คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

ทางด้านชีคจาดีนหลังจากที่คุยกับแขกเสร็จก็ตรงดิ่งกลับมาที่โต๊ะ ก็พบว่าหงส์น้อยจากอังกฤษนั้นไม่อยู่ซะแล้ว...ไปไหนแล้ว...
"กำลังหาใครรึครับ ท่านจาดีน"เสียงของเจเฟลาสองครักษ์คนสนิทร้องทัก ชีคหนุ่มหันมา องครักษ์ผิวเข้มชิงตอบซะก่อน"ถ้าคุณสวอนล่ะก็ ผมเดินไปส่งเธอที่ห้องแล้วครับ ผมเห็นว่าเธอเหนื่อยๆและจะเดินกลับห้องคนเดียว"
ชีคหนุ่มหน้ามุ่ยเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้"เธอไม่เหมือนคนอื่น"
"ถูกต้องครับ เธอเป็นอัจฉริยะหาตัวจับยาก อายุแค่สิบห้าก็ต้องบริหารธุรกิจซะแล้วแถมบริหารเก่งใช่เล่น เธอมีดีมากกว่าความสวยนะครับ"องครักษ์คนสนิทร่ายยาว
จาดีนถอนหายใจเฮือกใหญ่"เธอคล้ายกับอามุลนะ ดูแล้วคุณสวอนจะไร้เดียงสาเรื่องความรัก"
องครักษ์หนุ่มหัวเราะเบาๆ"เรื่องนั้นผมเห็นด้วยอย่างที่สุด"
ทางด้านรีเบ็คก้าที่ตอนนี้กลับมาที่ห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้านอนนั้น เธอล้มตัวนอนบนเตียงกว้างด้วยความอ่อนล้า ในตอนนี้อาร็อคคงไม่สามารถทำอะไรเธอได้ถนัดนักเพราะที่นี่คือโรงแรมของท่านชีคจาดีน ร่างบางเอื้อมมือไปหยิบโน๊ตบุ๊คของตนมาแล้วค้นหาพิกัดที่ฟานเชสก้าส่งข้อความมา...ชายแดน..."ยัยนั่นช่างหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ"
รีเบ็คก้าถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหลังจากที่ส่งพิกัดไปให้เลโอและเลออนแล้วก็นำโน๊ตบุ๊คไปเก็บก่อนจะล้มตัวนอนพักผ่อนเอาแรงสำหรับวันพรุ่งนี้
เช้าวันต่อมา
รีเบ็คก้าตื่นขึ้น แล้วบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะมองเวลา"หกโมง"เด็กสาวตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวแล้วเช็คเอาท์จากโรงแรมทันที
ก็กินเวลาเกือบชั่วโมงครึ่ง เธอเลือกที่จะมารอไกด์ที่ภัตตาคาร โดยทานมื้อเช้ารอไปก่อน มื้อเช้าของเธอนั้นแสนเรียบง่ายเป็นไข่ดาวเบค่อนและขนมปังปิ้งและกาแฟหอมกรุ่น แขกที่มาทานอาหารนั้นมีมากมาย ดูครึกครืน
ไม่นานหลังจากที่ไกด์อาลีมารับเธอแล้ว ที่แรกที่เธอจะไปคือแถบชายแดน
"คุณสวอนครับ คุณคิดดีแล้วรึครับที่จะไปแถบชายแดน"อาลีถามด้วยสีหน้ากังวล
เด็กสาวตอบเสียงหนักแน่น"คะ อีกอย่างฉันมีธุระที่นั่น"
"ผม...คิดว่าที่นั่นไม่เหมาะที่เด็กผู้หญิงอย่างคุณจะไป"
