▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼(YAOI)

▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼
 
 
ตอนที่4 : เราสองคน
 
หลัง จากกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปเรียนตามปกติจนคาบสุดท้ายในขณะที่ผมกำลังเก็บของ เพื่อกลับคอนโดอยู่นั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา พอเห็นชื่อที่โทรมาก็ทำให้ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่พอกดรับแล้วเสียงปลายสายที่ดังเข้ามาก็ทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว...(ตัว..ช่วยเค้าด้วย)
“เฮ้ย!ใจเย็นๆ ตัวเป็นไร ตัวบอกเค้ามาซิ”(มะ..... มีใครก็ไม่รู้มีคนมาดักรอเค้าอยู่สี่-ห้าคน ตอนแรกเค้ากะว่าคงสู้ได้สบาย แต่เห็นพวกมันมีปืนด้วยนี่สิ เค้าไม่มีอาวุธอะไรพอจะสู้พวกมันได้เลยไม่กล้าเสี่ยง เค้ากลัวว่าถ้าเป็นไรไปแล้วตัวจะไม่มีใคร กลัวว่า........) พอฟังประโยคนี้แล้วผมถึงกับน้ำตาไหล แต่ก็พยายามข่มเสียงสะอื้นไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน จึงรีบพูดแทรกอีกฝ่ายขึ้นมา
“แล้วตอนนี้ตัวอยู่ไหน” ตอนนี้ได้แต่ยกมืออีกข้างขึ้นมาเช็ดน้ำตาไปคุยไปและรีบวิ่งไปที่ลานจอดรถทันที
(เค้าอยู่ในโรงยิมที่โรงเรียน)
“แล้วมีใครอยู่แถวนั้นบ้างรึป่าว”
(ไม่อ่ะ เค้าอยู่คนเดียว คนอื่นกลับหมดแล้ว เพราะนี่ก็เย็นมากแล้วด้วย เค้ามัวแต่เก็บของอยู่ )
“เอาอย่างนี้นะ ตัวไปหาที่หลบก่อน อย่าให้พวกมันเห็น แล้วอย่าลืมปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยล่ะ”
(ครับ ระวังตัวด้วยนะ)
“อืม เค้าจะรีบไป เค้าสัญญาจะไม่ให้พวกมันทำอะไรตัวได้”
(ตัว..........)
“หืม”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(...........เค้ารักตัวนะ)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม........เค้าก็รักตัวเหมือนกัน”........หลังจากวางสายผมก็โทรหาอิเจ๊ให้ช่วยส่งคนไปดูที่นั่นให้ด้วยอีกทีเผื่อจะช่วย อะไรได้บ้าง ตอนแรกนางบอกจะมาด้วย แต่ผมก็ยื่นคำขาดว่าไม่ได้มันอันตรายเกินไป กว่าจะตกลงกันได้ก็หลายนาทีอยู่ ก็เข้าใจนะว่านางเป็นห่วง แต่ผมแค่ไม่อยากให้เพื่อนมาเสี่ยงด้วย ผมคำนวณเวลาแล้วกว่าผมจะไปถึงถ้ารถไม่ติดก็ประมาณครึ่งชม.ได้ แต่ก่อนที่จะถึงลานจอดรถในอีกแค่ไม่กี่ร้อยเมตร ก็มีแรงกระชากแขนผมไว้จากด้านหลัง...“เจอตัวซักทีนะไอ้ตัวแสบ” ไอ้หล่อจอมหื่นที่พยายามจะปล้ำผมที่ห้องน้ำเมื่อสามวันก่อนมันทักขึ้นพร้อมส่งสายตาอาฆาตมาที่ผม
“อะ..ไอ้หื่น....เอ่อ.....นายมีไร ผมยิ่งรีบๆอยู่”
“มีอะไรเหรอ...แล้วเมิงทำอะไรกับกูไว้ล่ะห๊า?”
