naruto (version girl) season 2 จอมซน

ในเช้าแสนสดใส ท้องฟ้าก็แจ่มใส นกต่างส่งเสียงร้องพากันปลุกฉันเหมือนตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก แต่ว่าฉันดันฝันว่าฉันออกจากหมู่บ้าน ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมพูดว่า 
" เป็นความฝันเหรอเนี่ยมันเหมือนจริงมากๆเลยนะเนี่ย ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย?"
                                             6:15
" ก็นะ "
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ
" อ้าว เจ้านกน้อย มาปลุกฉันเหรอ ขอบใจมากนะจ้ะ เดี๋ยวฉันหาอาหารเช้าให้กินนะ
 เอ้านี่ พวกเธออยู่ไหนนี่ อยู่นี่เอง ลงมากินเร็ว กินให้อร่อยนะ ไปก่อนนะจ้ะ"
 ในช่วงขนาดนั้น ฉันไม่เหลือของกินเลย ฉันตัดสินใจที่จะไปซื้ออาหารเช้า "
"เอาล่ะ ไหนๆก็ไหนๆ น่าจะซื้อเพื่อมื้อเย็นไปด้วยเลยดีกว่า "
" ลุยเลยดีกว่า"
แต่ทันใดนั้น ฉันเดินอยู่ดีๆก็มีคนมาชนฉัน 
"โอ๊ย....มันเจ็บนะนายน่ะเดินดูคนอื่นซะมั้งสิ เจ้าบ้า"
" โทษทีนะ พอดีฉันรีบไปหน่อยน่ะ"
"หีม? ม...มินาโตะ รึเปล่า"
"น...นารูโตะ เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันตั้ง3ปีแนะ กลับมาเมื่อไหร่เหรอ?"
"สบายดี ฉันพึ่งกลับมาเมื่อวานน่ะ"
"แล้วนี่เธอจะไปไหนเหรอ"
"ซื้ออาหารเช้าน่ะ กะว่าจะซื้อมื้อเย็นด้วยน่ะ"
"เหรอ"
"อื้ม"
"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"เอาสิ "
"อรุณสวัสดิ์ นารูโตะ"
"หืม? เหมือนกัน ซาสึเกะ"
"จะไปไหนเหรอ?"
"ซื้ออาหารเช้า กับเย็นน่ะ ไปด้วยกันมั้ย"
"เอาสิ ฉันเองก็กะว่าจะไปซื้อเหมือนกัน "
"อามุล่ะ?"
"ตื่นสายนะสิ วันนี้เป็นวันหยุดของยัยนั่น ยัยนั่นเลยนอนดึก ทั้งๆที่ฉันบอกว่าให้นอนตั้งแต่หัวคำ่น่ะ"
".....ถึงจะเป็นตำรวจแต่นิสัยก็ยังเหมือนเดิมไม่มีผิดเลยแหะ ว่ามั้ย นารูโตะ"
"นั่นสิ มินาโตะ"
"ไปกันเถอะ ซาสึเกะ มินาโตะ ฉันหิวแล้ว" 
"อื้ม"
"อื้ม"
"เห้ นารูโตะ "
"อะไรเหรอ"
"มาแข่งกันว่าใครจะถึงก่อน "
"ด...เดี๋ยวสิ ไม่ยุติธรรมเลยนี่และเมื่อไหร่นายจะเลิกเล่นเป็นเด็กเนี่ยซาสึเกะ?"
"เห้ นารูโตะ ซาสึเกะ รอฉันด้วยสิ "
แต่ว่านะมันก็ไม่ใช่แค่เล่นฉันคิดว่าน่าจะเป็นการออกกำลังกายตอนเช้าแต่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย 
"เห้ทั้ง2เลยร้านแล้วม้างงงงง"
"รุ่นพี่ นารูโตะ นั้นใช่พี่จริงๆรึเปล่า อ้าว พี่ซาสึเกะกับพี่มินาโตะก็อยู่นี่"
"อ้าว ยูนิจัง โตขึ้นเยอะเลยนี่"
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แล้วพวกพี่มาทำอะไรที่นี่เหรอค่ะ"
"พี่กับซาสึเกะมาซื้อของน่ะจ้ะ ส่วนพี่มินาโตะเขามาเป็นเพื่อนเฉยๆน่ะจ้ะ"
"เหรอค่ะ แม้นึกว่าอะไร"
"ยูนิ เธอหมายความว่าไงเนี่ย"
"เปล่านี่ค่ะ รุ่นพี่ งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ พี่นารูโตะ"
"จ้ะ"
