love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน
7.7
เขียนโดย พรสิริ
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.13 น.
55 ตอน
8 วิจารณ์
53.36K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 18.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ’นอนพร้อมกัน!!! นี่กะจะดูดเลือดฉันแทนนมเลยรึยังไง นายจะโหดร้ายเกินไปแล้วนะ’
“นี่คุณจะบ้ารึไง!!! ใครจะนอนกับคุณกันฮะ แค่นี้ฉันก็ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ฉันขอเวลาส่วนตัวบ้างได้ไหม”
ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวเขามากแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องนี้เธอคงยอมรับมันไม่ได้ เธอจึงจะต้องสู้ สู้เพื่อความเป็นส่วนตัวของเธอ
“ฉันพูดว่านอนพร้อมกัน ไม่ใช่นอนด้วยกัน ยัยเบ๊อะ”
พูดจบเขาก็ถอยห่างออกไปสองก้าว เธอคงจะกลัวเขามากสินะถึงได้ตัวสั่นอย่างกับจ้าวเข้าขนาดนี้ อย่างน้อยๆเธอก็ช่วยไล่ความว้าเหว่ออกไปจากหัวใจเขาได้บ้างโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
หญิงสาวจัดการเก็บจานอาหารออกมาจากห้องมืดอย่างรวดเร็ว เธอสงสัยมาตลอดว่าเขากินอะไร จะใช่อย่างที่เธอคิดไว้รึเปล่า เมื่อถึงมุมอับลับตาคนเธอก็จัดการเปิดฝาครอบอาหารออก ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่ในจานอาหารนอกจากคราบน้ำแดงๆที่แห้งติดจานอยู่เล็กน้อย แต่มันกลับไม่เล็กน้อยสำหรับเธอ มันกลับทำให้เธอหัวใจจะวาย
’แน่ๆ!!! เลือดแน่ๆ นายนั่นต้องกินเนื้อสดๆที่มีเลือดติดอยู่แน่ๆ ยิ่งได้อยู่บ้านหลังนี้นานเท่าไร ความจริงมันก็ยิ่งแจ่มชัดขึ้นทุกทีๆ จนฉันคิดว่า ฉันจะรู้มากเกินไปแล้ว’
เธอนำจานเข้ามาเก็บในห้องครัวที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ เธอจึงจัดการล้างจานจนสะอาดหมดจดด้วยตัวเอง
ในตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว สิ่งที่เธอวิตกกังวลก็ใกล้เข้ามาด้วยเช่นกัน คืนนี้เธอจะต้องพบเจอกับอะไรที่เธอคาดไม่ถึงอีกรึเปล่า ยิ่งใกล้มืดเท่าไรบรรยากาศภายในบ้านก็ยิ่งวังเวงเท่านั้น
’ใกล้มืดแล้ว ฉันจะทำอย่างไรดี!!! ฉันต้องหาอะไรซักอย่างไว้ป้องกันตัว ใช่ป้องกันตัวจากนายผีดิบ เราต้องหาสิ่งที่ผีดิบกลัวหรือเกลียดมาไว้ไกล้ตัว......กระเทียม!!!’
เธอยืนคิดอยู่นานก่อนที่ภาพกระเทียมจะแว๊บเข้ามาในสมอง เธอมองไปรอบๆห้องครัวหรูหราและลงมือค้นหากระเทียมอย่างเอาเป็นเอาตาย ตู้แล้วตู้เล่าซอกแล้วซอกเล่าเธอก็ยังไม่พบแม้แต่เงาของกระเทียมเลยสักนิด
’หรือว่ามันจะอยู่ในตู้เย็น!!! แต่ใครที่ไหนจะเอากระเทียมไปแช่ตู้เย็นกัน ต้องอยู่ในตู้เก็บของแน่ๆ’
เธอเริ่มลงมือหาอีกครั้งคราวนี้เธอหาในตู้เก็บอุปกรณ์เครื่องครัว
“หาอะไรอยู่หรือครับหนูข้าวตอก”
“ก็หากระเทีย....”
คำพูดต่อจากนั้นหยุดลงทันทีเมื่อเธอรู้ตัวว่ากำลังพูดอยู่กับใคร
“หาอะไรอยู่ครับ”
ลุงแหมบถามย้ำอีกครั้งเพื่อจะได้ช่วยเธอหาอีกแรง
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่จะมาหา...”
