Hack for love หนุ่มหน้าใสขโมยหัวใจยัยแฮกเกอร์ฝึกหั
-
เขียนโดย 
wataame_sweetie
วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.45 น.
2 บท
0 วิจารณ์
4,631 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557 07.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) บทที่1 งานใหม่ที่ทำไม่ได้!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่1 งานใหม่ที่ทำไม่ได้!
"บีว่าลูกจะไปไหน!!"พ่อตบโต๊ะอีกครั้งคราวนี้แม่ถึงกับห้ามพ่อไว้ไม่ทัน
"โอ้ย!!"เศษแก้วกาแฟที่แตกแล้วกระเด็นไปบาดเวฟัส จนหมอนั่นร้องออกมา
"...."
"...."
"....@0@"
ทุกคนในห้องเงียบกริบไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาแต่อย่างใด พ่อกับแม่ยืนอึ่งอย่างไร้เหตุผล ส่วน
ยัยนีวา ก็มัวแต่ทำหน้าตาแตกตื่นแบบงงๆแล้วเดินไปเก็บเศษแก้วกาแฟ ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูแผลที่ถูก
เศษแก้วกาแฟบาดของเวฟัส มันเป็นแผลทางยาว มีเลือดไหลซิบๆอยู่บริเวรแผล ต้องไปทำแผล นั่น
คือสิ่งที่ฉันคิดได้อย่างเดียวตอนนี้
"เวฟัสนายมากับฉันทางนี้ ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ช่วยน้องเก็บเศษแก้วที่เหลือนะ ปฏิบัติ"
ฉันออกคำสั่งกับทุกคน ก่อนที่จะเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาจากห้องเก็บของสำคัญ หมอ
นั่นเดินตามฉันมาแบบเหนื่อยๆแล้วกุมแผลไปด้วย
"นั่งสิ เจ็บมากไหม"ฉันเรียกให้หมอนั่นนั่งลงบนโซฟาข้างๆฉัน แล้วถามออกไป
"....." เงียบ
หมอนั่นไม่ตอบ ช่างเถอะทำแผลดีกว่า ฉันเอื้อมไปจับแขนของหมอนั่นเบาๆแล้วดึงมาไว้ที่ตักจาก
นั้นก็เปิดกล่องปฐมพยาบาลออกมา เอาสำลีชุบแอลกอฮอล์แล้วแตะเบาๆที่แผล หมอนั่นร้อง ซี้ด
ออกมาเบาๆจากนั้นก็เงียบต่อ ไม่เจ็บเลยเหรอฉันอยากจะถามออกไปแต่เงียบไว้ดีกว่า ฉันเอื้อมมือไป
หยิบขวดทิงเจอร์ไอโอดีนขึ้นมาเวฟัสทำตาตื่น แล้วตะโกนออกมาว่า
"ไม่ๆๆ ไม่เอาทิงเจอร์"อะไรของหมอนี่เนี่ย=_=
ฉันชงักแล้วเก็บขวดทิงเจอร์ไอโอดีนลงในกล่องเหมือนเดิมพอเห็นอย่างนั้นแล้วเวฟัสก็ถอนหายใจ
ออกมาอย่างโล่งอก แล้วจ้องหน้าฉัน-_-*ประมาณเนี้ย
"เป็นอะไร" ฉันถามเวฟัส หมอนั่นส่ายหัวไปมาเป็นเชิงว่าไม่เป็นอะไร
"งั้นก็โอเคแล้วนะ"ฉันถามอีกครั้งเพื่อความชัวว่าเขาไม่เป็นอะไร
"อืม.."หมอนั่นตอบแล้วเงียบเหมือนเดิม อะไรของเวฟัสกันแน่นะ แปลกไปเยอะไม่เห็นจะเหมือน
เดิมสักนิด อาจจะเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้วมั้ง ขณะที่ฉันกำลังเดาผิดเดาถูกไปเองเขาก็ถามคำ
ถามที่ไอสไตน์ยังต้องขมวดคิ้วออกมา
"เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ"คำถามของเขาทำให้ฉันร้อง "เอ๊ะ?" ขึ้นมา โอ้ย บีว่างงนะงง
"ทำไมนายถึงถามแบบนั้นล่ะเวฟัส"ฉันถามเขากลับ พูดเป็นเล่น นายนี่ชอบถามอะไรแปลกๆนะ
"ก็..."
"ก็อะไร?"ฉันถามต่อไปด้วยความสงสัย
"ฉันจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้เลย...ขอโทษนะ!!" เขาตะโกนออกมาอย่างสำนึกผิด ฉันช๊อก ช๊อก
ค่ะช๊อกอึ้งไปเลย
เดี๋ยวนะ ที่บอกว่าจำอะไรไม่ได้เลยนี่หมายความว่า.....
"นายความจำเสื่อมหรอเวฟัส!!!!0o0" ฉันตะโกนสิ่งที่คิดออกไปอย่างลืมตัว เขาทำหน้าเหวอก่อน
จะตอบว่า"อืม"
"แล้วนายมาบ้านฉันได้ยังไงเนี่ย!!!"ฉันงงจนถามคำถามที่นอกเหนือจากคำถามในสมองออกมา
"เธอเนี่ยแปลกดีนะนึกว่าจะถามคำถามประมาณว่า แล้วนายจำอะไรได้บ้าง หรือไม่ก็ล้อเล่นใช่
ไหมออกมา^^"
เขาตอบพร้อมยิ้มนิดๆขนทำให้โลกนี้สดใสขึ้นมาทันที อ่า~นี่ฉันไม่ได้เห็นเขายิ้มมานานแค่ไหน
แล้วนะ~>< เดี๋ยว!! เปรคความฟินนี่ไว้ก่อนเข้าประเด็น!!
"นี่ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะเวฟัส เอาดีๆสิ!!"ฉันตะโกนออกไปด้วยความโมโหแต่ไม่รู้ว่าโมโหอะไร
สมองมึนตึบไปหมดแล้วตอนนี้~@0@
"เอาดีๆยังไงหรอ^^"เขายิ้มแล้วยักคิ้วกวนประสาท
ฉันไม่สะทกสะท้านกับความหล่อน่ารักของหมอนั่นแต่อย่างใดเพราะเห็นจนชินแล้ว แต่ถ้า
เป็นผู้หญิงคนอื่นล่ะก็คงละลายด้วยดวงตาที่มีสีฟ้าอมน้ำเงินหน่อยๆ ใบหน้าได้รูป และผมสีคาราเม
ลอ่อนๆที่หน้าหลงไหล สำหรับคนปกติแล้วมันคงไม่เหมาะเพราะตัดกับตาสีฟ้า แต่เพราะเขาได้ถูกจัด
สรรห์หน้าตามาอย่างดีทำให้เทพเจ้ารับประกันว่าแปะได้อย่างโอเวอร์เลยล่ะ อิจฉาอ่ะ~=^=
"ตกลงว่าจะมองหน้าฉันต่อไปเรื่อยๆใช่ปะ :)" หมอนั่นพูดขึ้นมา ทำให้ฉันเปลี่ยนสีหน้า แล้วไป
จ้องตาเขาทันที
"ไม่มีใครอยากจ้องหน้าหล่อๆของนายหรอกนะ"ฉันตอบแบบลืมตัวทำให้เจ้าตัวหัวเราะแล้วยกยิ้ม
กวนประสาทฉันสบัดหน้าหนี นั่นยิ่งทำให้เขาได้ใจไปกันใหญ่
"เหอะๆ"เขาหัวเราะออกมาเบาๆพอให้ฉันได้ยิน ให้ตายดิหมอนี่ ความจำเสื่อมแล้วยังอุสานิสัย
เหมือนเดิมอีกนะ หงุดหงิด=_= ฉันคิดในใจก่อนจะกลับเข้าเรื่องต่อ
"สรุปว่านายความจำเสื่อม"ฉันถาม
"อือฮึ"เขาตอบพร้อมทำหน้ากวนประสาท
"แล้วนายจำอะไรทุกอย่างไม่ได้เลย?"ฉันถามอีกรอบ
"อือฮึ>_^"เขายังทำหน้ากวนประสาทไม่เลิก แอ๊บแบ๊วตลอดเวลาที่ฉันถาม จะเอายังไงกับผู้ชาย
คนนี้ดีเนี่ย เฮ้อ~
"แล้วนายจะมาหาฉันทำไมหรอ"ฉันถามนายเวฟัส
ทำไมเขาต้องมาหาฉันด้วยเพราะเราก็ไม่ได้ติดต่อกันตั้งนานไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะมาหาฉัน
ถึงบ้าน ถ้าเป็นเรื่องนี้ล่ะก็ยัยวาฟเฟิลน้องสาวของหมอนั่นก็น่าจะรู้นะ วาฟเฟิลเป็นทั้งเพื่อนและบอส
ของฉันเธอดูแลเรื่องบริษัทเกมส์ที่ฉันทำงานอยู่และเป็นเจ้าของหอพักที่ฉันพักเวลาหนีไปนั่งทดสอบ
เกมส์ทั้งวันด้วย มันเป็นหอพักที่หรูหรามีระดับมากๆด้วยความที่ยัยนั่นเป็นเพื่อนกับฉัน เธอเลยลด
จากค่าเช่า10,000บาทต่อเดือนเป็น2500บาทต่อเดือน ถูกลงตั้งเยอะแหนะ฿0฿
"วาฟเฟิลพาฉันมาส่งแล้วบอกว่าให้เอาไอนี่มาให้เธอน่ะ" เขาตอบพร้อมยื่นซองจดหมายเล็กๆมา
ให้ฉัน ฉันเปิดมันดูแล้วก็พบข้อความจากยัยวาฟเฟิลเขียนไว้
ถึง บี่ว่าเพื่อนรัก