เด็กสาวยิ้มรับ"ขอบคุณในความหวังดีคะ แต่ฉันขอยืนยันคำเดิม ถ้าคุณไม่พาฉันไปก็ไม่เป็นไร ฉันไปเองคะ นี่ค่าจ้างของคุณ"ว่าแล้วเธอก็ควักเงินออกมาเป็นปึกส่งให้ไกด์แล้วลากกระเป๋าเดินจากไป
จากนั้นรีเบ็คก้าก็ไปเช่ารถจิ๊บขนาดเล็กแล้วขับไปที่ชายแดนระหว่างทางเธอขับรถผ่านย่านการค้า สายตาของเธอก็ไปสะดุดกับผ้าพันคอสีแดงที่วางขายอยู่ เธอจอดรถลงไปทันที เด็กสาวหยิบผ้าพันคอมาพินิจดู ก่อนจะถามแม่ค้าเป็นภาษาถิ่น "ขอโทษนะค่ะ คุณได้ผ้าพันคอผืนนี้มาจากไหน"
แม่ค้ามีสีหน้าปั้นยากเหมือนเจอเด็กสาวทำตาขวางมาถาม"เอ่อ ฉันเจอที่ทะเลทรายแถบชายแดนค่ะ"
รีเบ็คก้าหยิบโทรศัพท์มือถือของตนออกมาแล้วเปิดรูปฟานเชสก้าพลางถาม"คุณเคยเห็นผู้หญิงในรูปนี้ไหมค่ะ"
แม่ค้าวัยกลางคนพยักหน้า"คะ..เคยค่ะ เมื่อสองสามวันก่อนเธอมาถ่ายรูปแถวนี้คะ"
"ขอบคุณคะ"ว่าแล้วเด็กสาวก็วางตังค์ให้แม่ค้าแล้วจากไป
เธอขับรถไปเรื่อยๆจนถึงชายแดนทะเลทรายสีขาวที่ใครๆก็ลือว่ามันสวยและนุ่ม เธอต้องยอมรับว่ามันสวยดี เธอขับรถไปเรื่อยๆจนกระทั่งสายตาของเธอเหลือบไปเห็นรถจิ๊บคันหนึ่งที่นอนคว่ำอยู่ เด็กสาวไม่รอช้ารีบลงจากรถไปทันที พลางตรวจดูว่าเป็นรถของใครและแล้วเธอก็เห็นผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่เธอคุ้นเคย"ฟาน.."ทันใดนั้นรีเบ็คก้าเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีจึงกลับขึ้นรถไปแล้วหยิบปืนสั้นรูเกอร์มาสองกระบอกมาเหน็บที่ขากางเกงทั้งสองข้างเนื่องจากวันนี้ชุดที่เธอใส่เป็นชุดเสื้อยืดสีดำสวมแจ๊คเก็ตหนังสีเดียวกันทับอีกทีคู่กับกางเกงขาเดฟที่มีกระเป๋าคาดเอวสีน้ำตาล และสวมบู๊ท เมื่อเตรียมปืนพร้อมเธอจึงขับรถต่อไปเธอหันมองกระจกหน้ารถก็รู้ว่าถูกไล่ตามเด็กสาวเปิดกระเป๋าแล้วนำปืนยาวที่เธอลอบนำเข้ามาแบบเเยกชิ้นส่วนมาประกอบเตรียมสู้เธอจอดรถเดินลงมา
กลุ่มโจรที่อยูบนรถที่เห็นหญิงสาวเดินออกมามีอาวุธจึงร้องขู่"ส่งขอมีค่ามา ไม่งั้น"
รีเบ็คก้าไม่ฟังคำขู่ยิงปืนโต้ไป"ใครกันแน่"
เมื่อกลุ่มโจรหันหลังไปก็พบว่าทหารหลายสิบคนมาล้อมไว้โดยมีชีคจาดีนเดินนำมาแล้วร้องถาม"คุณสวอน เป็นยังไงบ้างครับ"
"สบายดีคะ"พลางกระชับปืน
แต่ไม่ทันตั้งตัวเธอก็โดนโจรคนหนึ่งมาล็อคคอไว้และปัดปืนยาวออกมาจากมือเธอแล้วเอาปืนมาจ่อขมับ โจรคนนั้นร้องขู่"ถอยออกไปไม่งั้น แม่นี่สมองเละ"
ชีคจาดีนอยากจะช่วยหญิงสาวแต่บุ่มบ่ามก็ไม่ได้ ผิดกับรีเบ็คก้าที่ดูนิ่งเฉย