“ถ้านายจะแก้แค้นกันล่ะก็เอาไว้วันอื่นได้มั๊ย วันนี้ผมรีบจริงๆ มีเรื่องด่วน”
“ทำไม คิดจะหนีรึไง กูคงไม่โง่ปล่อยมึงไปง่ายๆหรอกนะ รู้มั๊ยกูต้องหมกตัวอยู่แต่ในห้องไปไหนไม่ได้สามวัน กว่าจะล้างหมึกออกได้หมด หึ เห็นตัวแค่นี้นี่แสบนักนะ”
“งั้นก็แสดง ว่านายยังจำรสมือรสเท้าของผมได้น่ะสิ คงจะรู้นะว่าถึงผมจะตัวเล็กกว่าแต่ถ้าเอาจริงขึ้นมาแล้วผลลัพธ์มันจะเป็นยัง ไง” พูดจบผมไม่รอให้เสียเวลาเปล่าก่อนจะปล่อยหมัดใส่หน้าหล่อๆของมันและเตะไปที่ ข้อพับจนตอนนี้ไอ้หล่อจอมหื่นก็ในท่าคุกเข่า ผมใช้จังหวะนี้รีบวิ่งไปที่รถเพื่อเปิดประตูก่อนจะหยิบเอาปืนที่ซ่อนไว้ใน เก๊ะบนรถ
ตอนแรกก็กะจะขับรถไปเองแต่ผมต้องมาเสียเวลากับไอ้บ้านี่เลย เปลี่ยนใจลงจากรถเพื่อที่จะวิ่งไปขึ้นวินมอร์ไซค์ แต่กลับโดน บิ๊กไบค์ Susuki GSX-R สีดำปาดหน้าแบบหวุดหวิด ตอนแรกก็นึกว่าเป็นพวกนั้นที่จะมาดักทำร้าย แต่พอมันเปิดหมวกออกมาเท่านั้นแหละ....“โอ๊ย! จะอะไรกันนักหนาว่ะเนี่ย” ก็จะใครซะอีกล่ะครับ ไอ้หล่อจอมหื่นนั่นล่ะ
“คิดจะหนีกูเนี่ย ช้าไปอีกสิบปีไอ้ตัวแสบ” มันจอดรถแล้วเดินลงมาคว้าแขนผมไว้เมื่อเห็นท่าว่าผมกำลังจะหนี   ใช่สินะ มันขับมอร์ไซค์มานี่นา เห็นทีผมต้องผลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสซะแล้ว
“เอางี้ ผมจะไม่หนีถ้าคุณไปส่งผมที่โรงเรียนxxx ได้ทันในเวลา20นาที คุณจะแก้แค้นผมยังไงก็ได้ผมจะยอมทำตามยกเว้นอย่ามาปล้ำผมก็พอ โอเคม่ะ”“................” มันเงียบก่อนจะเลิกคิ้วแล้วมองหน้าผม“...............”“ฮ่าๆๆๆ................. นี่เมิงคิดว่าที่กูตามเมิงมาเนี่ยเพราะพิศวาสเมิงงั้นหรอ” ซักพักมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา“หรือไม่ใช่....หึ....คนบ้าอะไรเจอกันครั้งแรกก็กะจะปล้ำซะให้ได้ ถ้าไม่เรียกพิศวาสแล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะ.....เอาล่ะ ผมไม่มีเวลามากพอหรอกนะจะไปดีๆ หรือจะรอรับลูกตะกั่วไปกินก่อนก็เลือกเอา” ผมยกปืนขึ้นจ่อที่หัวของมันจนมันชะงักไปก่อนจะพูดตะกุกตะกักออกมา
“เออะ...เอ่อ......อืม....ก็ได้ๆ แมร่งไม่เห็นต้องโหดขนาดนี้เลยวุ้ย” มันชูมือทั้งสองข้างเป็นการบอกนัยๆว่า เออ กูยอมแพ้...“เอ้า....ถึงแล้ว” เนื่องจากมันพาผมมาทางลัดจึงทำให้มาถึงได้ภายในเวลาแค่10กว่านาที
“อืม ขอบใจมาก” ผมบอกก่อนจะถอดหมวกกันน็อคคืนมันไป
“เดี๋ยว........แล้วกู...เอ่อ...... จะแน่ใจได้ยังไงว่าเมิงจะไม่เบี้ยว” สงสัยคงกลัวผมจะระเบิดหัวมันล่ะมั้งมันเลยอ้ำอึ้ง จนผมรำคาญ
“เอามือถือมา” ผมรับมือถือมันมาก่อนจะเมมเบอร์ผมให้มันไป
“เสร็จธุระแล้ว นายกลับไปได้ล่ะ” ผมรีบไล่มันกลับ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในโรงเรียน วิ่งหาโรงยิมอยู่นาน ก็เจอซักที ไม่รอช้าผมรีบกดโทรศัพท์ทันที“ตัวเค้าถึงแล้ว ตอนนี้ตัวอยู่ตรงไหน”(อยู่ในห้องเก็บของ ข้างๆห้องอาบน้ำอ่ะ)“อืมๆ  ตอนนี้มีคนเฝ้าอยู่ด้านหน้า สองคนนะ”(ระวังตัวด้วยนะ)“ไม่เป็นไร เค้ามีปืน เดี๋ยวเจอกัน”ผมวางสายไปกำลังจะเข้าไปจัดการสองคนที่เฝ้าด้านหน้าประอยู่ แต่จู่ๆก็มีมือปริศนามาปิดปากแล้วลากผมออกมาหลบตรงมุมอีกข้าง.....