Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
เที่ยง
 
 
ฉันกับดอกแก้วกำลังขี่จักรยานกลับบ้านเพราะอะไรน่ะหรอ หิว เหตุผลเดียวสั้นสั้นที่ไม่ต้องมีคำอธิบายใดใด^^
 
โอ๊ะ
 
รถใครน่ะ??
อยู่ดีดีก็มีรถสปอร์ตสีน้ำเงินเข้มเข้มมากมากมาจอดดักหน้ารถจักรยานของฉันกับดอกแก้วได้พอดี และคนที่ลงจากรถมานั้นไม่ใช่ใครเลย 'ซันชาย' หมอนี่จะมาที่นี่ทำไมกันในเมื่อฉันอุส่าหนีมาที่นี่เพื่อที่จะอยู่อย่างสงบแต่เขากลับตามมาทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจอีก ทำไมถึงหนีกันไม่พ้นสักทีล่ะ
 
"นี่น้ำแข็งคิดว่าหนีมาแบบนี้แล้วมันจะช่วยให้อะไรดีขึ้นงั้นหรอ?"
 
"ฉันไม่ได้ต้องการให้อะไรมันดีขึ้น แต่ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะสงบจิตรสงบใจต่างหาก"
 
"หมายความว่ายังไงสงบจิตรสงบใจ??"
 
"นี่ต้องให้ฉันอธิบายหรอ คนอย่างนายน่ะมันจะไปเข้าใจอะไร"
 
"เธอก็ลองพูดมาสิบางทีฉันอาจจะเข้าใจก็ได้"
 
"ฉันแค่คิดว่า นายไม่คิดจะจริงจังกับใครเลย นายมันเห็นแก่ตัวปั่นหัวให้ฉันสับสนและใหฉันตายใจใช่มั่ยล่ะนายมันแย่ที่สุด"
ฉันขึ้นเสียงแบบโมโหเมื่อคิดย้ำเรื่องพวกนี้มันทำให้ฉันปรี๊ดแตกขึ้นมาเลยตอนนี้ฉันโมโหสุดขีดแล้วนะ
 
"ฉันอาจจะไม่คิดจริงจังกับใครนะแต่เป็นเพราะฉันจะจริงจังกับเธอเท่านั้น และอีกอย่างฉันไม่ได้ปั่นหัวเธอบางทีมีแต่เธอที่ปั่นหัวฉันมาทำให้ฉันรักแล้วคิดจะไม่สนใจกันดื้อดื้อแบบนี้เนี่ยนะ"
 
"ฉันปั่นหัวนาย? นายบ้าไปแล้วหรือไงแล้วที่สำคัญนายไม่ได้รักฉันนายรักยัยส้มโอเน่านั้นไม่ใช่หรือไง อย่ามาพูดโกหกแบบนี้คนไม่จริงใจ"
 
"นี่ เธอกำลังจะเข้าใจผิ......"
 
"ซันชายขาาาาาาาาาาาา"
 
ซันชายยังไม่ทันจะพูดจบก็มีเสียงแหลมปรี๊ดดด ดังแทรกขึ้นมาจากด้านหลังของหมอนั้น และพอฉันมองดีดี เหอะไม่ผิดเลยยัยส้มโอเน่าตามมาจนถึงที่นี่เลยงั้นหรอกล้ามากนะที่มาล้วงคอแมวทีกำลังจะตื่นแบบนี้เดี๋ยวรู้เลย 
 
"ส้มโอ นี่เธอตามมางั้นหรอ"
เสียงของซันชายที่ฟังดูจะตกใจนิดนิด
 
"ใช่ค่ะส้มโอตามมาก็แหมพี่เก๋ไก๋บอกว่าที่นี่อากาศดีแถมช่วงนี้ส้มโอก็รู้สึกเหนื่อยเลนถือโอกาสมาเที่ยวซะเลย^^"
 
"ที่นี่ไม่ใช่สวนสาธารณะนะที่ใครจะเข้าออกก็ได้น่ะ"
ฉันพูดแบบเสียงจิกจิกนิดหน่อยให้ยัยส้มโอรับรู้ว่าฉันไม่พอใจ
 
"เอ้า ก็ที่นี่เป็นรีสอร์ทไม่ใช่หรอยะ อีกอย่างฉันโทรจองที่พักแล้วด้วยถึงเธอจะเป็นเจ้าของไร่แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ลูกค้าออกไม่ใช่หรือไง"
 
"มันก็ถูกแต่ถ้าฉันหาเหตุผลที่สมควรไล่พวกเธอสองคนออกไปได้ล่ะยังจะหน้าด้านอยู่ไหม"
ฉันพูดแบบเป็นต่อ
 
"ถึงเธอไล่ฉันก็ยังจะอยู่ต่อ"
เสียงของซันชายทำให้ฉันรู้สึกไม่พอใจมากนี่พวกเขาสองคนจะหน้าหนากันไปถึงไหนนะ คนสวยรำคาญ
 
"ถ้าคิดว่าอยู่ได้ก็อยู่ไป"
ฉันพูดพลางขี่จักรยานออกไปจากที่อันวุ่นวายนี้ทันที โอ๊ย ไร่ของฉันที่อากาสบริสุทธิ์ถูกทำลายโดยกลิ่นส้มโอเน่าไปหมดแล้ว >< ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เปิดห้องครับ"
 
"ห้องหมดแล้วค่ะ"
 
"หมด?"
 
"ใช่ค่ะมีคนมาจองไว้ก่อนหน้านี้แล้วเสียใจด้วยนะคะ"
 
ผมเดินออกมาแบบเซ็งเซ็งออกมาจากเคาท์เตอร์ไม่อยากจะเชื่อไม่มีห้องพักให้ผมเลยเยี่ยมให้มันได้อย่างนี้สิอยากมาง้อเขาแต่กลับไม่ได้เริ่มอะไรเลย คนหล่อเซ้ง
 
"ซันชายคะ นอนกับส้มโอก็ได้ค่ะ พอดีว่าห้องของส้มโอเป็นห้องใหญ่น่ะคะ"
 
"ไม่เป็นไรหรอกเธออยู่ไปเถอะ"
 
"โถ่ ซันชายขายัยนั้นมันไม่เห็นสนใจคุณเลยทำไมคุณต้องทำให้มันแบบนี้ด้วยส้มโอไม่เข้าใจ"
 
"เพราะฉันรักน้ำแข็งไงจบมั้ย"
 
 
 
ผมต้องทำให้น้ำแข็งรักผมให้ได้ด้วยเกียรติของซันชายเลย ไฟท์ติ้ง แต่ตอนนี้หาที่นอนก็เถอะ..............