คว้าหัวใจยัยหงส์น้อย

ประเทศอังกฤษ
ในชนบทของอังกฤษมีคฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลสวอนตั้งอยู่ ตระกูลสวอนนั้นอดีตคือตระกูลอัศวินอันทรงเกียรติของอังกฤษ ปัจจุบันเป็นตระกูลเจ้าของที่ดินมากมายหลายร้อยไร่และเจ้าของโรงแรมนานาชาติระดับสิบเอ็ดดาวติดอันดับต้นๆของโลก
ยามบ่าย
ในห้องทำงาน ของคฤหาสน์ที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะเตี้ยอยู่ตรงกลางห้องพร้อมโซฟาที่เข้าชุดกัน และริมซ้ายมีชั้นหนังสือมากมายวางอยู่ ริมขวามีโต๊ะทำงานที่ร่างบอบบางของรีเบ็คก้า สวอน ทายาทตระกูลสวอนปัจจุบัน ผิวขาวดุจน้ำนม ผมสีน้ำตาลเข้มยาวละสะโพกปล่อยสบายๆ ดวงตาสีฟ้าภายใต้แว่นกรอบดำกำลังจ้องมองเอกสารในมือ วันนี้เธอแต่งตัวสบายๆด้วยกางเกงผ้าขายาวสีเทาเสื้อยืดสีขาว เอกสารทั้งหลายที่กองสุ่มจนท่วมหัวของเธอนั้นทำให้เธอแทบจะเขวี้ยงทิ้งลงถังขยะ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง
“ใคร”
“ผมเองครับ ดอลลี่”
ร่างของชายชราวัยเจ็ดสิบในชุดพ่อบ้านสีดำได้เดินเข้ามาในมือนั้นถือถาดใส่ชุดชายามบ่ายพร้อมขนม มาวางไว้ตรงโต๊ะเตี้ย ก่อนจะถาม
“วันนี้งานเยอะจังนะครับ คุณหนู”
ดอลลี่ พ่อบ้านเก่าแก่ประจำตระกูลสวอนวัย เจ็ดสิบรับใช้คนตระกูลสวอนมาตั้งแต่รุ่นปู่ ดอลลี่เป็นพ่อบ้านที่ทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว คือ ทำอาหาร
“ก็ยุ่งอยู่ค่ะ รายได้ภัตตาคารโรงแรมเราลดลงไปมาก”
ร่างบางว่าพลางเคลื่อนตัวไปยังโซฟาก่อนจะหยิบชามาจิบ ดอลลี่จึงเสนอความเห็น
“ผมว่า คุณหนูลองไปดูที่โรงแรมสิครับ เพื่อว่าจะรู้สาเหตุ”
“นั่นสิค่ะ เห็นทีฉันคงต้องลงมือเอง”