คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

ฟานเชสก้ารู้เรื่องที่ญาติคนเก่งเป็นลมแดดเกือบตกจากหลังม้า เธอกับพี่ชายฝาแฝดก็เร่งไปเยี่ยม แต่ก็เห็นหญิงสาวสิบนางที่แต่งกายเย้ายวนมาดักหน้า

“ได้ข่าวว่า น้องใครป่วยน้า…ก่อนหน้านั้นยังได้ยินว่าไปต่อยปากองครักษ์ได้ อย่างนี้เค้าเรียกว่า…แกล้งป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจรึยังไงนะ”

ฟานเชสก้าน้าหงิกลง เลโอยกมือห้ามน้องสาวคนเล็ก เลออนที่ปกติเป็นคนเงียบจึงเอ่ยแบบเจ็บแสบ”หึ!แบบนั้นก็ยังดีกว่า พวกผู้หญิงที่พยายามแทบตายแต่ผู้ชายไม่สนใจ หึๆ ชั้นว่าแบบนั้นน่ะมันน่าสมเพชกว่าอีก”

ซารารีเจอหนุ่มชาวอังกฤษมาว่าแบบนี้ แทบจะกลั้นไม่อยู่เช่นเดียวกับนางฮาเร็มคนอื่น

เลโอยิ้มเยาะ”นี่ๆอยากเข้าห้องน้ำงรึไง ดูทำหน้าเข้า อย่าขวางน่า พวกเราจะไปเยี่ยมคนก่อนล่ะ” พอทั้งสามเดินห่างออกไป เลออนก็หันมา”อ้อ บอกไว้ก่อนนะถ้าพวกเธอไปตอแย ฟานหรือเบ็คล่ะก็ ระวังล่ะ มันจะต่อยฟันร่วง ถ้าไม่อย่างนั้น ชั้นนี่แหละจะเอากระทะฟาดหน้าให้ดั้งพลาสติกบนหน้าพวกเธอให้ยุบเอง หึๆ”

สามพี่น้องดาเดนดี้รีบวิ่งไปให้ไกลทันทีก่อนที่เหล่านางฮาเร็มจะกรี๊ดปรี๊ดแตกซะลั่นวัง

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!”

ฟานเชสก้าหันไปหาพี่ชายฝาแฝด”พวกพี่นี่ร้ายจริงๆเลยนะค่ะ และพี่เลออนรู้ได้ยังไงว่าจมูกยัยนั่นไปทำ…”

เลออนตอบหน้าตาย”พูดไปงั้นแหละ ไม่รู้ไปจี้จุดได้ยังไงนะ สงสัยพี่จะมีญาณพิเศษ”

เลโอลูบหัวน้องสาว”เราเอง ก็อย่าไปถูกพวกผู้หญิงแบบนั้น รังแกซะล่ะ”

“หึ อย่างยัยพวกนั้นน่ะ หนูตบพวกมันทีหนึ่งก็สลบแล้ว”

สองแฝดเอ่ยพร้อมกัน”ต้องอย่างงี้สิ ถึงสมเป็นน้องสาวเรา”

ห้องพักของรีเบ็คก้า

สามพี่น้องดาเดนดี้เข้ามา ฟานเชสก้าพุ่งเข้ามาหารีเบ็คก้าที่กำลังเล่นกับเจ้าครัวซองค์ จนวีอารองรีบคว้าตัวของลูกสาวสุดที่รักให้พ้นรศมีการพุ่งของพี่สาว?ผู้ซุ่มซ่าม

“เบ็คกี้!นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้วนะ”

“อึดอัดนะฟาน”

ช่างภาพสาวคลายอ้อมกอด วีอารองได้ทีจึงบ่น”เวลาเธอจะพุ่งมาน่ะ ช่วยระวังหน่อยก็ดี ลูกสาวชั้นเกือบแบนเป็นกล้วยปิ้งแล้วนะ”

เลโอส่ายหน้า”แกบ่นเป็นแม่จ๋าเชียวนะ เพราะงี้ถึงไม่มีแฟนซักที”

“อะไรกันครับพี่เลโอ ผมน่ะแค่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเอง”

คนที่เหลือประสานเสียง”เหรอออออ”

หนุ่มลูกครึ่งโวย”ก็ใช่น่ะสิ!!”

