Kill & Love! พลิกรักนายนักฆ่าหน้ากวน

          บ่าย3 เเล้วเหรอเนี่ย เร็วจัง...  อย่างที่่บอกการฝึกค่อนข้างราบรื่นต่อปากต่อคำเล็กน้อยค่ะ เเต่ตอนนี้ได้เวลาเลิกฝึกเเล้ววว  ดีจายเฟ่อออ (เหมือนไม่ห่วงชีวิตตัวเองเล้ยย)

  "ป่ะ กลับบ้านเหอะ ฝนทำท่าจะตกด้วย" คิรัวร์เรียกฉันจากหน้าประตู มันก็จริงท้องฟ้าครึ้มๆ เเถมลมเเรงอีก รีบๆไปดีกว่า..

           ฉันกลับคิรัวร์เดินไปถามทางขึ้นเขาเพื่อไปที่บ้าน มันค่อนข้างไกลน่ะ ฝนเลยเทมาก่อน   ทำให้ฉันกับคิรัวร์ต้องวิ่งกลับบ้านฝ่าฝนเนี่ย ตัวเปียกหมดเลยยย

   "นี่ ฉันว่าเธอขี่หลังฉันเเล้วฉันจะรีบวิ่งไปดีกว่าน่ะ รอเธอเดินช้าชิบเป๋ง เดี๋ยวเป็นหวัดหรอก"  คิรัวร์เสนอมาเเต่ฉันกับส่ายหน้า ไม่อยากให้เขาช่วยฉันไปมากกว่านี้เเล้ว เดินเองดีกว่า ถ้าเขาวิ่งเร็วเกินลื่นหัวฟาดพื้นล่ะ คนเจ็บคือฉันน่ะ   ถ้าเกิดวิ่งเร็วเกินไม่สนใจฉันล่ะ หัวฉันอาจเกี่ยวกิ่งไม้ก็เป็นด้ายยยTTOTT 

   "หวัดกินไม่รู้ด้วยล่ะ" คิรัวร์เริ่มเดินเร็วขึ้น ฝนตกหนักมากๆลมเเรงมากๆ เเละหนาวโคตรๆด้วย  ฉันเลยกอดเเขนตัวเองเเน่นๆ ทางข้างหน้าเป็นสีเทาๆ มองหัวคิรัวร์ไม่เห็นเเล้วด้วยง่าา  ฉะันเลยวิ่งๆๆเร็วขึ้นเเต่ไร้วี่เเววของคิรัวร์ เเม้เเต่ต้นไม้ยังเห็นรางๆเลย  ฉันเลยวิ่งเร็วขึ้น จริงอย่างว่าถ้าหวัดกินนอนซมไม่ได้ฝึก เปิดประตูไม่ได้ก็ตายน่ะสิ  

             ทำม้ายยยทำไมไม่เชื่อคิรัวร์ตั้งเเต่เเรกกันน่ะ!!

    "พลั่ก!!"  "โอยยย"  วิ่งเร็วเกินดันหน้าคะมำซะเองจนได้  ให้ตายสิ!!

.....พอเงยหน้าขึ้นมาจากพื้นดิน เอ๋? นี่มันเท้าคนนี่นา รองเท้าเกี๊ยะญี่ปุ่นนิ....  หรือว่า!!

    .....คัลโต้!!!

   "ไหงเธอถึงมาอยู่นี่ ท่านพี่ของผมอยู่ไหน!!" คัลโต้มองมาที่ฉัน เเล้วหันซ้ายหันขวามองหาคิรัวร์  ว่าเเต่ 'ผม' เหรอ?    .....ในมือของคัลโต้ถือร่มสีเเดงคันใหญ่ 

   "หลงทางกับคิรัวร์น่ะ" ฉันลุกขึ้นเเล้วปัดผมที่มาอยู่ด้านหน้าออกไป (เนื่องจากล้มเมื่อกี้ ผมข้างหลังดันมากองอยู่ด้านหน้าปิดหน้าปิดตาหมด)   คัลโต้เห็นสภาพที่เปียกปอนของฉันเลยเเบ่งร่มให้ด้วย  เเล้วขยับมาใกล้ๆ  "งั้นผมจะไปส่ง.."  คัลโต้พุดด้วยสีหน้าเรียบเฉยเเต่ก็ยังสวยอยู่ดี ยังน่ารักเหมือนเดิม มีเเต่น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปมันออกจะเเข็งๆ ไม่หวานเมื่อก่อน   ไหนจะคำสรรพนามเเทนตัวเองเเบบเด็กผู้ชายนั่นอีก.....

    ฉันค่อยๆเดินตามคัลโต้ไปช้าๆ จนเริ่มมองเห็นบ้าน (จำได้ว่าเคยเรียกว่าคฤหาสต์=_=)

เเละ...เห้นคิรัวร์ยืนอยู่ 

    "เอ๊ะคัลโต้..ชิเนะก็ด้วย... ไปอยู่ไหนมาน่ะ!!" คิรัวร์วิ่งมาหาทันทีเมื่อเข้าสู่พื้นที่ในบ้าน คัลโต้ก็สะบัดร่มไปมาอยู่ข้างหลัง 

    "ฉันหลงกับนายน่ะสิ คัลโต้มาเจอพอดีก็เลย..พามาส่งด้วย" ฉันบอกคิรัวร์ไปแล้วหันมาทางคัลโต้ "ขอบคุณน่ะ คัลโต้"  

  คัลโต้พยักหน้ารับ "พอดีหนูไปเดินเล่นเเถวนั้นพอดีน่ะค่ะ" ไหงเปลี่ยนเสียงได้รวดเร็วขนาดนั้นล่ะจ๊ะ    

     "คัลโต้...เเม่เรียกน่ะ"   "ค่ะท่านพี่"  คัลโต้เดินผ่านฉันกับคิรัวร์ไป 

เเละคำถามที่ค้างคามาตั้งเเต่เมื่อกี้ผุดขึ้นมา!!   "คิรัวร์..ทำไมคัลโต้ถึงเรียกตัวเองว่า 'ผม' ล่ะ?" 

คิรัวร์กะดุ้งจิ๊ดๆ เเล้วหันมาทางฉัน "คัลโต้ใช้เรียกเเทนตัวเองกับเธองั้นเหรอ?"  "อืม''

คิรัวร์ยิ้มนิดๆ เเละ ... "เธอเคยจับหน้าอกคัลโต้มั๊ยล่ะ?"

=////=  ถามอัลไล    

                            "ไม่ได้ลามกเหมือนนายซักหน่อย!!!"   ตะโกนเต็มเหนี่ยวค้าา