Fantastic Baby...!! ความเพ้อฝันของฉันและเธอ
9.0
เขียนโดย 
AL_77
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.10 น.
6 session
4 วิจารณ์
8,521 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2557 18.25 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เฮ้ย!!!! เธอคิดอยากจะกินอะไรของเธอนะ" พอดี ฉันคิดถึงคุณวัวอยู่ มันเลยโผล่ออกมา
ที่จริงมันก็มีเซนเซอร์ ตรวจจับสิ่งผิดปกติที่ไม่ใช่อาหาร เช่นยาพิษ หรือสัตว์ตัวเป็นๆไรเงี้ย แต่นี่คงโชคร้ายของฉันแล้วล่ะ เพราะมันไม่ทำงานนะเซ่!!
"ม่อว์ๆๆ ม่อว์ๆๆ " วัวตัวที่ฉันกล่าวถึงมันกำลังวิ่งพุงชน 'เพิร์ท' (เหมือนนางโฆษณาอยู่เลย -..-) ทำไงดีล่ะ!! (ก็ต้องช่วยเขาสิยะ : นางเอกอย่าเพิ่งโง่)
"ระวังนะ!! เพิร์ท" ด้วยความตกใจ!! จนจะคุมสติไม่ค่อยอยู่ ฉันก็พูดได้เพียงแค่นี้ แค่นี้จริงๆ
แต่ตอนนี้ คิดสิคิด คิดๆ ซี้!! ตอนนี้แฟนสุดที่รักของเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ ยังนัง อ้อ!! กดปุ๊บละลายสูญสะลายอาหาร พูดจบนางก็กดปุ๊บนั้นทันที
"ฟิ้วววววววว!!" เฮ้อ!! หายไปแล้ว เย้!!ๆๆ วัวตัวตะกี้หายไปแล้ว
"ไม่เป็นอะไรนะเพิร์ท"
"เค้าไม่เป็นอะไร แล้วเตี้ยล่ะเป็นอะไรหรือป่าว" พูดปุ๊บ เพิร์ทก็จับฉันพลิกซ้าย พลิกขวา โอ๊ย!! มึน
"เราไม่เป็นอะไรหรอก ^^"
"ไม่เป็นอะไรก็ดีล่ะ เรายังไม่อยากเสียน้ำตา"
"ทำไมอ่ะ!!" ฉันแกล้งถามไปงั้นแหละฉันรู้ว่าเค้าหมายความว่ายังไง
เพิร์ท เป็นคนที่ร้องไห้ยากเว่อร์ๆๆๆๆๆ เค้าเคยบอกว่า เค้าจะเสียน้ำตาให้กับคนที่เค้ารักมากที่สุดเท่านั้นแหละ พูดแล้ว เขิลลลลล >////< อร๊ายยยยย!!
"งั้นเรากินข้าวกันดีกว่าเนอะ เดี๋ยวเราคิดให้ว่าจะกินอะไร สูงรู้ว่า เตี้ยชอบอะไร "
-------------------- และแล้วอาหารมื้อนี้ก็ผ่านไปด้วยดีสักที :) --------------------
หลายวันผ่านไป
หลายวันผ่านมานี้ ฉันก็ใช้ชีวิตที่ทั้งน่าเบื่อปนการมีความสุข และการรบราฆ่าฟันกับเจ้าโรบอท (นางทำศึกสงครามกันรึไงยะ) และวันนี้ก็เป็นวันที่ คุณแม่สุดที่รักของฉันกลับมาสักที เย้ๆ!!
แต่ก็มีข่าวร้ายคือ วันนี้เป็นวันศุกร์ ฝันนั้นต้องตามมาหลอกหลอนฉันอีกแน่เลย
แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ ข่าวดีอีกอย่างคือ แม่ชวน เพิร์ท มาทานข้าวเย็นด้วย
'Thunder Thunder Thunder 너를 잡고 싶어 Thunder Thunder Thunder!!'
'Thunder Thunder Thunder 너를 잡고 싶어 Thunder Thunder Thunder!!'
