพี่ชายของฉันเขาเป็นแฮกเกอร์อ่ะนะ แล้วเขาเซฟข้อมูลของตัว
 
เองไว้ในเว็บโปรไฟล์ไหนฉันก็ไม่รู้ เห็นบอกว่ามีทั้งไดอารี่ มีทั้งโน้ตประจำวัน เลยอยากจะให้เธอ
 
เปลี่ยนจาการเป็นเกมส์เทสเตอร์มาเป็นแฮกเกอร์ชั่วคราวเพื่อช่วยให้เขาจำทึกอย่างได้อ่ะนะ ขอความ
 
กรุณาด้วยนะเพื่อน>_^ (ไม่ทำปรับค่าหอพักเพิ่มเป็น5000บาทต่อเดือนนะจะ)
 
ป.ล.ถ้าเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะก็อยู่ในซองจดหมายอีกซองที่ใต้เตียงของเธอจ่ะ
 
     จาก วาฟเฟิลเพื่อนของเธอ:)
 
       ช๊อก!!นิ่งอึ้งชั่วคราว ฉันยืนนิ่งๆกำจดหมายไว้แน่น แล้วไม่พูดอะไรออกมาเลย นี่มันอะไรของ
 
เธอเนี่ยวาฟเฟิล!!งงไปหมดแล้วนะ โอ้ย!! มึนหัวจะให้เปลี่ยนจากเกมส์เทสเตอร์เป็นแฮกเกอร์เหรอ
 
ไม่มีทาง!! แต่ว่าไอค่าหอพักที่เพิ่มขึ้นแบบโครตแพงนี่คืออะไรฮะ!!  บีว่างง@0@ ไหนจะเว็บซง
เว็บไซต์อะไรนี่อีก โอ้ว~ชีวิต แล้วข้าพเจ้าจะเรียนวีธีแฮกมาจากหนาย~คิดบ้างปะ!! @0@
 
   "นี่นาย=_="ฉันเรียกเวฟัสโดยที่มือยังกำซองจดหมายแน่นแล้วทำท่าเหมือนจะฉีกมันทิ้งออกไป
 
ไกลๆ
 
   "อะไร?"หมอนั่นมองฉันนิ่งๆแล้วทำท่าพิจรณาว่าฉันโกรธอยู่รึเปล่าแล้วโกรธเรื่องอะไร(โกรธสิยะ)
 
   "นายกลับบ้านไปก่อนได้ปะ"ฉันบอกเวฟัสด้วยสีหน้าหงุดหงิด
 
   "งั้นเดินไปด้วยกันจนถึงหน้าบ้านของเธอได้ไหม"เวฟัสมองฉันตาเป็นประกาย อย่าลีลามากนะยะ
 
คนยิ่งหงุดหงิดอยู่เห็นปะ
 
   "ทำไม"ฉันถามสั้นๆห่วนๆได้ใจความ
 
   "ก็ฉัน..." นายทำไมฮะ=_=*
 
   "ก็.....ไม่รู้ทางกลับบ้าน!!" ฮะ =_=? อะไรนะไม่รู้ทางกลับบ้านแล้วจะทำยังไงฮะ เวฟัสดูท่าทางฉันออกเลยพูดชิ่งขึ้นมาก่อน 
   "คือ..ไม่รู้ทางกลับบ้าน วาฟเฟิลบอกว่าไม่จำเป็นต้องรู้-///-" เขาตอบแล้วมองน่าฉันแบบอายๆ
 
แล้วนายก็เชื่อยัยนั่นเนี่ยนะ โอ้ย~ซื่อบื้อ 
 
   "ยัยนั่นบอกว่าเธอจะไปส่งที่บ้านฉันก็เลย....-///-" ไม่ได้จำทางกลับบ้านสินะ ซื่อบื้อดีเนอะ
 
~=_=* 
 
   "สรุปคืออยากให้ฉันไปส่งว่างั้น"ฉันถามออกไปทั้งทีรู้อยู่ในใจแล้วว่าเขาอยากให้ไปส่ง แค่แกล้ง
 
เล่นๆเฉยๆหน่า:P
 
   "อื้ม-///-"เขาตอบแบบอายๆ
 
   555 น่ารักดีแฮะสีหน้าแบบนี้ น่าจับมาแกล้งจริงเลยเนอะ(ทารุน=_=) แล้วสรุปว่าฉันจะต้องมาส่ง
 
นายเวฟัสให้ถึงบ้านให้ได้ ฉันล่ะอยากจะถามจริงๆว่าตกลงฉันทำอาชีพอะไรกันแน่ เกมส์เทสเตอร์
 
แฮกเกอร์ หรือเลี้ยงเด็ก(ที่เป็นผู้ใหญ่)กันแน่นะ~555 เหนื่อยใจกับชีวิตTT