Bad Tattoo

น้ำแข็งที่อ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

เฮ้ออออออออ ในที่สุดก็ถึงห้องสักที ซันชายอุ้มฉันมาส่งที่ห้องหอพักซึ้งที่แรกซันชายจะมาส่งถึงห้องแต่... คิดหรอว่าจะได้เข้ามาเหยียบห้องฉันง่ายน่ะ ไม่มีทางฉันก็เลยเดินกระเพกกระเพกหรือแทบจะคลานกลับเขาหอของตัวเองให้ได้น่ะสิ

 

 

 

"อ่อย ซันชายหรือไง"

ฉันกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องยัยส้มโอก็ทักฉันก่อนทันที

 

"อ่อย? นี่เธอใช้อะไรคิดเนี่ย"

 

"ไม่ได้คิดแต่ดูจากการกระทำของเธอต่างหาก นี่ถ้าไม่อ่อยซันชายคงไม่อุ้มไปส่งห้องพยาบาลหรอกนะ"

 

"นี่สมองเธอคิดได้แต่เรื่องพวกนี้จริงจริงเลยนะ ไร้สาระชะมัด"

ฉันพูดพลางจะก้าวเดินเข้าห้องแต่

 

โอ๊ย!!

 

ยัยส้มโอนี่ขว้าแขนฉันแล้วกำอย่างแรงจนฉันรู้สึกเหมือนกระดูกจะหักเลยนี้มันแรงคนหรอเนี่ย

 

"นี่ จำไว้นะว่าฉันกับซันชายน่ะเรารักกันมาก่อนหน้านี่แล้ว เธออย่าสะเออะ มายุ่งล่ะเข้าใจไหม๊"

ยัยส้มโอพูดพลางถลึงตาใส่ฉันอย่างหน้ากลัว นี้ยัยนี่โรคจิตรหรือไงถึงไม่เห็นว่านายซันชายนั้นยุ่งกับฉันเองนี่

 

"นี่ฉันไม่ได้อยากยุ่งนักหรอกนะเพียงแต่ว่าคนของเธอน่ะมายุ่งกับฉันเอง แล้วจำไว้ด้วยนะฉันอยากจะอยู่อย่างสงบไม่ได้ต้องการมีเรื่องแต่ถ้าฉันหมดความอดทนเมื่อไหร่ฉันสวนกลับแน่"

ฉันพูดแค่นี้แล้วสะบัดมือยัยส้มโอออกจากแขนฉันแล้วเข้าห้องทันที

 

จะว่าไปยัยส้มโอกับซันชายรักกันมานานแล้วงั้นหรอ ไม่ยักจะรู้แหะหรือว่านางจะมโนไปเอง เฮ้ออ ก็ไม่น่าจะใช่หรอกพวก Bad Tattoo น่ะกิ๊กเยอะจะตายไปอาจจะซุกซ้อนยัยส้มโอเน่านี่ไว้นานแล้วก็ได้ เนอะเนอะ

 

อาบน้ำเสร็จแล้ว อื้มมม เตรียมตัวนอนดีกว่าเพราะว่าเริ่มรู้สึกเจ็บข้อเท้าอีกแล้วอ่ะ คงเพราะอาบน้ำนานล่ะมั้ง 

 

ครืดดดดดดด

 

(._. )

O[]O

 

ปะ...ประตูเลื่อนเปิดเองได้ กรี๊ดดดดดดดด ในใจดังดัง ผะ...ผีลอก ทั้งทั้งที่มันไม่สามารถเปิดเองได้นี่ทำไมอ่ะ  ฉันเฝ้ามองผ้าม่านที่ปริวพริ้วสไวยไปมา อย่างสวยงามแต่ไม่สวยเลยถ้ามีตัวอะไรโผล่มา เอาวะ 1 2 3 ฉันตัดสินใจลุกขึ้นไปดู 

 

(._. ) ( ._.)  

 

ฉันโผล่หัวมามองซ้ายมองขวาจนสุดท้ายออกมายืนเต็มเต็มตัวเพื่อที่จะดูให้ชัดว่ามีใครหม๊ไม่งั้นฉันคงนอนไม่หลับแน่แน่

 

OxO อื้อ อื้อออออออ 

 

อยู่ดีดีก็มีมือใครไม่รู้มาคว้าตัวฉันไว้แล้วเอามืออีกข้างปิดปากฉันจนแทบจะหายใจไม่ออก   อ๊ากกก มันดันตัวฉันให้เข้าห้องไปแล้วปิดประตูไว้เหมือนเดิมทั้งทั้งที่มืออีกข้างยังคงปิดปากฉันอยู่ ตอนแรกแรกฉันหลับตาปี๋ เพราะกลัวว่าจะไม่ใช่คนแต่พอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในร่างกายฉันก็รู้เลยว่าคนค่ะ ฉันตัดสินใจเงยหน้ามองคนที่ปิดปากฉันอยู่ ปรากฏว่า.................................

 

ซันชาย 

 

 

"อ่อยอั้นเอี๋ยวอี้"

 

"ห๊ะ อะไรนะ"

 

"อ่อย อั้น เอี๋ยว อี้"

ฉันพยายามพูดให้ได้ความมากที่สุดเพราะมือที่ปิดปากฉันอยู่มันเลยทำให้พูดได้ยากลำบากมากมาก

 

"อ๋อ จะให้ปล่อย งั้นสัญญานะว่าจะไม่ร้องเสียงดัง"

 

"..."

