คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

5.3

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.56 น.

  32 ตอน
  7 วิจารณ์
  34.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 23.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) บทที่ 14 คำแนะนำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่ตอบรับคำเชิญขององค์ราณีแล้ว รีเบ็คก้าได้ตามนางกำนัลไปที่ห้องพักของตน 

"เชิญคะ คุณสวอน สัมภาระของคุณเรานำมาไว้ในห้องแล้ว เดี๋ยวตอนหกโมงเย็น จะถึงเวลามื้อค่ำ ตอนนี้เชิญพักผ่อนตามสบายนะค่ะ"

"ขอบคุณ"

พอนางกำนัลปิดประตูแล้ว หงส์น้อยเอียงหูฟังเสียง เมื่อรู้ว่านางกำนัลเดินไปไกลแล้ว เธอจึงนำสมุดโน๊ตที่จดข้อมูลไว้มาอ่าน "ประเทศนี่เพิ่งเปิด ข้อมูลน้อยมากแต่ได้รับอิทธิพลของกรีกพอสมควร ท่าทางกริชนี่น่าจะเป็นของราชวงศ์นะเนี่ย มีมูลค่ามากมายมหาศาล"

รีเบ็คก้าล้มตัวนอนบนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ เธอหลับตานึกถึงคำพูดของพ่อที่จากไป

ห้าปีก่อน...

ที่อิยิปต์... 

ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ คณะสำรวจกำลังขุดค้นที่ค้นหาวัตถุโบราณกันอย่างแข็งขันพีระมิดของขุนนางคนสำคัญของราชวงศ์อิยิปต์ มีเด็กสาวร่างผอมบาง ผมสีน้ำตาลเข้มตัดสั้น ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีน้ำตาลสวมรองเท้าบู๊ทหนังสีเดียวกัน  ในตอนนี้อยู่สภาพมอมแมมเรียกได้ว่า คลุกฝุ่นมา เธอกำลังนั่งพักที่เต็นท์ไม่ไกลจากพีระมิด ใบหน้าสวยนั้นขึ้นสีเพราะอากาศที่ร้อน เธอนำผ้าเช็ดหน้าสีขาวมาซับเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้า 

"เหนื่อยน่าดูนะเบ็ค"ชายร่างสูงใหญ่ผมสีเดียวกับเด็กสาวทัก

"ค่ะ พ่อ เหนื่อยจริงๆ"

โรเจอร์ สวอนนั่งลงข้างๆลูกสาวแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู"เหนื่อย...แต่ก็คุ้มค่า"

"ขอถามหน่อยค่ะ ทำไมพ่อถึงยอมลงทุนมากมายเพื่อวัตถุโบราณพวกนี้ด้วยล่ะค่ะ พ่อไม่เคยรับเงินเลยสักบาท แต่เอาเงินพวกนั้นไปบริจาคซะหมด"

ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างอ่อนโยน"วัตถุโบราณมันมีค่ามากกว่าเงินทองที่ได้มา รู้มั้ยเพราะอะไร? เพราะวัตถุโบราณพวกนั้นคือสิ่งที่บอกเล่าเรื่องราวในอดีตทำให้โลกได้รู้ว่าในอดีตนั้นมันเกิดอะไรขึ้น มันมีค่าทางใจไงล่ะ และการที่พ่อเอาเงินไปบริจาคตามโรงเรียนที่ยากไร้และสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพราะว่าเด็กพวกนั้นเค้าไม่มีโอกาสเท่าเรา จำไว้นะเบ็ค ความรู้น่ะเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าทอง เพราะว่าถ้าหากมีทรัพย์สินเงินทองมากมายแต่ไม่มีความรู้ ทรัพย์สินเหล่านั้นก็จะสลายหายไป สาเหตุมาจากการที่เราไม่มีปัญญาที่จะรักษามันได้ จำคำพ่อให้ขึ้นใจนะลูก"

"คะ หนูจะจำไว้"

กลับมาปัจจุบัน

"มันผ่านมาห้าปีแล้วสินะ"ในตอนนั้นเธอพิ่งอายุสิบสาม และเป็นครั้งแรกที่เธอได้ออกภาคสนามกับพ่อ คนที่เป็นเเรงบันดาลใจให้เธอเป็นนักล่าขุมทรัพย์ในตอนแรกเธอไม่นึกว่าเธอจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว

"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูดังขึ้น รีบ็คก้ารีบเก็บสมุดโน๊ตที่กระเป๋ากางเกง

"ใคร"

"ชั้นเองเบ็คกี้"เสียงหวานที่คุ้นเคยดังขึ้น

"ฟานรึ? เข้ามาสิไม่ได้ล็อค"ว่าจบ ฟานเชสก้าก็เข้ามา 

หญิงสาวแขวะใส่ญาติผู้น้องทันที"สบายจังนะ"

"อยู่แล้ว"คนถูกแขวะยักไหล่ก่อนจะถาม"มีอะไรรึ"

"ชั้นมีเรื่องอยากให้เธอช่วย"

"ช่วยอะไรรึ"รีเบ็คก้าเอนหลังพิงหมอนสีขาวใบโต

"ก็ช่วยพูดกับองค์ราณีให้หน่อย"

"เรื่องอะไรล่ะ"

"ก็ให้เจ้าชายอามุลปล่อยชั้นกลับบ้านยังไงล่ะ รู้มั้ยตอนนี้พี่เลโอเลออนเองก็เห็นดีเห็นงามกับเจ้าชายอามุลแล้วด้วย"น้ำเสียงของฟานเชสก้าเหมือนคนจะร้องไห้

หงส์น้อยยิ้มกว้าง"ชั้นว่าการที่เธอแต่งงานกับเจ้าชายอามุลก็ไม่ได้แย่อะไรนะ ถ้าเธอยังไม่พร้อมก็ขอหมั้นไปก่อนก็ได้ หากเข้ากันไม่ได้จริงก็ถอนหมั้นจบ"

"เบ็คกี้!นี่เธอกะจะไม่ช่วยกันเลยรึไง"

รีเบ็คก้ายกมืออย่างยอมแพ้"ก็ได้ๆ ชั้นจะช่วย"พอลูกพี่ลูกน้องคนเก่งรับปาก ช่างภาพสาวก็ยิ้มอย่างมีความหวังหากแต่..."ชั้นไม่รับประกันนะ แต่จะพยายามเต็มที่"

ฟานเชสก้าเข้าไปกอดญาติคนเก่ง"แค่นี้ก็ดีแล้วจ้ะ ขอบใจมาก"

คนถูกกอดเริ่มรู้สึกอึดอัด"ปล่อยก่อนๆ"

ฟานเชสก้าคลายอ้อมกอด รีเบ็คก้าออกความเห็น"ชั้นว่าเจ้าชายอามุลออกจะเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ หน้าตาก็หล่อ ทำไมเธอไม่ชอบล่ะ"

ฟานเชสก้าเอ่ยเสียงเศร้า"ไม่รู้สิ ชั้นมันเป็นตัวสร้างปัญหานี่นา ถ้าหากเค้าเจอผู้หญิงคนอื่นที่ดีกว่าสวยกว่า เค้าคงไม่สนใจชั้นหรอก"

รีเบ็คก้าส่ายหน้า"เธอนี่มัน ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ แบบนี้เค้าเรียกว่า ความรัก เธอเริ่มรักเจ้าชายอามุลเข้าแล้วน้า.... ชั้นขอแนะนำให้เธอถามใจเธอเอง และ ทบทวนความรู้สึกของเธอสักหน่อยว่า เธอรู้สึกยังไงกับเจ้าชายอามุลเค้า"

"อื้ม"

"ก๊อกๆ/ขออนุญาตเจ้าค่ะ"เสียงหวานดังขึ้น

"เชิญคะ"รีเบ็คก้าหันไปบอกพลางลุกนั่งให้เรียบร้อย

นางกำนัลมากมายเข้ามาในห้องพร้อมกับชุดประจำชาติสีขาวนวลปักดิ้นทอง นางกำนันนางหนึ่งเอ่ยขึ้น"นี่คือชุดของคุณคะ คุณสวอน"

สีหน้าของหงส์น้อยนั้นแสนจะลำบากใจมาก เธอไม่ค่อยชอบแต่งอะไรแบบนี้ ฟานเชสก้ารู้ถึงความอึดอัดของญาติคนเก่งจึงทำได้แต่กล่อม"เบ็คกี้ ใส่ๆไปเถอะ"

รีเบ็คก้ายอมใส่ชุดประจำชาติของคาลอสแต่  มีข้อแม้ว่าพวกนางกำนัลต้องไม่เข้ามาช่วยเธอแต่งตัวให้  รอนอกห้อง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา