love mission ภารกิจรัก ทดแทนหัวใจนายจอมกวน

               เมื่อหญิงสาวรู้ว่าเขาคือคนเดียวกับที่เธอกำลังหนี เธอก็ได้แต่ทำใจและยอมรับที่ต้องมาเจอกับเขาที่นี่ และยิ่งต้องทำใจเป็นสองเท่าเมื่อต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจของเขาและผู้หญิงอีกคน
’อดทนไว้ข้าวตอก เธอต้องอดทนให้ได้ ถึงแม้มันจะเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหวก็ต้องทน’
เธอได้แต่หลับตากลืนก้อนความเจ็บปวดลงคอไปให้หมด พยายามนึกถึงสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข
“หลับกลางอากาศรึไง”
น้ำเสียงแหบใหญ่คุ้นหูดังขึ้นข้างๆเธอ หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวดตลอดมา ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ข้างๆเธออย่างใกล้ชิดสนิทสนม 
“นายมาทำอะไรที่นี่!!!”
เธอถามเขาโดยที่ไม่กล้ามองหน้าเลยสักนิด ก็เพราะหน้าเขาอยู่ห่างไปแค่ไม่กี่คืบเท่านั้น
“ฉันก็มาหาเธอไง ตามหาเธอตั้งนานรู้ไหม”
“ตามหาฉัน!!!ทำไม...”
เธอถามไปด้วยอาการใจเต้นแรง รอลุ้นกับคำตอบ
“เธอจะทิ้งให้ฉันอยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง”
เขาพูดก่อนจะขยับตัวออกไปนั่งท่าสบายๆ 
’คนอย่างนายมันเหมาะจะอยู่คนเดียวมากกว่า ชิ!!!หวังอะไรอยู่นะข้าวตอกเอ้ย เธอหวังอะไร...’
“นี่ๆ เราไปดูหนังกันดีกว่า”
ชายหนุ่มพูดพลางสะกิดแขนเธอยิ๊กๆ ทำเอาเหล่าชะนีชายเลนที่ได้แต่เฝ้ามองอยู่ใกล้ๆอิจฉาตาร้อนผ่าว
“ฉันไม่ได้ว่างเหมือนนายนะ และถึงว่างก็ไม่ไป เข้าใจตรงกันนะ”
เธอพูดก่อนจะลุกขึ้นไปหาหนังสือเล่มใหม่ๆ และเป็นการหลีกเลี่ยงสายตาอิจฉาบวกอาฆาตของแก๊งชะนีชายเลนอีกด้วย
เธอเดินหาหนังสือไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเจอเข้ากับมุมหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นน่ารักๆ เธอก็นึกถึงเขาขึ้นมาทันที
’เลือกไปให้นายผีดิบอ่านสักเล่มดีกว่า จะได้ไม่เบื่อ’
เธอหอบหนังสือกองโตออกมาจากมุมหนังสือพลางมองหาชายหนุ่มที่กำลังถูกเหล่าชะนีชายเลนลุมล้อมราวกับดาราดัง
’สเน่ห์แรงซะไม่มีพ่อ คุณเอ้ย...’
ปั่ง!!!!!!!
กองหนังสือถูกวางลงอย่างแรงด้วยน้ำมือของคนที่หมันไส้หนุ่มสเน่ห์แรงอย่างเต็มทน ทำเอาทุกคนในบริเวณนั้นถึงกับหันมามองกลุ่มเธอด้วยความสงสัยและตกใจ บรรยากาศรอบข้างของเธอในตอนนี้ราวกับจะเกิดศึกสงครามก็ไม่ปาน เพราะแก๊งชะนีชายเลนกำลังใช้สายตาอำมหิตฟาดฟันเธออย่างเปิดเผย ทำเอาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงกลางต้องรีบห้ามศึก ก่อนจะเกิดสงครามใหญ่กว่านี้
“หนังสือน่าอ่านๆทั้งนั้นเลย”
เขาพูดก่อนจะพลิกหนังสือไปมาอย่างสนใจ
“ของนายเล่มนี้...”
เธอส่งหนังสือการ์ตูนเล่มเล็กๆที่เธอเลือกมาให้เขาอ่านแก้เซ็ง เขารับมาอ่านอย่างตั้งอกตั้งใจ
เวลาที่สงบสุขหลังศึกสงครามกลับมาอีกครั้ง ฉันนั่งอ่านหนังสือเล่มเดิมจนพอจะรู้เค้าโครงของเนื้อเรื่องละครเวทีบ้างแล้ว
ดั่งที่โบราณได้กล่าวไว้ว่าความเงียบมักมาพร้อมพายุเสมอ เธอเองก็เช่นกัน ชายหนุ่มที่เคยนั่งอ่านหนังสืออย่างตั้งอกตั้งใจตอนนี้กลับลุกพรวดพราดขึ้มมาจากเก้าอี้ ดวงตาแดงก่ำราวกับกำลังโกรธมากมาย เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ยืนกำหนังสือเล่มที่เธอเอามาให้เขาอ่านแก้เซ็งจนแน่น ดวงตาแดงก่ำจ้องมองมายังหญิงสาวที่กำลังนั่งตกใจและหวาดกลัวในคราวเดียวกัน เขามองเธอด้วยสายตาที่ลุกวาวไปด้วยความโกรธเคือง ราวกับปีศาจร้ายที่พร้อมจะดับชีวิตคนตรงหน้าลงทุกเมื่อ 
“นี่...นายเป็นอะไรรึเปล่า”
หญิงสาวถามด้วยความห่วงใย เพราะเขามองเธอด้วยสายตาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“นายเป็นอะไร โมโหหิวรึเปล่า ถ้านายหิวมากขนาดนั้นฉันพานายไปกินข้าวก่อนก็ได้นะ”
เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอทั้งนั้น นอกจากเดินเข้าไปจับแขนเธออย่างแรง และลากเธอออกไปจากตรงนั้นอย่างง่ายดาย โดยไม่ได้นึกถึงเลยว่าเธอจะเจ็บปวดมากขนาดไหน
ปึก!!!!
หญิงสาวถูกเหวี่ยงไปชนกับรถหรูสีดำอย่างแรง ความเจ็บปวดเกิดขึ้นโดยทันที แต่ก็ไม่มากเท่าความตกใจที่เธอมีในตอนนี้
“นี่ ไอ้บ้า!!!! นายเป็นบ้าอะไรไปฮะ!!!!”
เธอได้แต่ถามเขาด้วยความโมโห และไม่เข้าใจกับการกระทำของเขาเลยซักนิด
 
                                      .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....