▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼(YAOI)

▲เจ้าชู้นัก...เดี๋ยวจัดให้▼
 
 
 ตอนที่11 : จุดเริ่มต้นของจุดจบ
 
 
 
“ขอโทษ.......ขอโทษ...ที่อยู่ดูแลปกป้องหนูไม่ได้”
 
 
“ไปได้แล้วลูก.....หนีไปเร็ว” เสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวก่อนที่ผมจะค่อยๆกระพริบตาเพ่งมองไปที่ข้าง หน้าแม้ภายในห้องจะมีเพียงแสงสว่างจากตึกสูงระฟ้ารอบๆคอนโดเล็ดลอดมาบ้าง แต่ความมืดเหล่านั้นก็ไม่สามารถบดบังภาพผู้หญิงที่สวยงามราวภาพวาดตรงหน้า นี้ได้เมื่อสายตาจับจ้องภาพคนที่นั่งข้างๆเตียงได้ถนัด ผมจึงฝืนเปล่งเสียงเรียกอันแหบพร่าออกมาเบาๆพร้อมทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ 
 
 
 
 
 
 
 
“ม............แม่”
 
 
 
 
 
 
 
 
เฮือกกกกก!
 
 
 
 
 
 
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ฝันไปเหรอเนี่ย นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้ฝันถึงแม่เลย ตอนนี้ผมรู้สึกอ่อนเพลียร่างกายแทบไม่มีแรงเลย ก่อนที่ภาพแฟลชแบ็คจะย้อนฉายขึ้นมาในหัวถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่กี่ ชั่วโมงก่อน ผมได้แต่ภาวนาขอให้ทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น
 
แต่สิ่งที่ผมได้หวังก็มลายหายไปในทันที เมื่อมืเสียงกระแอมเบาๆจากคนข้างๆจนผมต้องหันไปมอง ภาพชายหนุ่มสุดหล่อที่เป็นที่หมายปองของเหล่าบรรดาสาวๆและเก้ง กวาง ทั้งหลาย กำลังนอนแทบจะเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มปกปิดบั้นท้ายแบบหมิ่นเหม่ นี่สินะสาเหตุที่ผมฝันถึงแม่ แม่คงจะมาช่วยผมให้หนีไปจากขุมนรกเฮงซวยนี่ แค่คิดน้ำตาผมก็ไหลอาบแก้มลงมาไม่หยุด
 
ผมค่อยๆพยุงตัวขึ้นแต่ด้วยร่างกายที่ผ่านศึกมาอย่างหนักแค่เพียงเท้าผมเหยียบ พื้นก็ปวดร้าวมาถึงสะโพกจนผมเกือบเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อพอทรง ตัวได้ผมค่อยๆก้มหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ข้างๆเตียงแล้วย่อง ออกมากจากห้องนอนของมันมาสวมเสื้อผ้าที่ห้องรับแขก แม้ใจจริงผมอยากจะเดินเข้าไปในครัวแล้วหยิบมีดมาเชือดคอมันก็ตาม
 
เมื่อสวมเสื้อผ้าเสร็จผมเหลือบมองดูนาฬิกาที่แขวนบนผนัง ซึ่งเป็นเวลาหกโมงกว่าๆ บ่งบอกว่าผมโดนมันกระทำย่ำยีกับร่างกายผมเป็นเวลากว่าสิบชั่วโมงนับตั้งแต่ มันลากผมมาจากมหา’ลัยตอนแปดโมงกว่าๆ
 
กว่าจะลากสังขารลงมาที่ล็อบบี้ของคอนโดมันได้ก็นานพอดู เพราะแค่แรงจะยืนในลิฟท์ก็แย่เอาการ จนยามเห็นต้องมาช่วยพยุงผมและเรียกแท็กซี่ให้ ซึ่งที่แรกที่ผมจะไปก็คือ......................
 