แต่ไม่อยากเชื่อเลยว่าร้านที่ฉันมาซื้ออาหารบ่อยๆยังจำฉันได้ครั้งนี้เขาลดให้ด้วย ฉันรู้สึกดีใจที่ทุกคนในหมู่บ้าน ยังจำฉันได้เป็นบางคน แต่ก็นะฉันรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ตอนที่กลับมาจากฝึกวิชาตั้ง3ปีพูดง่ายๆนะลางสังหรณ์ไม่ดีชะมัดเลยและมันเกิดเป็นจริงโดยทันทีทันใด เมื่อมินาโตะ บอกว่าจะทดสอบพวกฉันว่าจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน  และมินาโตะก็หายตัวไป ฉันยังพูดไม่ทันคาดคำในใจเลยมันเกิดเป็นจริงขึ้นเลย จนฉันอยากจะตะโกนว่า เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดเลย เพราะอย่างงี้ไงฉันถึงเกลียดวันพุธ(ไม่ใช้แล้ว)ตัวซาสึเกะเองก็แห้วไปเลยเมื่อได้ยินคำว่า ทดสอบ พวกฉันพึ่งกลับมาแท้ๆต้องถูกทดสอบแล้ว ขอเครียดแป๊ป แม้แต่ซาสึเกะยังบ่นลย ว่าทำไมต้องเป็นวันนี้เป็นวันอื่นไม่ได้รึยังน๊า? ฉันเองก็คิดอย่างที่ซาสึเกะเหมือนกัน แต่มินาโตะไม่ได้บอกนิ ว่าเป็นวันนี้อาจจะเป็นวันอื่นก็ได้เนอะ มินาโตะกลับมาอีกรอบ พร้อมกับบอกว่า จะทดสอบ วันนี้ตอนกลางคืน ไปเจอกันที่ๆเราทำภารกิจครั้งแรก พระเจ้าเหมือนฉันพูดอะไรก็กลายเป็นจริงตลอดเลย โฮกT^T พูดแล้วมันรู้สึกเหนื่อยใจชะมัดเลยนะเนี่ย ทำไม ทำไมนะมินาโตะนายคิดอะไรจู่ๆก็จะมาทดสอบพวกฉันเลยเนี่ยนะไม่เข้าใจเลยจริง แต่ว่านะฉันหิวแล้วกลับไปกินข้าวเช้าก่อนดีกว่าและอีกอย่างการทดสอบก็มีตั้งตอนกลางคืน โอ๊ย อย่าเครียดนารูโตะ อย่าเครียดสิ 
                                            18:00
ทำไมเวลามันถึงไปเร็วนักนะมันจงใจเหรอเนี่ยโฮกT^T แต่ตอนนั้นซาสึเกะก็เข้ามาในบ้านฉันเขาพูดขึ้นว่า
"นารูโตะ วางแผนกันเถอะ"
"แผนอะไรเหรอO_o?"
"แผนเอาชนะมินาโตะไง"
"คิดอะไรอยู่ล่ะซิ ซาสึเกะ"
"รู้ได้ไงเนี่ย"
"ก็ถ้านายเป็นอย่างเนี่ย นายต้องคิดที่จะเอาชนะเขาให้ได้นะสิ แล้วนายคิดอะไรอยู่เหรอ"
"ก็แค่คิดว่านั้นใช่มินาโตะรึเปล่าน่ะสิ"
"ซาสึเกะ นั้นญาติฉันนะและอีกอย่างฉันดูออกหรอกว่านั้นน่ะ ใช่มินาโตะตัวจริง 100 เปอร์เซ็นต์ "
"หึ....งั้นเราก็มาวางแผนที่จะเอาชนะหมอนั้นดีกว่ามั้ย"
"พูดเรื่องอื่นเลยนะ ซาสึเกะ"
หลังจากที่พวกเราวางแผนเสร็จ ก็รีบไปหามินาโตะ หลังจากนั้นมินาโตะก็อธิบายว่า ต้องแย่งกระดิ่งที่อยู่ข้างๆตัวเขามาให้ได้ แต่ว่ามินาโตะไม่รู้ว่าแผนพวกฉันเริ่มขึ้นว่า แต่ตอนนั้นมินาโตะก็พูดขึ้นว่า
"เดี๋ยวสิทั้ง2ยังไม่ได้บอกให้เริ่มเลย"
"ก็ไม่เห็นต้องส่งสัญญาณเลยนี่ "
"ขั้นที่1"
"ห๊า?O_o นายหมายความว่าไง ซาสึเกะ"
"เสร็จล่ะ "
กริ๊ง กริ๊ง 
"เห้ย เอาไปตอนไหนเนี่ยนารูโตะ"
"ก็เมื่อกี้ไง รับนะซาสึเกะ"
"แต๊งกิ้ว นารูโตะ"
"ขั้นที่2"
"ห๊ะ?O_o ย...แย่แล้วสิ ชิเกือบไปแล้วไม่ล่ะ"
"ไม่มีทางหรอก มินาโตะ คาถาไฟ ลูกไฟดาวกระจาย"
"เห้ย...ชิ...เกือบไปๆ (จะโดนลูกหลงมั้ยเนี่ยฉัน)"
"คาถาน้ำแข็ง...."
"(นารูโตะมาเมื่อไหร่เนี่ย คาคาชิ สอนอะไรให้ นารูโตะกับซาสึเกะเนี่ย)"
"กระสุนปักษาน้ำแข็ง"
"นั้นวิชาอะไรน่ะ"
"เสร็จล่ะ มินาโตะ"
"แย่ล่ะ...อ๊อก"
"พวกฉันชนะแล้วนะ ขอตัวก่อนล่ะ"
"เดี๋ยวสิ"
"อะไรอีกล่ะ"
"นารูโตะ เธอไปฝึกวิชาอะไรมา วิชานั้นมันชาอะไรกัน"
"เอาเป็นว่า มาที่บ้านฉันพรุ่ง ฉันว่าง ฉันจะเล่าให้ฟังเอง ลาก่อนมินาโตะ ซาสึเกะ"
"อื้ม เจอกันพรุ่งนี้นะ ถ้าเป็นไปได้"
"นายก็มาบ้านฉันได้นะ ถ้าอยากมาน่ะ"
                                       ติดตามตอนต่อไป