เทอมแรก...เทอมรัก

       
แปดโมงเช้าได้เวลากิจกรรมหน้าเสาธง มีเสียงประกาศให้นักเรียนนักศึกษาไปรวมตัวกันที่ลานกิจกรรม
   “น้องๆครับ วันนี้มีการเลือกชมรมให้น้องๆทุกคนเลือกชมรมที่ตัวเองสนใจไว้ได้เลยนะครับ”
   เสียงประกาศจากรุ่นพี่คนหนึ่ง จากการแต่งตัวแล้วน่าจะอยู่ ปวส แล้วท่าทางดูสุภาพ เพียงแค่รดาได้เห็นก็เคริ้มตามเสียง
   “น้องๆ วันนี้ห้องน้องรับผิดชอบ นำหน้าเสาธงนะ” อยู่ๆก็มีเสียงแทรกเข้ามาที่หูของรดา
   “เอ้าพี่ พวกเราเด็กใหม่ทั้งนั้นนะ” รดา หงุดหงิดนิดหน่อย ไม่มีการบอกกันล่วงหน้าหรือมีตัวอย่างให้ดูก่อน
   “ไม่ได้นะน้อง เมื่อวานห้องอื่นเขารับผิดชอบไปแล้ว” รุ่นพี่คนนั้นกำชับ
   “เออว่ะ เมื่อวานเราสายนี่หว่า” รดา พรึมพรำอยู่คนเดียวแล้วหันไปบอกเพื่อนใครจะออกไปล่ะทีนี้
   “ยังไงวันนี้ห้องน้องต้องรับผิดชอบนะครับ” รุ่นพี่ยังพูดเหมือนเดืม
   ไม่มีเสียงตอบรับจากทุกคนที่อยู่ในที่นี่ แล้วรุ่นพี่ก็เดินจากไปทุกคนในแถวเกี่ยงกันไปมาแล้วสุดท้ายโยนมาให้ รดา
   “ไม่ๆ เมื่อวานเราสายยังไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง” รดาตอบแบบเสียงแข็ง ถึงแม้จะเห็นตัวอย่างแล้วก็ตามคนอย่างรดาก็ไม่มีวันออกไปนำพูดออกไมค์อยู่หน้าเสาธง
   “รบกวนเชิญนักเรียนห้อง2 มานำด้วยครับ” รุ่นพี่คนเดิมย้ำ กึ่งเหน็บประมาณว่าห้องนี้ต้องให้มีการเชิญแบบเป็นทางการ ผลสุดท้ายให้หัวหน้ารับผิดชอบเรื่องนี้ไปในวันนี้
  “ยังไงต่อไปทุกคนก็ต้องได้ออกไป ย้ำว่าทุกคน” รุ่นพี่คนนั้นเดินมาที่แถวของรดา และพูดกับทุกคน
 
  กิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนเพื่อให้นักเรียนเลือกชมรมของตัวเอง หลังจากที่อาจารย์ให้แยกย้ายได้ รดากับเพื่อนจึงแวบไปที่โรงอาหาร
   “ไอ้รุ่นพี่คนเมื่อกี๊ ใครอ่ะ” รดา ถามเพื่อน เธอมีอาการไม่ค่อยพอใจเป็นอย่างมากกับรุ่นพี่คนนั้น
   “อ่อ พี่วี่ อยู่ปวส” น้ำเพื่อนของเธอตอบด้วยอาการเคลิ้ม ดูเหมือนว่าปลื้มกับรุ่นพี่คนนี้
   “นิสัยแย่มาก ขอบอก” รดา พูดใส่หน้าน้ำ เพราะเห็นว่าหน้าน้ำเหมอลอยไปไกลแล้ว
   “อะไรของเธออ่ะ พี่เขาออกจะดูดี” น้ำยังคงย้ำและตามด้วยหน้าตาเหมือนเดิม
   “เป็นรุ่นพี่อะไร วางท่าซะ ไม่ชอบอ่ะ” รดา เน้นมากกับคำนี้
   “เออ ไม่ชอบก็ไม่ชอบสิ อย่ามาชอบทีหลังล่ะกัน ไปๆจะสั่งอะไรก็รีบสั่ง” น้ำเริ่มหงุดหงิดเห็นว่ารดาไม่ปลื้มเอาอย่างมากแต่มาว่าคนที่ตัวเองปลื้มต่อหน้าเลยเปลี่ยนเรื่องทันที
   รดานั่งอยู่กับน้ำที่โรงอาหาร ดูเหมือนบรรยากาสในตอนนี้เงียบๆคนน้อยเพราะทุกคนต่างก็ไปสรรหาชมรมที่ตัวเองชอบ
   “เอ้า ยังนั่งกันอยู่อีกหรอ” เสียงบอสทักมาแต่ไกล บอสถือใบสมัครเข้าชมรมติดมือมาด้วยเพราะเห็นว่า รดาสนใจชมรมกีฬาเลยหยิบมาเผื่อ
  “เออ น้ำแกไปชมรม เชียร์ก่อนเหอะด้วยเต็มแกอดนะ” รดาเตือนน้ำ เห็นว่านั่งกันมาสักพักแล้ว
  “แหมๆ แล้วแกก็ชวนฉันมานั่งซะนานเลย ไปนะ” น้ำมีบ่นใส่นิดหน่อย แล้วก็ลุกเดินจากไป
  “ไปชมรมไหนมา” รดา ถามบอส
  “กีฬาไง บอกแล้วว่าเก่งกีฬา แล้วคู่แข่งเราล่ะเลือกยัง” บอส ย้ำเรื่องคู่แข่งที่พูดกันเมื่อวาน เห็นว่าแข่งกันมาสายและอยากเข้าบัญชีเหมือนกัน
  “ยังไม่แน่ใจเลย โอ้ยเซ็ง” รดา หน้าตาแบบไม่อยากเข้าร่วมกิจกรรมของทางโรงเรียนที่จัดขึ้น
  “เอาไป เราเอามาเผื่อด้วย” บอสยื่นใบสมัครให้รดา ชูสองนิ้วประมาณว่าสู้ๆนะ
  “อยากให้เราเป็นคู่แข่งเรื่องนี้อีกล่ะสิ” รดา หยิบใบสมัครมาดูเดาเอาไว้อยู่แล้วว่าชมรมกีฬา
  “ดูเหมือนคนอยากเข้าชมรมนี้เยอะเลยนะพวกผู้หญิงก็เยอะนะ” บอส พูดตามบรรยากาศที่เขาไปมาแล้วให้รดาได้รู้ เผื่อว่าเธอจะมีกำลังใจมากขึ้น
  “ดีเหมือนกันขี้เกียจเดินไปแล้ว เหนื่อยอ่ะ” รดา เริ่มอ่านรายละเอียดของใบสมัครแล้วสะดุดกับชื่อของหัวหน้าชมรมนี้
  “พี่ธีร์ ใครอ่ะ” เธอถามขึ้นด้วยความอยากรู้แอบดีใจนิดหน่อยที่ไม่มีชื่อพี่วี่ คนที่คุมกิจกรรมหน้าเสาธงในตอนเช้า
  “รุ่นพี่ ปวส น่ะ คนที่ประกาศเมื่อตอนเช้าไง” เสียงประกาศที่รดาเคลิ้มเมื่อตอนเช้าก็คือเสียงของพี่ธีร์นั้นเอง
  “สงสัยที่มีสาวๆมาสมัครกันเยอะก็เพราะมีพี่ธีร์เป็นหัวหน้าชมรม” บอสคิดแบบนั้นแล้วหันไปมองใบหน้าของ รดาที่เหม่อลอยเคลิ้มไปตามๆกัน
  “พี่คนนั้นชื่อพี่ธีร์ ตกลงเอาชมรมนี้” รดาเริ่มกรอกใบสมัครแต่เธอไม่รู้ว่าจริงๆแล้วในชมรมกีฬาก็มีพี่วี่เป็นรองหัวหน้า
  
   หลังจากกรอกใบสมัครเรียบร้อยรดาเดินออกจากโรงอาหารไปพร้อมกับบอส ทั้งสองตั้งใจเอาใบสมัครไปส่งที่ชมรม ระหว่างทางสวนกับพี่วี่ รดาก้มหน้าลงเพราะรู้สึกไม่ถูกชะตากับรุ่นพี่คนนี้อย่างแรงแล้วเธอก็รีบย้ำก้าวด้วยความเร็ว
   “เดินช้าๆหน่อยสิ” บอสถามรดา เห็นท่าทางเธอรีบร้อน
   “เรากลัวคนจะเต็มก่อนอ่ะ” รดาหันไปตอบ แล้วเห็นผู้หญิงคนเดิมเมื่อวานตอนเย็นกำลังเข้ามาหาบอส เธอเลยหรี่เสียงให้เบาลง
   “โอเค งั้นเราไปก่อนล่ะกัน ตามมาทีหลังนะ” เมื่อเห็นว่าผุ้หญิงคนนั้นเดินมาถึงแล้วรดาเลยปลีกตัวไปทันที ระหว่างเดินไปก้อดสงสัยไม่ได้ว่าเธอเป็นใครอะไรยังไง
   “เอ้า ฝน อยู่ชมรมไหน” บอสทักฝนทันทีเมื่อเห็นว่าเธออยู่ข้างหลัง ฝน คือแฟนสมัยตอนเรียน ม.3ที่เดียวกัน
    “คนเมื่อกี๊ ใครอ่ะ แฟนใหม่หรอ” ฝนถามด้วยความสงสัย
    “ไม่ใช่ เพื่อนห้องเดียวกัน” บอสตอบเสียงสูง
 
    รดา เดินมาถึงห้องชมรมกีฬาคนเริ่มซาแล้วเหลืออยู่ไม่กี่คน เธอถอนหายใจนึกว่าไม่ทันวะแล้ว ในห้องชมรมเธอไม่เห็นรุ่นพี่เลยแม้แต่คนเดียวคนที่อยู่ในห้องตอนนี้ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กใหม่เหมือนกัน
   “นายๆ เขาไม่รับแล้วหรอ” รดาเห็นเด็กใหม่ยืนอยู่ข้างๆโต๊ะรับใบสมัคร
   “ยังรับอยู่นะ พี่เขาให้เอาใบสมัครใส่ตะกร้าไว้” เพื่อนเด็กใหม่คนนั้นตอบรดา
   “ว่าแต่นายเลือกชมรมนี่หรอ” รดาถาม เผื่อว่าข้างหน้าจะได้รู้จักกันไว้เห็นว่าเป็นเด็กใหม่เหมือนกัน
  “อืม เราชื่อกันต์นะ อยู่ห้อง3” กันต์แนะนำตัวเองให้รดา หันไปดูหน้าเห็นใส่แว่นเหมือนกันด้วย
  “รดานะ ห้อง2” รดายิ้ม คิดในใจมีคนที่อธัยาศัยดีอยู่ชมรมนี้เยอะจัง
  “น้องใหม่ที่ยื่นใบสมัครเสร็จแล้วพรุ่งนี้มารวมตัวกันที่นี่นะ” รดาได้ยินเสียงที่ดังและคุ้นมากเหมือนเสียงคนเมื่อเช้าเลยเธอคิด
   รดาหันไปตามเสียง และตกใจเมื่อเห็นว่าเสียงนั้นมาจากรุ่นพี่คนที่เธอไม่ปลื้มเอามากๆเธอยื่นเธอไปที่ตะกร้า คิดจะหยิบใบสมัครของตัวเองออกมา
   “น้องทำอะไร” พี่วี่ ตะโกนถามจากหน้าห้อง เมื่อเห็นว่ารดา กำลังค้นอะไรในตะกร้า
   “เออคือ จะเปลี่ยนชมรมค่ะ” รดาไม่กล้าหันไปอีกรอบกลัวว่าพี่วี่จะจำหน้าได้เลยพยายามก้มหน้าอยู่ตลอด
   “ไม่ทันแล้ว ชมรมอื่นเขาปิดรับหมดแล้ว” พี่วี่เดินเข้ามา และตรงไปที่โต๊ะตัวนั้นหยิบใบสมัครออกมาดู
   “ห้อง2  น้องอยู่ห้อง2 หรอ” พี่วี่จำได้ว่าห้อง2 เป็นห้องที่เรื่องเยอะเมื่อตอนเช้า
   “ค่ะ” เสียงตอบสั้นๆจาก รดา เธอเริ่มไม่ชอบกับชมรมกีฬานี้แล้วรู้สีกหมดอาลัยตายยาก เธอเข้าชมรมนี้เพราะเห็นว่าพี่ธีร์เป็นหัวหน้าชมรม
   “อย่างที่พี่วี่บอกนะครับพรุ่งนี้เจอกันตอนเย็นนะครับ” เสียงที่นุ่มนวลน่าฟังดังขึ้น รดาหันไปตามเสียงทันที พี่ธีร์เดินเข้ามาในห้องแล้วกำชับเรื่องนี้อีกครั้งแล้วทำการปิดรับสมัคร
 
  รดาได้แต่มองแล้วยิ้มตาม ความรู้สึกเมื่อกี๊กับตอนนี้มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเธอไม่สนว่าจะมีพี่วี่สักกี่คนในชมรมนี้ ขอแค่มีพี่ธีร์คนเดียวก้พอแล้ว อีกสายตาที่จับจ้องในตัวพี่ธีร์คือสายตาของกันต์ เขาเองคงอยากเข้าชมรมนี้เพราะพี่ธีร์เหมือนกัน....โอ้ย รุ่นพี่ที่รัก