Prince of the mafia. มายารักเจ้าชายมาเฟีย

 
 
 
                                    '  แย่จัง~  ฝนดันมาตกตัดหน้าเสียได้  '     
 
                  เสียงเซ็งสุดๆ ของหญิงสาววัยเยาว์เอ่ยกับตัวเอง หลังจากที่ตัวเองเพิ่งจะเลิกเรียนวิชาชมรมที่โรงเรียนเป็นคาบสุดท้ายแต่ฝนก็ดันมาติดฝนที่ป้ายรถเมล์ข้างทางเสียได้   มือบางอีกข้างที่ไ่ม่ได้ถือของอะไรล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา  นิ้วโป้งถนัดเลื่อนปลดล็อคหน้าจออย่างชำนาญ  แล้วจึงเข้าไปเช็คข่าวสารพยากรณ์อากาศในวันนี้  
 
            ข่าวพยากรณ์อากาศ :  ในช่วงประมาณ 6 โมงเย็นจะมีฝนตกในบางพื้นที่ 
    เนื่องจากเป็นช่วงเริ่มในการเข้าสู่หน้าฝนแล้ว ขอให้ทุกท่านโปรดรักษาสุขภาพด้วยคะ  
 
 
               เหอะๆ  นี่ถ้าเธอเปิดดูตั้งแต่เมื่อเช้าก็คงไม่ติดแหง๊ะตรงป้ายรถเมล์แบบนี้หรอก หญิงสาวหัวเราะในความผิดพลาดของตัวเองที่มักจะเช็คพยากรณ์ประจำวันตลอดทุกเช้า  แถมฝนตกแล้วรถเมล์ก็ไม่มีผ่านมาให้เห็นสักคันหรือไม่ก็มีแต่ไม่ใช่สายที่จะต้องขึ้น จะนั่งแท๊กซี่กลับก็มีเงินไม่พออีก  โอ้วววว!!  วันนี้มันช่างเป็นวันที่เลวร้ายที่สุด ><      
 
                '   หนูจ๊ะ  ไม่ขึ้นรถเมล์เหรอจ๊ะ  '     เสียงหญิงวัยชราเดินเข้ามาถามพลางยิ้มให้
 
                '  ขึ้นคะ แต่ไม่มีสายที่หนูจะต้องไปเท่านั้นเองคะ  '    หญิงสาวตอบ    
 
                '   เหรอ.....งั้นยายไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยล่ะอยู่คนเดียวแบบนี้  '   พูดจบหญิงชราก็เดินออกไปเรียกรถแท็กซี่แล้วจึงจากเธอไป     หญิงสาวถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แต่ก็มิวายหันไปมองรอบๆ ด้านตามที่คุณยายคนเมื่อกี้บอกเธอก่อนไป   ซึ่งมันก็เป็นจริงๆ อย่างที่คุณยายคนนั้นบอกด้วย ณ.  ป้ายรถเมล์แห่งนี้มีเธอคนเดียวที่ยืนหลบฝนรอรถอยู่คนเดียว    
 
                             ครึ่งชั่วโมงผ่านไป~  
 
               บัดนี้ดวงอาทิตย์ได้ล่วงเลยลาลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยความมืดเข้ามาครอบคลุมบนผืนฟ้าแทนแต่ฝนก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตกเลยสักนิด   แถมรถเมล์สานที่เธอจะไปก็ไม่มีผ่านมาให้เห็นจนในที่สุดความอดทนของหญิงสาวก็หมดลง  จึงตัดสินใจเดินตากฝนแทนการต้องมารอรถจนมืดค่ำแบบนี้มันจะทำให้คนทางบ้านเป็นห่วงได้    
 
                    '   อ้อลืมเลย ต้องโทรบอกแม่ว่าให้ส่งใครก็ได้มารับดีกว่า  '       หญิงสาวนึกหงุดหงิดตัวเองในใจว่าทำตอนนั้นถึงไม่คิดได้แล้วดันมาคิดได้เอาตอนสาย   ว่าแล้วมือบางล้วงเข้ากระเป๋ากระโปรงอีกรอบและรีบกดไปเบอร์ที่จะโทรออก    ระหว่างนั่นเอง........หญิงสาวไม่ทันได้ระวังมองทางว่าตัวเองกำลังข้ามถนน   
 
                                         ตู๊ด.....ตู๊ด.....ตะ 
 
                                        ปิ๊ดดดดดด!!!!!!  
 
              แสงไฟจากหน้ารถสาดส่องเข้ามาใบหน้าของเธอจนแสบลูกกระตา  ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือ.....มีรถคันหนึ่งกำลังขับตรงมาอย่างรวดเร็วขณะที่เธอกำลังต่อสายกับคนทางบ้านอยู่ก่อนทุกิย่างจะจมอยู่ในห้วงความืดทั้งปวง    
 
                               ...................................................  
 
