My Zombie! ยัยผีดิบคนนี้ผมรักที่สุด

              "เอาไงดีอ่าาาา ถ้าไม่แต่งฉันคงต้องโดนฆ่าหมกป่าแน่ๆเลยTT"
              ก๊อกๆ!
              "ขออนุญาตค่ะ"เสียงขอผู้หญิงคนหนึ่งเคาะประตูหน้าห้อง เสียงน่ารักชะมัด><
              "ขะ..เข้ามาได้!"ฉันตะโกนเพื่อเรียกเธอให้เข้ามา แต่ใจก็กล้าๆกลัวเหมือนกันนะเนี่ย
              แอ้ดด!..
              "เอ่อ.."
              "..."
              อย่าาเงียบจะได้ไหมT^T
              "ผะ..ผะ-"อย่าพึ่งสติหลุดหายน้าาาTOT
              ฉันรีบขว้าตัวเธอเข้ามาในห้อง ด้วยแรงของฉัน(มั้ง)ทำให้ตัวเธอหมุน 360 องศา(เรียก
ว่าหมุนรอบตัวเอง)นั่นเอง ส่วนฉันก็เกือบจะ 90 องศา- -*แต่ยังดีที่ตั้งตัวทัน ส่วนเธอคนนั้นก็ล้ม
ลงไปนอนบนเตียงแล้ว
              "ขะ..ขอร้องล่ะ! อย่ากินฉันเลยนะ!ฉันไม่อยากจะกลายเป็นอาหารตอนนี้TOT"เธอร้อง
อาลัยอาวรณ์ขอชีวิตฉัน- - สงสัยเธอคงเห็นฉันเป็นพวกผีดิบที่จะกินเนื้อยังไงยังงั้น
              "นี่เธอดูหนังมากไปป่ะเนี่ย!? ฉันเป็นคนอยู่นะยะ!"
              "จะ..จริงหรอ*0*"ฉันดูเหมือนพวกโรคจิตมากเลยหรอ- -;
              "ก็จริงสิ-*- เอาเป็นว่าเธอมาที่ห้องนี้มีอะไรรึเปล่า?"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่งั้นเธอ
อาจจะเอามีดอีโต้มาเฉาะหัวฉันก็เป็นได้- -
              "ก็คือว่า..."
              "???"
              "ท่านเซลทิคบอกว่าให้ฉันแต่งหน้าคุณให้เหมือนคนปกติอ่ะค่ะ^^;"
              กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! นี่เขาเอาจริงหรอเนี่ยTT
              "แต่-"อยู่ดีๆเธอก็จับแขนฉันแล้วลากฉันเข้าไปที่ห้องน้ำที่ติดกับห้องนี้พอดี
              ปั้ง!
              แกร๊ก!
              "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น้าาา!!!"ฉันตะโกนออกไปแต่ว่าเธอก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี
              "คุณจะต้องแต่งชุดเมดที่ท่านเซลทิคเอามาให้นะคะ! ไม่งั้นถ้าเขารู้ว่าคุณไม่แต่งชุดนี้
ล่ะก็เขาจะโกรธเอามากๆเลยนะคะ!"จะโกรธก็เรื่องของมันสิ เกี่ยวไรกับฉันด้วย-*-
              "ถ้าฉันไม่แต่งล่ะ!?"
              แกร๊ก!
              แอ้ด!..
              "ฮะ..เฮ้ย!=[]=;"
              อีตาโรคจิต!!!!!!!!!
              "นะ..นายเข้ามาทำไมเนี่ย!?>< ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!"ฉันรีบไล่เขาแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มี
ทางออกให้ไปเจอโลกกว้างแล้วล่ะT^T
              แกร๊ก!
              ล็อกไว้อย่างหนาแน่แล้วเรียบร้อยT_T
              "ฉันจะคอยดูเธอในห้องน้ำนี่แหละ^^"เขาพูดเสร็จก็เดินตรงไปที่เก้าอี้นวมตั้งอยู่ตรง
มุมห้องน้ำ
              บางทีก็สะดวกสบายเกินนะ- -;
              "ฉันไม่อยากแต่งซักหน่อยนี่! นายมีสิทธิ์อะไรมาบังคับคนอื่นแบบนี้น่ะ!?"
              "ก็สิทธิ์ของฉันเอง^^ และก็ห้ามขัดคำสั่งด้วย ไม่งั้นก็.."เสียงที่น่าสะพรึงกลัวของเขา
เริ่มกำเริบขึ้นอีกครั้ง
              "ก็ได้! ถ้านายอยากจะให้ฉันแต่งมากนักก็ออกไปข้างนอกสิ!"ฉันไล่เขาออกไปแต่ว่าก็
ยังนิ่งเฉยเหมือนเจ้าหนี้ที่ยังไม่ได้ตังค์คืน=[]=
              "ถ้าฉันออกไปเธอก็จะไม่ใส่ชุดนี่ เพราะงั้นฉันเลยต้องคุมเธอเอง^^"กรี็ดดดดดดด!!!