หญิงสาวก้มหน้าก้มตามองหาตัวช่วย เธอจะให้ลุงแหมบรู้ไม่ได้ว่าเธอมาหากระเทียมเพื่อป้องกันตัวเองจากนายผีดิบแต่เธอจะบอกลุงแหมบว่าอะไรดีในตู้ที่เธอหามีแต่หม้อ ไห ตะหลิว กระทะ ตะบวย
’กระทะ!!!ใช่แล้วนี่แหละใช่เลย’
“กระทะค่ะ”
เธอตอบสั้นๆแล้วหยิบขึ้นมาโชว์ลุงแหมบที่ยืนมองด้วยความแปลกใจ
“แล้วหนูข้าวตอกจะเอากระทะไปทำอะไรล่ะครับ”
’ก็นั่นนะซิ!!! จะบอกว่าเอาไปทำอะไรดีล่ะ อาหารอะไรก็ทำไม่ค่อยจะเป็นกับเขาด้วย ที่ทำเป็นและทำถนัดก็มีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น’
“คือหนูจะเอามา... เอามา ...เอามาต้มไข่ค่ะ”
เธอให้เหตุผลที่ลุงแหมบเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ลุงแหมบหัวเราะกับเพตุผลของเธอ
“ผมว่าหนูข้าวตอกคงชินกับการใช้กระทะต้มไข่นะครับ แต่ผมขอแนะนำให้ใช้หม้อจะสะดวกกว่า”
ลูงแหมบยื่นหม้อสแตนเลสอย่างดีส่งให้ เธอรับมาอย่างเขินอาย
’ก็มันจวนตัวนี่นาถึงได้ตอบไปแบบนั้น แล้วก็ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามใช้กระทะต้มไข่ซักหน่อย’
“ถ้าหนูข้าวตอกหิวไม่ต้องทำเองหรอกครับ ผมจัดอาหารไว้ให้แล้ว”
ลุงแหมบผายมือเชิญเธอไปที่โต๊ะอาหารก่อนจะเปิดฝาครอบให้เธอดู มันคือสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศสีแดงสดแสนจะน่ากิน
’ถ้านี่เป็นสิ่งเดียวกะที่นายผีดิบนั่นกินล่ะก็ มันต้องมีส่วนผสมของเลือดอยู่แน่ๆ เลือดสดๆที่ฉันจะต้องเป็นรายต่อไป’
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะชวนลุงแหมบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“แล้วลุงแหมบจะไปไหนคะ แต่งตัวหล่อเชียว”
“ซื้อของครับ หนูข้าวตอกต้องการอะไรหรือเปล่า” ลุงแหมบตอบยิ้มๆ
’ไม่นะ!!! ลุงจะทิ้งให้หนูอยู่กับนายผีดิบตามลำพังไม่ได้เด็ดขาดนะ ไม่ได้เด็ดขาด’
.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
“นี่คุณจะบ้ารึไง!!! ใครจะนอนกับคุณกันฮะ แค่นี้ฉันก็ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองอยู่แล้ว ฉันขอเวลาส่วนตัวบ้างได้ไหม”
ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวเขามากแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องนี้เธอคงยอมรับมันไม่ได้ เธอจึงจะต้องสู้ สู้เพื่อความเป็นส่วนตัวของเธอ
“ฉันพูดว่านอนพร้อมกัน ไม่ใช่นอนด้วยกัน ยัยเบ๊อะ”
พูดจบเขาก็ถอยห่างออกไปสองก้าว เธอคงจะกลัวเขามากสินะถึงได้ตัวสั่นอย่างกับจ้าวเข้าขนาดนี้ อย่างน้อยๆเธอก็ช่วยไล่ความว้าเหว่ออกไปจากหัวใจเขาได้บ้างโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
หญิงสาวจัดการเก็บจานอาหารออกมาจากห้องมืดอย่างรวดเร็ว เธอสงสัยมาตลอดว่าเขากินอะไร จะใช่อย่างที่เธอคิดไว้รึเปล่า เมื่อถึงมุมอับลับตาคนเธอก็จัดการเปิดฝาครอบอาหารออก ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่ในจานอาหารนอกจากคราบน้ำแดงๆที่แห้งติดจานอยู่เล็กน้อย แต่มันกลับไม่เล็กน้อยสำหรับเธอ มันกลับทำให้เธอหัวใจจะวาย
’แน่ๆ!!! เลือดแน่ๆ นายนั่นต้องกินเนื้อสดๆที่มีเลือดติดอยู่แน่ๆ ยิ่งได้อยู่บ้านหลังนี้นานเท่าไร ความจริงมันก็ยิ่งแจ่มชัดขึ้นทุกทีๆ จนฉันคิดว่า ฉันจะรู้มากเกินไปแล้ว’
เธอนำจานเข้ามาเก็บในห้องครัวที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ เธอจึงจัดการล้างจานจนสะอาดหมดจดด้วยตัวเอง
ในตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว สิ่งที่เธอวิตกกังวลก็ใกล้เข้ามาด้วยเช่นกัน คืนนี้เธอจะต้องพบเจอกับอะไรที่เธอคาดไม่ถึงอีกรึเปล่า ยิ่งใกล้มืดเท่าไรบรรยากาศภายในบ้านก็ยิ่งวังเวงเท่านั้น
’ใกล้มืดแล้ว ฉันจะทำอย่างไรดี!!! ฉันต้องหาอะไรซักอย่างไว้ป้องกันตัว ใช่ป้องกันตัวจากนายผีดิบ เราต้องหาสิ่งที่ผีดิบกลัวหรือเกลียดมาไว้ไกล้ตัว......กระเทียม!!!’
