Bad Tattoo

พระจันทร์ที่ร้ายกาจ

ขณะนี่เวลา  21.50 น.  ฉันต้องมานั่งรากงอกรอไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาประมาณ 20 นาทีได้ ที่จริงก็ไม่อยากมาหรอกถ้าไม่ติดว่า ค่าซ้อมรถสุกหรูของนายออทัมที่ฉันเตะไปจนบุบที่แสนแพงนั้น ที่จริงฉันก็จ่ายได้หรอกแค่เงินเก็บที่หามาได้ก็สามารถจ่ายให้นายออทัมได้แต่มันติดอยู่ที่ว่า ฉันต้องใช้จ่ายในช่วงเดือนนี้น่ะสิทำให้ช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีเงินและที่สำคัญฉันไม่อยากรบกวนพ่อแม่ถึงได้ยอมเป็นคนใช้ของนายออทัมนี่หนึ่งอาทิตย์ "ถ้าคนอย่ากุ่ยช่ายทำไม่ได้งั้นก็แปลว่าในโลกนี่ฉันทำอะไรไม่เป็นเลย"

คำคม ของฉัน เป็นไงล่ะ  

จะว่าไปนายออทัมยังไม่มาสักทีเลย ฉันรอนานแล้วนะเนี่ย ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด 

ไง""

 ฉันหันไปหาเสียงเรียกที่มาจากด้านหลังของฉัน ปรากฏว่าเป็น นายออทัมเจ้าเก่านี่เอง -...-

ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะฮะ  

ฉันพูดเป็นหยั่งประชดประชัน

เอาเถอะถือซะว่าฉันไม่มาสายแล้วกัน

นายออทัมพยายามแถไปนู้นไปนี่เหมือนตัวเองไม่ผิดเลย --

เฮ้ออออออ

ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะมองร่างสูงที่มองฉันอยู่ตรงหน้า

นี่เธอ จะใส่ชุดนี่เที่ยวผับจริงจริงหรอ

นายออทัมถามฉันเป็นเชิงว่า "แต่งตัวอะไร" ประมาณนั้น

ใช่น่ะสิ ทำไม นายมีปัญหาหรอ

ฉันถามแบบห้าวห้าวตามสไตร์ของตัวเองทำไมอ่ัะ แค่กางเกงขาสั้นประมาณเหนือเข่าประมาณ10 เซน และก็เสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินที่พับครึ่งถึงศอกและมัดปลายเสื้อขึ้นเนี่ยนะ แปลก โถ่ ฉันไม่ใช่พวกชอบยั่วนะ

ถ้าใช่ล่ะ มันดูขัดตาฉันมากเลย

นายออทัมพูดพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่เห็นจะเป็นไรเลยฉันก็แต่งตัวปกติไม่ได้คิดจะมาเที่ยวหรืออ่อยผู้ชายเหมือนผู้หญิงคนอื่นนี่นา

ฉันพูดพลางกอดอกและมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

เฮ้ออออออ  เอาเถอะตามมา

ออทัมพูดพลางเดินนำเข้าไปข้างในทันที

-^-  ทำเป็นเข็ม อ่ะโด่ววววววว

ฉันพูดพลางเดินตามเข้าไปข้างใน

ฉันนั่งรออยู่ที่โต๊ะหน้าสุดของชั้นสองในผับ ไม่มีอะไรให้ฉันทำเพราะฉันไม่ดื่มแอลกอฮอร์ ฉันเลยได้แต่นั่งมองโทรศัพท์ตอนนี้ก็เวลา 23.30 น. แล้ว พวกนี้ไม่คิดจะกลับบ้านไปพักผ่อนเลยหรือไงนะ ฉันน่ะง่วงจะตายอยู่แล้ว 

"หิวน้ำจัง"

ฉันพูดพลางคว้าแก้วน้ำข้างๆมาดื่มไปหนึ่งอึก ปรากฏว่า  O.O  อึก......   ฉันกลืนน้ำลงไปแล้วแบบไม่ทันตั้งตัว มันไม่ใช่น้ำ มันคือเครื่องดื่มที่ไม่มีกลิ่นแอลกอฮอร์แต่มีรสขม มาก ขมจนฉันทำหน้าทำตาไม่ถูก เลย 

5 นาทีผ่านไป

ฉันเริ่มมึนหัวและเริ่มร้อนขึ้นมาจนอยากจะถอดเสื้อผ้าออกเลยล่ะมันร้อนร้อน วูบว้าบวูบว้าบไปหมด ตาก็เริ่มลาย ปวดหัวก็ปวด  @.@   

[บันทึกพิเศษ : ออทัม]

ขณะที่ผมกำลังเล่นดนตรีอยู่ด้านบนเวทีผมสังเกตเห็นยัยกุ่ยช่ายนั้นนั่งแบบงัวเงียเหมือนคนเมาเหล้าจนควบคุมร่างกายไม่ได้ อย่าบอกนะว่ายัยนี่ดื่มเหล้าไม่ได้ 555 ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย 

5555+++ ><  

เสียงยัยกุ่ยช่ายหัวเราะขึ้นมา สงสัยคงเมาจริงจริง 

O[]O   ผมถึงขนาดเหวอเมื่อยัยกุ่ยช่ายนี่กระโดดขึ้นเวทีมา และวิ่งมาหาผม เฮ้ยยยยย  นี่เมาจริงจริงหรอ

เฮ้ยยย ใครก็ได้มาจับผู้หญิงคนนี้ที  

เสียงไอ้สตอมพูดขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าสถานะการมันเริ่มยุ่งๆ

เดี๋ยวฉันจัดการเอง กลับก่อนนะ

ผมพูดขึ้นแล้วรีบคว้าตัวยัยแสบนี้แล้วอุ้มไปที่รถของผมทันทีไม่งั้นคงจะยุ่งไปกว่านี้แน่

อืมมมมมมมมมมมมมมมม จะไปไหนอ่ะ 55555+++

ยัยนี้พูดเพ้อละเมอและก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี่คงจะเมาจริงจริงสินะ เฮ้อออออออ  สบทออกมาและถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

ตุ๊บ  !!

ผมวางตัวยัยแสบนี้ลงบนเตียงของผม (อย่าคิดลึก) ผมคงไม่บ้าทำอะไรยัยทอมนี่หรอก ที่สำคัญผมก็อยากจะไปส่งหรอกนะถ้าไม่ติดว่าบ้านยัยนี่อยู่ไหน ? 

ผมออกมาจากห้องน้ำและแต่งตัวเรียบร้อยเพื่อที่จะนอน แต่ยัยนี่ อืมมมมมมมมมม จะเปลี่ยนให้ก็กะไรอยู่ เอาเป็นว่าให้แม่บ้านมาเปลี่ยนให้แล้วกัน ผมจึงเดินไปด้านล่างเพื่อที่จะเรียกแม่บ้านให้มาจัดการยัยนี่ซะ

เมื่อยัยนี่แต่งตัวเสร็จผมก็กลับเข้าไปในห้องเพื่อนอนทันที มันคงไม่เป็นไรสำหรับผมถ้าจะให้ยัยทอมนี่ยืมเสื้อเชิตของผม ซึ่งยัยทอมนี่ใส่มันก็ยาวจนคลุมกางเกงขาสั้นที่ยัยนี่ใส่ได้พอดี เลย

ง่วงและนอนดีกว่า ZzZZZzzzZZzzzzZzzzzZzZzZz................