 
 
 
 
โรงพยาบาล
 
 
 
ถามว่าผมมาทำไมน่ะเหรอก็มาเพื่อตรวจร่างกายและขอใบรับรองแพทย์เพื่อนำไปแจ้ง ความยังไงล่ะ เรื่องอะไรผมจะต้องยอมให้มันมาทำร้ายร่างกายของผมฟรีๆ ขนาดแม่ที่เลี้ยงผมมายังไม่เคยตีผมเลยซักนิด แล้วมันเป็นใครถึงกล้ามาทำกับผมแบบนี้ นี่ถ้าผมไม่มัวแต่กลัวว่ามันจะตื่นจนผมต้องรีบหนีเอาชีวิตรอดออกมาก่อน คงได้หลักฐานสำคัญเอาผิดกับมันซึ่งเป็นวิดีโอที่มันถ่ายคลิปตอนที่มันข่มขืน ผมไว้แน่ๆ
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
“นะ...นี่ มันอะไรนังแมว ชั้นบอกให้แกดูแลแม่ชั้นดีๆ แล้วทำไมถึงต้องมานอนใส่สายอ็อกซิเจนช่วยหายใจอยู่แบบนี้ ห๊า!!” วันนี้ชั้นว่าจะมาเยี่ยมแม่ตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ยัยแมวมันดันโทรมาบอกว่าให้มาตอนเย็นๆก็ได้ มันบอกว่าแม่บอกให้นอนพักผ่อนเยอะๆหน้าจะได้สวยเปร่งปรั่ง แล้วค่อยไปหาพี่ภูมิ แต่พอไปที่บ้านก็ดันไม่มีใครอยู่ซักคนนอกจากพวกคนใช้ เห็นบอกว่าไปหาเพื่อน พอถามว่าไปหาใครก็ไม่มีใครปริปากยอมพูดซักคน มันน่านักอีพวกนี้ ไว้ชั้นได้ไปเป็นคุณนายของบ้านนั้นก่อนเถอะ แม่จะเฉดหัวไล่ออกให้หมด
 
“ชู่ว์!!! อย่าเสียงดังสิคคุณเอม คุณผู้หญิงเพิ่งจะหลับไปเมื่อกี้นี้เอง ส่วนที่คุณผู้หญิงเป็นแบบนี้ก็เพราะ.............”
....
 
...
 
..
 
.
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! เอาออกไปใครเป็นคนสั่งให้แกเอามา”
 
“ผมไม่ทราบครับมีคนโทรมาสั่งให้เอามาส่งที่โรงบาล XXX ห้อง1206 ผู้รับคือคุณขวัญฤดีครับ หมดธุระของผมแล้ว ผมขอตัวนะครับ”
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ยัยแมววววววว แกอยู่ไหน เอาออกไป เอามันไปทิ้ง โอ๊ะ โอ๊ย ปะ.....ปวดหัว......ละ...แล้วก็.......ฮึด...ฮือ...ฮึด.. ชะ...ชั้น...หายใจไม่ออก...ชะ...ช่วย...ด้วย...มะ........แมว”
 
 “ขะ..คุณ ผู้หญิง....เป็นอะไรไปคะ  ช่วยด้วยๆๆ หมอๆๆ...โอ๊ย! ต้องกดปุ่มไหนเนี่ย หมอถึงจะมา คุณผู้หญิงทำใจดีๆก่อนนะค่ะ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะคะ....”
 
....
 
...
 
..
 
.
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะคุณเอม”
 
“แล้วทำไมแกไม่อยู่เฝ้าแม่ชั้นล่ะห๊า! แกหายหัวไปทำอะไรมา”
“กะ.... ก็แมวออกไปซื้อน้ำเต้าหู้มาให้คุณผู้หญิงค่ะ เห็บบ่นว่าอยากกิน พอกลับเข้ามาก็เห็นท่านหอบอยู่ หมอบอกว่าความดันขึ้น แมวว่าจะโทรบอกคุณเอมให้มาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่คุณผู้หญิงสั่งห้ามไว้กลัวคุณเอมจะเป็นห่วงและให้แมวบอกว่าให้คุณเอมเอา เวลาไปจับ เอ๊ย! ไป หาคุณภูมิจะดีกว่า” ชั้นนั่งฟังยัยแมวมันสาธยายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าแล้วต้องใจหาย กลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไป เพราะทั้งชีวิตเรามีกันแค่สองคนแม่ลูกเท่านั้น
“แล้วไอ้ช่อดอกไม้จันทน์อะไรนั้นอยู่ไหน ไม่มีการ์ดเขียนบอกอะไรมาบ้างเลยเหรอ”
“อะ..เอ่อ.... ดอกไม้จันทร์นั่นแมวเอาไปทิ้งแล้วค่ะ ส่วนการ์ดอยู่บนโต๊ะนั่นน่ะคะ แมวเก็บเอาไว้ให้คุณเอมดู แมวอ่านไม่ออกหรอก” มันเดินไปหยิบการ์ดมาให้อ่านแต่พออ่านเท่านั้นแหละชั้นแทบกรี๊ดลั่นโรง’บาล เลย
 
