คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

รีเบ็คก้าปล่อยให้เจ้าสี่ตีนตัวเล็กออกมาเดินเล่นนอกกรงมันเดินสำรวจพื้นที่รอบๆโชคดีที่โรงแรมอนุญาติให้นำสัตว์เลี้ยงเข้ามาพักด้วยได้

'ก๊อกๆๆ'

หญิงสาวตรงเข้าไปเปิดประตูโดยที่ตนนั้นยังป้องกันไม่ให้เจ้าสี่ตีนตัวเล็กออกมา พอเปิดประตูช่อดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่ก็ยื่นมาตรงหน้า เสียงทุ้มนุ่มกล่าวเป็นภาษาอังกฤษคล่องแคลว"ท่านจาดีนฝากกุหลาบช่อนี้พร้อมบัตรเชิญงานเลี้ยงค่ำนี้กับคุณครับ  คุณสวอน"เจ้าของเสียงเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาคมคายผิวดำแดงผมดำในเครื่องแบบทหารท่าทางเป็นผู้ใหญ่และสุภาพ

ถึงแม้รีเบ็คก้าไม่อยากรับนักแต่ก็กลัวเสียมารยาทจึงจำใจรับมาแล้วขอบคุณตามมารยาท"ฝากขอบคุณท่านชีคด้วยค่ะ"

เจเฟลาสสังเกตว่าหญิงสาวไม่ได้ยินดีเลยกับของขวัญซักเท่าไหร่เธอดูถือตัว เท่าทีเขาสืบประวัติเธอมา ก็รู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะหาตัวจับยาก ดูท่าเธอจะไม่ค่อยชอบท่านชีคของเขาสักเท่าไหร่"เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยนะครับ"

"ค่ะ"

เมื่อหญิงสาวพยัหน้ารับแล้วองครักษ์หนุ่มจึงถาม"คุณสวอนไม่ชอบดอกไม้รึครับ ดูจากสีหน้าของคุณแล้วดูไม่ดีใจเลย"

รีเบ็คก้ามองดูช่อกุหลาบในมือก่อนจะตอบ"เปล่าค่ะ ฉันชอบกุหลาบขาวมากสวยดีแต่ที่ฉันไม่ชอบคือท่านชีคต่างหากค่ะ คืออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านชีคนะค่ะ"

องครักษ์หนุ่มพยัหน้ารับ"ท่าทางคุณไม่ชอบคนขี้หลี้นะครับ แต่จริงๆแล้วท่านชีคเป็นคนดีและใจกว้างเป็นคนเก่งเอามากๆเลย"

หญิงสาวยิ้มรับ"ค่ะ ท่านเป็นคนเก่ง งั้นฉันขอตัวไปพักก่อนนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"

พอกล่าวขอบคุณเสร็จรีเบ็คก้าก็วางช่อกุหลาบขาวบนโต๊ะเครื่องแป้งหยิบบัตรเชิญสีขาวออกมาดู"หึ เห็นทีงานนี้คงจะต้องนอนดึกหน่อยล่ะมั๊ง"

หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเตียงสีขาวหน่านุ่มขนาดคิงไซต์พลางเอาบัตรเชิญมาดูเล่น

"โฮ่ง โฮ่ง"เสียงร้องของเจ้าสี่ตีนตัวเล็กดังขึ้นหงส์น้อยมองดูเวลา

"โอ้ นี่เลยเวลาอาหารแล้ว ครัวซองค์หิวแล้วใช่ไหมจ๊ะ"เจ้าสี่ตีนตัวเล็กครางหงิงๆรับ รีเบ็คก้าจึงตัดสินใจเดินไปที่ภัตตาคารโดยทีไม่ลืมอุ้มเจ้าปาปิยองน้อยไปด้วย

ภัตตาคารในโรงแรมอาลาเต้มมีภัตตาคารอยู่ในตัวภายในถูกตกแต่งด้วยดอกไม้และผ้าไหมพื้นเมืองทำให้ดูสวยงามแแต่เรียบง่ายพอรีเบ็คก้านั่งโต๊ะแล้วสั่งเมนูเสร็จเธอก็หยิบสมุดเล่มเล็กจากกระเป๋ากางเกงและปากกามาสเก็ตภาพภายในภัตตาคาร เจ้าปาปิยองน้อยก็เอาหัวหนุนตักหญิงสาวพลางออดอ้อนเธอลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน พออาหารมาเสริฟ สิ่งที่หญิงสาวชาวอังกฤษสั่งนั้นเป็นอาหารพื้นเมืองของประเทศนี้แล้วสั่งอาหารสุนัขสำหรับเจ้าปาปิยองน้อย