 

ฉันไม่พูดอะไรได้แต่เพียงพยักหน้าเบาเบา

 

เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

 

ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือออกแต่อย่าหวังเลยว่าคนอย่างน้ำแข็งจะยอมให้ใครบังคับนะ

 

1     2    3

 

 

"ช่วยด้ว.........."

 

ฉันยังไม่ทันตะโกนเรีกใครเลยซันชายก็ประกบปากฉันกับเขาอีก ซึ้งก็มันทำให้ฉันพยายามผลักเขาออกแต่เขารวบมือทั้งสองข้างของฉันไว้ในมือเดียวแล้วใช้อีกมือหนึ่งในการประคองใบหน้าของฉัน เขาดูเก่งเรื่องจูบมาก แหงล่ะก็เจ้าชู้นักนี่

 

เขาค่อยค่อยปล่อยให้ปากของฉันเป็นอิสระแล้วรวบตัวฉันเข้ามากอดเอาไว้อย่างแน่นแบบที่ฉันขยับไม่ได้เลยเรียกได้ว่ารัดแน่นยิ่งกว่างูเหลือมซะอีก

 

"ปะ...ปล่อยน้าา><"

 

"ปล่อยไปเธอก็ร้องให้คนมาช่วยน่ะสิ"

 

"โอเคฉันจะไม่เรียกใครทั้งนั้น ปล่อย"

 

"เธอมีอะไรมาพิสูจน์ล่ะ"

 

"ก็........"

 

โอ๊ย!!

 

ฉันร้องขึ้นมาเมื่อพยายามดิ้นแล้วมันดันเจ็บข้อเท้าขึ้นมาดื้อดื้อ ฉันแทบจะทรุดตัวลงแต่เป็นเพราะซันชายโอบฉันอยู่เขาเลยประคองฉันแล้วพาไปนั่งที่เตียงก่อน

 

"เป็นไงล่ะ ได้เรื่องเลย"

 

"เพราะใครล่ะที่ทำให้ฉันเจ็บแบบนี้น่ะ"

 

"เธอดิ้นเองนี่ โทษฉันได้ไงกันล่ะ"

 

"ไม่รู้สิ แล้วที่มามีอะไรมิทราบ ออกไปจกห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ"

 

"โอ้โห่ ใส่เป็นชุดเลยก็แค่จะมาดูอาการอค่นั้นแหละ"

 

"อาการ?"

 

"แค่เป็นห่วง กลัวว่าเธอข้อเท้าไม่ดีเต้นไม่ได้ฉันเสียงานหมดน่ะสิ"

 

"ไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะเสียงงาน เดี๋ยวก็หายย่ะ"

 

"งั้นหรอ"

 

"นี่นาย นายเคยมีความสัมพันธุ์แบบไหนกับส้มโอหรอ?"

เอาล่ะสิ ดันหลุดปากถามไปจนได้ ไม่น่าเลยเรา

 

"ส้มโอ? เธอหมายถึงคนที่มองเธอตาเขมงนั้นน่ะนะ"

 

"นายรู้หรอ"

 

"อืม ฉันเคย ก็แค่ของเล่นไม่จริงจัง"

 จึก เพียงแค่คำพุดของซันชายมันทำให้ฉันรู้สุกเหมือนโดนเข็มทิ้มที่ใจสักร้องเล็ม แค่ของเล่นงั้นหรอ ไม่จริงจัง เขาทำกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของเขาหรือเปล่า แล้วเขาเข้ามาทำดีกับฉันทำไม เพื่ออะไร เพราะอะไร มีแต่คำถามวนเวียนอยู่ในหัวฉันเต็มไปหมดเลย

อยู่ดีดีน้ำตาที่มาจากไหนไม่รู้ก็เอ่อล้นและพรั้งพรูนออกมาจากดวงตาของฉัน ฮึก ฮึก เขาทำเพื่ออะไรกัน

 

"เป็นอะไรหรือเปล่า"

 

"เปล่า นายออกไปได้แล้ว"

 

"นี่ อยู่ดีดีก็ไล่กันเนี่ยนะ เพี้ยนหรือเปล่า"

 

"นายนั้นแหละเพี้ยน มาทำดีกับฉันทำไม นายหวังจะทำกับฉันแบบเดียวกับยัยส้มโอนั้นใช่ไหม๊ นายต้องการอะไรกันแน่"

 

ฮึก ฮือ ฮึก TT^TT

 

น้ำตาของฉันยังคงไหลมาไม่ขาดสายจนฉันรู้สึกเหมือนจะมีเลือดไหลมาแทนเลย

 

"นี่ ไม่ว่าเธอคิดยังไงนะ ฉันไม่เคยคิดกับเธอแบบผู้หญิงคนอื่น"

 

"แล้วนายคิดแบบไหนล่ะ ดอกไม้ริมทาง หรือว่า พวกผู้หญิงอื่นอื่นที่นายผ่านมาหมดแล้ว"

 

"เธอไม่ใช่แบบไหนทั้งนั้น เพราะฉันคิดว่า จะหยุดที่เธอ"

 

O.O  พูดจบซันชายก็ขว้าตัวฉันที่นั่งอยู่มากอดทันทีเล่นซะตัวฉันแทบจะลอยจากพื้นเพราะความสูงที่ต่างกัน 

 

"ฉันจริงจังกับเธอนะ"

เขากระซิบที่ข้างหูฉันเบาเบา ก่อนที่จะกระชับกอดให้แน่นขึ้นจนฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขา อีกแล้วล่ะเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ นี่มันคืดความจริงหรือว่าฉันฝันไปกันแน่..........