“ยินดีต้อนรับสู่นรก” พออ่านเสร็จชั้นก็ขยำการ์ดใบนั้นด้วยความโมโหก่อนจะปามันใส่หน้ายัยแมว
 
“ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ชั้นนี่แหละจะพามันทัวร์นรกเอง”
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
“อะ......ฮืม” ผมค่อยๆใช้มือควานหาคนข้างๆแต่พบแต่ความว่างเปล่า บ่งบอกว่าคนๆนั้นมันไม่อยู่แล้ว ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองฝ่าความมืดก็ไม่พบใครเลยซักคน
 
“หึ กูเอามึงซะหนักขนาดนั้นยังมีแรงลุกหนีกูได้อีกเหรอ อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นถ้ากูยังไม่เบื่อ” ผมยอมรับแบบหน้าไม่อายเลยว่าชักจะติดใจร่างบาง ผิวนุ่มๆกับกลิ่นกายหอมเย้ายวนนั่นซะแล้ว จนผมต้องใช้ร่างกายนั้นสนองความใคร่อย่างหนักหน่วงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ ครั้ง ขนาดมันสลบไปแล้วแต่ความต้องการผมยังมีอยู่เต็มเปี่ยม แต่มีเหรอว่าคนอย่างนายกวิน จะสนใจ คิดดูสิขนาดมันไม่เต็มใจหน้ามันยังยั่วผมได้ขนาดนี้ นี่ถ้าผมทำให้มันสมยอมผมได้ล่ะก็...............หึ  แค่คิดก็สนุกแล้ว
 
“เที่ยง คืนแล้วเหรอเนี่ย” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะนึกขึ้นได้และรีบเปิดลิ้นชักข้างเตียงเพื่อดูวิดีโอที่ผมถ่ายเอาไว้ ต้องทำกิจกาม
 
“เฮ้อ! ค่อยยังชั่วนึกว่ามันจะเอาไปด้วยซะอีก หึหึหึ” ผมเปิดดูคลิปที่ถ่ายไว้ซึ่งมันก็ทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง จนผมต้องพึ่งมือตัวเองเพื่อปลดปล่อยความอยาก ขนาดว่าผมเป็นพวกแพ้น้ำตากับลูกอ้อนนะ ผมยอมรับว่าตอนเห็นมันร้องไห้อ้อนวอนครั้งแรกก็มีใจกระตุกไปบ้าง แต่กวินน้อยของผมมันกลับยิ่งแข็งชูชันขึ้นมาทำให้ผมยิ่งมีอารมณ์กับเสียง อ้อนวอนของมันขึ้นไปอีก ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้ช่วยตัวเอง ก็นะคนอย่างผมแค่กระดิกนิ้วก็มีสาวๆมารอต่อคิวให้เลือกมากมาย แล้วนี่ถ้าเกิดเพื่อนๆมันรู้ว่าผมต้องมาช่วยตัวเองเพราะมีอารมณ์กับผู้ชาย เนี่ย พวกมันคงล้อผมยันลูกบวชแน่ๆ
 
“อ่ะ.......... อา............อ๊าส์” นี่ขนาดผมผ่านศึกมาไม่ต่ำกว่าหก เจ็ดรอบแล้วนะ แต่แค่เห็นร่างเปลือยเปล่าของมันผ่านจอสี่เหลี่ยมเล็กๆนี่ยังทำให้ลาวาสีขาว ขุ่นของผมทะลักออกมาได้มากมายขนาดนี้ ว่าแล้วผมก็จัดการก็อปปี้คลิปวิดีโอนี้ไว้ในโน๊ตบุ๊คกันหายซะหน่อยดีกว่า
 
“ฮะๆ ท่าจะเป็นเอามากนะเมิงไอกวิน” พอนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำท่าดูเหมือนจะหลงเป้มันเหมือนกับคนอื่นๆก็ได้แต่หัวเราะเบาๆกับตัวเอง
 
