Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

ก็ได้ๆ ...ฉันนอนลงราบกับพื้นเเล้วให้คิรัวร์จับที่ข้อเท้าของฉันไว้ เเละมันเเน่นอนอยู่เเล้วว ทันทีที่ฉันนอนลงฉันสั่งให้เขาหันหน้ามองนกมองต้นไม้มองอะไรก็ได้.. เเต่อย่าหันมามองฉัน

เอาเหอะถึงจะใส่กางเกงซับอยู่เเต่มันก็น่าอายไม่ใช่เหรอ>///<

"เอ้า เริ่มได้" คิรัวร์ที่วางนาฬิกาไว้บนพื้น บอกว่าเริ่มได้ฉันก็ซิทอัพทันที

หึ ไม่ได้ฝึกเเต่เเข็งเเรงน่ะย่ะ ไม่อยากจะคุย3.3 (มันเพราะไนท์เเมร์ที่ส่งพลังมาเป็นระยะๆล่ะน่ะ)

"10 11 12.....20.........31....'' คิรัวร์นับไปเรื่อยๆ เขาทำตามที่ฉันเป๊ะว่าอย่าหันมา เเหมม ก็เป็นคนดีกว่าที่คิดน่ะเนี่ย^o^

.

.

อึ๋ยยย  ความรู้สึกหยะเเหยงจนน่าขนลุกมันดุกดู๋ดุ๋งดุ๋ยอยู่บนหน้าฉันอย่างบอกไม่ถูก....มันคืออัลไล!!

ง่าาา  มันมีอะไรอยู่บนหน้าป่าวเนี่ยยย!!??

"33..34...35...36..." คิรัวร์นับต่อไปเรื่อยๆ...

"คิรัวร์ๆๆ!!!''  "อะไรๆๆ!!" คิรัวร์ตอบมาทั้งที่ตายังมองไปชมนกชมไม้ด้านบนอยู่

"หน้าฉันมีไรติดป่าว มันเเปลกๆอ่ะ... ..เเล้วก็ต้องเอามือประสานท้ายทอย จับไม่ได้"ฉันพูดเเละก็ยังซิทอัพไปเรื่อยๆ 

"เธอจะให้ฉันกลับไปมองเรอะ!!"  "ใช่เซ่!! หันมามองหน้าฉัน หน้าฉัน!! มองเเค่หน้าา" คิรัวร์พยักหน้ารับให้กับเสียงโหวกเหวกโวยวายน่าปวดหัวของฉัน เเล้วเขาก็ละสายตาจากนกตัวน้อยมาที่หน้าฉัน เเละ...ทำหน้าเหวอเล็กน้อยOoOiii

"อะไร!!คิรัวร์มีอะไร!!"

"เรียกว่าไงดีล่ะ เหมือนมดดำอพยพย้ายหนีฝนมาเตรียมก่อสร้างทำรังอยู่บนหน้าเธอเลย"

ห้ะ!!มดดำ!!

ไม่น้าาา ฉันเกลียดมดดามมมมมมมมมม!!!!!!!

"กริ้งงงงงง" เสียงของนาฬิกาบอกหมดเวลาหนึ่งนาทีเป็นสัญญาณให้ฉันเตรียมตัวกรี๊ด โหวกเหวกใส่มดดำบนใบหน้าา

"กรี๊ดดดดดด ออกไปๆๆ มดดำ!! ไปน้าา ไป๊!!ชิ่วววว" ฉันรีบเอามือจากท้ายทอยหลังจากทนมานาน ใช้มือตบหน้าตัวเองเเรงๆ สะบัดไปมา  เเถมทั้งตัวไปหมด ขานี่เตะสะเปะสะปะเลยค่าา อีกนิดจิ้มหน้าคิรัวร์เเเล้ววว  "ไปหมดยางงงเนี่ยยยยย  ง่าาาาาาา"

"สีขาว!!!!!" เเค่สิ้นเสียงคิรัวร์ฉันหยุดการกระทำทุกอย่างเเล้วหันมามองหน้าเค้าอย่างงงๆ

"อะไร?"  ฉันเอียงคอมองอย่างสงสัย

"กางเกงซับสีขาวมีระบายลูกไม้นิดๆสั้นๆ เต็มตาเลย " คิรัวร์เอามือปิดตาปิดหน้าเเดงๆของเขาก่อนกางนิ้วออกมาจนเห็นตาด้ายซ้ายของเขา "ไม่ได้ตั้งใจ..น่ะ...."

