The revenge แผนร้าย กลาย(รัก)ของนายตัวร้าย

8.8

เขียนโดย mewmuitt

วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.56 น.

  6 ตอน
  6 วิจารณ์
  9,754 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2557 20.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) บังเอิญโลกกลม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 พนักงานพาฉันมาหยุดอยู่ที่บ้านพักหลังนั้น

.

.

.

.

" เดี๋ยวคุณพักที่นี่นะคะ"

"ได้ค่ะ...ขอบคุณนะคะที่นี่สวยมากคะ"

ที่นี่สวยจริงๆนะบ้านพักหลังนี้ข้างในตกแต่งแบบขาว ดำ ดูลึกลับแต่มีเสน่ห์

"ค่ะ...นายเป็นคนเลือกให้คุณเองเลยนะคะพร้อมกำชับว่าให้ดูแลคุณให้ดี ขาดเหลืออะไรก็บอก"

"ขอบคุณค่ะ...ว่าแต่นายของคุณพักที่ไหนหรอคะ?"

 

"พักที่นี่แหละคะ"

 .

 .

ห้ะ!พักที่เดียวกับฉันเนี่ยะนะ ไม่น่าทำไมดูบ้านตกแต่งแปลกๆ

 .

.

.

"ที่นี่มีหลายห้องนอนคะไม่ต้องกังวลนายไม่ทำอะไรคุณแน่ นายเป็นคนดีคะไว้ใจได้"

 

 

 

พนักงานตอบคำถามที่ฉันสงสัยหลังจากที่เงียบไปนาน

 

"คะ" จากนั้นพนักงานก็พาฉันไปที่ห้อง

 

     บ้านพักหลังนี้จกแต่งเป็นโทนขาวดำ แลดูหรูเลยหละ อีตา

เจ้าของนี่รสนิยมดีใช้ได้เลยหล่ะ

 "เดี๋ยวคุณพักห้องนี้นะคะ...นายบอกว่าเย็นนี้นายจะกลับมานายนัดคุณทานข้าวที่ระเบียงนะคะ ฉันขอตัวก่อน"

     พูดจบพนังงานคนนั้นก้เดินไป ฉันจึงเดินเข้าไปในห้องหลังจากที่สำรวจได้ซักพักนึงก้ออกมาเดินเล่นที่ไร่

.

.

.

.

"สวยแหะ..." ฉันพูดพร้อมทั้งเอามือไปจับองุ่นพวงโตต้นหน้า

"ชอบหรอครับ" เสียงผู้ชายคนนึงดังมาจากด้านหลังฉัน ทำให้ฉันตกใจจึงดึงมืออกจากผลองุ่นพร้อมทั้งหันไปมองที่มาของเสียง

 

ะ"นะ...นาย"อร๊ายยย!!!โลกมันจะกลมไปไหมเนี่ยะ ฉันอุตส่าห์มาถึงนี่ยังจะมาเจออีตาลีเทลอีก เวรกำจิงๆ!

 "ตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับ...ยินดีที่ได้พบกันอีกนะคนสวย" เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเลห์

 

"ใช่ตกใจ..ว่าทำไมฉันถึงซวยขนาดนี้ และก้เสียใจด้วยนะฉันไม่เคยดีใจที่ได้เจอนาย" ฉันพูดพร้อมทั้งพยายามเดินหนี

     แต่ลีเทลก็ดันมือไวมาคว้าข้อมือฉันพร้อมทั้งหมุนให้ฉันหันไปมองหน้สของเขาแล้วโอบเอวฉันไว้

"พูดแบบนี้สงสัยไม่เข็ดสิ่นะ"เขาพูดพร้อมทั้งมองริมฝีปากฉันแล้วโน้มหน้าลงมาเรื่อยๆ ฉันพยายามเบนหน้าหนี

 

 

  "ฮ่าๆๆๆ"ผู้ชายตัวสูงขำ ฉันจึงกระแทกเท้าใส่เขาอย่างแรง                

 

                              โอ๊ย!!!

 

คนตัวสูงโวย ฉันจึงรีบวิ่งหนีออกมา

 

 "นี่...ยัยตัวแสบฝากไว้ก่อนเถอะเราได้เจอกันอีกเยอะแน่"  แต่ฉันก้ไม่ได้สนใจเขายังคงเดินหนีต่อไป

 

 "บ๊าเอ๊ย!สงสัยฉันต้องไปทำบุญล้างซวยซะแระ" ฉันบ่น

 

                โอ๊ย!

 

ฉันเดินไปชนคนคนๆนึง

 

"ขอโทษค่ะ" ฉันขอโทดพร้อมโค้งตัว

 

"ไม่เป็นไรครับ" เขาตอบฉันจึงเงยหน้าไปมองเขา

 

      อร๊าย><เขินนนน ผู้ชายคนนี้เป็นคนหน้าตาดีมากน่าจะเป็นลูกครึ่งเอซีย หน้าตาของเขา เรือนผมสีน้ำตาลและร่างสูงที่ดูไม่เก้งก้าง รับกับหน้าตาที่เป็นมิตรทำใก้เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากคนนึงเลบหล่ะ เขาหล่อนะแต่ดูหล่อแบบเป็นคนดี ต่างกับอีตาลีเทลนั่นหล่อแบบป่าเถื่อน ฮึ่ย!พอพูดถึงตานั่นฉันก็หงุดหงิดขึ้นมา ฉันกำลีงจะเดินกลับบ้านพักแต่ผู้ชายหล่อคนนั้ยก้ดันมาจับมือฉันไว้ก่อน เขินนน>///<มีคนหล่อมาจับมือแต่ตอนนี้ฉันดันไม่มีอารมณ์มาบ้าผู้ชายยะสิ่เพราะเพิ่งทะเลาะกับอีตาลีเทลมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะฉันละลายไปนานและ

 

 "มีไรหรอคะ"

 

"เอ่อ...คุณชื่อไรหรอครับ"

 

อุ๊ปส์!คนหล่อถามชื่ออ่ะทำไงดีตอบตามมารยาทและกัน

 

 "แซนดี้คะ""อ่อครับผมชื่อเคนตะนะครับยินดีที่ได้รู้จัก"

""อ่อ...เช่นกันคะ" ฉันพูดพร้อมทั้งเดินออกมา(บอกแล้วไงว่าตอนนี้ไม่มีอารมณ์บ้าผู้ชาย)

 

"หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะครับ"เคนตะพูดไล่หลังฉันมา

ฉันจึงหันไปยิ้มให้ แล้วก้เดินกลับไปที่ห้องพักเพื่อรอเวลานัดตอนเย็น

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา