เถื่อนนัก กั๊กหัวใจนายจอมโจร

นี้เป็นตอนจบของเรื่องนะคะ 
ถ้าสนใจอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 แวะไปที่นี่ได้เลยคะ เป็นนิยายเรื่องแรก ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
http://www.niyay.com/#!/chapter?storyid=5406f10abec6700b09007466
ว่าแต่ว่ากดตรงนี้ไม่ได้สินะ ลองลงไปดูคอมเม้นด้านล้างนะคะ โพสไว้ให้แล้วคะ ตอนแรกเลย
ขอบคุณที่แวะเข้ามาคะ
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ฟ้าครับ...พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่มา” อัคคีบอกร่างบางที่กำลังกินอาหารด้วยท่าทางมีความสุข“คะ กลับมาไวๆนะคะ”ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มแล้วกลับไปจัดการกับอาหารแสนอร่อยบนโต๊ะตามเดิม ร่างหนาค่อยเดินไปยังห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์“สวัสดีครับ มาเที่ยวคนเดียวหรอครับ”ชายรูปร่างหน้าตาดี เดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นมิตร“อ๋อ... มากับผัว! >O< เฮ้ย! สามีคะ คุณคือ...”น้ำฟ้ามองคนตรงหน้าอย่างงงๆ“เอ่อ... ผมชื่อบอยเป็นเจ้าของร้านอาหารที่นี้ครับ อาหารที่นี้เป็นไงบ้างครับ อร่อยไหม?”หนุ่มหล่อถามแล้วยิ้มละลายใจ แต่มันก็เท่านั้นแหละเพราะอัคคีก็ยังหล่อกว่าหลายเท่า“อร่อยคะ รสชาติเยี่ยมมากเลย ฟ้ากินจนจะอ้วนอยู่แล้วเนี้ย”น้ำฟ้าตอบและยิ้มกับไปเช่นกัน“ชอบอาหารเมนูไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”“ชอบสิคะ โดยเฉพาะกล้วยหอมซีฟุ๊ด กับทอดมันกุ้งสองจานนี้ชอบมากเลย”“บลา บลา บลา บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”สองคนนั้นพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน อัคคีมองภาพตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์นัก มือหนากำแน่นเพื่อระงับความหึงหวงไว้แต่มันก็ช่างยากสิ้นดี ดวงตาคมเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นสีแดงนิดๆเท้าหนักเริ่มก้าวเดินไปยังโต๊ะช้าๆ เพื่อปล่อยใจให้เย็นลงก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มร่างบางไปทำอะไรต่อมิอะไรเสียก่อน และก็ควรจะทำให้ร่างบางหายโกรธเค้าเสียที ขืนอัคคีพลีพลามเข้าไปลากร่างบางไปข่มขืนตอนนี้ก็รังแต่จะทำให้น้ำฟ้าเกลียดเค้าเข้าไปใหญ่“ไม่อยากเลย ไม่อยากให้ฟ้าเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย”ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองเบาๆ อัคคีเดินเข้าไปหาน้ำฟ้าด้วยน่าตาที่ไร้รอยยิ้ม“น้องครับเช็คบิน!”เสียงทุ้มบอกสาวเสริฟ“คะ..... ทั้งหมด 570 บาทคะ”สาวเสริฟยืนใบสั่งให้“เอาไป!........ ที่เหลือทิป”อัคคีพูดแล้วส่งแบงค์พันให้สาวเสริฟ มือหนาจับร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนที่จะพาออกไปโดยไม่สนใจเจ้าของร้านที่ยืนทำหน้างงๆเป็นปลาคราฟ“พี่อัคคีอะ... ฟ้ายังไม่อิ่มเลย”น้ำฟ้าโวยวาย“จะกินพี่ต่อดีไหมครับ หรือจะให้พี่กินฟ้าดี”ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ ไม่หันมามองร่างบางที่นั่งทำหน้างอนแม้แต่หางตา“พี่อัคคีโกรธฟ้าหรอ เรื่องอะไรอีกอะ”หญิงสาวพูดทำลายความอึดอัด“......................................”เงียบ“ก็ถ้าไม่บอก ไม่พูดแล้วฟ้าจะรู้ได้ไง”น้ำฟ้าเริ่มโมโหแล้วค้อนใส่อัคคีไปทีนึง“พี่ก็เคยบอกแล้วนี้! ว่าห้ามเข้าไกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากพี่”อัคคีเริ่มขึ้นเสียงใส่ร่างบาง“.......................................”