ไม่ต้องตกใจมันคือเสียง PHONE เราเองแหละ มุ้งมิ้งป่ะล่ะ
สงสัย คุณแม่โทรมาแน่เลย
-- MOM --
ทายผิดซะที่ไหนล่ะ
"สวัสดีคะมะ...." ก่อนที่ฉันจะได้พูดจบ แม่ก็พูดแทรกขึ้นมากอน ด้วยน้ำเสียงเร่งรีบว่า...
"พอดีเย็นนี้แม่คงกลับบ้านไม่ทันนะลูก"
"ฟ้าววววว!! ปิ๊ง!!" เสียงเครื่องวาบนี้ สงสัยเพิร์ทคงมาถึงล่ะ
"ไม่เป็นไรคะแม่" แต่ก็น่าเสียดายนะ
"จริงนะ" เอ๊ะ!! ทำไมเสียงแม่ถึงชัดกว่าเดิมล่ะ วาบเมื่อตะกี้ อย่าบอกนะ่า ของคุณแม่
"คุณแมมมมมม่"
"แกล้งหนูอีกแล้วหรอคะ"
"แหม่ แม่แค่แหย่เล่นเฉยๆเองน้าาา ไม่เจอตั้งนาน เราไม่คิดถึงแม่บ้างหรอ"
"คิดถึงสิคะ "
"เอ๊ะ!! แล้วนั้นใครคะ??" ฉันก็พึ่งสังเกตเห็นคนที่มากับแม่ด้วย ผู้ชายซะด้วย รุ่นเดียวกับฉันอีกต่างหาก คุณแม่คงไม่อยากคิดจะแต่งงานอีกซักรอบใช่มั้ย??
*เสียงเพลงเรียกเข้าใน PHONE ของปีนัง นั้น คือเพลง Tunder - EXO-K คะ
** โหวต + เม้นท์ +ถูกใจ ให้ไรเตอร์หน่อยนะ (ชวนเพื่อนมาอ่านกันเยอะๆนะ)
*** ติได้คะ คำไหนตก หรือเรื่องไม่น่าสนใจ วิจารณ์มาได้นะ เดี๋ยวไรเตอร์เอาไปปรับปรุงจ้า
--------------------------- รักรีดเดอร์นะ --------------------------------
ที่จริงมันก็มีเซนเซอร์ ตรวจจับสิ่งผิดปกติที่ไม่ใช่อาหาร เช่นยาพิษ หรือสัตว์ตัวเป็นๆไรเงี้ย แต่นี่คงโชคร้ายของฉันแล้วล่ะ เพราะมันไม่ทำงานนะเซ่!!
"ม่อว์ๆๆ ม่อว์ๆๆ " วัวตัวที่ฉันกล่าวถึงมันกำลังวิ่งพุงชน 'เพิร์ท' (เหมือนนางโฆษณาอยู่เลย -..-) ทำไงดีล่ะ!! (ก็ต้องช่วยเขาสิยะ : นางเอกอย่าเพิ่งโง่)
"ระวังนะ!! เพิร์ท" ด้วยความตกใจ!! จนจะคุมสติไม่ค่อยอยู่ ฉันก็พูดได้เพียงแค่นี้ แค่นี้จริงๆ
แต่ตอนนี้ คิดสิคิด คิดๆ ซี้!! ตอนนี้แฟนสุดที่รักของเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ ยังนัง อ้อ!! กดปุ๊บละลายสูญสะลายอาหาร พูดจบนางก็กดปุ๊บนั้นทันที
"ฟิ้วววววววว!!" เฮ้อ!! หายไปแล้ว เย้!!ๆๆ วัวตัวตะกี้หายไปแล้ว
"ไม่เป็นอะไรนะเพิร์ท"
"เค้าไม่เป็นอะไร แล้วเตี้ยล่ะเป็นอะไรหรือป่าว" พูดปุ๊บ เพิร์ทก็จับฉันพลิกซ้าย พลิกขวา โอ๊ย!! มึน
"เราไม่เป็นอะไรหรอก ^^"
"ไม่เป็นอะไรก็ดีล่ะ เรายังไม่อยากเสียน้ำตา"
"ทำไมอ่ะ!!" ฉันแกล้งถามไปงั้นแหละฉันรู้ว่าเค้าหมายความว่ายังไง
เพิร์ท เป็นคนที่ร้องไห้ยากเว่อร์ๆๆๆๆๆ เค้าเคยบอกว่า เค้าจะเสียน้ำตาให้กับคนที่เค้ารักมากที่สุดเท่านั้นแหละ พูดแล้ว เขิลลลลล >////< อร๊ายยยยย!!
