Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
อื้อ  ที่นอนก็นุ่มแถมยังอุ่นอีกด้วย รู้สึกสบายตัวจริงจริงหลังจากที่เหน่อยมาทั้งวัน  ฉันก็แค่นึกในใจอ่ะนะ
 
O.O
 
ขะ...แขนใครอ่ะ??
 
 
มอง มอง
 
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ><
 
ปึก 
 
โอ๊ยย
 
"นายมานอนที่ห้องฉันได้ยังไงน่ะO////O"
 
"นี่ เจ็บนะนี่เป็นอะไรเนี่ย"
 
"นี่ตอบให้ตรงคำถามสิ"
 
"ก็เมื่อคืนเธอ ร้องไห้นี่แล้วก็เป็นลมล่ะมั้ง ฉันก็เลยให้เธอนอนแต่ว่ามันดึึกแล้วและที่สำคัญจะให้ฉันปีนกลับห้องไปมันก็ไม่ได้เพราะว่า...."
 
"เพราะว่าอะไร!!"
 
"ก็เธอรั้งฉันไว้นี่นา"
 
"รั้ง?? ฉันรั้งนายตอนไหนมิทราบ"
 
"ก็เธอหลับไปฉันนั่งเฝ้าแล้วเห็นว่ามันไม่มีอะไรฉันก็เลยจะกลับแต่เธอรั้งแขนฉันไว้ แล้วพูดว่า ซันชาย นายจริงจังแค่ไหนกันแน่ แบบละเมอเพ้อคิดถึงฉันใช่มั้ยล่ะ^^"
 
"หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ฉันอาจจะแค่ละเมอแต่ความจริงไม่มีทางน่นอน"
 
"อ้อหรอ"
 
"กลับไปได้แล้วไป๊"
 
"นี่นี่ พอฉันหมดความสำคัญก็ไล่เลยหรอ"
 
"นายไม่เคยมีความสำคัญสำหรับฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"
 
"เจ็บจัง คำด่าของเธอ เอาเถอะไปละนะว่าที่แฟน"
 
"ว่าที่แฟน?? ไม่มีทางซะหรอก"
 
:p 
 
ผู้ชายอะไรน่าด้านชะมัดเลยอ่ะ ไม่มียางอาย 
แต่สงสัยจังเมื่อคืนนี่ฉันละเมอไปแบบนั้นจริงจริงหรอเนี่ย 
 
 
 
1 2 3 แอนด์ 4 
 
ตอนนี้ฉันกำลังซ้อมเต้นอยู่น่ะสิ ก็แหมเมื่อวานเจ็บข้อเท้าวันนี้เลยต้องมาตามท่าให้ทันคนอื่นไม่งั้นโดนยัยส้มโอเน่านั้นบ่นบ่นหรือไม่ก็นั่งจ้องฉันตาขวาง นี่ตกลงใครเป็นลีดเดอร์กันแน่เนี่ย
 
"น้ำแข็งจ๊ะ พักก่อนนะ"
มินนี่เดินเข้ามาบอกฉันให้นั่งพักอย่างอ่นโยน แหมๆบางทีคนในวงก็มีคนดีดีอยู่บ้างแหละนะ
 
"อ๋อ อื้อจ่ะเดี๋ยวก็พักแล้วล่ะ"
 
"งั้นตามมานะ"
 
เฮ้อออออออ
ทำไมอยู่อยู่ถึงรู้สึกอยากถอนหายใจแรงแรงสักพันครั้งล่ะเนี่ย ทั้งเหนื่อยทั้งล้า จะเป็นศิลปินเนี่ยลำบากกว่าที่คิดแหะ 
 
"แอบอู้หรือไง"
O.O  ใครน่ะ ฉันหันไปตามเสียงที่ดังอยู่ด้านหลังฉัน ใช่เดาไม่ผิดเลย 'ซันชาย' นายจอมกวนนี้เหมือนเดิม
 
"อะไรของนาย ฉันได้เวลาพักแล้วย่ะ"
 
"งั้นหรองั้น ไปหาไรกินกันไหม๊"
 
"ไปค่ะ ซัน ส้มโออยากไปด้วย"
 
อยู่อยู่ยัยส้มโอก็เดินเข้ามาหน้าสะล๋อนมาควงแขนซันชายแถมยังเรียก 'ซัน' อีก อี๋จะอ๊วก
 
"จะทำอะไรกันก็เชิญ ไปล่ะบาย"
ฉันพูดพลางจะเดินออกไปด้านนอกเพื่อเลี่ยงคู่รักที่อยู่ตรงหน้าแต่แปลกที่ปากบอว่าไม่สนใจไม่ใส่ใจแต่พอแบบนี้กลับรู้สึก...เจ็บ...มันเจ็บจนแทบจะร้องไห้ออกมาเลยนี่น่ะหรอคนที่บอกว่าจริงจังกับฉันน่ะเพียงแค่ลมปากคนโกหกหลอกลวง อิตาบ้า T.T เขาก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งนั้นแหละแล้วทำไมฉันต้องไปคิดมากด้วยล่ะ ฮึก ฮึก นะ...น้ำตาไหลงั้นหรอ ไม่จริงน่า ทำไมต้องร้องไห้ให้คนแบบนั้นด้วย น้ำแข็ง ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดตัวเองที่สุดเลย ฮือออออออ 
ในที่สุดฉันก็ปล่อยโฮออกมาพร้อมทั้งทรุดตัวนั่งลงกับพื้นตรงบันไดหนีไฟไม่รู้ว่าทำไมถึงเลือเดินมาที่นี่แต่มันรู้สึกว่าต้องไปให้ไกลจากคนคนนี้ จากคนที่ชื่อซันชาย 
 
 
ฉันตัดสินใจโทรหาพี่เก๋ไก๋ทันที
 
(ฮัลโหล น้ำแข็งว่าไง)
 
"พี่เก๋ไก๋ น้ำแข็งขอไปเยี่ยมแม่สักอาทิตย์ได้ไหมคะพอดีแม่ป่วยค่ะ ได้โปรดเถอะอีกตั้งเดือนหนึ่งกว่าจะเปิดตัว นะคะพี่เก๋ไก๋"
ฉันพูดแบบออดอ้อนที่สุดแล้วก็ต้องโกหกเรื่องแม่ด้วยจะได้มีโอกาสไปมากมาก แม่จ๋าหนูขอโทษนะคะ
 
(อืมมมมมม ก็ได้จ่ะพี่ให้ไปแต่ต้องรีบกลับมานะเดี๋ยวไม่ทันงาน)
 
"ค่ะค่ะพี่เก๋ไก๋ขอบคุณนะคะ"
ไชโยได้ไปแล้วบ้านจ๋ารอก่อนนะเรากำลังจะไปหา และจะไปลืมผู้ชายคนนั้นด้วย ^^........................................................................................................................................................................................................................................