โปรด อย่าถามหาเหตุผลว่าทำไมผมต้องทำร้ายเป้มันขนาดนั้นเพราะสุดท้ายคุณก็จะไม่ ได้คำตอบ เพราะที่ผมทำไปทั้งหมดมันเกิดมาจากอารมณ์ล้วนๆยอมรับว่าแรกๆก็แค่กะจะแกล้ง มันเล่นเฉยๆ เคยเจอมันที่มหาลัยบ่อยๆขนาดผมไม่ได้พิศวาสผู้ชายยังบอกได้เลยว่ามันโคตรน่า รักมาก และผมก็ได้ยินทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องผู้ชายรวมถึงเพื่อนๆชั้นปีเดียวกัน พูดกรอกหูเกือบทุกวันว่าเป้เนี่ยแหละจะเป็นเมียผู้ชายคนแรกของพวกมัน พอได้ยินผมยังแอบขำเลย ไอ้โอมกับไอแจ็คสองเสือไบในกลุ่มมันก็ชอบเพ้อว่า เป้น่ารักอย่างนั้นน่าฟัดอย่างนี้ มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากเจอหน้าใกล้ๆดูซักครั้ง แต่ก็ใช่ว่าผมจะเบี่ยงเบนอะไรหรอกนะ ก็แค่อยากเจอเฉยๆ จริงๆนะ
 
 
ยิ่งมีข่าวด้านลบจากทางฝั่งสาวๆทั้งในและนอกคณะว่าเป้มันร่าน หยิ่ง หรือถ้าแรงๆหน่อยก็บอกว่าที่ทำเป็นเล่นตัวก็เพื่อจะได้เรียกค่าตัวแพงๆจาก เหล่าบรรดาอาเสี่ย หรือพวกไฮโซ บ้างก็ว่าชอบแย่งแฟนชาวบ้าน และที่หนักสุดเห็นจะเป็นข่าวที่ว่าที่ได้เกรดเอบางวิชาเพราะเอาตัวเข้าแลก นั่นยิ่งทำให้บรรดาขาหื่นทั้งหลายยิ่งคิดว่าเป้มันง่ายถึงขนาดไปขอมีอะไร ด้วยกลางแคนทีนจนเจอเจ้าตัวด่ากราดมาแล้วก็มี ผมไม่รู้ว่าเท็จจริงเป็นยังไง แต่ถ้าข่าวไม่มีมูลความจริงแล้วเขาจะลือกันขนาดนั้นได้ไง
 
และแล้วโอกาสที่ผมจะได้เห็นหน้าเป้มันใกล้ๆก็มาถึง วันนั้นผมรับน้ำจากพลอยแฟนของไอ้เรย์เพื่อนในกลุ่มที่ผมสนิทที่สุดมาดื่ม ผมพอจะมองออกว่าหล่อนพยายามให้ท่าผมตั้งหลายครั้งแต่ผมก็ไม่เล่นด้วย ถึงผมจะฟันผู้หญิงไปทั่วแต่ก็ยกเว้นแฟนของเพื่อนที่ผมจะไม่ยุ่งเด็ดขาด เพราะผมไม่อยากเอาเพื่อนที่คบกันมาตั้งนานมาแลกกับความสุขบนเตียงแค่ไม่กี่ นาทีหรอกนะ โดยเฉพาะเพื่อนอย่างไอ้เรย์ที่คบกับผมมาตั้งแต่ม.1 ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าพลอยมันจะกล้าวางยาผมตอนกลางวันแสกๆแบบนี้แถมยังเป็นในมหา ลัยด้วย แต่พอผมดื่มน้ำไปซักพักก็เริ่มรู้แล้วว่าโดนยาแน่ๆเลยออกมาจากกลุ่มเพื่อจะ โทรหาบรรดาสาวๆในสต็อกของผมเพื่อมาจัดการความร้อนรุ่มในร่างกายเพราะฤทธิ์ยา ในห้องน้ำซักหน่อยจะได้ไม่เมื่อยมือตัวเอง
 
“วินคะ คุณเป็นอะไรรึเปล่า มีอะไรให้พลอยช่วยมั๊ย” พลอยตามผมออกมาเธอพูดพลางใช้มือลูบบริเวณหน้าอกผมจนผมต้องกัดฟันกรอดเพื่อ ไม่ให้คล้อยตามเธอ
 
“ปล่อย อย่าคิดว่ากูไม่รู้ทันนะว่ามึงวางยากูถ้าไม่อยากให้ไอ้เรย์มันรู้ก็อย่ามายุ่งกับกู” ผมบอกก่อนที่จะผลักจนเธอล้มลงไปกับพื้น  ผมจะเป็นสุภาพบุรุษเฉพาะผู้หญิงที่ผมหวังฟัน รู้สึกชอบและอยากได้ตัวเธอเท่านั้น แต่ถ้าผมเบื่อหรือผู้หญิงที่ทำตัวน่ารังเกียจแบบพลอยผมก็คงไม่จำเป็นที่ต้อง สุภาพด้วย ที่ผมไม่พูดอะไรมากก็แค่ไม่อยากให้ไอ้เรย์มันรู้และเสียใจเพราะว่ามันรัก พลอยมากแต่ถ้าพลอยมันยังล้ำเส้นไม่เลิกเห็นทีผมคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดบ้าง แล้วล่ะ  
 
พอผมจัดการกับพลอยเสร็จก็รีบเดินไปห้องน้ำจนกระทั่งเดินชนกับเป้ ดูมันจะหยิ่งๆไม่ยอมคนซะด้วย จนผมได้จูบมัน ยอมรับเลยว่าตื่นเต้นและใจผมก็เต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนไม่รู้ว่าเพราะ ฤทธิ์ยาหรือว่าเพราะคนตรงหน้าเป็นมันกันแน่ แต่สุดท้ายผมก็โดนมันจัดจระเข้ฟาดหางใส่จนสลบ ตีนหนักไม่เบาเลยว่ะ แถมมันยังเขียนข้อความบ้าๆบนอกกับหน้าผากผมอีกทำให้ผมต้องอยู่แต่ในห้องไม่ กล้าออกไปในเกือบสามวันกว่าหมึกจะจาง
 
ผมตามหาตัวต้นเหตุจนเจอว่าจะเข้าไปเอาเรื่องซักหน่อยแต่ก็โดนมันเอาปืนจ่อ หัว ซ้ำยังบังคับให้ขับรถไปส่งมันหน้าโรงเรียนอีก แต่ดีหน่อยที่มันเป็นคนรักษาสัญญายอมมาเป็นเบ๊ให้ผมได้คอยแกล้งมัน เวลาเห็นมันทำหน้าโกรธแล้วสนุกดี จนสติผมมาขาดตอนที่มาเห็นมันยืนอี๋อ๋อซ้ำยังให้ไอ้หล่อนั่นมันหอมแก้มอีก ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าที่โกรธขนาดนั้นเพราะเรื่องที่มันผิดนัดหรือเป็นเรื่องที่ มันทำตัวร่านอย่างที่ข่าวลือเขาว่ากันแน่ เพราะจนตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าเพราะอะไร
 
 
ติ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
“ใครว่ะมาซะดึกเชียว” ผมลุกจากเตียงสวมเสื้อคลุมก่อนจะออกมาจากห้องนอน
 
ติ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
“เออ.......กูรู้แล้วจะกดออดทำห่าอะไรนักหนาว่ะ”
 
“มีอะ............” ยังพูดไม่จบพอเปิดประตูก็ทำให้ผมชะงัก เพราะตรงหน้าผมมีนายตำรวจสี่ถึงห้านายยืนอยู่พร้อมยกปืนขึ้นมาขู่
 
“ผมขอจับคุณข้อหากระทำชำเรา และทำร้ายร่างกายผู้อื่น รบกวนให้ความร่วมมือกับทางตำรวจด้วยครับ” ตำรวจที่มันถือปืนจ่อหัวผมพร้อมโชว์หมายจับให้ผมดูพูดจบก็มีตำรวจอีกนาย หนึ่งเดินมาใส่กุญแจมือผม ส่วนอีกสองคนก็เข้าไปในห้องเพื่อเก็บหลักฐาน ส่วนสามคนก็ลากผมมาที่ลิฟท์
 
“พวกมึงรู้มั๊ยว่ากูเป็นใคร ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็ปล่อยกูซะ” ผมพยายามขัดขืนแล้วพูดขู่ให้พวกมันกลัวจะได้ไม่กล้ามายุ่งกับผม
 