น้ำฟ้าเงียบมองหน้าหล่อที่บ่งบอกว่ากำลังโมโหอยู่ริมฝีปากบางเม้มแน่น หยดน้ำตาใส่ๆไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว“ฟ้าจำได้... จำได้ทุกคำที่พี่พูดออกมา... ฟ้าไม่เคยลืม แม้แต่คำที่พี่บอกกับฟ้าว่าไม่เคยรักฟ้าเลย พี่อัคคีบอกกับฟ้าว่าไม่มีเรื่องไหนที่เป็นเรื่องจริงระหว่างเรา...สักเรื่องเดียว...”หญิงสาวพูดมันออกมาจนได้ ทั้งความรัก ความน้อยใจ ความกลัว และรวมไปถึงความแค้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในหัวใจของน้ำฟ้าก็ยังคงมีแค่อัคคีอยู่เพียงผู้เดียว อาจจะเป็นเพราะสมองกับหัวใจมันไม่ตรงกัน“.................................”ชายหนุ่มมองมายังร่างบางด้วยความรู้สึกผิด“คือฟ้า....อื่อ ฮึก ฟ้าไม่ได้รักพี่อัคคีแล้ว เพราะฉะนั้นอย่ามาผูกมัดฟ้า อื่อ ฮึ”ทุกความรู้สึกตีกันจนร่างบางเริ่มสับสน ไม่เข้าใจตัวเองเลย“...................................”อัคคีนั่งเงียบไม่พูดตอบโต้กับร่างบาง รู้แต่ว่าตอนนี้ความโมโหของตนเองกำลังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว คงถึงเวลาที่จะต้องทำอะไรสักอย่างให้มันรู้กันไปเลยว่าความจริงแล้วรักหรือเกลียดน้ำฟ้ากันแน่ แต่ในตอนนี้เค้ารู้อย่าเดียวว่าไม่อาจเสียน้ำฟ้าไปได้ ไม่ว่าเค้าจะรักหรือไม่รัก แต่ก็ยังอยากครอบครองผู้หญิงคนนี้ไว้เพียงผู้เดียวเพราะเค้าเองก็คงจะรักผู้หญิงคนไหนไม่ได้อีกแล้วนอกจากน้ำฟ้า“นี่! ถ้าฟ้าไม่ได้ท้องลูกของพี่ พี่อัคคีก็คงจะไม่มาทำดีกับฟ้าแบบนี้หรอกใช่ไหม...คงไม่สวมบทบาทพระเอกสุดแสนใจดีแบบนี้หรอก แท้จริงแล้วพี่มันก็ซาตานชัดๆไม่ได้ต่างอะไรกับปีศาจเลย ฮึก อื่อ”“พี่จะทำให้ฟ้ารู้เดี๋ยวนี้แหละ ว่าพี่รักฟ้ามากแค่ไหน!” อัคคีขับรถเรียวเข้าม่านรูดทันทีที่พูดจบ หญิงสาวเริ่มกลัวกับท่าทีของอัคคีเรื่อยๆมือเล็กกุมกันแน่น“พี่อัคคีจะทำอะไร!”“ก็ทำให้ฟ้ารู้ไงว่าพี่รักฟ้ามากแค่ไหน! มานี่!”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางออกมาจากรถ“กริ๊ดดดดดด ปล่อยฟ้า ไม่นะ! อย่าทำอะไรฟ้านะ พี่อัคคี! อื่อ ฮึก”หญิงสาวดิ้นไปมาบนแขนแกร่งของอัคคี แสดงท่าทีรังเกลียดอย่างเห็นได้ชัด………………………………………..ตอนที่ 51“ทำไม! รังเกลียดพี่นักหรอ”อัคคีไม่ยอมปล่อยร่างบางออกจากวงแขน“ใช่! ฟ้าเกลียดพี่ เกลียดที่สุด”แววตาสวยหันมองไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาร่างแกร่งที่กำลังมองมาด้วยดวงตาคาดโทษ“ดี!”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางเข้ามายังห้องที่ใช้สำหรับร่วมรัก โดยเฉพาะเครื่องมือและลูกเล่นที่ใช้เพิ่มความสำลานแก่คู่รักหนุ่มสาววางเรียงรายบนเตียงเต็มไปหมด แต่ร่างหนาหาได้สนใจของเหล่านั้นไม่“ไม่ได้นะ พี่อัคคี ฟะ ฟ้า....ฟ้าไม่”ใบหน้าสวยเริ่มซีดเผือก เมื่ออัคคีว่างร่างตนลงบนเตียง“ทำไม!”“ฟ้าท้องอยู่...”“แล้ว”ชายหนุ่มถามหน้านิ่ง“จะทำแบบนั้นไม่นะ โอ๊ย! อย่า...”มือหนายันร่างบางลงเตียงโดยไม่สนเสียงสะอื้นร่างบางสั่นระริกเมื่ออัคคีเข้าครอบครองอยู่เหนือร่างตน มือหนาลูบไล้หน้าสวยเชยชมความหอมหวานจากกลิ่นกายสาวน้อยใต้ร่าง นิ้วซุกซนเคลื่อนต่ำลงสะกิดสายเสื้อในออกไปให้พ้นจากไหล่ขาว ปากหนาได้รูปบรรจงแตะเบาๆไปทั่วไหล่ขาว มืออีกข้างสอดผ่านแผนหลังปลดตะขอที่เหนี่ยวรัดหน้าอกใหญ่ให้ดูเล็กลงเวลาสวมใส่ และบรรจงพรมจูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงคอระหงเนื้อนิ้มปากหน้าหลงใหล“ไม่ อื่ก ฮึ... อย่านะ”น้ำฟ้าพยายามผลักคนที่อยู่เหนือร่างออกไปให้พ้นจากร่างของเธอ“หึ จะมาห้ามพี่ให้หยุดตอนนี้ มันก็ไม่ทันแล้วละสาวน้อย ฟ้าไม่รู้หรอว่าพี่ต้องอดทนแค่ไหนที่จะไม่แตะต้องฟ้า ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่พี่ได้ฟ้ามาเป็นเมีย พี่ไม่แม้แต่จะสนใจผู้หญิงคนไหนนอกจากเมียของพี่คนเดียว”ร่างหนาถอดเสื้อของตนออก แล้วกลับมาสนใจเสื้อผ้าของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างตนต่อ เพราะไม่ว่าอย่างไงเค้าก็จะหาวิธีคุยกับน้ำฟ้าให้รู้เรื่อง ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาที่ร่วมรักกันก็ตาม“ไหนพี่บอกว่าเกลียดฟ้า อื่อ ฮึก”“พี่โกหก”“หรอคะ ฮึก...”