“อย่าเสียงดังไปครับคุณเป้ ผมชัยเอง ผมมาตามคำสั่งของคุณแมน” ชัยยุทธ ลูกน้องของอิเจ๊มันกระซิบข้างหูผมเบาๆ จึงได้แต่พยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว“พวกมันที่เหลืออยู่ไหนครับ” หลังจากหลุดจากมือของชัยยุทธแล้วผมจึงรีบหันไปถามทันที“อยู่ข้างในครับ ผมสั่งลูกน้องอีกคนไปจัดการให้แล้ว”“ขอบคุณมากครับ แล้ว......เราจะเอาไงกับไอ้สองตัวนั่น” ผมถามพลางหันไปมองพวกมันสองคนที่ประตู“เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณเป้ไม่ต้องเป็นห่วง”“แจ้งตำรวจรึยังครับ” ผมถามชัยยุทธออกไป“เรียบร้อยแล้วครับ”“แล้วมีทางเข้าอื่นอีกรึป่าวครับ”“มีครับ ทางนู้น เอ่อ...คุณเป้ระวังตัวด้วยนะครับ” ชัยยุทธบอกพร้อมชี้มือไปที่ประตูอีกด้านหนึ่ง ก่อนจะบอกด้วยความเป็นห่วง“ขอบคุณมาก ผมฝากด้วยแล้วกัน” ผมหันไปบอกชัยยุทธ ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูด้านหลังตามที่ชัยยุทธบอก ผมเดินเข้าไปในโรงยิมก่อนจะมองเห็นห้องเก็บของข้างๆห้องอาบน้ำที่ว่า ในขณะที่กำลังจะก้าวขาออกไปนั้น แกร๊ก!  ผมรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกจากปลายกระบอกปืนที่จ่ออยู่ที่ขวับด้านขวา“ถ้าขยับอีกนิดเดียว มึงตายแน่” เสียงทุ้ม ห้วนๆมาจากด้านหลังของผม“วางปืนลง ไม่งั้นเมิงก็ตายเหมือนกัน” อันนี้ไม่ใช่เสียงของผม แต่น่าจะเป็นลูกน้องของชัยยุทธที่เข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดีผมหันกลับไปมองก่อนจะเห็นใบหน้าของผู้ชายวัยซักสามสิบต้นๆ แล้วใช้กระบอกปืนที่พกมาฟาดเข้าใบบนใบหน้าของมันผลั๊วะ! หน้าของมันหันไปตามแรงฟาด จนเลือดกบปาก“ผมฝากคุณจัดการให้ผมด้วยนะครับ” ผมละสายตาไปจากใบหน้าของมัน ไปบอกลูกน้องของชัยยุทธ“ครับ คุณเป้ไม่ต้องเป็นห่วง”ผมรีบวิ่งไปที่ห้องเก็บของ ก่อนจะเห็นพวกมันคนหนึ่งนอนนิ่งสลบอยู่ แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเก็บของนั้น“ตัว........เค้ามาช่วยแล้ว” ผมกระซิบเรียกหาคนที่ผมรักมากที่สุดในตอนนี้“เค้าอยู่นี่” สิ้นเสียงเด็กหนุ่มสูงโปร่งก็วิ่งเข้ามากอดผมไว้ทันที“ตัวเป็นไรรึป่าว เจ็บตรงไหนบ้างมั๊ย” พอผละจากอ้อมกอดของผมเด็กหนุ่มก็พลิกตัวผมสำรวจไปมา“เค้าไม่เป็นไร ว่าแต่ตัวเถอะ เป็นไรมั่งป่าว” ผมขำกับท่าทีของเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามออกไป“โหย.........ระดับนี้แล้ว จิ๊บๆ”“อ่ะคราบบบบบบ  ผมเชื่อแล้ว ไอ้ที่นอนสลบหน้าประตูน่ะฝีมือตัวใช่ม่ะ”“แน่นอนที่สุดคราบบบบ  ฟอดดด! ชื่นใจจัง” เด็กหนุ่มตอบพลางก้มลงมาห้อมแก้มผมหนึ่งที“หึ หึ โตเป็นหนุ่มแล้วยังจะมาหอมเค้าเป็นเด็กๆไปได้นะ เดี๋ยวเถอะ” ผมเอ็ดไปทีนึงแต่ไม่ได้จริงจังนัก“เค้าขอโทษนะ แทนที่เค้าจะเป็นคนดูแลตัว กลับต้องให้ตัวมาช่วยซะงั้น” เด็กหนุ่มบอกด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจัง“ไม่เป็นไรหรอก เค้าต่างหากล่ะที่ต้องเป็นคนดูแลตัว อย่าลืมสิ ตอนนี้เราเหลือกันแค่สองคนแล้วนะ ป่ะ ไปกันเถอะ สงสัยตำรวจคงจะมาจัดการแล้วล่ะ เมื่อกี้เค้าเพิ่งได้ยินเสียงหวอรถตำรวจอ่ะ”ผมพูดพลางกอดคอเด็กหนุ่มเดินออกมาข้างนอก แต่พอก้าวพ้นประตูห้องเก็บของไปไม่ถึงก้าวเท่านั้น“ตัว......ระวัง”ผลั๊วะ!!!!โอ๊ย!
- - - - - TBC - - - - -