 
           ภายในรถเบนซ์สีดำคันหรูมีชายรูปร่างสูงโปร่งกำลังนั่งนิ่งเงียบ สายตาคมเข้มสีดำรัตติกาลส่อแววเย็นชาไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ แม้ว่าตอนนี้ในใจกำลังร้อนรุ่มไปหมดก็ตามแต่ว่าเขาสามารถเก็บอาการเหลานี้ไว้ได้อย่างแนบเนียน  ก่อนริมฝีปากบางสวยสีเชอร์รี่สดออกคำสั่งให้ลูกน้องของตนเร่งเครื่องรถให้เร็วกว่านี้  
 
                   '   ขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหม.........  '        
 
                   '   ดะ....ได้ครับ  แต่ว่าถ้าเร่งเร็วกว่านี้มันอันตรายน่ะครับ   '      คนขับตอบไปอย่างกล้าๆ กลัวกับเจ้านายหนุ่มผู็แสนเย็นชาคนนี้  ใช่แล้ว!  ไม่มีใครไม่รู้จักนิสัยเขาถึงแม้ปากจะปล่อยคำพูดที่เหมือนธรรมดาออกมา  ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นการแสดงอารมณ์ของเขาโดยเฉพาะแต่ไม่แสดงออกมาทางหน้าตามากกว่า   
 
                   '    ..................................   '       เขาไม่ได้ปล่อยคำพูดใดๆ ออกมาอีกนอกจากนั่งเงียบฉบับแบบเดิมปล่อยให้สายตาจับจ้องไปตามเส้นทางภายนอกผ่านกระจกติดฟิล์มหนาพร้อมกันกระสุนอย่างดีเยี่ยม      ตลอดข้างทางแสงสีตามร้านค้าบ้านเรือนไม่มองผ่านเข้ามาในสายตาของเขาเลยสักนิด นอกจากกำลังนึกคิดเรื่องเมื่อราวๆ หลายชั่วโมงก่อนมีคนส่งข่าวมาบอกว่าน้องสาวของเขาได้ถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บ  ด้วยความเป็นห่วงเขาจึงรีบเบิ่งออกมาจากบริษัทซึ่งกำลังประชุมลับๆ เรื่องการส่งของก็ตาม    ระหว่างตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดจู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นเมื่อคนขับตระโกนอย่างตกใจ  
 
                                           ปิ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!     
 
                                                      ปึงงง!     
            
                   '   เกิดอะไรขึ้น  '        ชาหนุ่มถามขึ้นเมื่อรถเบกกระทันหันและเหมือนกับว่าได้ชนอะไรบางอย่างแรง   
 
                 '  คือว่า......เอ่อ......รถเราเกิดขับไปชนคนเข้าน่ะครับ  '      ฟังจบชายหนุ่มแทบเอามือกุมขมับตัวเอง  สาเหตุมันคงเป็นเพราะเขาที่ดันไปเร่งเครื่องให้เร็วกว่านี้ไม่งั้นึงไม่เกิดเหตุการณ์บ้าๆ นี่ึ้ขึ้น   อีกใจหนึ่งก็เป็นน้องสาวที่บ้านแต่อีกใจหนึ่งก็ต้องมารับผดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันช่างเป็นโชคไม่ดีสำหรับเขาเหลือเกิน  
 
                '   ฉันจะลงไปดูเอง  '      จบคำพูดชายหนุ่มก็เดินลงไปจากรถทันทีท่ามกลางสายฝนโปรบปรายอย่างหนัก  พอดีโชคดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีคนเลยไม่เป็นจุดสังเกตุได้ง่ายเขาเดินมาดูที่หน้ารถก็พบร่างบางของเด็กนักเรียนคนหนึ่งกำลังนอนไม่ได้สติ      
 
                '  ....................  '     เขาไม่พูดอะไรนอกจากจับตัววัดชีพจรว่าเธอยังมีชีวิต ยังมีลมหายใจอยู่ มีบาดแผลที่หัวกับแขนนิดหน่อยคงไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ไปส่งที่โรงพยาบาลก็คงปลอดภัย
 
                '  เป็นอะไรมากไหมครับ  '     ลูกน้องคนขับรถถาม  
 
               '  แค่บาดเจ็บนิดหน่อย.........รีบไปกันเถอะ  '    เขาบอกพร้อมกับจับร่างบางในชุดนักเรียนเปียกปอนเปื้อนโคลนนิดๆ ขึ้นมาในอ้อมแขนแล้วจึงเดินเข้าไปในรถท่ามกลางความมึนงงให้กับลูกน้องเป็นอย่างมาก       
 
               '    ไปโรงพยาบาลใช่ไหมครับ?  '  คนขับรถถามเมื่อเก็บข้าวของของหญิงสาวมาครบ
 
               '   เปล่า.........ไปบ้าน  '          ลูกน้องคนขับรถแทบไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเองคนเจ็บโดนรถชนทั้งทีแต่กลับไม่พาไปโรงพยาบาลแต่ดันพากลับไปที่บ้านแทน  เอาเถอะ!  ก็คุณชายท่านเป็นแบบนี้แปลกคนอยู่แล้ว  คนขับรถพูดในใจก่อนจะออกรถตรงไปที่บ้านตามคำสั่งเจ้านายหนุ่มทันที       ส่วนตัวชายหนุ่มเองแล้วเขาไม่ได้คิดอะไรมากนักเพราะไหนๆ ก็ต้องรับผิดชอบแล้วพาไปที่บ้านก็คงไม่เป็นไร ชายหนุ่มคิดในใจพรางก้มลงมองใบหน้าเปื้อนโคลนของหญิงสาวก่อนจะเบือนหน้าหนีไปมองวิวข้างนอกต่อ  
 
 
                  ****************************************
 
 
   คอมเม้นหน่อยจ้าาา