รับไม่ได่ค่าาาาาT_T
              "นี่นายโรคจิตป่ะเนี่ย!? ชอบดูผู้หญิงแต่งตัวในห้องน้ำ!-0-"
              "ก็มีส่วนอยู่นะ^^"โรคจิตวิปริต!!!!
              "นายมันบ้าไปแล้ว! ออกไปจากห้องน้ำเดี๋ยวนี้- อุ๊บ!:x"
              ระ..เร็วมาก!=[]=; อยู่ดีๆก็ฉวยโอกาสขโมยจูบไปหน้าตาเฉย- - ไอ้หมอนี่มันร้ายกาจ
กว่าที่คิดซะอีก สงสัยฉันคงต้องติกใหม่แล้วแหละ-^-
              เขาโอบเอวฉันไว้ไม่ให้ไปไหน เขาจูบฉันไม่ยั้ง จากตอนแรกตาที่เบิกกว้างกลับปิดลง
อย่างช้าๆ จากบรรยากาศที่ตรึงเครียดกลับกลายมาเป็นบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก(มากกกก- -)
แล้วเขาก็ค่อยๆถอนจูบอย่างระมัดระวัง
              "ทีนี้จะใส่ได้รึยัง?^^"
              "ใส่แล้วๆ!>///<"
              โอ๊ยยยย!! ตายแล้ววววว!!TT หมดกันสเตลล่าเอ๋ยยยT^T
              ผ่านไป 15 นาทีไวพระโกหก..
              "จะออกไปแล้วน้าา!"ฉันจะโกนเรียกเขาเพื่อให้เตรียมตัวดูชุดที่ให้ฉันใส่
              พรึ่บ!
              "ปะ...เป็นไงบ้าง!?><"
              "O///O สวยเวอร์อ่ะ"อร๊ายยยยย!!! เป็นครั้งแรกที่ชม><
              "ขอบคุณที่ชม:p"
              "ไม่น่าเชื่อว่าจากซากเน่าๆกลายมาเป็นแบบนี้ได้"ม่ายยยยยยยยยยย!!!TT หยาบคาย
ที่สุดอ่ะTT_TT
              "บางทีนายก็ใช้คำให้มันดีๆหน่อยก็ได้นะ- -"
              "เอาล่ะ! ทีนี้ก็เหลือแค่ไปแต่งหน้าซะ^^"เขาพูดเสร็จก็ไม่รีรอก็รีบลากฉันออกจาก
ห้องน้ำแล้วพาที่ไหนซักแห่งที่ใกล้ๆกับห้องโถงใหญ่ ว้าวววววว!!! สวยมว๊ากกกกกกก!!>M< รู้สึก
ติดใจที่นี่ซะแล้วสิ:p
              "ฉันจะรอเธออยู่ที่ห้องโถงใหญ่นะ มีแม่บ้านอยู่ที่ห้องนี้รอเธออยู่ ถ้าเสร็จแล้วก็มาหาฉัน
นะ โชคดีนะ"
              จุ๊บ!
              กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! หัวใจวายหลายร้อยเท่า
>///<
              ทำไมรู้สึกว่าเหมือนได้ไปสอบสัมพาษย์เป็นนักข่าวยังไงก็ไม่รู้- -
              ก๊อกๆ!
              "ขออนุญาตนะคะ!"ฉันพูดเสร็จก็ง้างประตูจนกว้าง ก็พบกับแม่บ้านคนเก่านั่นเอง เธอนั่ง
ตัวแข็งอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง
              "เชิญค่ะ^^;"เธอพูดเสร็จก็เดินมาหาฉันอย่างเก้งๆก้างๆ แล้วก็จูงมือฉันให้มานั่งบน
เก้าอี้อีกตัวหนึ่ง
              "แล้วเธอจะแต่งหน้าฉันหรอ? ถ้าจะแต่งก็อย่าให้อุจาทตาก็แล้วกันนะTT_TT"
              "ไม่ต้องห่วงค่ะ รับประกันได้เลยว่าต้องสวยแน่ๆค่ะ^^;"ไอ้คำว่า'ไม่ต้องห่วง'กับ
'รับประกัน'ยิ่งทำให้ฉันไม่เชื่อใจเข้าไปใหญ่-0-
              ผ่านไป 1 ชั่วโมง...
              "แถ่น แท้น!เสร็จแล้วค่าาาา^^"
              "ว้าววว!!! สวยมากเลย! ขอบคุณมากๆเลยนะ! ขอบคุณจริงๆ!><"ฉันพูดขอบคุณเธอ
พลางเขย่าแขนเธอแรงๆจนทำให้ตัวเธอเขย่าตาม
              "ไม่เป็นค่ะ ทำเพื่อทุกคนอยู่แล้วค่ะ แต่ว่ายังไงก็อย่าไปถูกอะไรมากนะคะ เดี๋ยวผิวจะ
เสียซะก่อนนะคะ"สงสัยคงต้องระวังให้มากแล้วล่ะ ไม่งั้นผิวเสียTT
              "ขอบคุณจริงๆนะ><"
              "ทีนี้คุณก็ออกไปหาเขาได้แล้วค่ะ^^"
              อะเฮือกกกก!!=[]=