รักเราไร้พรมแดน

  กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงโทรศัพท์เชยๆของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางแม่ค้าและผู้คนมากมาย

  "ฮัลโหล สวีสดีครับ ผมไอซ์ธิติ พูดอยู่ครับ" ชายนุ่มกรอกเสียงพูด

  "ฮัลโหลพี่เองนะ เปิ้ล"

  "อ่อ!ครับ พี่เปิ้ลเปลี่ยนเบอร์เหรอครับ"

  "ใช่จ้ะ เอ่อพี่มีอะไรให้ช่วยหน่อย"

  "หือ!!อะไรกันครับ" ไอซ์พูดอย่างตกใจเพราะพี่สาวของเธอไม่เคยให้ช่วยอะไรหากไม่จำเป็น

  "พรุ่งนี้ตอนบ่ายไอซ์ว่างมั้ย" เสียงของเปิ้ลดูรนๆ

  "ว่างครับ"

  "ไปเจอพี่พรุ่งนี้ที่ร้านกาแฟในเมืองที่มีสวนสตอร์เบอร์รี่เล็กน่ะ"

  "ได้ครับ" ตื้ด!ตื้ด!เปิ้ลวางสายไปเมื่อได้รับคำตอบจากปลายทาง

ไอซ์จ้องมองโทรศัพท์ของเขาสักพักก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าแจ๊คเก็ตของเขา ไอซ์เอื้อมมือไป

หยิบกระดาษแผ่นเล็กใบหนึ่งในกระเป๋ากางเกงซึ่งในกระดาษนั้นมีรายการจ่ายตลาดเรียงรายอยู่

เต็มกระดาษ เขาเดินซื้้อของเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงได้                                                

ไอซ์ถือของขึ้นรถกระบะสีแดงคันหนึ่งจุดมุ่งหมายคือ บ้านสวนตะวัน ซึ่งเป็นที่ที่มีไร้

ปลูกผักผลไม้เมืองหนาวต่างๆ เป็นสถานที่ท่องเทีี่ยวที่เมื่ออมีคนมาที่นี่ก็ต้องนึกถึงบ้านสวนตะวัน

เป็นหลัก กริ๊ง!กริ๊ง!

  "ฮัลโหลแม่มีอะไรครับ"

  "ซื้อของเสร็จหรือยังลูก"

  "เสร็จแล้วครับแม่ ผมกำลังกลับบ้านแล้ว"

  "ลูกรู้ยังจ้ะว่าจะมีคนมาถ่ายทำละครที่บ้านสวนตะวันของเราน่ะ งานนี้มีน้องเนยดาราขวัญใจยัยหนูนาเป็นนางเอกด้วยหล่ะ" เสียงปลายสายพูดรัวอย่างกับถูกรางวัลที่หนึ่งสิบล้านอย่างนั้นแหละ

  "จริงหรือครับ แล้วจะมาเมื่อไหร่ครับ"

  "เอิ่มคือ!คุณพ่อกับคุณย่าเขาไม่อนุญาติน่ะสิ" แม่นวลเสียงเศร้าสร้อยยิ่งกว่าโดนโจรฉุดเสียอีก

  "หึหึ!!ผมคิดไว้แล้วเชียว คุณแม่คงจะให้ผมขอให้ใช่ไหมครับ" ไอซ์หัวเราะคิกคัก

แม่นวลไม่ตอบกลับได้ยินแต่เสียงกระซิบกระซาบบางอย่างจากปลายสาย 'รู้ทันด้วย'

  "ไม่ต้องห่วงครับเดี๋ยวผมจะลองดู แค่นี้ก่อนนะครับจะผมจะถึงบ้านแล้ว"ไอซ์หัวเราะชอบใจก่อนจะพูดตัดบท

  "จ้ะลูก"

เฮ้อ!ไอซ์ถอนหายใจ 'ป่านนี้แม่กับยัยหนูนาคงยิ้มหน้าบานรอให้เราไปขอแม่กับย่าแล้วสิ'

ไอซ์คิดในใจ ไม่นานก็ถึงสวนตะวันไอซ์เลี้ยวรถเข้าไปในที่จอดรถใกล้สวนสตอเบอรี่

เขารีบเดินไปยังบ้านใหญ่หลังหนึ่งทำด้วยไม้อย่างดี ข้างในมีเฟอร์นิเจอร์ไม้ขัดเงาแวบวับ

ไอซ์เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่ขณะนี้มีพ่อแม่น้องและย่า นั่งอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา

  "พี่ชาย กลับมาแล้วเหนื่อยไหม" หนูนาวิ่งพรวดไปหาพี่ชายแล้วส่งสายตาจิกกัด              ให้พี่ชายมันเป้นการสื่อบางอย่าง ไอซ์ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามามองคุณพ่อซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟา

  "พ่อครับ"

  "ไม่ต้องเลยถ้าแกจะพูดเรื่องที่จะมีคนมาถ่ายทำละครยังไงพ่อไม่ให้พ่อไม่อยากให้ไร้้เราวุ่นวาย" คุณพ่อนนพุดอย่างรู้โดยไม่ต้องรอคำถามใดๆจากปากลูกชาย

  "ไม่วุ่นวายหรอกครับพ่อ"  ไอซ์พูดจบทุกอย่างก้อยุ่ในความเงียบ ไอซ์หันหน้าไปสบตาน้องสาว "นะคะ/ครับ" ทั้งสองพูดพร้อมกัน

  "ก้ได้ๆย่ายอมแล้ว ก็ดีเหมือนกันไร้เราจะคึกคักขึ้น"

  "จะได้โปรโมทไร้เรานะคะแม่" นวลพูดหันไปยิ้มให้ลูกๆ

  "แต่แม่ครับ" นนทำเสียงอ้อนวอน

  "ไม่มีแต่"

  "โธ่!!ก็ได้ครับ" นนทำหน้าหงอยคอหัก

ไอซ์และหนูนาหันมาสบตากันแล้วเข้าไปกอดคุณย่า