Fantastic Baby...!! ความเพ้อฝันของฉันและเธอ

"คุณเป็นใครคะ??"  ชายคนนั้นผู้มีดวงตาสีแดงสด  เป็นชายที่ฉันเห็นจากความมืมิดยามราตรีที่หลังจากที่ฉันหลับตาลงแล้ว ในทุกๆคืนวันศุกร์ จะเห็นชายผู้นั้นปรากฏกายออกมา 
 
"หึ!! อีกไม่นานเจ้าได้รู้ว่าข้าคือใคร??" ชายผู้นั้นกล่าวพ้อมก้าวเดินหายไปพร้อมกับความมืดมิด
 
"คุณคะ!! คุณ รอฉันด้วย" ปากบางของหญิงสาวกล่าวพร้อมกับวิ่งตามเขาไป แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตามมานั้น เธออาจพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในอนาคตข้างใกล้นี่เอง
 
ณ. 05.30
ติ๊ด...!! ติ๊ด...!! ตื่นได้แล้วยัยนังขี้เซา ตื้นได้แล้วยัยนังขี้เซา 
 
"ฝันอีกแล้วหรอ??" ฉันฝันแบบนี่มาตั้งแต่ฉันเข้าเรียนม.ต้น แล้วล่ะ แต่จะฝันแค่วันศุกร์วันเดียว ฉันก็ยังงงๆ?? อยู่เลย  เริ่มจะชินซะแล้วซิ (ชินแล้วต่างหากยะ)  
 
อ้อ..!! ฉันลืมแแนะนำตนเองไป ฉันยัยปีนั่งงี่เง่าขี้ซุ่มซ่าม  คุณแม่มอบฉายานี่ให้ฉันเองจากปากท่าน เพราะฉันทำจาน แจกัน ของรักของห่วงของท่านที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลกตกแตกไปหลายอย่างล่ะละ เฮ้อ...!!  (แน่ละยะ ที่ท่านโกรธ) 
 
แต่ตอนนี่ท่านไปทำงานอยู่ต่างประเทศ ท่านเป็นถึงหัวหน้าเอกอครราชทูตประจำประเทศกวางลู่แลนด์คะ (ชื่อประเทศไรว่ะ??)
 
แต่ท่านก็ยังห่วงลูกสาวคนนี่อยู่ ส่งโรบอท หุ่นยนต์สุดแสนน่ารัก ที่ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง ตั้งแต่เป็นนาฬิกาปลุกของฉัน ทำงานบ้าน ทำอาหาร ขับรถ รถน้ำต้นไม้ เอาเป็นว่า "ทำได้ซากกะเบือยันเรือรบ" บอดี้การ์ดก็เคยคะ ไม่แปลกคะเพราะนี่มันศตวรรษที่ 22 แล้ว 
 
มี่ทั้งคนขี่ไม้กวาด ขี่พรม ยานแม่ มนุษย์ต่างดาวก็มีคะ แวมไพร์ พ่อมด แม่มด มีหมดคะ แต่พวกหลังๆนี่แม่บอกว่ากำลังค่อยๆเดินทางมาอยู่บนโลกเรา เพราะตอนนี่กำลังทำสัญญายุคิสงครามแต่กลายเป็นมิตรแทน (แวมไพร์ พ่อมด แม่มด มีโลกเป็นของตนเองคะ)
 
ติ๊ด...!! ติ๊ด..!! ขี้เซาไปอาบน้ำ ขี้เซาไปอาบน้ำ
 
ออกทะเลไปไกลแล้ว งั้นไปอาบน้ำดีกว่า  เดี๋ยวเจ้าโรบอทจอมเซ้าซี้ ได้เอาได้เอาเครื่องดูดฝุ่นมาดูดผมอีก คนยิ่งรักยิ่งหวงอยู่ 
 
 
 
 
 
 
*ขอเอาไปอ่านสั้นๆกันก่อนเนอะ เที่ยวบทหน้าไรเตอร์จะเขียนให้ยาวๆ
**เดี๋ยวจะพยายามมาอัพให้บ่อยๆนะคะ
***เม้นท์+โหวต หน่อยก็ดี เพื่อกำลังใจในการแต่งต่อ