Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

 
 ผมกับลีโอนั่งลงที่โซฟาที่สุดแสนจะนุ่ม เรา2คนต่างเหนื่อยพอๆกัน แต่รู้สึกว่าลีโอจะเหนื่อยกว่า เพราะผมไม่ำด้ทำไรมากแค่ชี้นิ้วสั่งให้ลีโอทำคนเดียว อิอิ โยนภาระให้ลีโอ แต่ลีโอก็ไม่ได้บ่นอะไร เขาก็ทำแบบเงียบๆนะ หรือเขาจะโกรธเรานะ ไม่หรอกมั้งเราไม่ได้ทำไรผิดนิ ไปเอาน้ำให้ลีโอดีกว่า ผมเดินไปที่ตู้เย็นและหยิบขวดน้ำออกมาแล้วเทน้ำลงในแก้วอย่างดี ผมเดินไปวางแก้วน้ำที่โต๊ะลีโอก็มองหน้าผม แต่ไม่พูดอะไร
"นี้ ผมเอาน้ำมาให้คุณนะ กินซะสิ"ผมพูด แต่เขากลับเมินใส่
"คุณเป็นไรเนี้ย ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ"ผมพูดต่ออีก แต่ลีโอก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
"นี้ เลน ถามจิงคุณใช้คนเดียวกับแฟนไอ้วาเซียรึป่าว"เขาถามอะไรที่ทำให้ผมงงมาก
"ใครคือวาเซียแล้วผมจะไปเป็นแฟนคนที่ชื่อวาเซียได้ไง"ผมตอบไปด้วยความจิงจัง ใครคือวาเซีย ผมยังไม่รู้จักเลย
"ผมจะถามคุณเป็นครั่งสุดท้าย คุณใช่คนเดียวกับแฟนไอ้วาเซียรุป่าว"เขาก็ยังคงถามคำถามเดิมอีกครั้ง 
"ผมไม่รู้จักคนที่ชะ" ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร คำพูดของผมถูกกลืนลงคอไปหม่ลดแล้วล่ะ เพราะจูบที่เผ็ดร้อน และร้อนแรงนี้ ทำให้ผมดิ้นหรือสู้ลีโอไม่ไหว ลีโอค่อยๆจูบอย่าอ่อนโยน หวานชื่น และมือของเขานั้นก็ไล้ไปตามเนื้อตามตัวของผม แต่แล้วมือของเขาก็หยุดอยู่ที่กระดุมเสื้อของผม พอผมเริ่มรู้สึกตัวว่าตอนนี้เสื้อของผมล่วงลงพื้นไปเรียบร้อยแล้ว และลีโอค่อยๆถอนริมฝาปากออกจากผม มือของเขาเลื่อนขึ้นมาจับที่ใบหน้าของผมและเขาก้อพูดว่า
"ผมจะรักเพียงเลนเท่านั้น ไม่ว่าคุนจะเป็นใคร ผมขอแค่คุณรักผมคนเดียวก็พอ"เขาพูดอย่างอ่อนโยนมาก เขาค่อยๆจูบผมอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันกลับหวานและอ่อนโยน มือของเขาไล้ลงไปต่ำและก็ต่ำจนในที่สุดกางเกงของผมก็ล่วงลงไปกองกับพื้น และเขาก้อเอามือสอดเขาไปที่ช่องทางรักสีชมพูของผม