Prince of the mafia. มายารักเจ้าชายมาเฟีย
เขียนโดย หมูน้อยจอมแก่น
วันที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.48 น.
แก้ไขเมื่อ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2557 14.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
' แย่จัง~ ฝนดันมาตกตัดหน้าเสียได้ '
เสียงเซ็งสุดๆ ของหญิงสาววัยเยาว์เอ่ยกับตัวเอง หลังจากที่ตัวเองเพิ่งจะเลิกเรียนวิชาชมรมที่โรงเรียนเป็นคาบสุดท้ายแต่ฝนก็ดันมาติดฝนที่ป้ายรถเมล์ข้างทางเสียได้ มือบางอีกข้างที่ไ่ม่ได้ถือของอะไรล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา นิ้วโป้งถนัดเลื่อนปลดล็อคหน้าจออย่างชำนาญ แล้วจึงเข้าไปเช็คข่าวสารพยากรณ์อากาศในวันนี้
ข่าวพยากรณ์อากาศ : ในช่วงประมาณ 6 โมงเย็นจะมีฝนตกในบางพื้นที่
เนื่องจากเป็นช่วงเริ่มในการเข้าสู่หน้าฝนแล้ว ขอให้ทุกท่านโปรดรักษาสุขภาพด้วยคะ
เหอะๆ นี่ถ้าเธอเปิดดูตั้งแต่เมื่อเช้าก็คงไม่ติดแหง๊ะตรงป้ายรถเมล์แบบนี้หรอก หญิงสาวหัวเราะในความผิดพลาดของตัวเองที่มักจะเช็คพยากรณ์ประจำวันตลอดทุกเช้า แถมฝนตกแล้วรถเมล์ก็ไม่มีผ่านมาให้เห็นสักคันหรือไม่ก็มีแต่ไม่ใช่สายที่จะต้องขึ้น จะนั่งแท๊กซี่กลับก็มีเงินไม่พออีก โอ้วววว!! วันนี้มันช่างเป็นวันที่เลวร้ายที่สุด ><
' หนูจ๊ะ ไม่ขึ้นรถเมล์เหรอจ๊ะ ' เสียงหญิงวัยชราเดินเข้ามาถามพลางยิ้มให้
' ขึ้นคะ แต่ไม่มีสายที่หนูจะต้องไปเท่านั้นเองคะ ' หญิงสาวตอบ
' เหรอ.....งั้นยายไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยล่ะอยู่คนเดียวแบบนี้ ' พูดจบหญิงชราก็เดินออกไปเรียกรถแท็กซี่แล้วจึงจากเธอไป หญิงสาวถอนหายใจอย่างเซ็งๆ แต่ก็มิวายหันไปมองรอบๆ ด้านตามที่คุณยายคนเมื่อกี้บอกเธอก่อนไป ซึ่งมันก็เป็นจริงๆ อย่างที่คุณยายคนนั้นบอกด้วย ณ. ป้ายรถเมล์แห่งนี้มีเธอคนเดียวที่ยืนหลบฝนรอรถอยู่คนเดียว
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป~
บัดนี้ดวงอาทิตย์ได้ล่วงเลยลาลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยความมืดเข้ามาครอบคลุมบนผืนฟ้าแทนแต่ฝนก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตกเลยสักนิด แถมรถเมล์สานที่เธอจะไปก็ไม่มีผ่านมาให้เห็นจนในที่สุดความอดทนของหญิงสาวก็หมดลง จึงตัดสินใจเดินตากฝนแทนการต้องมารอรถจนมืดค่ำแบบนี้มันจะทำให้คนทางบ้านเป็นห่วงได้
' อ้อลืมเลย ต้องโทรบอกแม่ว่าให้ส่งใครก็ได้มารับดีกว่า ' หญิงสาวนึกหงุดหงิดตัวเองในใจว่าทำตอนนั้นถึงไม่คิดได้แล้วดันมาคิดได้เอาตอนสาย ว่าแล้วมือบางล้วงเข้ากระเป๋ากระโปรงอีกรอบและรีบกดไปเบอร์ที่จะโทรออก ระหว่างนั่นเอง........หญิงสาวไม่ทันได้ระวังมองทางว่าตัวเองกำลังข้ามถนน
ตู๊ด.....ตู๊ด.....ตะ
ปิ๊ดดดดดด!!!!!!
แสงไฟจากหน้ารถสาดส่องเข้ามาใบหน้าของเธอจนแสบลูกกระตา ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือ.....มีรถคันหนึ่งกำลังขับตรงมาอย่างรวดเร็วขณะที่เธอกำลังต่อสายกับคนทางบ้านอยู่ก่อนทุกิย่างจะจมอยู่ในห้วงความืดทั้งปวง
...................................................
ภายในรถเบนซ์สีดำคันหรูมีชายรูปร่างสูงโปร่งกำลังนั่งนิ่งเงียบ สายตาคมเข้มสีดำรัตติกาลส่อแววเย็นชาไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆ แม้ว่าตอนนี้ในใจกำลังร้อนรุ่มไปหมดก็ตามแต่ว่าเขาสามารถเก็บอาการเหลานี้ไว้ได้อย่างแนบเนียน ก่อนริมฝีปากบางสวยสีเชอร์รี่สดออกคำสั่งให้ลูกน้องของตนเร่งเครื่องรถให้เร็วกว่านี้
' ขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหม......... '
' ดะ....ได้ครับ แต่ว่าถ้าเร่งเร็วกว่านี้มันอันตรายน่ะครับ ' คนขับตอบไปอย่างกล้าๆ กลัวกับเจ้านายหนุ่มผู็แสนเย็นชาคนนี้ ใช่แล้ว! ไม่มีใครไม่รู้จักนิสัยเขาถึงแม้ปากจะปล่อยคำพูดที่เหมือนธรรมดาออกมา ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นการแสดงอารมณ์ของเขาโดยเฉพาะแต่ไม่แสดงออกมาทางหน้าตามากกว่า
' .................................. ' เขาไม่ได้ปล่อยคำพูดใดๆ ออกมาอีกนอกจากนั่งเงียบฉบับแบบเดิมปล่อยให้สายตาจับจ้องไปตามเส้นทางภายนอกผ่านกระจกติดฟิล์มหนาพร้อมกันกระสุนอย่างดีเยี่ยม ตลอดข้างทางแสงสีตามร้านค้าบ้านเรือนไม่มองผ่านเข้ามาในสายตาของเขาเลยสักนิด นอกจากกำลังนึกคิดเรื่องเมื่อราวๆ หลายชั่วโมงก่อนมีคนส่งข่าวมาบอกว่าน้องสาวของเขาได้ถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บ ด้วยความเป็นห่วงเขาจึงรีบเบิ่งออกมาจากบริษัทซึ่งกำลังประชุมลับๆ เรื่องการส่งของก็ตาม ระหว่างตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดจู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นเมื่อคนขับตระโกนอย่างตกใจ
ปิ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!
ปึงงง!
' เกิดอะไรขึ้น ' ชาหนุ่มถามขึ้นเมื่อรถเบกกระทันหันและเหมือนกับว่าได้ชนอะไรบางอย่างแรง
' คือว่า......เอ่อ......รถเราเกิดขับไปชนคนเข้าน่ะครับ ' ฟังจบชายหนุ่มแทบเอามือกุมขมับตัวเอง สาเหตุมันคงเป็นเพราะเขาที่ดันไปเร่งเครื่องให้เร็วกว่านี้ไม่งั้นึงไม่เกิดเหตุการณ์บ้าๆ นี่ึ้ขึ้น อีกใจหนึ่งก็เป็นน้องสาวที่บ้านแต่อีกใจหนึ่งก็ต้องมารับผดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันช่างเป็นโชคไม่ดีสำหรับเขาเหลือเกิน
' ฉันจะลงไปดูเอง ' จบคำพูดชายหนุ่มก็เดินลงไปจากรถทันทีท่ามกลางสายฝนโปรบปรายอย่างหนัก พอดีโชคดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีคนเลยไม่เป็นจุดสังเกตุได้ง่ายเขาเดินมาดูที่หน้ารถก็พบร่างบางของเด็กนักเรียนคนหนึ่งกำลังนอนไม่ได้สติ
' .................... ' เขาไม่พูดอะไรนอกจากจับตัววัดชีพจรว่าเธอยังมีชีวิต ยังมีลมหายใจอยู่ มีบาดแผลที่หัวกับแขนนิดหน่อยคงไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ไปส่งที่โรงพยาบาลก็คงปลอดภัย
' เป็นอะไรมากไหมครับ ' ลูกน้องคนขับรถถาม
' แค่บาดเจ็บนิดหน่อย.........รีบไปกันเถอะ ' เขาบอกพร้อมกับจับร่างบางในชุดนักเรียนเปียกปอนเปื้อนโคลนนิดๆ ขึ้นมาในอ้อมแขนแล้วจึงเดินเข้าไปในรถท่ามกลางความมึนงงให้กับลูกน้องเป็นอย่างมาก
' ไปโรงพยาบาลใช่ไหมครับ? ' คนขับรถถามเมื่อเก็บข้าวของของหญิงสาวมาครบ
' เปล่า.........ไปบ้าน ' ลูกน้องคนขับรถแทบไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเองคนเจ็บโดนรถชนทั้งทีแต่กลับไม่พาไปโรงพยาบาลแต่ดันพากลับไปที่บ้านแทน เอาเถอะ! ก็คุณชายท่านเป็นแบบนี้แปลกคนอยู่แล้ว คนขับรถพูดในใจก่อนจะออกรถตรงไปที่บ้านตามคำสั่งเจ้านายหนุ่มทันที ส่วนตัวชายหนุ่มเองแล้วเขาไม่ได้คิดอะไรมากนักเพราะไหนๆ ก็ต้องรับผิดชอบแล้วพาไปที่บ้านก็คงไม่เป็นไร ชายหนุ่มคิดในใจพรางก้มลงมองใบหน้าเปื้อนโคลนของหญิงสาวก่อนจะเบือนหน้าหนีไปมองวิวข้างนอกต่อ
****************************************
คอมเม้นหน่อยจ้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