Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

เฮ้อ -///-

ในที่สุดคิรัวร์ก็ออกมาจากห้องน้ำซักทีพร้อมใส่ชุดเรียบร้อย ฉันล่ะกลั๊ว กลัวว่าจะเป็นตากุ้งยิงถ้าผ้าขนหนูเขาหลุด เห็นดุ๊กดู๊ดุ๊กดู๋อะไรนั่น   บรื๊อออ>//.,//<   คิดเเล้วขนลุก...

...นี่ฉันคิดวิปริตอะไรเนี่ย--//--

 ..กลับมาๆ เลิกฟุ้งซ่านได้เเล้ว  ป๊อกๆๆ//ตีหัวตัวเอง

คิรัวร์ที่เพิ่งออกมากำลังยืนงงอยู่ เนื่องจากฉันที่ยืนตีหัวตัวเองเรียกสติสตังค์กลับมา

.....ไม่เเน่ เค้าอาจคิดว่าฉันเป็นคนบ้าเเน่ๆT^T

คิรัวร์:เธอจะอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ถึงจะพอใจห๊า  มานี่!!

อ้าว!? ตาฝาดเหรอ? คิรัวร์ยังยืนเป็นหมางงหน้าห้องน้ำอยู๋เลยนี่หว่าไปที่หน้าประตูเเล้ว  โอ้ว เร็วมากก-{}-

ชิเนะ:เอ๋ อื้มๆ

คิรัวร์จับมือ>//<  หรือลาก --^--  ฉันไปตามทางเดิน

เพิ่งรู้สึกได้เเฮะว่าคิรัวร์จะมือเย็นขนาดนี้  เป็นคนเลือดเย็นขนาดนั้นเลยเหริอเนี่ย  สัมปัสจากมือก็พอรู้เเล้ว ว่าเขาไม่ใช่บุคคลธรรมดา°○°

ไอคฤหาสต์ปราสาทนี่ก็ใหญ่จ๊างง   เดินขาบิดเเล้วเนี่ย

พรึ่บ~~

เอ็ะ  !!โกโต้!!

โกโต้:ท่านคิรัวร์จะไปไหนงั้นรึครับ

เสียงเรียบๆของโกโต้พูดขึ้นมา

คิรัวร์:ฉันจำได้ว่า ถ้าอยู่ในตัวเขตของโซลดิ๊กส์ ก็ไม่ห้ามนิ  คราวนี้มายุ่งอะไร

คิรัวร์ตอบเเบบค่อนข้างไม่ให้เกียรติกลับไป  เเต่โกโต้กับไม่ตอบ เเต่เหล่มองฉันเเทน

คิรัวร์เลยหันขวับมาหาฉัน แล้วหันกับไปหาโกโต้

คิรัวร์:ยัยนี่ไม่ต้องเป็นห่วงหริอก ฉันดูเเลได้    หลบไปได้เเล้ว

โกโต้หลบทางให้ฉันกับคิรัวร์เดินต่อไป...

จนเดินออกจากคฤหาสต์เข้ามาในป่า...

ถามอย่างเดียว  จะ  ไป  ไหน

ชิเนะ:คิรัวร์จะไปไหน?

คิรัวร์:....ฝึก.

ฝึกเหรอ?

#@÷×=_^$/^&:":,£₩₩£^$#!$/^;,

@_@

ในหัวฉันคิดมั่วตั้วไปหมดเลยเเฮะ@_@

ตึกๆ

เราค่อยๆเดิน   เดินๆ  เดินมาเเล้ว10นาที  

คิรัวร์เร่งฝีเท้า  เหมือนจุดหมายใกล้ถึงเเล้ว

.....ประตู?

ประคูบานเบอเริ่มที่เตอตอนที่มาถึงที่นี่ เเล้วก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ข้ามป่า  เอ่อ..สวนของคฤหาสต์นี่ไป   คิรัวร์ใช้มือทั้งสองข้างดันประตูบานใหญ่ๆ  ออกไป จนเปิดออก  

เเสงสว่างจากโลกภายนอกสาดส่องมา   อยู่ในนั้นเหมือนมุมอับชื้น  ปราศจากเเสงเเดด ไม่สงสัยเเล้ว ว่าทำำมถึงขาวทั้งตระกูล

เมื่อออกมาประตูปิดเข้าไปอย่างเเรง  คิรัวร์นำมือข้างขวาไปสัมผัสกับประตู  เหมือนที่จับของเเล้วเห็นผีไงงั้น  

คิรัวร์:นี่ไงประตูที่เธอต้องเปิดให้ได้ชั้นหนึ่ง☺

ห๊ะ!! เนี่ยน่ะ

สูงลิบเลย( °•°)

ชิเนัะ:บานใหญ่ขนาดนี้ ไม่ไหวหรอกฉันน่ะ

คิรัวร์:ทำไมล่ะยังไม่ลองซักหน่อย

หืม....  เเกเห็นขนาดประตูม้ายยย

ชิเนัะ:เเล้วเมื่อกี้ที่นายเปิดได้กี่ชั้น?

คิรัวร์:ห้า☺

ห้า!!! บ้าไปแล้ว

ให้ต่ายเถอะ...โรบิ้น...

.

.

....

.

.

รอตอนหน้าน่ะ

เม้นด้วยน่ะ อย่าลืมโหวตล่ะ เป็นกำลังใจกัน^^