เลออนเข้ามาลูบหัวรีเบ็คก้าที่ตอนนี้มีสีหน้าดีขึ้น”แย่หน่อยนะที่แกมาแพ้อากาศร้อนแบบนี้”

“ไม่มากหรอกพี่เลออน ครั้งนี้เพราะชั้นสะเพร่าเอง มัวแต่ขี่ม้าเพลิดจนแดดส่องหัว”

เลโอมีสีหน้าเครียด”ไม่ใช่ว่าแกคิดมากเรื่องคุณลุงโรเจอร์ล่ะ”

“ไม่คะ เรื่องของคุณพ่อไม่เกี่ยวหรอก บางทีการที่คุณพ่อมาที่นี่ ท่านแค่จะมาเพื่อพักผ่อนก็ได้ ท่านจึงไม่บอกใครเรื่องที่ท่านมาที่นี่น่ะคะ”

ฟานเชสก้าบีบมือน้องสาวเพื่อให้กำลังใจ”เบ็คกี้ ไม่เป็นไรนะ”

“ชั้นไม่เป็นไรจริงๆน่า ฟาน”รีเบ็คก้ายิ้มเย็นตามสไตล์

วีอารองมองท่าทีของเพื่อนสาวออก”ชั้นว่าเราให้ สวอนพักก่อนเถอะ”

เลออนพยักหน้า”ก็ดี ไปเถอะฟาน เบ็ค แกเองก็ดูแลสุขภาพหน่อยล่ะ”

“คะๆ”

เมื่อทุกคนออกไปจากห้องแล้ว รีเบ็คก้าก็นอนหลับทันที

ฟานเชสก้าเดินแยกมาจากคนอื่นเธอเดินใจลอยไปยังอุทยานก่อนจะไปนั่งเล่นที่ม้านั่ง ช่างภาพสาวนำอัลบั้มรูปออกมาดู

ขณะเดียวกัน เจ้าชายอามุล ที่เผอิญเดินผ่านมา

ร่างบางอุทาน”อ๊ะ!เจ้าชาย”

“เรียกผมว่า อามุล เถอะครับ เพราะถึงยังไงเราก็เป็นถึงว่าที่คู่หมั้นนะครับ”ว่าแล้วเจ้าชายแห่งคาลอสก็นั่งลงข้างๆ”นี่คือ…”

“อัลบั้มรวมของพวกเราคะ”

สายตาของอามุลมองไปยังรูปรวม ที่เค้าเดาได้เลยว่านี่คือ สามพี่น้องดาเดนดี้ วีอารองกับหญิงสาวผมดำตาสีเดียวกับเด็กหนุ่มถึงสามคน “แล้วเด็กผู้ชายคนนี้” นิ้วเรียวชี้ไปยังรูปของเด็กผู้ชายสวมเสื้อยืดสีดำกางเกงขายาวสีเดียวกัน ผมสีน้ำตาลเข้มตัดสั้นละต้นคอ ผิวขาว ตาสีฟ้า ยืนกอดคอกับวีอารอง สีหน้านั้นดูร่าเริงและท่าทางแสบใช่ย่อย โดยรวมแล้วถือว่าเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลาเอาการ

“เด็กคนนี้คือ เบ็คกี้ยังไงล่ะคะ”

สีหน้าของเจ้าชายอามุลในตอนนี้ ตาโต นิ่ง”ไม่จริงหรอกครับ ดูยังไงๆก็เด็กผู้ชายชัดๆ”

“เมื่อก่อน เบ็คกี้ไว้ผมสั้น ดูเผินๆอาจจะเหมือนเด็กผู้ชายนะค่ะ เพราะเบ็คกี้ออกจะเหมือนพ่อมากกว่าแม่เสียอีก แต่เห็นอย่างนั้น ผมเค้ายาวไวมาก จนเดือนหนึ่งตัดทีสองทีจนเจ้าตัวรำคาญ เลยตัดสั้นขนาดนี้น่ะคะ”