ดวงตาเศร้าเริ่มเปลี่ยนไป“แล้วทำไมฟ้าถึงเกลียดพี่ล่ะ”ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบปลอยผมเบาๆ“ก็เพราะว่าพี่เกลียดฟ้าไง”“งั้นถ้าพี่รักฟ้า ฟ้าก็จะรักพี่เหมือนกันใช่ไหม”อัคคีทอดสายตามองคนข้างล่างด้วยดวงตาที่บ่งบอกว่าสิ่งที่เค้าพูดเป็นเรื่องจริง“ทั้งรักทั้งเกลียด! พี่ อะ อุบ”ริมฝีปากบางถูกปิดไว้ด้วยริมฝีปากหนานุ่มนวลและเนินนาน“เมื่อกี่ฟ้าบอกว่าอะไรนะครับ”นิ้วซุกซนแตะริมฝีปากบางด้วยความรัญจวนใจ“บอกว่า.... ไม่เอาพอแล้วคะ ฟ้าหายใจไม่ทัน”“งั้นก็บอกมาก่อนสิครับ ถ้าไม่ถูกใจพี่ ฟ้าก็จะโดนพี่ปล่ำ แต่ถ้าถูกใจพี่ พี่ก็จะให้ฟ้าปล่ำพี่”“ฟ้าเกลียดพี่ คิ๊ คิ๊ ตอบไปแล้ว”น้ำฟ้าหัวเราะเบาๆ พร้อมกับมีรอยยิ้มออกมานิดๆ“โฮ ฟ้าครับ”“งั้นพี่อัคคีบอกมาก่อนสิคะ ว่าถ้าฟ้าหายไปพี่อัคคีจะรู้สึกยังไง”น้ำฟ้าหันหน้ามองไปทางอื่น“พี่ก็รู้สึกคิดถึง กระวนกระวาย เหมือนกับหัวใจของพี่มันหายไป เพราะงั้น...อย่างหายไปไหนอีกนะ”“พี่อัคคีก็อย่างหายไปไหนนะ ฮึก อื่อ”น้ำฟ้าโอบกอดร่างหนาที่อยู่เหนือร่างด้วยความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ออก อัคคีดันร่างบางลงบนเตียงเหมือนเดิม มือบางรั้งคอหนาลงมาประทะปากเรียวอย่างโหยหาริมฝีปากแดงระเรื่อค่อยๆจูบละคนอ่อยยิ่ง ลิ้นน้อยตะหวัดหาลิ้นหนาอย่างสะเปะสะปะในความต้องการ ขาเรียวสวยถูไถแกร่นกายของอัคคีที่แข็งตั้งชันภายในกางเกงตัวหนา ผลุดสติแตกซ่านไปทั่วทั้งร่างกายหนุ่มสาว ร่างหนาสั่นสะท้านเมื่อเห็นเรือนร่างขาวผ่อง มือหนาสัมผัสอกที่ใหญ่ขึ้นขยับเบามือ และบรรจงลงลิ้นสากกับเนื้ออวบที่ตอนนี้บิดเร้าด้วยแรงอารมณ์ไปมา เหมือนกับกระต่ายน้อยที่รอให้สิงโตหนุ่มเขมือบอย่างสิ้นท่า“อะ พี่อัคคีขา”“หืม ฟ้าสวยจังเลย พี่ไม่ไหวแล้วนะ” มือหนาควักแกร่นกายใหญ่พร้อมใช้งานออกมาสู้สายตาคนตรงหน้า ปากเรียวแดงระเรื่อค่อยๆใช้ลิ้นน้อยแตะส่วนหัวแกร่นกายของอัคคีที่ใหญ่มหึมาและบรรจงอมปลายหัวเห็ดที่ใหญ่กว่าปากของตัวเองขยับน้อยๆ มือเรียวเกี่ยวจับแกร่นกายส่วนโครนขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเบาๆตามที่อัคคีบอกทุกอย่าง ถึงแม้ว่ายังคงเก้ๆกังๆแต่ก็ตั้งใจทำจนอัคคีร้องเสียงหลงระงมดังชัดเจน“พอ พอแล้วครับคนดี”“ฟ้าทำให้รู้สึกไม่ดีหรอคะ”“เปล่า มันรู้สึกดีมากตั้งหาก”“หรอคะ”น้ำฟ้ายิ้มดีใจ“โอ๋ พี่อัคคีจะทำอะไรคะ”น้ำฟ้าร้องเสียงหลงเมื่ออัคคีจับร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียงและแยกขาเรียวออกจากกัน แขนแกร่งดันข้อพับขาเรียวกดลงกับเตียง แวกให้เห็น กลีบหอยสีชมพูน่าลิ้มลองลากไล้ไปทั่วกลีบ ลิ้นสากเลียรูสวาทอย่างช่ำชอง“อ๊า ฟ้าเสียว! โอ๊ยเสียวอะ หืม… ไม่ไหวแล้ว พี่อัคคีขา ฟ้าเสียวจัง”น้ำเสียงเล็กหลุดออกมาด้วยไม่รู้ตัว หัวสมองขาวโพลนไปหมด ดวงตาหลี่ลงเต็มไปดวามความเปี่ยมสุข“รู้สึกดีไหมครับ”“อืมมม.....”น้ำฟ้าตอบเป็นเสียงคราง“ฟ้าพร้อมแล้วใช่ไหมครับ”“พร้อมแล้ว พี่อัคคี... ฟ้าจะไม่ไหวแล้วนะ”“ครับ สาวน้อย” อัคคีจับแกร่นกายใหญ่ถูขึ้นลงสัมผัสกับกลีบหอยสีชมพูสร้างความคุ้นเคยหลังจากที่ห่างหายมานาน แล้วค่อยๆดันหัวเห็ดยักขนาดโตเต็มที่เข้าไปในรูสวาทของกระต่ายน้อยที่นอนเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์อยู่ด้านล่าง อัคคีดันขาน้ำฟ้าให้แบลงกับเตียงเพื่อให้สามารถดันแกร่นกายมหึมาเข้าไปจนมิดรูสวาท อัคคีออกแรงกระเด้ากลีบหอยสีชมพูเบาๆ ตับ! ตับ! ตับ!