เธอยืนคิดอยู่นานก่อนที่ภาพกระเทียมจะแว๊บเข้ามาในสมอง เธอมองไปรอบๆห้องครัวหรูหราและลงมือค้นหากระเทียมอย่างเอาเป็นเอาตาย ตู้แล้วตู้เล่าซอกแล้วซอกเล่าเธอก็ยังไม่พบแม้แต่เงาของกระเทียมเลยสักนิด
’หรือว่ามันจะอยู่ในตู้เย็น!!! แต่ใครที่ไหนจะเอากระเทียมไปแช่ตู้เย็นกัน ต้องอยู่ในตู้เก็บของแน่ๆ’
เธอเริ่มลงมือหาอีกครั้งคราวนี้เธอหาในตู้เก็บอุปกรณ์เครื่องครัว
“หาอะไรอยู่หรือครับหนูข้าวตอก”
“ก็หากระเทีย....”
คำพูดต่อจากนั้นหยุดลงทันทีเมื่อเธอรู้ตัวว่ากำลังพูดอยู่กับใคร
“หาอะไรอยู่ครับ”
ลุงแหมบถามย้ำอีกครั้งเพื่อจะได้ช่วยเธอหาอีกแรง
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่จะมาหา...”
หญิงสาวก้มหน้าก้มตามองหาตัวช่วย เธอจะให้ลุงแหมบรู้ไม่ได้ว่าเธอมาหากระเทียมเพื่อป้องกันตัวเองจากนายผีดิบแต่เธอจะบอกลุงแหมบว่าอะไรดีในตู้ที่เธอหามีแต่หม้อ ไห ตะหลิว กระทะ ตะบวย
’กระทะ!!!ใช่แล้วนี่แหละใช่เลย’
“กระทะค่ะ”
เธอตอบสั้นๆแล้วหยิบขึ้นมาโชว์ลุงแหมบที่ยืนมองด้วยความแปลกใจ
“แล้วหนูข้าวตอกจะเอากระทะไปทำอะไรล่ะครับ”
’ก็นั่นนะซิ!!! จะบอกว่าเอาไปทำอะไรดีล่ะ อาหารอะไรก็ทำไม่ค่อยจะเป็นกับเขาด้วย ที่ทำเป็นและทำถนัดก็มีอยู่อย่างเดียวเท่านั้น’
“คือหนูจะเอามา... เอามา ...เอามาต้มไข่ค่ะ”
เธอให้เหตุผลที่ลุงแหมบเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ลุงแหมบหัวเราะกับเพตุผลของเธอ
“ผมว่าหนูข้าวตอกคงชินกับการใช้กระทะต้มไข่นะครับ แต่ผมขอแนะนำให้ใช้หม้อจะสะดวกกว่า”
ลูงแหมบยื่นหม้อสแตนเลสอย่างดีส่งให้ เธอรับมาอย่างเขินอาย
’ก็มันจวนตัวนี่นาถึงได้ตอบไปแบบนั้น แล้วก็ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามใช้กระทะต้มไข่ซักหน่อย’
“ถ้าหนูข้าวตอกหิวไม่ต้องทำเองหรอกครับ ผมจัดอาหารไว้ให้แล้ว”
ลุงแหมบผายมือเชิญเธอไปที่โต๊ะอาหารก่อนจะเปิดฝาครอบให้เธอดู มันคือสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศสีแดงสดแสนจะน่ากิน
’ถ้านี่เป็นสิ่งเดียวกะที่นายผีดิบนั่นกินล่ะก็ มันต้องมีส่วนผสมของเลือดอยู่แน่ๆ เลือดสดๆที่ฉันจะต้องเป็นรายต่อไป’
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะชวนลุงแหมบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“แล้วลุงแหมบจะไปไหนคะ แต่งตัวหล่อเชียว”
“ซื้อของครับ หนูข้าวตอกต้องการอะไรหรือเปล่า” ลุงแหมบตอบยิ้มๆ
’ไม่นะ!!! ลุงจะทิ้งให้หนูอยู่กับนายผีดิบตามลำพังไม่ได้เด็ดขาดนะ ไม่ได้เด็ดขาด’
.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