“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร จะใหญ่มาจากไหน แต่ก็ไม่มีใครอยู่เหนือกฎหมายบ้านเมืองได้หรอกนะ” ตำรวจที่เดินมาใส่กุญแจมือผมเป็นคนพูดก่อนที่จะลากให้ผมเดินต่อไปเมื่อเห็น ผมหยุดเดิน
 
“พวกมึงต้องการเท่าไหร่ บอกกูมา”
 
“นี่คุณพยายามติดสินบนกับเจ้าหน้าที่อีกเหรอ?” ตำรวจที่เดินตามหลังมามันพูดขึ้น
 
“โธ่เว้ย! ได้ ถ้าพวกมึงอย่างลองดีกับกูก็ตามใจ กูพยายามให้โอกาสแล้วนะ แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน” ผมตะคอกพวกมันอย่างหัวเสียก่อนจะเดินมาถึงลิฟท์และไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย
 
พอลงมาถึงล็อบบี้และลิฟท์เปิดออกเท่านั้นแหละครับ นักข่าวเป็นฝูงก็กรูกันเข้ามาพร้อมแสงแฟลชเต็มไปหมดจนผมแสบตา ส่วนพวกตำรวจที่พาผมลงมาต้องลากผมไปอีกทางเพื่อหนีพวกนักข่าว ผมได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจไม่นึกเลยว่าเป้มันจะกล้าไปแจ้งความและทำกับผม ขนาดนี้ มันจะรู้ตัวมั๊ยว่ามันกำลังคิดผิดมหันต์ที่จะมาเล่นกับคนอย่างกวิน
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
เกือบสามวันแล้วที่ผมต้องนอนซมที่โรงพยาบาลหลังจากคืนนั้นผมโทรไปหาลุงสมหมายให้ ช่วยจัดการกับไอ้หื่นโดยส่งตำรวจไปบุกจับมันที่คอนโดและขอร้องให้ลุงสมช่วย อย่าได้เปิดเผยว่าผมคือคนที่ถูกกระทำด้วยโดยเฉพาะกับน้องและครอบครัวลุงสม เพราะน้องต้องเตรียมตัวสอบผมไม่อยากให้น้องเครียดและเป็นกังวล พร้อมทั้งโทรบอกนักข่าวจากสำนักพิมพ์ต่างๆให้ไปรอทำข่าวอีกด้วย อย่างน้อยคนจะได้รับรู้ว่ามันชั่วช้าขนาดไหน แม้ผมจะรู้ดีว่ายังไงซะมันก็ต้องรอดจากคดีนี้อยู่ดีเพราะอำนาจและเงินทองของ ครอบครัวมัน
 
“ตัว ตั้งแต่พรุ่งนี้เดี๋ยวเค้าขอกลับไปอยู่ที่คอนโดเค้านะ เพราะนัดติวกับเพื่อนไว้ อีกอบ่างที่โรงเรียนจะมีอาจารย์มาแนะแนวด้วยอาจจะได้กลับค่ำหน่อยช่วงนี้ เดินทางไปกลับไม่ไหวอ่ะเค้าเพลีย ตัวอยู่คนเดียวได้ใช่มั๊ยครับ” หลังจากที่ผมกลับมาพักที่คอนโด โดยอ้างกับน้องถึงช่วงที่หายไปว่าติดงานที่คณะเลยไปค้างกับเพื่อนที่อยู่หอ ติดกับมหาลัย และอ้างกับเพื่อนๆว่าไปทำธุระด่วน ไม่ใช่ว่าผมอยากจะปิดบังเพื่อนกับน้อง แต่แค่ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงเพราะใกล้สอบแล้วด้วย เอาไว้ผ่านช่วงนี้ไปผมคงจะบอกทั้งเพื่อนและน้องรวมไปถึงครอบครัวพี่ภูมิแน่ๆ
 