"ลืมไปซ้าาาาาา!!!" ฉันลุกขึ้นเเล้ววิ่งไล่กวดคิรัวร์ เหมือนสัตว์ประหลาดบุกทำลายล้างโลกกก

"ฉันไม่ได้ตั้งใจ เธอเตะไปมาเองนี่่ ฉันม่ายยผิดดดดด" คิรัวร์ตะโกนมาบอกคนที่วิ่งตางหลังอย่างฉัน ก่อนจะค่อยๆวิ่งเหยาะๆช้าลงๆจนหยุดวิ่ง

เอออ ฉันผิดดดด

ฉันมันบ้าาที่สุดดด

น่าเกลียดจริงๆเราเนี่ยย

"เฮ้ย เรื่องเเค่นี้เองน่าา ฉันไม่อะไรหรอก อย่ามายืนซึมเเบบนี้เลยยน่าา" คิรัวร์เข้ามาจับบ่าฉันเบาๆพอเห็นหยุดวิ่งไล่เเล้วก้มหน้าก้มตา

"โทดน่ะ ที่วิ่งไล่กระทืบนาย" ฉันขอโทดไปด้วยน้ำเสียงซึมๆ

"ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจังน้าา คิดอะไรอยู่เนี่ยย" คิรัวร์ยีผมของตัวเองอย่างไม่พอใจกับการกระทำเเละความคิดความรู้สึกของฉัน

......ไม่มีไรมากกก ตรูอายยเข้าจายม้ายยย!!!!!

กลับมาบ้านพักของลุงยาม

"ซิทอัพได้66ครั้งต่อนาที...ก็ไวน่ะเนี่ย" คิรัวร์เอ่ยป่ากมาคนเเรก ฉันก็ยืนยิ้มเเป้นภูมิใจ     "เเต่ก็ไม่เท่าฉันเเบร่" หนอยยย คิรัวณืทำมาเยาะเย้ยฉัน ชิ ก็มันขี้เกียจไม่ยอมฝึก ได้ขนาดนี้ของเมพเเค่ไหนเเล้วว

ต่อจากนั้น คิรัวร์ก็ยกดัมเบลมาหลายๆขนาด มาวางไว้กับพื้นข้างๆตัวฉัน

"มาทดสอบความเเข็งเเรงกัน" คิรัวร์เท้าเอวเเล้วชี้ไปที่ดัมเบลพวกนั้น ทำเป็นสั่งว่า 'ยกมันซะ!!' ประมาณนั้น=_=

ฉันเริ่มฝึกยกตั้งเเต่อันเล็กสุด จนมาหมดเเรงที่สามอันหลังที่มีขนาด350กก. 450กก. 550กก. ตามลำดับ(เว่อปายๆ)  ก็มันเหนื่อยนี่หว่่ายกมาเกือบสิบอันเเระ เหนื่อยก็ธรรมดา ถ้าหมั่นไส้นัก เดี๋ยวปั๊ดยกดัมเบลเเล้วเขวี้ยงใส่พื้นให้พังไปข้างนึงเเน่ คอยดูวววว

เเละในที่สุด.....

ก็ยกครบจนถึง550กก.  ใช้เวลาร่วมเกือบ2ชั่วโมง

เเต่คิรัวณืก็ยืนกอดอกมองฉันไว้ตลอดเวลา  เหมือนกับฉันเป็นผู้ถูกคุมขังไงงั้นเเหละ

"อ่ะ" คิรัวร์ยื่นผ้าขนหนูเนื่องจากเห็นว่าฉันเหงื่อเปียกซกอย่างกะลูกหมาตกน้ำ ฉันรีบหยิบมาทันที

การฝึกดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น(มั้ง)

จนถึงตอนเย็น......

รู้สึกว่าตอนนี้ 1นาทีมันดูมากมายเลยน่ะค่ะเนี่ย