"อาหารมาเสริฟ์ครับคุณผู้หญิง"บริกรหนุ่มยกอาหารพื้นเมืองมาเสริฟ์ก่อนจะนำอาหารสำหรับเจ้าปาปิยองมาเสริฟ์ อาหารพื้นเมืองที่รีเบ็คก้าสั่งมานั้นเป็นแผ่นน่าน(แผ่นแป้งของแถบตะวันออกกลางค่ะ นิยมกินกับแกงกระหรี่:skydragon)สมุนไพรสูตรเฉพาะของคาลอสและแกงกระหรี่แล้วเครื่องเคียง กลิ่นนั้นไม่ฉุนมากหากแต่หอมกำลังดีเมื่อเธอลองนำแผ่นน่านมาจิ้มกินกับแกงและเครื่องเคียงรสชาตินั้นอร่อยถูกปากเธอมากจนเธอต้องสั่งเพิ่ม

หลังจากกินเสร็จเด็กสาวอุ้มเจ้าปาปิยองน้อยไปยังศูนย์รับเลี้ยงสุนัข แล้วเจ้าครัวซองค์ไว้ ส่วนเธอก็เดินทางไปสนามยิงปืนของโรงแรม

เธอเลือกปืนรูเกอร์ที่เธอชอบที่สุด

"เธอยังชอบยิงปืนอยู่รึ คุณสวอน"อาร็อคทักในขณะที่ตนยิงปืน กระสุนนั้นตรงเข้าเป้าบ้าง

"ค่ะ ว่างๆฉันเองก็จะซ้อมยิงปืนประจำ เครื่องจะได้ไม่ฝืด"พอบรรจุกระสุนใส่ครบแล้วเธอก็ยิงบ้างกระสุนทุกนัดที่เธอยิงนั้นเข้าเป้าไม่มีพลาดราวกับจับวาง

อาร็อคตบมืออย่างชื่นชม"เก่งจริงๆ ฝีมือไม่ตกเลยนะ"

"ขอบคุณค่ะ"เธอรับคำชมก่อนจะบรรจุกระสุนชุดใหม่ แล้วยิง

จากนั้นเธอลองเปลี่ยนมาเป็นปืนยาวซึ่งเธอก็ทำได้ดีเยี่ยม เมื่ออาร็อคไปแล้วส่วนเธอยังคงซ้อมยิงปืนอยู่

ในขณะที่เธอกำลังบรรจุกระสุนอีกชุดนั้น ชีดจาดีนก็ยื่นน้ำผลไม้กระป๋องมาให้

"ขอบคุณค่ะ"เธอตอบสั้นแล้วรับน้ำผลไม้มาแต่ยังไม่ดื่มในทันที

จาดีนเริ่มเอ่ยก่อน"คุณมีชุดออกงานรึยังครับ คุณสวอน"

"มีแล้วค่ะ ขอบคุณที่ส่งบัตรเชิญมา"ร่างบางยิงปืนอีกครั้งก็ยังคงเเม่นราวกับจับวาง

ชีคหนุ่มยิงปืนสั้นบ้างปรากฏว่ามันเฉียดเป้าไปนิดเดียว"เสียดายจัง ผมอยากยิงปืนได้เก่งเหมือนคุณจัง"

"ฝึกบ่อยๆเดี๋ยวมันก็ได้เองค่ะ ท่านจาดีน"เธอวางปืนลง แล้วเอ่ยต่อ"คนเราต้องมีสิ่งตนเองถนัดบ้างล่ะนะ"

จาดีนตัดสินใจถาม"คุณมาที่นี่ทำไมครับ"

"ฉันก็ตอบไปแล้วว่ามาพักผ่อนค่ะ อ้อ แล้วนำครัวซองค์มาหาพ่อ"

จาดีนเลิกคิ้วสงสัย"ครัวซองค์?พ่อ?"

หงส์น้อยหัวเราะเบาๆ"สุนัขที่ฉันพามาด้วยค่ะ พ่อที่ฉันพูดถึงน่ะเขาเป็นเพื่อนฉันเอง เขามาทำงานที่นี่ ครัวซองค์คิดถึงเขามากพอญาติของตานั่นรู้ว่าฉันจะมาที่นี่เลยฝากครัวซองค์ให้มาด้วยค่ะ"

จาดีนพยักหน้ารับแล้วถามต่อ"แล้วคนๆนั้นทำงานอะไรเหรอ.."ยังไม่ทันที่จาดีนจะถามจบรีเบ็คก้าก็บอกลา

"งั้นฉันขอตัวก่อนค่ะ"

หกโมงเย็นแขกทุกคนที่ได้รับเชิญในงานเลี้ยงมารวมตัวกันเริ่มหนาแน่นขึ้น

ชีคจาดีนนั้นมองซ้ายมองขวายังไม่มีวี่แววของเธอคนนั้นที่เขารอ ที่จริงเขาเจอผู้หญิงมามากและมีฮาเร็มหลักถึงสิบ แต่คนนี้ เธอดูหยิ่ง เฉยชา และงดงาม ราวกับนางพญาหงส์ ทำให้เขาอยากมองเธอทั้งยามหลับยามตื่น

ไม่นานคนที่ชีคหนุ่มรอคอยก็มาถึงวันนี้เธออยู่ในชุดราตรีสั้นสีดำเลื่อม แขนกุดกระโปรงพองๆน่ารัก ตรงอกนั้นประดับด้วยกุหลาบสีแดงสด เธอสวมถุงน่องดำยาวคู่กับรองเท้าส้นสูงมันเงา และสวมถุงมือสั้นสีดำ ผมสีน้ำตาลยาวนั้นปล่อยยาว ดวงหน้างามแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ยิ่งทำให้เธอเหมือนกับตุ๊กตาน่ารักๆ

จาดีนตรงดิ่งเข้าไปหาเธอพลางชม"สวัสดีครับ คุณสวอน วันนี้คุณสวยมาก"

"ขอบคุณคะ"หญิงสาวยิ้มน้อยๆ ความจริงเธอไม่ได้อยากจะนักเพียงแต่เจ้าของประเทศเชิญทั้งทีถ้าไม่มาก็เสียมารยาท

"เชิญครับ"ชีคหนุ่มถือวิสาสะจูงมือเธอมานั่งที่โต๊ะ

บริกรนำเครื่องดื่มมาให้เธอเลือก หญิงสาวเลือกน้ำผลไม้เพราะไม่ใช่ว่าเธอคออ่อนแต่เธอไม่ชอบดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์นัก

ชีคหนุ่มขึ้นเวทีเปิดงานเลี้ยงต้อนรับ อาร็อค คาเลนโซ่ รีเบ็คก้าทำได้เเต่นั่งเงียบๆเธอไม่ชอบที่ๆคนเยอะเลย หากแต่ยังไม่ทันที่เธอจะลุกไปไหน ชีคจาดีนก็ตรงเข้ามาหาเธอ"คุณสวอนครับ ได้โปรดให้เกียรติ์เต้นรำกับผมนะครับ"

หญิงฝืนยิ้ม"ได้สิค่ะ"

ทั้งคู่เป็นคนเปิดฟลอร์เป็นคู่ต่อจากอาร็อคและคู่ควง ชีคหนุ่มยิ้มให้หงส์น้อย รอยยิ้มนั้นทำเอาหญิงสาวนั้นหน้าขึ้นสีและหลบตา

"อย่าก้มหน้าสิครับ เดี๋ยวไม่สวยนะ"ถึงจะพูดอย่างนั้น จาดีนรู้ดีว่าร่างบางนั้นกำลังเขินอายยิ่งทำให้เธอดูงดงามยิ่งขึ้น

