คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ

รีเบ็คก้าก็ออกจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูสีขาวห่อตัว ฟานเชสก้าที่นั่งเล่นอยู่ในห้องนั้นสังเกตเห็นรอยแผลเป็นสีแดงจางๆแทบจะมองไม่เห็นที่เเขนซ้ายจึงถาม"ยังไม่หายอีกเหรอ เบ็คกี้"

รีเบ็คก้าจับแขนซ้าย"ยัง"ตอบสั้นๆ ร่างบางก็เข้าไปเปลี่ยนชุดที่ฉากกั้นห้อง ขณะที่กำลังเปลี่ยนชุดนั้นก็นึกถึงอดีตที่ทำให้เธอมีรอยแผลเป็นที่แขนซ้าย มันเป็นตอนที่เธอไปช่วยพ่อของเธอสำรวจโบราณสถานที่เปรู เมื่อห้าปีก่อน...

....ห้าปีก่อนที่ประเทศเปรู....

ณ ป่าลึกในประเทศเปรู มีซากวิหารโบราณของชาวมายาท ในตอนนี้คณะสำรวจของโรเจอร์ สวอนกำลังสำรวจอยู่ คณะสำรวจของโรเจอร์ สวอนนั้นมีสมาชิกอยู่สองคนคือ รีเบ็คก้า สวอน ผู้เป็นลูกสาวและ วีอารอง จินเดอร่าผู้เป็นลูกทูนหัว เด็กทั้งสองกำลังช่วยกันสำรวจซากวิหารอยู่

วีอารองวัยสิบสามค่อยๆขุดหม้อใบหนึ่งที่ถูกฝังอย่างใจเย็น ส่วนรีเบ็คก้าที่อยู่ไม่ไกลก็กำลังใช้แปรงปัดหีบใบเล็กอย่างเบามือและตั้งใจ ส่วนตัวโรเจอร์นั้นกำลังแกะคำที่จารึกอยู่บนแผ่นศิลา

ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น"ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นวิหารบูชาเทพของพวกมายานะ"

เด็กหนุ่มลูกครึ่งเอ่ยขึ้นพลางนำหม้อใบโตที่ขุดได้มาดู"หม้อใบนี่จะเป็นหม้อสำหรับประกอบพิธีนะครับ"

รีเบ็คก้าปัดฝุ่นที่หีบใบเล็กเสร็จ ก็พบว่าหีบใบนี้มันมีทับทิมน้ำงามฝังอยู่"สวยจัง"

วีอารองหันมาถาม"มีอะไรเหรอเพื่อน"

"ดูสิ อารอง หีบใบนี้ชั้นว่ามันต้องมีค่ามากเลย"

"ไหนๆดูหน่อย"หนุ่มลูกครึ่งครึ่งเข้ามาดูหีบในมือเพื่อนสาว"สวยมากเลย"

"เห็นมั้ยล่ะ พ่อค่ะมาดูนี่สิ"

"ไหนเด็กๆ ขอดูหน่อยซิ"โรเจอร์นำหีบจากมือลูกสาวมาดู"สวยจริงๆ ไหนดูซิมาข้างในใส่อะไรไว้"มือหนาของชายวัยกลางคนค่อยเปิดหีบใบเล็กอย่างเบามือ เมื่อแสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องมาโดนสิ่งที่อยู่ภายในหีบมันก็ส่องประกาย สิ่งที่อยู่ในนั้นคือสร้อยรูปอินทรีย์ที่ทำจากหินดวงตานั้นประดับด้วยเพชร โรเจอร์หันมาพูดกับลูกสาว"นี่เป็นการค้าพบครั้งยิ่งใหญ่นะ สร้อยเส้นนี่มีมูลค่ามหาศาล เก่งมากเบ็ค"

วีอารองเสนอความเห็น"ผมว่าเราโทรแจ้งทางพิพิธภัณฑ์เถอะครับ"

"ดี หลังจากที่เราสำรวจที่นี่เสร็จนะ วีอารอง"

"ครับคุณโรเจอร์"

จากนั้นทั้งสามก็ทำการสำรวจซากวิหารโบราณต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งใกล้ค่ำ

"กลับกันเถอะเด็กๆเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราต้องมาสำรวจเพิ่มนะ"

"ครับ/คะ"

พอทั้งสามกลับมาที่รถจิ๊บ

"พ่อคะระวัง"รีเบ็คก้าผลักพ่อของตนไปอีกทาง"ปัง!"เด็กสาวโดนยิงเข้าที่แขนซ้าย 

"เบ็ค"

วีอารองได้สติเข้าไปพยุงเพื่อนสาวพามาหลบที่หลังรถในขณะที่โรเจอร์ ชักปืนยิงโต้พวกโจรไว้

"ดีนะที่ถากๆ"หนุ่มลูกครึ่งใช้ผ้าเช็ดหน้าพันแขนเพื่อนสาวไว้ก่อน"ไหวนะ"

"อื้ม"

โรเจอร์กระโดดมาหลบหลังรถ ถามลูกสาวด้วยความห่วง"ลูกโอเคนะ"

"คะพ่อ เอาไงดี"

"วีอารอง โทรหาตำรวจ เร็ว ตอนนี้เราต้องต้านมันไว้ให้นานที่สุด"

เด็กทั้งสองพยักหน้า ก่อนจะทำหน้าที่ของตนโดยวีอารองโทรแจ้งตำรวจส่วนรีเบ็คก้าช่วยพ่อยิงสกัดโจรไว้

ไม่นานเจ้าหน้าที่ตำรวจก็มาจับโจรเข้าคุกหมด และวัตถุโบราณก็ถูกส่งมอบให้กับพิพิธภัณฑ์ งานนี้ทำให้แขนซ้ายของเธอมีรอยแผลเป็นเพราะเอาตัวไปกันกระสุนให้พ่อ

...กลับมาปัจจุบัน...

รีเบ็คก้าเเต่งตัวเสร็จจึงเหลือแต่หวีผม เธอจึงมาหวีผมที่โต๊ะเครื่องแป้งแทน ฟานเชสก้าเห็นว่าน้องสาวกำลังจะหวีผม"ให้ช่วยมั้ย"

"ไม่ต้องเดี๋ยวทำเอง"ว่าจบ รีเบ็คก้าก็เกล้าผมโดยการถักเปียสองเส้นแล้วม้วนเป็นวงกลม

ฟานเชสก้าชมเปาะ"น่ารักจัง ไปหัดมาจากไหนน่ะเบ็คกี้"

"จำมาจากแมรี่น่ะ ไปเถอะ"

"อื้ม"

สองสาวก็ออกจากห้องแล้วตามนางกำนัลไปยังห้องเสวย