เธอน่าจะได้รู้แล้วว่าพี่ชายของฉันความจำเสื่อม ฉันเลยอยากให้เพื่อนเลิฟอย่างเธอช่วยอะไร
อย่างนึง บีว่าเพื่อนรักฉันต้องการให้เธอแฮกข้อมูลพี่ชายฉันให้หน่อยนะจะ ถ้าเธอจะถามว่าทำไมฉัน
ไม่แฮกเองในเมื่อฉันเป็นแฮกเกอร์ล่ะก็ขอตอบไว้เลยว่าพี่ชายกับฉันทำสัญญากันแล้วว่าจะไม่ยุ่งเรื่อง
ของกันและกันในเวลาไหนก็ตามพอดีพี่ชายของฉันเขาเป็นแฮกเกอร์อ่ะนะ แล้วเขาเซฟข้อมูลของตัว
เองไว้ในเว็บโปรไฟล์ไหนฉันก็ไม่รู้ เห็นบอกว่ามีทั้งไดอารี่ มีทั้งโน้ตประจำวัน เลยอยากจะให้เธอ
เปลี่ยนจาการเป็นเกมส์เทสเตอร์มาเป็นแฮกเกอร์ชั่วคราวเพื่อช่วยให้เขาจำทึกอย่างได้อ่ะนะ ขอความ
กรุณาด้วยนะเพื่อน>_^ (ไม่ทำปรับค่าหอพักเพิ่มเป็น5000บาทต่อเดือนนะจะ)
ป.ล.ถ้าเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะก็อยู่ในซองจดหมายอีกซองที่ใต้เตียงของเธอจ่ะ
จาก วาฟเฟิลเพื่อนของเธอ:)
ช๊อก!!นิ่งอึ้งชั่วคราว ฉันยืนนิ่งๆกำจดหมายไว้แน่น แล้วไม่พูดอะไรออกมาเลย นี่มันอะไรของ
เธอเนี่ยวาฟเฟิล!!งงไปหมดแล้วนะ โอ้ย!! มึนหัวจะให้เปลี่ยนจากเกมส์เทสเตอร์เป็นแฮกเกอร์เหรอ
ไม่มีทาง!! แต่ว่าไอค่าหอพักที่เพิ่มขึ้นแบบโครตแพงนี่คืออะไรฮะ!! บีว่างง@0@ ไหนจะเว็บซง
เว็บไซต์อะไรนี่อีก โอ้ว~ชีวิต แล้วข้าพเจ้าจะเรียนวีธีแฮกมาจากหนาย~คิดบ้างปะ!! @0@
"นี่นาย=_="ฉันเรียกเวฟัสโดยที่มือยังกำซองจดหมายแน่นแล้วทำท่าเหมือนจะฉีกมันทิ้งออกไป
ไกลๆ
"อะไร?"หมอนั่นมองฉันนิ่งๆแล้วทำท่าพิจรณาว่าฉันโกรธอยู่รึเปล่าแล้วโกรธเรื่องอะไร(โกรธสิยะ)
"นายกลับบ้านไปก่อนได้ปะ"ฉันบอกเวฟัสด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"งั้นเดินไปด้วยกันจนถึงหน้าบ้านของเธอได้ไหม"เวฟัสมองฉันตาเป็นประกาย อย่าลีลามากนะยะ
คนยิ่งหงุดหงิดอยู่เห็นปะ
"ทำไม"ฉันถามสั้นๆห่วนๆได้ใจความ
"ก็ฉัน..." นายทำไมฮะ=_=*
"ก็.....ไม่รู้ทางกลับบ้าน!!" ฮะ =_=? อะไรนะไม่รู้ทางกลับบ้านแล้วจะทำยังไงฮะ เวฟัสดูท่าทางฉันออกเลยพูดชิ่งขึ้นมาก่อน
"คือ..ไม่รู้ทางกลับบ้าน วาฟเฟิลบอกว่าไม่จำเป็นต้องรู้-///-" เขาตอบแล้วมองน่าฉันแบบอายๆ
แล้วนายก็เชื่อยัยนั่นเนี่ยนะ โอ้ย~ซื่อบื้อ
"ยัยนั่นบอกว่าเธอจะไปส่งที่บ้านฉันก็เลย....-///-" ไม่ได้จำทางกลับบ้านสินะ ซื่อบื้อดีเนอะ
~=_=*
"สรุปคืออยากให้ฉันไปส่งว่างั้น"ฉันถามออกไปทั้งทีรู้อยู่ในใจแล้วว่าเขาอยากให้ไปส่ง แค่แกล้ง
เล่นๆเฉยๆหน่า:P
"อื้ม-///-"เขาตอบแบบอายๆ
555 น่ารักดีแฮะสีหน้าแบบนี้ น่าจับมาแกล้งจริงเลยเนอะ(ทารุน=_=) แล้วสรุปว่าฉันจะต้องมาส่ง
นายเวฟัสให้ถึงบ้านให้ได้ ฉันล่ะอยากจะถามจริงๆว่าตกลงฉันทำอาชีพอะไรกันแน่ เกมส์เทสเตอร์
แฮกเกอร์ หรือเลี้ยงเด็ก(ที่เป็นผู้ใหญ่)กันแน่นะ~555 เหนื่อยใจกับชีวิตTT
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