เสียงดังลั่นห้อง พร้อมๆกับเสียงครางระงมของทั้งสองฝ่าย“หืม ฟ้า อ่ะ...... ฟ้า”“อะ อา อ่ะ อ่า อ้ะ อ้า อ๊ะ อ๊า อ๋ะ อ๋า อา.....”เสียงครางของน้ำฟ้าดังขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะการกระเด้าของอัคคี ปากหนาจูบกัดหัวนมน้อยๆอย่างจงใจ มือหนาขยำอกอวบอย่างเพลินอารมณ์ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ต้นขาขาวสวยเต็มมือ“อ่า ฟ้าช่างหน้าหลงใหลเหลือเกิน หืมมมม.... สวยไปทั้งตัวเลย พี่ขอฝากรอยรักไว้หน่อยนะครับ” อัคคีหยุดการเคลื่อนไหวแล้วตั้งหน้าตั้งตาดูดไซ้ซอกคอขาวด้วยความตั้งใจ แต่ก็ต้องหยุดตีตารอยรัก เพราะน้ำฟ้าเริ่มขยับรูสวาทขึ้นลงกระแทรกกับแกร่นกายที่อยู่เหนือร่างเป็นจังหวะอย่างร้อนรน“พี่อัคคีอย่างหยุดสิคะ ฟ้าทรมาณนะ”เสียงหวานเอ๋ย“อย่าใจร้อนสิครับ แม่กระต่ายน้อย เดี๋ยวพี่จะทำให้ฟ้าไม่ทรมาณเอง” อัคคีดันแกร่นกายให้แน่นกับรูสวาท แล้วยกก้นสวยลอยขึ้น มือหนาดึงหมอนสะอาดมาหนุนก้นสวยให้ยกกลีบหอยสีชมพูให้สูงขึ้นกว่าเดิม สะโพกหนาค่อยๆกระเด้ารูสวาทใหม่อีกครั้งมือหนาดันหน้าขาเรียวทั้งสองข้างให้ชิดกับนมใหญ่ที่กระเด้งขึ้นลงตามแรงกระเด้าของอัคคี“กริ๊ดดดดดดดด อ่า อ๊ะ อา อะ ไม่อ่ะ เสียว อ๊า”น้ำฟ้าเสียวไปกับทุกการเคลื่อนไหวของอัคคี“อะ อ่า หืม อา ฟ้าที่รัก อ๊า”ร่างหนาถาโถมเข้าใส่ร่างบางด้วยความเร็วและนุ่มนวลไร้ความป่าเถื่อนโดยสิ้นเชิง“อะ อ่า อ๊ะ พี่อัคคี”ชายหนุ่มยังคงกระเด้ารูสวาทอย่างไม่ขาดหาย ตามความต้องการเสพสมของทั้งสองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนมาสุดทาง“อัคคี อะ”น้ำฟ้าครางเรียกชื่อคนรัก เมื่ออัคคีปลดปล่อยน้ำอุ่นๆออกมาภายในรูสวาท “หืมมมม... แม่กระต่ายน้อยของพี่ อ่ะ”อัคคีกระเด้ารูสวาทปิดท้ายสามสี่ทีให้แกร่นกายอ่อนตัวลงแล้วค่อยๆชักแกร่นกายออกช้าๆ น้ำสีขาวทะลักล้นออกมาจากรูสวาทเป็นสายธารกลีบหอยสีชมพูเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเต็มไปหมด“ฟ้าเจ็บหรือเปล่าครับ”อัคคีถามด้วยความเป็นห่วง“ฟ้าไม่เจ็บคะ แค่รู้สึกว่าขาฟ้าไม่ค่อยมีแรงเลย”“มันก็เป็นแบบนี้แหละครับคนดี”“หรอคะ”น้ำฟ้ามองหน้าอัคคีอย่างอ่อนแรง“มาครับ เดี๋ยวพี่ล้างตัวให้”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางตรงไปยังห้องน้ำที่ประดับประดาไว้อย่างสวยงาม อัคคีวางร่างบางลงในอ่างน้ำแล้วจัดการเปิดน้ำอุ่นให้น้ำฟ้าแช่ทำความสะอาดร่างกายรวมไปถึงกลีบหอยสีชมพูด้วย เรียกได้ว่าทุกซอกทุกมุมไม่มีส่วนไหนหลุดรอดจากการทำความสะอาดของอัคคี โดยเฉพาะหน้าอกของน้ำฟ้าเนี้ย! ทำความสะอาดซะหลายลอบเชียวพออาบน้ำให้เสร็จก็อุ้มมาที่เตียง ยังไม่วายเช็ดตัวให้อีกขนาดรูสวาดก็ยังเช็ดแล้วเช็ดอีก“พี่อัคคี ฟ้าว่ามันแห้งหมดแล้วนะ ไม่ต้องเช็ดแล้ว”“หืม ไม่ได้นะครับ เดี๋ยวมันอับชื้น หึหึ”พูดแล้วก็เช็ดต่อ เฮ้อ!ดูมีความสุขกับการเช็ดเหนื่อยใจจริ้งงงงงงงงงงง……………………………………………………………………………………… “โหล ไคร์...... ไคร์ได้ยินไหม.....”อัคคีออกมากระซิบคุยโทรศัพท์ในรถ“ฮ่ะ อะไร ได้ยินแล้ว”ไคร์ตอบไปอย่างฮ้วนๆ“เออดี คือว่าช่วยกลับไปจัดงานแต่งงานรอฉันกับน้ำฟ้าที่เหมืองที”อัคคีพูดไปเขินไป“แต่งงาน! จริงดิ๊”ไคร์ตะโกนลั่นด้วยความดีใจ ก็เพราะว่าแม่สาวน้อยเจ้าเล่ห์ของเค้าบอกว่าถ้าพี่ฟ้าไม่แต่งงานก่อน หวานก็จะไม่แต่งงาน“เบาสิว่ะ เดี๋ยวเมียกูได้ยิน”“เออๆ โทษทีครับบบบ ความลับๆ” “พี่ไคร์คุยกับใครหรอคะ........” เสียงน้ำหวานดังผ่านโทรศัพท์“แค่นี้นะ จัดงานแต่งงานของฉันให้สวยๆแล้วกัน ส่วนเรื่องเสื้อผ้าฉันจัดการเองปล.