“อื้อ เค้าอยู่ได้ แต่เค้าก็ยังเป็นห่วงตัวอยู่ดีแหละ จะไปไหนมาไหนตัวก็พยายามอย่าไปคนเดียวนะ นี่ยังไม่รู้ว่าพวกมันจะมาไม้ไหนอีก อีกไม่กี่เดือนอายุเค้าก็จะครบยี่สิบปีแล้ว พวกมันไม่ปล่อยเราไปง่ายๆแน่ๆ” ผมบอกน้องเพราะแอบกังวลว่ายัยขวัญผวานั่นมันจะทำอะไรอีก รู้แค่ว่ามันไม่หยุดแค่นี้แน่ๆตราบใดที่มันยังไม่ได้ในสิ่งที่มันต้องการ
 
“ตัวไม่ต้องห่วงนะเค้าจะดูแลตัวเองดีๆ ตัวก็เหมือนกันอย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลาและอย่าหักโหมมากนัก ช่วงนี้เห็นตัวป่วยบ่อยๆด้วยเค้าเป็นห่วงนะรู้เปล่า”น้องพูดก่อนจะนอนลงโดยใช้ตักของผมเป็นหมอนหนุนก่อนจะนอนเหยียดขาเต็มโซฟา
 
“ครับ” ผมตอบพร้อมใช้มือลูบผมน้องเบาๆก่อนที่จะเปลี่ยนช่องทีวี
 
“นายกวิน xxxxx ทายาทคนเดียวของนายกานต์กวีเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์จากยุโรปที่เมื่อสาม วันที่ผ่านมาถูกตำรวจจับกุมที่คอนโดข้อหากระทำชำเราและทำร้ายร่างกายผู้อื่น ซึ่งตอนนี้ทางครอบครัวได้ยื่นหลักทรัพย์เพื่อประกันตัวออกมาแล้ว  โดยที่.............”
 
 
 
พรึ่บ!
 
 
 
“อ้าว ตัวปิดไมอ่ะเค้าดูอยู่นะ” น้องเงยหน้าจากตักขึ้นมาถามหลังจากที่ผมปิดทีวีเพราะทนดูความอัปยศของกฎหมาย บ้านเมืองต่อไปไม่ไหวที่สุดท้ายกฎหมายก็อยู่ภายใต้อำนาจและเงินทองอยู่ดี
 
แม้มันจะเป็นไปตามคาดแต่ผมก็ไม่นึกว่ามันจะถูกปล่อยตัวเร็วขนาดนี้ ผมไม่ได้กลัวไอหื่นมันหรอกเพราะถ้าวันนั้นผมไม่ได้ป่วยก็อย่าหวังว่ามันจะทำ อะไรผมได้แม้ว่าตัวผมจะเล็กกว่าแต่จากการที่ผมได้ฝึกศิลปะป้องกันตัวมาหลาก หลายแขนงเพราะคุณตาปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กผมเชื่อว่าผมสามารถเอาตัวรอดมาได้ แน่ๆ แต่ผมจะถือซะว่านี่มันถึงคราวซวยรึไม่ก็คงเป็นวิบากกรรมที่ผมต้องเผชิญและ ต้องชดใช้ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรของผมไปก็แล้วกัน
 
“เค้าว่าเราเข้านอนกันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสายเอานะ” ผมบอกปัดก่อนจะดันหัวน้องให้ลุกขึ้น
 
“งั้นคืนนี้เค้านอนด้วย จะนอนกอดตัวกักตุนไว้เยอะๆเลย” น้องพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นก่อนจะเดินตามเข้าห้องนอนผมมา
 
ขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับก็สะดุ้งกับเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์จนต้องงัว เงียลุกขึ้นมาเปิดดูแต่พออ่านข้อความเสร็จก็ทำให้ผมต้องกำโทรศัพท์แน่นจนมัน แทบแหลกคามือข้อ ความที่บ่งบอกว่านี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของจุดจบไม่มันก็ผมที่ต้องแหลกกันไป ข้างหนึ่ง เพราะมันต้องชดใช้กับสิ่งที่มันทำกับผมเอาไว้อย่างสาสม
 
 
 
 
 
 
 
 
“มึงกล้าดีมากที่ทำกับกูแบบนี้นะครับเมีย
 
 
 
 
 
 
 
 
อย่าคิดที่จะถูกกูฟันแล้วมาทิ้งกูไปง่ายๆ
 
 
 
 
 
 
 
ถ้ากูไม่อนุญาตก็อย่าหวังว่ามึงจะหนีกูพ้น”
 
 
 
 
 
 
 
 - - - - - TBC - - - - -  -