“จะว่าไปตอนคล้ายกับปัจจุบันอยู่นะครับ เพียงแต่สีหน้าของคุณรีเบ็คก้าในตอนนี้…”

“ชั้นรู้คะ ว่าในตอนนี้เบ็คกี้น่ะ เค้าเศร้า เสียใจ จนกลายเป็นความเย็นชาไปเลย ในฐานะที่ชั้นเป็นพี่สาวของเค้าคนหนึ่ง ก็อยากให้เค้ากลับมาร่าเริง สดใสเหมือนเมื่อก่อนนะค่ะ”

ร่างสูงยิ้มน้อยๆ”บางครั้ง แผลบางอย่างก็ต้องใช้เวลาในการเยียวยานะครับ ผมเองก็ต้องสูญเสียท่านพ่อไป กว่าจะทำใจได้ก็นานพอดูเช่นเดียวกับท่านแม่ ท่านพี่ รวมถึงมิเรน่า เองก็เหมือนกัน”

“เบ็คกี้เค้าเข้มแข็งนะค่ะ”

“คุณเองก็เหมือนกันนะครับ”

“เอ๋”หญิงสาวเอียงคอสงสัย

“เท่าที่ผมได้ยินมา พ่อของคุณเป็นคนเจ้าระเบียบ เผด็จการ ทำให้คุณไม่ชอบ จึงหนีออกจากบ้านบ่อยๆ แต่คุณก็ยังสดใสร่าเริงได้”

“อามุล…ถ้าคุณรักชั้นจริง…”

“ทำไมรึครับ”

“อย่าเป็นเผด็จการแบบคุณพ่อของชั้น ได้ไหมคะ”น้ำเสียงของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความเศร้า เจ้าชายหนุ่มนิ่งเงียบ ปล่อยให้หญิงสาวพูดต่อ ” คุณพ่อชอบต่อว่า ตำหนิชั้นเสมอ ถึงแม้ว่าพวกพี่ๆหรือคุณแม่จะออกมาปกป้องชั้น แต่คำพูดของคุณพ่อก็ยังฝังอยู่หัว ชั้นจึงอยากจะไปจากบ้าน เวลาชั้นอยู่กับเบ็คกี้และทุกๆคน ชั้นกลับสบายใจมากกว่าอยู่กับคุณพ่อเสียอีก คุณพ่อน่ะไม่เคยเข้าใจชั้นเลย บางครั้งชั้นก็คิดนะค่ะว่า คุณพ่อไม่เคยรักชั้นเลย”

“ครับ ผมสัญญา ไม่สิ สาบาน ฟานคุณฟังผมนะ ผมว่าคุณพ่อของคุณเค้าปรารถนาให้คุณได้ดี และคงจะพยายามเข้าใจคุณนะครับ ผมเชื่อคุณพ่อของคุณรักคุณมากไม่แพ้พ่อของคนอื่นหรอกครับ ตอนนี้ที่คุณหายตัวไป ท่านถึงกับขอร้องให้คุณรีเบ็คก้าที่งานรัดตัวมาช่วยตามหาคุณ ผมว่าคุณพ่อของคุณน่ะ รักแต่แสดงออกไม่เก่งซักเท่าไหร่”

“เหรอคะ”

“ครับ เชื่อผมเถอะ”ว่าแล้วเจ้าชายอามุลก็โอบหญิงสาวให้ซบลงบนไหล่ของตน”พรุ่งนี้คุณเตรียมตัวหมั้นกับผมก็พอ ทำใจให้สบายนะครับ”

คำว่า พรุ่งนี้ กับ หมั้น ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง ”ไว มาก!”

“ไม่ไวเลยนะครับ เดี๋ยวตอนบ่ายช่างจะมาวัดตัวคุณแล้วนะครับ”

ฟานเชสก้ามีสีหน้าปั้นยาก เพราะว่าเธอต้องเจอกับพ่อของเธอในวันพรุ่งนี้น่ะสิ