ถ้าจัดงานแต่งงานของฉันไม่ดีละก็ ฉันจะหักเปอร์เซ็นหุ่นเหมืองเพรชให้เหลือ 1 ใน 3”“..........................”“นี้ไคร์ฟังฉันอยู่หรือเปล่า”“..........................”“ไอ้ไคร์!!!”“ฮ่ะ เมื่อกี้พี่พูดอะไรบางนะ ผมไม่ได้ฟังอ่ะ”“อยากรู้หรอ!”“อืม...... เร็วสิพี่ ตอนนี้อยากปล่ำเมีย”“ถ้าอยากรู้ละก็! ขึ้นไปอ่านข้างบนอีกรอบสิมึง”“อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างนี่เอง เฮ้ย! เหลือ 1 ใน 3 ไม่เอานะพี่”“งั้นก็กลับไปจัดงานแต่งงานให้ทีนะ อย่าลืมนะ หายไป 3 ส่วน เชี่ยวนะ หึหึหึ”เสียงหัวเราะอำมหิต“โอเค จะทำให้เต็มที่แล้วกันนะพี่ เพราะงั้นอย่าหักเปอร์เซ็นผมนะ TT พี่ชาย““เออๆ ทำดีๆแล้วกัน”.......................................................................................................................“หวานเก็บของกันเถอะ เราจะกลับบ้านวันนี้”“อะไรนะ หวานยังไม่ได้เล่นน้ำทะเลเลยนะพี่ไคร์ อื่อ ฮึก พี่ไคร์ใจร้าย.....”“เดี๋ยวก่อนสิครับ พี่มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำนะ อย่างร้องไห้นะสาวน้อย”“พี่ไคร์ใจร้ายอ่ะ อื่อ ฮึก หวานอยากเล่น.....ฮึก”น้ำหวานร้องไห้งอแง“อย่างงอแงสิ งั้นเดี๋ยวตอนแต่งงานของเราสองคน มาจัดกันที่ทะเลกันเลยดีไหม”“หวานบอกไงว่าหวานไม่แต่งงาน ถ้าพี่ฟ้าไม่แต่งก่อน”“งั้นหรอ พี่คงต้องรีบเตรียมชุดเจ้าสาวให้หวานเร็วๆแล้วสิ”ไคร์ยิ้มแฉ่ง“พี่ไคร์พูดเหมือนกับว่าไปฟ้ากำลังจะแต่งงานอย่างงั้นแหละ”“ก็ใช่สิ เราก็เลยต้องรีบกลับ เพราะฉะนั้นอย่างร้องไห้นะครับ”ไคร์บดจูบกับเปลือกตาสวยเช็ดน้ำตาของคนรักที่ไหลออกมาจนแห้ง เหลือไว้เพียงแต่หน้าแดงๆที่ไม่รู้ว่าเขินหรือเป็นเพราะร้องไห้กันแน่“ก็ได้คะ งั้นหวานขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”ร่างบางเดินไปยิบผ้าขนหนูผืนน้อยเดินเข้าห้องน้ำ“หวานอาบน้ำไวๆนะครับ”เสียงไคร์บอกอย่างเร่งรีบ“คะ พี่ไคร์”หญิงสาวลุกลี้ลุกลนขัดเนื้อถูตัวไม่กี่นาทีก็มีเสียงไคร์ตะโกนเข้ามา“หวานครับ เสร็จยังครับ พี่... อืม”ร่างหนาอยู่ในสภาพเปลือยทอนบน เหลือไว้แต่ผ้าขนหนูปกปิดแกร่นกายที่ตั้งชัน“เสร็จแล้วคะ...”เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับที่มือเล็กดึงผ้าขนหนูตัวจิ๋วมาพันตัวไว้ลวกๆแกร็ก! น้ำหวานเปิดประตูออกมาอย่างรีบร้อนแต่ก็ถูกไคร์ดันกลับไปเข้าไป“กริ๊ดดดดดดด! พี่ไคร์”หญิงสาวร้องลั่นเมื่อถูกไคร์ดึงผ้าขนหนูตัวจิ๋วออกไป“ร้องเบาๆสิครับหวาน”“ไหนพี่ไคร์บอกว่ารีบไง”“ก็รีบมาทำเรื่องแบบนี้ไงครับ”ไคร์ปลดผ้าขนหนูที่ปกปิดแกร่นกายที่ตั้งชันพร้อมจะทะลุทะลวงร่างเล็กที่เปลือยเปล่าตรงหน้า“พี่ไคร์ โอ็ย! ทำอะไร”น้ำหวานร้องเสียงหลง เมื่อถูกยกสโพกขึ้นไปนั่งบนอ่างล้างมือ“ยังต้องถามอีกหรอครับ สาวน้อย”ไคร์แยกขาเรียวออกจากกันก่อนที่จะแซกความเป็นชายเข้าไปถูไถส่วนสำคัญของร่างเล็ก แล้วค่อยๆดุนปลายหัวเข้าไปที่ละนิดจนรู้สึกถึงร่างสั้นสะท้านที่เริ่มบิดเร้าไปมา น้ำหล่อลื้นไหลออกมาเยอะขึ้นตามแรงอารมณ์ของสาวน้อย“หวานครับ”เสียงแผ่วเบากระซิบข้างหู“ขา....”เสียงน้อยเค้นออกมาอย่างอดกลั้น“พี่จะเข้าไปลึกๆแล้วนะ”มือหนาลูบไร้ก้นงามเคลื่อนมาถึงอกอวบ ค่อยๆบีบขย้ำเบามือ“อ่ะ อืมมมม ฮ่ะ อ๊าาาาาา........”