สำหรับรีเบ็คก้านั้นเธอถูกฝึกให้เต้นรำมาตั้งแต่เด็ก วันนี้ชีคจาดีนใส่สูทสีดำผมนั้นถูดจัดทรงอย่างดียิ่งทำให้เขามีเสน่ห์มากขึ้นเธอต้องยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลามาก ยิ่งเขาส่งรอยยิ้มหวานๆมาให้เธอก็ยิ่งทำให้หัวใจเธอเต้นตึกตักราวกับจังหวะกลองก็ไม่ปาน ทั้งคู่เต้นรำมาได้หลายเพลงจนกระทั่งจังหวะแจ๊สชีคหนุ่มพาเธอกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม เขาถามเธออย่างสุภาพ

"เหนื่อยไหมครับ อยากทานอะไรไหม"

หญิงสาวส่ายหน้า"ไม่ค่ะ ขอบคุณ"

จากนั้นชีคหนุ่มหันไปคุยกับเเขกคนอื่น พอรีเบ็คก้าเห็นอย่างนั้นเธอจึงอาศัยจังหวะนี้เดินกลับห้องดีกว่าเพราะตอนนี้เธอรู้สึกล้าเหลือเกิน พรุ่งนี้แปดโมงเช้าเธอนัดไกด์ให้มารับเธอเรียบร้อยแล้ว เธอยากลองสำรวจตามชนพื้นเมืองของที่นี่เผื่อจะมีเบาะแสเกี่ยวกริชบ้างแต่ก่อนหน้านั้นเธอจะนำเจ้าครัวซองค์ไปหาอารองซะก่อน ระหว่างทางอาจจะเจอหรือได้เบาะเเสของฟานก็ได้

"คุณสวอนจะไปไหนครับ"เสียงทุ้มของใครบางคนร้องเรียกเธอ

"อ๊ะ คุณเอ่อ..."

"เจเฟลาสครับ ผมเป็นองครักษ์ของท่านจาดีนครับ"เจเฟลาสแนะนำตัว

"อ่าค่ะ พอดีฉันจะกลับห้องน่ะค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปเที่ยวแต่เช้า"

"งั้นผมไปส่งนะครับ"

องครักษ์หนุ่มนั้นเดินเคียงข้างกับเธอ เมื่อเขามาเดินข้างเธอทำเอาตัวเธอเล็กอยู่เเล้วเล็กอีก รีเบ็คก้าหันมาปฏิเสธ"ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันเกรงใจ คุณเป็นองครักษ์ของท่านชีคนะค่ะ"

องครักษ์หนุ่มส่ายหน้า"ไม่เลยครับ ท่านชีคยังมีองครกษ์คนอื่นอารักขาอีก"

รีเบ็คก้าไม่อยากเถียงคนตัวโตนักจึงปล่อยให้เขาเดินมาส่งแต่โดยดี

ความจริงสำหรับเจเฟลาสนั้นเขาเห็นผู้หญิงที่นายของตนควงมามากแต่โดยทุกคนจะเป็นดารานางแบบ เขาไม่ค่อยชอบนักหรือแม้แต่ฮาเร็มของท่านชีค พวกหล่อนต่างพยายามแย่งกันเป็นที่หนึ่ง ท่านชีคเองก็ไม่สนใจไม่เคยแม้แต่หลับนอนกับหญิงสักคนเพราะราชกิจนั้นมากมาย เหล่านางฮาเร็มนั้นล้วนเป็นลูกสาวของเหล่าขุนนางทั้งนั้นซึ่งชีคจาดีนปฏิเสธไม่รับไม่ได้ ตัวเขาซึ่งเป็นองครักษ์คนสนิทนั้นได้มองเพราะสงสาร ถ้าท่านชีคเลือกนางในฮาเร็มหรือดารานางแบบสักคนมาเป็นราชินีมีหวังคงวุ่นแน่ ถ้าเทียบกับรีเบ็คก้าหญิงสาวผู้เพียบพร้อมเท่าที่เขาดูแล้วเธอดูหยิ่งแต่จริงๆก็เป็นกันเองโดยส่วนตัวนั้นเขาอยากให้ รีเบ็คก้า สวอนมาเป็นราชินีแห่งคาลอสเหลือเกินแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับฝีมือของท่านจาดีนเสียแล้วว่าจะสามารถครอบครองหัวใจของเธอได้รึเปล่าก็เท่านั้น

เม้นนิยายเรื่องนี้ ให้กำลังใจบ้าง