Bad Tattoo

พระจันทร์ที่ร้ายกาจ

แฮ้ม แฮ้ม สวัสดีวันแห่งความรักนะคะนักศึกษาทุกคนวันนี้อาจาร์ก็มีข่าวจากท่าน ผอ. มาประกาศให้นักศึกษาทุกคนทราบว่าคืนวันนี้ทางมหาวิทยาลัยของเราจะจัดงานเลี้ยงวันแห่งความรักขึ้นนะคะ ถึงแม้จะด่วนไปหน่อยแต่ก็อยากให้นักศึกษาทุกคนมาร่วมสนุกกันกับปาร์ตี้ในครั้งนี้นะคะ แล้วอีกอย่างพวกผู้หญิงอาจารณ์ขอสั่งห้ามใส่กางเกงขาสั่นเด็ดขาดขอให้เป็นชุดที่สวยงามและสุภาพนะคะ  ขอบคุณค่ะ ......

"เฮ้ย ได้ไงอ่ะ"

ฉันพูดขึ้นสุดเสียงเพราะงานมันด่วนมากจริงจริง

"ดีออกแกจะได้เจอหนุ่มๆหล่อๆ เผลอๆนะได้เจอพวก Bad Tattoo ด้วยอ่ะ ><"

ยัยปลาส้มพูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับบิดไปมาจนตัวแทบเป็นเกรียว

"แกจะมาก็มาเถอะ ฉันไม่มาแล้วหนึ่งคน"

ฉันพูดไปพลางยกน้ำขึ้นดื่ม....แต่ต้องชะงักเพราะได้ยินเสียงของอาจารณ์คนหนึ่งลอยเข้าหูมาแต่ไกล 

กุ่ยช่ายจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ไม่แปลกใจเลย เสียงอาจารณ์ซินดี้นั้นเอง 

'อาจารณ์มีอะไรรึเปล่าคะ'

ฉันถามอย่างสงสัยเพราะปกติอาจารณ์ไม่ค่อยพูดหวานแบบนี้ เอ๊ะ หรือว่ามีอะไร

แหม กุ่ยช่ายเนี่ยรู้ทันตลอดเลยค่ะ งั้นไม่อ้อมค่อมนะคืนเนี่ยอ่ะอาจารณ์อยากจะให้กุ่ยช่ายเต้นรำเปิดฟลอน่ะจ่ะ

O[]O ห๊ะ อะไรนะเปิดฟลอ 

ฉันถึงกับปากค้างตาหว๋อ(ปากหว๋อตาค้าง)เมื่อได้ยินคำที่อาจารณ์พูดถึงแม้ว่าฉันจะพอเรียนเต้นรำมาบ้างแต่ก็ไม่ชินกับการเต้นในงานแบบนี้นี่นา

ไม่หาแล้วจ่ะคนนี้แหละใช่เลย นะนะ กุ่ยช่ายนะเดี๋ยวครูบวกคะแนนวิชาภาษาอังกฤษให้เธอเยอะๆเลยนะนะนะนะนะ

อาจารณ์ซินดี้พยายามอ้อนวอนฉันเฮ้ออออออออช่วยไม่ได้แล้วแหละนะ

เอาเลยกุ่ยช่ายถือว่าเป็นการทบทวนที่เรียนมาไง

ยัยปลาส้มช่วยเสริมให้อาจารณ์ซินดี้เต็มกำลัง

"ก็ได้ค่ะอาจารณ์"

ฉันตอบรับแบบเอื่อยๆ

จริงนะกุ่ยช่าย ขอบใจมากมากนะ งั้นครูไม่กวนแล้วนะจ๊ะ

พูดจบครูซินดี้ก็เดินออกไปจากโต๊ะของฉันทันที เฮ้อ ฉันชักไม่ค่ะมั่นใจแล้วสิว่าจะทำได้หรือเปล่าเพราะตัวฉันเองเรียนเต้นรำตั้งแต่อายุ 12 ขวบ แล้วเลิกเรียนตอน 14 ขวบแต่ก็พอจำได้บ้างแต่มันไม่มั่ยใจเลยและที่สำคัญยังไม่รู้เลยว่าจะเต้นคู่กับใตร อาจารณ์นะอาจารณ์ 

ฉันสูดหายใจเข้าลึกลึกแล้วบอกกับตัวเองในใจดังดังว่า "กุ่ยช่ายไหนไหนก็ไหนไหนแล้วพยายามให้เต็มที่ ไฟท์ติ้ง" ฉันอาจจะดูเหมือนคนบ้านะที่ปลอบใจตัวเองพูดคนเดี๋ยวแบบนี้แต่มันทำให้ฉันมีความสุขและผ่อนคลายได้ไม่น้อยเลย เนอะ ก็ยังดีกว่าไปพูดกับตนอื่นแล้วเขาไม่เข้าใจเรา^^