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รีเบ็คก้าสั่งโจร"คุณโจรค่ะ ช่วยหยิบโทรศัพท์ให้ดิฉันด้วยคะ"
โจรยอมทำตามแต่โดยดีจึงเก็บปืนแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงของหญิงสาวด้วยมือข้างเดียวในขณะที่อีกข้างยังคงล็อคคอร่างบางไว้ เด็กสาวสั่งต่อ"กดรับให้หน่อย"โจรทำตามแล้วเอาโทรศัพท์มาจ่อหูเธอ
[ไง สวอน]
"ไง อารองไม่เจอกันนานนะ นายอยู่ไหนในคาลอสล่ะ ฉันพาครัวซองค์มาหา"รีเบ็คก้ายิ้มรับเมื่อรู้ว่าใครโทรมาช่างโทรมาได้ถูกเวลาจริงๆ
[อะไรนะ!!เธอเอาลูกสาวฉันมาเรอะ ตอนนี้อยู่ไหนทำอะไร]
"ชายแดนคาลอส มาหายัยฟานและตอนนี้ฉันโดนโจรเอาปืนมาจ่อหัวอยู่"
[อย่างเธอ ห้านาทีคงพอนะ]
"อืม ถือสายรอห้านาที"
เจ้าโจรยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนเด็กสาวยกเท้าเตะหน้าจนโจรหน้ามึน หญิงสาวบิดแขนโจรที่ล็อคคอตามด้วยตีศอกใส่หน้าซ้ำ แล้วชักปืนคู่ออกมายิงโจรสอยที่ล่ะคน โดยที่กลุ่มโจรนั้นพยายามยิงโต้หากแต่รีเบ็คก้ไวกว่ายิงปืนที่เลี่ยงจุดตายไม่นานก็จัดการได้หมดโดยจงใจไม่ยิงที่จุดตาย ชีคหนุ่มทึ้งเช่นเดียวกับทหารคนอื่นที่ทั้งทึ้งอึ้งไม่แพ้กันว่าผู้หญิงตัวเล็กๆบางๆจะยิงปืนได้เก่ง
รีเบ็คก้าหยิบโทรศัพท์มาคุยต่อ"เท่าไหร่เหรอ อารอง"
[สามนาทีครึ่ง]เสียงปลายสายตอบมา[ถ้ายัยฟานน่ะอยู่กับฉัน อยู่ที่วังชายแดนคาลอส เธอรีบพาลูกสาวฉันมาได้แล้ว]
"โอเค"รีเบ็คก้ากดตัดสาย ก่อนจะหันไปหยิบปืนยาวที่หล่นพื้น ในขณะที่ทหารได้ทำการจับโจรส่งโรงพยาบาล
ชีคหนุ่มตรงเข้ามาถาม"คุณบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า"
"เจ็บข้อมือนิดหนึ่งแหละคะ นอกนั้นก็ปกติปลอดภัย"รีเบ็คก้าจับข้อมือตน
ชีคหนุ่มร้องถามทันทีเมื่อหญิงสาวกำลังขึ้นรถจิ๊บของตน"คุณจะไปไหน คุณสวอนหยุดก่อน"
เด็กสาวหันมาฉีกยิ้มหวาน"ถ้าคุณจะถามฉันว่าทำไมฉันพกปืนเข้าประเทศคุณได้ ข้อนี้ฉันไม่ขอตอบ ตอนนี้ฉันรีบมีคนที่ฉันต้องพาไปส่งที่วังชายแดนคาลอสและมีคนที่ฉันต้องพากลับคะ ขอตัวก่อน"พอพูดจบรีเบ็คก้าก็ขับรถออกไปโดยไม่สนชีคจาดีนเลยสักนิด
ชีคจาดีนรู้ซึ้งแล้วว่าหญิงสาวจากอังกฤษคนนี้มีฤทธิ์เดชไม่ธรรมดา สามารถนำอาวุธเข้าประเทศตนได้แถมยิงปืนสู้โจร แต่ทำไมเธอต้องไปที่วังชายแดนล่ะ?ไอ้คนที่ต้องพาไปน่ะเขาพอจะเดาออกแต่คนที่ต้องพากลับมาด้วยนี่สิคือใคร? เมื่อสั่งการให้ทหารจับโจรเข้าคุกแล้ว ชีคหนุ่มพร้อมองครักษ์คนสนิทก็รีบนั่งรถไปยังวังที่ชายแดนทันที