เสียงครางเบาๆดังขึ้นทุกครั้งที่แกร่นกายของไคร์ถอยออกมาแล้วกับเข้าไปลึกกว่าเดิม“พี่ไคร์ คะ คึก อย่างเพิ่งเข้าไปลึกกว่านี้เลยนะคะ หวานเสียว ฮ่ะ”“อะไรกัน ยังไม่ถึงครึ่งเลยนะครับ”“ก็ของพี่ไคร์ยาวขนาดนั้น มันจะเข้าไปหมดได้ยังไงกันคะ หวานเจ็บแย่เลย”น้ำหนาวพูดหน้าแดงๆ“ไม่เจ็บหรอกครับ ถ้าค่อยๆขยับเข้าไป”“ถึงยังไงมันก็เสียวอยู่ดีนะคะ”“แล้วหวานไม่ชอบหรอครับ ถ้าพี่เข้าไปลึกๆพี่ก็เสียวเหมือนกันนะ แต่รับรองว่าเจ้าสาวของพี่จะรู้สึกดีจนลืมเวลาเลยครับ”“เจ้าสาวหรอคะ”“มันแน่อยู่แล้วสิครับ ก็หวานเป็นเมียพี่นี่ แต่เดี๋ยวนะ! พี่ว่าเราสองคนยังไม่เคยมีอะไรกันในน้ำเลยนี้นะ ลองกันสักตั้งคงไม่เสียหายหวานว่าไหม”“เอ่อ... พี่ไคร์หมายความว่าไปมีอะไรกันในน้ำหรอคะ”“ใช่ครับ แต่หวานต้องอยู่ข้างบนตัวพี่นะ”“ตะ แต่ หวานไม่เคย”“อืมมม... เดี๋ยวจะสอนให้ครับ”ชายหนุ่มอุ้มก้นงามไปทั้งๆที่แกร่นกายยังคงคาอยู่ที่เดิมร่างหนานั่งลงในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า โดยที่ร่างเล็กอยู่เหนือร่าง“อ่ะ ฮึก อ๊า....”แกร่นกายเสียดสีไปมาระหว่างที่ร่างหนาขยับตัวนั่งลงไคร์จับร่างเล็กให้ชันเข่าขึ้นและใช้มือบังคับสโพกงามให้ขยับขึ้นลงตามความต้องการก่อนที่จะหันมาเปิดก๊อกน้ำด้านหลัง มือหนาลูบไล้ขาเรียวไปมาปุกอารมณ์ของน้ำหวานได้ไม่ใช่น้อย“แบบนั้นแหละครับหวาน”เสียงไคร์ปลอบขวัญคนเก่งที่กำลังขยับตามที่ชายหนุ่มบอกอย่างเก้ๆกังๆ แต่ก็ยังตั้งใจทำต่อไปเงียบๆ ถึงจะรู้สึกเสียวจนเกินคำบรรยายก็ไม่กล้าเปล่งเสียงครางออกมา เพราะด้วยประสบการไม่มีและยังเขินไม่รู้จะยังไงดี ได้แต่ขยับขึ้นลงรูดแกร่นกายที่ใหญ่ยาวต่อไปเรื่อยๆ“น้ำเต็มอ่างแล้วครับคนเก่ง พักก่อนดีกว่านะ”“ไม่ อ่ะ อ๊า อะ หวานหยุดไม่ได้แล้ว”อุณหภูมิในร่างกายของสาวน้อยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแม้แต่น้ำในอ่างก็ยังดับความเร้าร้อนให้หญิงสาวไม่ได้“งั้นพี่ช่วยเอง”ชายหนุ่มลุกนั่งแล้วตั้งต้นขาให้รองรับกับก้นสวยที่เคลื่อนไหวอยู่เหนือร่างเหลือช่องว่างระหว่างอกกว้างกับเข่าหนาพอที่จะให้ร่างเล็กขย่มแกร่นกายโดยไม่ต้องใช้แรงมากเกินไป หน้าอกใหญ่บดเบียดกับอกกว้างที่ช่วยเป็นหลักให้สาวน้อยในการยกตัวขึ้นและทิ้งตัวลงกระแทรกกับแกร่นกายของชายหนุ่มอย่ามัวมัน น้ำในอ่างกระฉอกออกนอกอ่างทุกครั้งที่ร่างเล็กรูดรูสวาทกระแทรกลงมาหาแกร่นกายที่ยังคงแข็งไม่เปลี่ยนแปลง“ดีครับหวาน หืม อ๊า... รู้สึกดีมากเลยครับคนเก่ง”“หวาน อ่ะ เสียวฮ๊ะ อ้า เสียว”เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาจากผิวเนื้อขาวทุกรูขุมขน เนื้อกับเนื้อเสียดสีกันเพิ่มความเร้าร้อนในตัวหนุ่มสาวจนหยุดไม่อยู่ มือเล็กยันพื้นอ่างใต้น้ำไม่ให้ตนเองชบฮวบลงไปกับอกกว้าง“หวานครับ อ้า อ่ะ อืม เก่งจังนะ”“เอ่อ... หวานว่าเปลี่ยนท่าดีกว่า”ร่างบางพูดแล้วถอดแกร่นกายของชายหนุ่มออก ก่อนที่จะหันหลังให้อกกว้าง มือเล็กจับแกร่นกายที่แข็งตั้งขึ้นแล้วสอดใส่เข้าไปในตัวอีกครั้ง แต่มันก็แค้ครึ่งค่อนแกร่นกายของชายหนุ่มเท่านั้น“ขย่มเลยครับ เจ้าสาวของพี่ หืม” สโพกบางเริ่มขยับขึ้นลงอีกครั้ง หญิงสาวออกแรงซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆและก็ทิ้งตัวลงกระแทรกกับแกร่นกายของไคร์แรงขึ้นเดียวเช่นกัน“อ่า อ่ะ อ้า หวาน อ่ะพี่เสียว อะ หืม”ไคร์ครางเสียงหลง หน้าอกใหญ่ตีกับต้นขาหนาเพิ่มสัมผัสอันเร้าร้อนทุกการเคลื่อนไหว ชายหนุ่มจับร่างเล็กให้หันกลับมาหากันโดยที่ไม่ได้ถอดแกร่นกายชั่ววินาทีที่ทั้งคู่จ้องตากันสื่อความหมายส่งความต้องการของกันและกัน แล้วเริ่มเคลื่อนกายเข้าหากันอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิน ได้แต่ปล่อยให้ร่างกายทำตามคำสั่งของหัวใจที่เรียกร้องร่างกายของอีกฝ่ายนึง กลีบหอยสีชมพูและแกร่งกายกระแทรกเข้าหากันใต้น้ำไม่หยุดพักเสียงกระทบของก้อนเนื้อ ดัง พั่บ! พั่บ! พั่บ! เร็ดรอดขึ้นมาจากอ่างน้ำ ถ้ำกลางเสียงครางระงมของทั้งคู่ที่ร้องรับกันอย่างได้อารมณ์“อ่า หวาน อ่ะ อ้า อืม”“พะ ไคร์ โอ๊ย! อ่า อะ อึก อ่า กริ๊ดดด อ้าาาาาาา.............”ช่วงเวลาผ่านเลยไปเกือบสามชั่วโมงที่ทั้งคู่ทำรักกันอย่างดุเดือดใต้น้ำที่แสนจะเย็นเฉียบแต่ก็มิอาจดับไฟรักในกายของทั้งคู่ไว้ได้ ทั้งไคร์และน้ำหวานไม่รับรู้ช่วงเวลาที่ผ่านดำเนินไปเรื่อยๆ ทุกวินาทียังคงขยับเข้าหากันอย่างมัวเมา“อ้ะ หวานครับ”ไคร์ประกบปากบางสอดลิ้นสากซุกซนเข้าหาน้ำลายในโพรงปากเล็กแดงระเรื่อเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์ มือหนาเอื้อมเปิดท่อระบายน้ำที่อยู่ข้างหลังร่างเล็กลดระดับน้ำให้ต่ำพอที่น้ำหวานจะนอนลงไปได้ แล้วปิดกลับเข้าไปเหมือนเดิม“หวานเหนื่อยแล้วใช่ไหมครับ... เดี๋ยวพี่ทำเอง นอนลงนะครับสาวน้อย”ไคร์โน้มตัวดันร่างเล็กนอนลงกับพื้นอ่าง“พี่ไคร์ขา......”หญิงสาวนอนลงอย่างว่าง่าย“ยึดตัวกับอ่างน้ำให้ดีนะครับ”“คะ อ่า อ้า อ่ะ อ่ะ ฮัก ฮึก อ่า กริ๊ดดดดดดด!”ไคร์ถาโถมแกร่นกายแข็งแกร่งเข้าหารูสวาทของน้ำหวานอย่างบ้าคลั่ง สะโพกหนาซอยถี่ยิบขึ้นเรื่อยๆตามเสียงร้องครางที่ดังขึ้นของหญิงสาวที่ยั่วยวนความเป็นชายให้ตื่นขึ้นมากกว่าเดิม ร่างเล็กกระตุกเร้าเมื่อถึงจุดสุดยอดในระดับหนึ่งแต่แกร่นกายของไคร์กับไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนลงเลย“นี่แหละที่พี่ต้องการสาวน้อย พี่ไคร์คนนี้จะทำให้หวานสุขจนลืมวันลืมคืนไปเลย”หลังพูดจบชายหนุ่มก็ชักแกร่นกายถอยออกมาจากรูสวาทเกือบหมด และกระแทรกกลับเข้าไปใหม่หลายต่อหลายครั่ง“พี่ไคร์ อ้า... หวานเสียวคะ อ่ะ ไม่นะ หวานไม่ไหวแล้ว อืม อ้า รู้สึกดีจังเลย”“ครับหวาน พี่รักหวานที่สุดเลย เจ้าสาวของพี่” ร่างเล็กถูกแบขาออกให้กลีบหอยสีชมพูเปิดอ้ามากที่สุดแล้วคอยๆกระแทรกแกร่นกายลึกเข้าไปทีละนิด“อย่า! ไม่นะ พี่ไคร์ หยุด อ่ะ มันเข้าไปหมดไม่ได้นะ พี่ไคร์! ไม่เอานะหวานกลัว”ด้วยขนาดที่ยาวและใหญ่ของไคร์ทำให้หญิงสาวหวั่นๆไปว่ามันเจ็บ ร่างเล็กจึงเริ่มขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ถูกไคร์จับกดลงไปนอนอยู่กับพื้นเหมือนเดิม แล้วจัดการบดจูบปากเรียวที่ใช้ร้องห้ามการกระทำของชายหนุ่ม ด้วยแรงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นของไคร์ทำให้อดใจไม่อยู่ที่จะกระแทรกแกร่นกายของเขาให้ลึกเข้าไปอีกเรื่อยๆ อีกครั้งและอีกครั้งปฏิกิริยาการขัดขืนของน้ำหวานเริ่มเปลี่ยนไป แขนเล็กโอบรัดคอของชายหนุ่มด้วยความรันจวนใจ“พี่จะเข้าไปหมดแล้วนะครับหวาน”ไคร์บอกก่อนที่จะรูดแกร่นกายออกมาแล้วกระแทรกเข้าหารูสวาทจนมิดด้าม ชายหนุ่มคามันแบบนั้นนานพอที่หญิงสาวจะปรับตัวได้“โอ๊ย! อ่ะ ฮึก ลึก.... ลึกมากเลย อ่ะ เสียว พี่ไคร์ หวานไม่ไหวแล้วนะ ช่วยกระแทรกแรงๆที”“ครับสาวน้อย จะกระแทรกให้ถึงใจเลยทีเดียว”ชายหนุ่มเริ่มกระแทรกแกร่นกายเข้าหารู้สวาทตามคำขอของหญิงสาว“ไม่เจ็บใช่ไหมครับ”“ไม่เจ็บเลยคะ อ่ะ แรงอีก! อ้าาาาาา พี่ไคร์ขา อ่า หวานมีความสุขจังเลย”กลีบหอยสีชมพูกระทบกับโครนไข่ของไคร์เป็นจังหวะ ตับ! ตับ! ตับ! ดังลั่นห้องน้ำ“หวานอ้าขาออกกว้างๆนะครับ พี่จะกระแทรกแรงกว่าเดิมแล้ว”สิ้นเสียงชายหนุ่มก็ทั้งกระแทรกทั้งชอยถี่ แถมบางจังหวะยังชักออกแล้วกระแทรกกลับมามิดด้ามตามคำขอของน้ำหวานทุกอย่าง“โอ่ อ่ะ อ่า ลึกมาก อึก เข้ามาอีก! แรงอีก! หวานชอบ อ่า อ๊ะ อ้า พี่ไคร์ เสียว”น้ำหวานร้องขอจากชายหนุ่มอย่างไม่อาย“อะ หวาน โอ๊ย ซีดดดดดดดดด! อ้า จะระเบิดแล้ว ซีดดด”ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ชายหนุ่มเร่งจังหวะครั้งสุดท้าย ชอยแรงๆไม่เป็นจังหวะ รูสวาทของน้ำหวานตอบรัดแกร่นกายที่กำลังจะระเบิดด้วยแรงเสียดสีที่เร้าร้อนไปทั่วทั้งกลีบหอยสีชมพู“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! พี่ไคร์ หวานไม่ไหวแล้ว อ่ะ อ้า อึก”ร่างเล็กกระตุกอย่างรุนแรง พร้อมๆกับที่แกร่นกายของไคร์ระเบิดน้ำขาวขุ่นออกมาภายในรูสวาทที่กำลังตอบรัดแกร่นกายไว้แน่นรู“สุดยอดไปเลยคะ หวานมีความสุขจังเลย..... พี่ไคร์ขาหวานรักพี่ไคร์นะ “น้ำหวานพูดออกมาเบาๆก่อนที่จะหลับไปอย่างไร้เรี่ยวแรง“พี่ก็รักหวานเหมือนกันครับ”ไคร์กระซิบข้างหูเล็กของน้ำหวานเบาๆ แล้วกระแทรกแกร่นกายต่ออีกสามสี่ทีเพื่อให้ความเป็นชายของเค้าอ่อนตัวลง แล้วค่อยๆถอดแกร่นกายออกช้าๆและตามมาด้วยน้ำสีขาวที่ไหลออกมาจากรูสวาทของน้ำหวานเป็นจำนวนมาก ไคร์อุ้มร่างเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องขึ้นจากอ่างน้ำอย่างถะทุถนอม ก่อนที่จะพาไปยังเตียงนอนอันแสนนุ่มอบอุ่น ไคร์วางร่างเล็กลงบนเตียงเบาๆมือหนาดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายอันเย้ายวนไว้ก่อนที่จะจุมพิตหน้าผากมลอย่างหวงแหน แล้วปล่อยให้เจ้าสาวของเขาหลับสบายหลายชั่วโมงก่อนที่จะปุกน้ำหวานให้ตื่นอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพร้อมจะเดินทาง“หวาน ตื่นได้แล้วครับ”ไคร์ใช้มือลูบหัวร่างเล็กที่หลับใหลเบาๆ“ไม่เอา จะนอน”เสียงงัวเงียตอบกลับมา“ตื่นขึ้นมาใส่เสื้อผ้าก่อนสิครับ เดี๋ยวไปนอนในรถต่อก็ได้นะ”“อืม....คะ”“อ้าว! หลับต่อซะงั้น ช่วยไม่ได้ละนะ”ชายหนุ่มค่อยๆดึงผ้าห่มที่ปกปิดร่างเปลือยออกเผยให้เห็นเนื้อขาวผ่องไร้เสื้อผ้าอำพรางตัว สายตาคมทอดมองทุกสัดส่วนของสาวน้อยตรงหน้าอย่างระงับอารมณ์ พร้อมกับน้องชายของเค้าที่ตื่นขึ้นโดยไม่ตั้งใจ“ไม่ใช่เรื่องแหละ ลงไปเลย”ไคร์ใช้มือตีแกร่นกายตนเองหวังจะให้มันหลับลงเหมือนเดิมแต่กลับตั้งชันมากกว่าเดิมเสียอีก“ขืนเป็นแบบนี้ไม่ไหวแน่! รีบใส่เสื้อผ้าให้หวานก่อนดีกว่า”ไคร์จัดการใส่เสื้อผ้าให้กับน้ำหวานอย่างเร่งรีบ ก่อนที่ความปวดร้าวของความเป็นชายจะทำให้เขารักหลับเมียตัวเองอีกรอบหนึ่ง“ไม่ไหวแล้วนะ โอ๊ย!...”ร่างหนารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อยความอัดอั้นที่มีในกายและรีบออกมา โทรหาผู้ช่วยจัดงานแต่งงานของอัคคีกับน้ำฟ้าอีกคน“ฮ่ะโหล! ดาม ฮ่ะโหล!”ไคร์ตะโกนใส่โทรศัพท์“มีไร อ่ะ...... รีบพูดมา ซีดดดดดดดด”เสียงปลายสายตอบกลับมา ตามมาด้วยเสียงเล็ก“โอ๊ย...พี่ผมเจ็บ! อ่ะ ไม่เอาแล้ว เจ็บ.... ฮึก อื่อออ..”“ขอโทษ อย่าร้องไห้นะ หยุด.... พี่หยุดแล้ว”ดามพูดกับคนรักอย่างอ่อนโยน“เสร็จแล้วค่อยโทรมาแล้วกัน.......”ไคร์ตอบกลับไป“เสร็จ!... เสร็จแล้ว ก็แค่ทำแผล พอดีเด็กมันซน”“ผมไม่ได้ซนซะหน่อย”ฟาร์มตอบเสียงงอนๆ“เอ่อ! งั้นฟังดีๆนะ อัคคีให้รีบกลับไปจัดงานแต่งงานเซอร์ไพรส์น้ำฟ้า ที่เหมืองให้เรียบร้อย ก่อนที่อัคคีจะกลับไปถึง”ไคร์รีบพูด“รู้ตั้งนานแล้วครับพี่น้อง กำลังจะออกเดินทางแล้วเดี๋ยวเจอกันนะ”ดามตอบกลับมาแล้วตัดสายทิ้ง“รู้แล้วก็เสือก ปล่อยให้กูพูดอยู่ได้”“พี่ไคร์เป็นอะไรไปคะ”น้ำหวานตื่นขึ้นมาก่อนที่จะเก้าเท้าลงจากเตียงแกร็ป! เท้าเล็กลงมาเหยียบแผงยาบางอย่างเข้า มือเล็กยิบขึ้นมาดูด้วยสงสัย“อ่านว่า ยา อะไรอ่ะ S E X พี่ไคร์คะ มันคือยาอะไรหรอคะ”ตากลมใสหันไปถามไคร์ที่แอบรอบกลืนน้ำลายลงคอ“มัน.... มันไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ยาแก้เครียดเองครับ”ชายหนุ่มแถไปเรื่อย“มันแก้เครียดได้จริงๆหรอคะ....”น้ำหวานถามกลับ“จริงสิ! เมื่อคืนพี่นอนหลับสบายทั้งคืนเลยนะ”ชายหนุ่มรอบอมยิ้มนิดๆ“อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง”น้ำหวานดูเหมือนจะเชื่อที่ไคร์พูดสนิดใจ“เกือบไปแล้วไง...”“พี่ไคร์พูดอะไรนะคะ!”“เปล่าครับ... ลมพัดเย็นดี”