Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

เมื่อเดินเข้ามาในทางเดินที่เเสนยาวไกล  มันเหมือนจะเป็นเขาวงกตทางเดียวซะเเล้วสิ  
เมื่อเดินมาไกลพอสมควรก็พบกับประตูที่รอมาน้านนนนานนนน   กว่าจะถึง!! หอบเป็นสุนัขก็ไม่ปานเเล้วเนี่ย!!   
ข้างหลังประตูที่คุณคิเคียวกำลังเปิดออก เป็นโถงขนาดใหญ่  ทะมึงทึง ขึงขัง  ค่อนข้างมืดๆมนๆ  นี่เเหละบ้านนักฆ่าในอุดมคติ  ธีมนี่เลย!!(-_-)b
เเละก็มีผู้ชายที่ใส่ชุดสูทเหมือนเครื่องเเบบของพวกพ่อบ้านในตระกูลรวยๆ หน้าตาบูดๆบึ้งๆ  ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่เลยเเฮะ  ทำหน้าเหมือนโกรธตลอดเวลาเลยเเฮะ-_-
พ่อบ้าน:กระผมเป็นหัวหน้าพ่อบ้าน ชื่อโกโต้ ครับ ...ท่านคิเคียวครับ กระผมขออนุญาตพาเเขกของท่านไปที่ห้องอาหารก่อนเลยเเล้วกันน่ะครับ..
เสียงเรียบ เเละเงียบมาก-O-
คิเคียว:อืม..จ๊ะ!! เดี๋ยวฉันกับคัลโต้จังไปตามคุณชายทั้งหลายก่อน ป่ะคัลโต้จัง^^
คัลโต่้:ค่ะ!!ท่านเเม่!!
เเล้วคัลโต้ก็สะบัดผมบ็อบ สีดำขลับ ตามคุณคิเคียวไป
..
..
ส่วนฉันกับเเม่น่ะเหรอ??
ก็ต้องมาตามไก่โต้ง เอ้ย!!  โกตัง  เอิ่ม  ม่ะใช่เเระ...   โกโต้สิ!!เอ้อ!! ใช่! โกโต้..โกโต้
โกโต้ก็นำพวกเราไปที่ห้องอาหาร
พอมาถึงห้องอาหารเเล้ว คือเเบบ... มันกว้างเเละใหญ่มากค่ะ-O-
มีโต๊ะ เเละเก้าอี้ไม้หลายตังค์...ผ้าปูโต๊ะสีเเดงเลือดหมูชวนสยอง  ถ้วยชามลวดลายลูกไม้สวยงามตรา อึด! ทน! นาน!  ตกเเล้วไม่เเตก เเค่เเหลกละเอียดเท่านั้นเอง....(เเต่เเตกก็ซื้อใหม่ได้ ตระกูลนี้รวยนิ)
โกโต้สะบัดตูดไปเเระ... ทิ้งฉันกับเเม่ในห้องอาหารที่ดูพิลึกชอบกลอย่างงี้ทามมายยย
เเอ๊ดดดดดด
อ๊ะ!!มีผู้มาใหม่!!!
หันไปดูดิ๊
โอ๊ะ!!  นี่ท่าทางจะเป็นพวกตระกูลโซลดิ๊กส์อีกเเน่ๆเลย  มีชาย4 หญิง2  (หญิงก็คิเคียวกับคัลโต้นั่นเเล..)
ฮานะ(เเม่ฉันเอง  อย่าลืมน่ะ):ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะซิลเวอร์  สวัสดีค่ะคุณลุงเซโน่..^^
ทักใครเเม่  โปรดบอกกกก
??:ฉันซิลเวอร์  นี่พ่อฉันชื่อเซโน่  ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ชิเนะ!!!
ชิเนะ:ข่ะ..ค่ะ!!  เช่นกันค่ะ..เเล้วสองคนนนั้นคือ...
ตื่นเต้นเเละเต้นตื่นวุ้ย!!  เเละฉันก็ชี้ไปที่คนตัวอ้วนๆกับเด็กชายผมเงินที่อยู่ด้านหลัง
ตัวอ้วนๆ:ฉันมิลกี้ลูกชายคนที่สองของพ่อ ซิลเวอร์
เด็กผมเงิน:....//เงียบ..เชียบ...
...
.
 
.
.
มิลกี้:นี่!! เเกมีมารยาทหน่อยได้มั๊ย!! พ่อจ้องนายนานเเล้วน่ะ!!  
มิลกี้บ่นเด็กผมเงินที่นิ่งเงียบ  เเต่เด็กคนนั้นก็หันมามอง ทำสายตาอาฆาตอันเยือกเย็น ไปให้มิลกี้  ทำเอามิลกี้เหงื่อตกเลย  เเล้วเขาก็หันหน้ามาทางฉัน เเล้วถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
เด็กผมเงิน:ฉัน คิรัวร์  เป็นลูกชายคนที่สามของตาเเก่ซิลเวอร์นั่นน่ะ//ชี้ไปที่ซิลเวอร์
เอิ่ม..ฉันจำได้ว่าเค้าเป็นพ่อนายไม่ใช่หรอกหรออออ???
ซิลเวอร์:เฮ่อ..ให้ตายสิคิล...ม่ะ..มานั่งได้เเล้วน่า
ซิลเวอร์ ชวนทุกคนเเละก็มานั่งตรงหัวโต๊ะ ที่เสมือนเป็นที่ประจำของเขาอยู่เเล้ว
เเต่ทำไมกันน้าา...
ทำไมคิรัวร์ต้องมานั่งข้างฉันด้วยเนี่ย!!
ไม่ได้ชอบ อย่าเข้าใจผิดเเค่เขิลลล>///<
 
อ๋าาาาา....
คิรัวร์ไขว่ห้างเท้าคางเเล้วมองมาทางฉันด้วยอ่าาา
อุ้ย!!..เขิลลล
เขาน่ารักมากอ่าา เหมือนลูกเเมวเลย  ผมสีเงิน  ตาสีน้ำเงิน  ผิวสี..เอิ่ม..ซีด...ฉันนี่มืดไปเลย
ฉันก็มองไปทางเขาเเบบนิ่งๆเก็บอาการให้ได้มากที่สุด ถึงหน้าจะเเดงเป็นลูกตำลึงสุกเเล้วก็เหอะน่าา>///<
อะเหยย   อย่าจ้องนักสิ!!
คิรัวร์กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เชิงเหยียดหยามมาให้ฉัน   อะไรเนี่ย!! ยั่วโมโห โทสะกันรึไง!!
ฉันจ้องกร้าเขาเเบบโกรธนิด คิ้วกระตุกหน่อยๆ  เเบบว่....
คัลโต้:นี่!! พวกพี่ทั้งสองคน นี่ไม่ใช้เวลามาเปิดสงครามจ้องตากันน่ะค่ะ
คัลโต้โผล่โผลงมาก่อน เล่นเอาฉันกับคิรัวร์สะดุ้ง!
ตอนนี้หน้าคัลโต้ เหมือนจะหวงพี่มากเลยน่ะ  ทำหน้าตาบูดบึ้ง หมดสวยเลย..
เเถมยังส่งสายตาจิกกัดเล็กน้อยมาให้ฉันอีก  เเหม...เด็กนี่!!
คิรัวร์กลับเข้าสู่ท่านั่งปกติ  สีหน้านิ่งเรียบ   เเบบนี้ก็ดูดีน่ะ!!
เอ้ย!! ไม่ได้ๆ  อะไรของเราเนี่ย  บ้าที่สุดเลย