รักเราไร้พรมแดน

     ไอซ์ที่ดุเหนื่อยล้ากว่าทุกวันล้มตัวลงนอนบนเตียงในห้องของเขา 'เฮ้อ' วันนี้ผมถอนหายใจ
     รอบที่ร้อยได้แล้ว ตึี๊งตึ่ง!!!เสียงไลน์ดังขึ้น 'อย่าลืมนัดเรานะ' ข้อความจากพี่เปิ้ลช่วย
     เตือนความจำให้ผมได้ดี ผมคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันใหม่ที่ทำให้ผมรู้สึกดี...ผมคิดว่าอย่าางนั้น
 
เช้าวันใหม่
  "กลิ่นอะไรครับเนี่ยหอมฉุยเชียว" มันเป็นเช้าวันใหม่ที่สดใสจริงๆ
  "แม่ทำแกงมัสมั่นไก่ของโปรดลูกด้วยนะ" นวลเดินถือถ้วยใบใหญ่ใบหนึ่งออกมาจากห้องครัว
'จ้ะเอ๋' น้องสาวคนสวยวัย15ปีโผล่หัวออกมาจากห้องครัว
  "วันนี้หนูนาช่วยคุณแม่ทำอาหารด้วย พี่ไอซ์กินให้หมดนะ" หนูนาทำหน้าดุดันกำชับพี่ชาย
  "ครับๆคุณแม่คนที่สอง"
  "พี่ไอซ์อ่ะ พูดซะเสียหมด" เราพี่น้องหยอกล้อกันทุกวันตามเคย
     วันนี้ผมรู้สึกว่ามันเป็นวันดีมากๆเพราะวันนี้เราหัวเราะเริงร่าสนุสนานกว่าทุกวัน
  "ไอซ์วันนี้จะไปเอาปุ๋ยในเมืองไม่ใช่หรือ" นนเดินยิ้มแย้มลงมาจากบรรได
  "อ่อ ใช่ครับ"
  "เรื่องที่จะมีคนมาถ่ายทำละครที่บ้านของเราพ่อโทไปอนุญาติเขาเรียบร้อยแล้ว อีก2วันคงมา"
  "งั้นเหรอครับ!!เอ่อผมไปเอาปุ๋ยก่อนนะครับเดี๋ยวจะช้า"
ไอซ์รีบวิ่งกระโจนขึ้นรถเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปในเมือง............................
 
 Noey...
  "พี่เปิ้ลทำไมเราไม่รอบินมาพร้อมกับคนอื่นๆล่ะคะ"
  "พี่จะได้พาเรามาดูสิ่งขาดเหลือที่นี้ไง แล้วก็..."
  "ผู้จัดการคนใหม่ใช่ไหมคะ"ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่เรื่องที่พี่เปิ้ลจะลาหยุดเพื่อไปแต่งงาน
แล้วจะเอาใครไม่รู้มาทำงานแทน ใครจะทำงานได้ดีเท่าพี่เปิ้ลล่ะ
  "ไม่เอาน่าาามันแค่ชั่วคราว"
  "ก็ได้ค่ะ" ฉันกอดอกหันหน้าหนีพี่เปิ้ล
  "เดี๋ยวแวะปั๊มข้างหน้าด้วยนะ" พี่แนนซี่คนเนี่ยเป็นเกย์ พี่แนนซี่โน้มตัวไปบอกคนขับรถ
  "พี่ไม่ลงนะ" พี่เปิ้ลพูด
ครืด เสียงเป
ดประตูรถตู้คันใหญ่เลื่อนให้เห็นบรรยากาศในรถ
  "เนยไปซื้อน้ำให้นะ" ฉันเดินไปที่เซเว่น หรือจิ๊บฟี่ หรืออะไรก็ไม่รู้ฉันไม่มั่นใจว่าเขาเรียกกันว่ายังไงเพราะมันไม่มีป้ายติดไว้ซะด้วยสิแต่ฉันจะเรียกมันว่า 'ร้านสะดวกซื้อ'  ฉันหยิบขวดน้ำคริสตัลมา2ขวด  ตุบ!!!!! "เฮ้!"ฉันชนกับบางสิ่งบางอย่างจนล้มลงไปนอนบนพื้น
  "ขอโทษครับ"    เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
  "ขอโทษแล้วมันหายมั้ยล่ะ" ฉันวีนใส่นายทึ่มข้างหน้าฉัน
  "อ้าวคุณพูดอย่างนี้ได้ไง" เขาขึ้นเสียงใส่ฉัน
  "นายต้องรับผิดชอบโดยการลาออก" ฉันคิดว่าการลาออกครั้งนี้จะชดใช้สิ่งที่ทำให้ฉันล้ม
  "ฮะ!!!!"
  "ไม่ต้องฮะ"
  "อร้ายยยยยยยยยมีอะไรกันหรือคะ" เสียงของพร่แนนซี่นแสนดัดจริตดังมาทางเคาน์เตอร์
  "ก็นายคนเนี่ยเดินมาชนเนยจนล้มแถมขวดน้ำยังมาโดนเนยอีกเนยจะให้เขาลาออก"
  "นี่คุณผมไม่ใช่พนักงานขายของนะครับ"
  "หะ!!" คำนี้ทำฉันเงิบไปเลย พนักงานทุกคนมองมาทางฉันแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ฉันอยากจะซุกหัวลงดินแล้วฝังกลบเกลื่อนไม่ขึ้นมาอีก  
  "คุณน้องคะการแต่งตัวอย่างนี้ไม่ใช้พนักงานร้านขายของนะคะ น้องเนยดูยังไงคะเนี่ย"
ฉันก้มหน้าก้มตาเดินไปที่รถอย่างไวไม่สนใจอะไร ปึก!!!!!!ฉันตั้งใจปิดประตูรถอย่างดัง ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่แนนซี่พูดอะไรกับตาทึ่มนั้นรึเปล่า ไม่นานพี่แนนซี่ก็วิ่งตามแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรไม่รู้อย่าให้ฉันเจออีกนะ อีตาบ้า
  "มีเรื่องอะไรกันหรือป่าว" พี่เปิ้ลถาม
  "คือว่าน้อง..."
  "ไม่มีอะไรค่ะ" ฉันพูดเสียงดังกลบเสียงพี่แนนซี่
  "แนนซี่ มีเรื่องอะไร" เปิ้ลขู่ โชคดีที่พี่แนนซี่แกล้งหลับเป็นตายอยู่หน้ารถบอกเลยว่าโคตรไม่เนียนแต่ต้องทำ พี่เปิ้ลคงเก็บเรื่องนี้ไปคิดชัวร์เดี๋ยวคงลืม แต่ฉันคงลืมไม่ลง
 
  ice
  "ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้จับจ่ายซื้อของไม่สะดวก" พนักงานคนหนึ่งมาขอโทษผม
  "ไม่เป็นไรครับคุณไม่ผิด คนผิดเป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหาก" ผมพูดเสร็จหยิบตังทอนจากพนักงานแล้วเดินออกมาตรงประตู "ผู้หญิงคนนั้นเหมือนน้องเนยเลยเนอะ" ผมบังเอิญได้ยินพนักงานสองคนคุยกัน แต่เขาจะมาทำอะไรแถวนี้อีกสองวันไม่ใช่หรือที่เขาจะมา                ผมเลิกคิดเรื่องนี้แล้วขึ้นรถไปออกจากปั๊มนี้ ไปเอาปุ๋ย ตอนนี้10โมงแล้วผมเอาปุ๋ยแล้วคงเลยไปร้านกาแฟที่นัดกับพี่เปิ้ลไว้