"งั้นเรากินข้าวกันดีกว่าเนอะ เดี๋ยวเราคิดให้ว่าจะกินอะไร สูงรู้ว่า เตี้ยชอบอะไร "
-------------------- และแล้วอาหารมื้อนี้ก็ผ่านไปด้วยดีสักที :) --------------------
หลายวันผ่านไป
หลายวันผ่านมานี้ ฉันก็ใช้ชีวิตที่ทั้งน่าเบื่อปนการมีความสุข และการรบราฆ่าฟันกับเจ้าโรบอท (นางทำศึกสงครามกันรึไงยะ) และวันนี้ก็เป็นวันที่ คุณแม่สุดที่รักของฉันกลับมาสักที เย้ๆ!!
แต่ก็มีข่าวร้ายคือ วันนี้เป็นวันศุกร์ ฝันนั้นต้องตามมาหลอกหลอนฉันอีกแน่เลย
แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ ข่าวดีอีกอย่างคือ แม่ชวน เพิร์ท มาทานข้าวเย็นด้วย
'Thunder Thunder Thunder 너를 잡고 싶어 Thunder Thunder Thunder!!'
'Thunder Thunder Thunder 너를 잡고 싶어 Thunder Thunder Thunder!!'
ไม่ต้องตกใจมันคือเสียง PHONE เราเองแหละ มุ้งมิ้งป่ะล่ะ
สงสัย คุณแม่โทรมาแน่เลย
-- MOM --
ทายผิดซะที่ไหนล่ะ
"สวัสดีคะมะ...." ก่อนที่ฉันจะได้พูดจบ แม่ก็พูดแทรกขึ้นมากอน ด้วยน้ำเสียงเร่งรีบว่า...
"พอดีเย็นนี้แม่คงกลับบ้านไม่ทันนะลูก"
"ฟ้าววววว!! ปิ๊ง!!" เสียงเครื่องวาบนี้ สงสัยเพิร์ทคงมาถึงล่ะ
"ไม่เป็นไรคะแม่" แต่ก็น่าเสียดายนะ
"จริงนะ" เอ๊ะ!! ทำไมเสียงแม่ถึงชัดกว่าเดิมล่ะ วาบเมื่อตะกี้ อย่าบอกนะ่า ของคุณแม่
"คุณแมมมมมม่"
"แกล้งหนูอีกแล้วหรอคะ"
"แหม่ แม่แค่แหย่เล่นเฉยๆเองน้าาา ไม่เจอตั้งนาน เราไม่คิดถึงแม่บ้างหรอ"
"คิดถึงสิคะ "
"เอ๊ะ!! แล้วนั้นใครคะ??" ฉันก็พึ่งสังเกตเห็นคนที่มากับแม่ด้วย ผู้ชายซะด้วย รุ่นเดียวกับฉันอีกต่างหาก คุณแม่คงไม่อยากคิดจะแต่งงานอีกซักรอบใช่มั้ย??
*เสียงเพลงเรียกเข้าใน PHONE ของปีนัง นั้น คือเพลง Tunder - EXO-K คะ
** โหวต + เม้นท์ +ถูกใจ ให้ไรเตอร์หน่อยนะ (ชวนเพื่อนมาอ่านกันเยอะๆนะ)
*** ติได้คะ คำไหนตก หรือเรื่องไม่น่าสนใจ วิจารณ์มาได้นะ เดี๋ยวไรเตอร์เอาไปปรับปรุงจ้า
--------------------------- รักรีดเดอร์นะ --------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
