Boy Love Boy อย่าร้อนแรงนัก ผมรับไม่ไหว

หลังจากที่ผมได้พบกับริวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป หรือเขาอยากจะทำให้ลีโอโกรธแต่ดูท่าลีโอจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย เขาก็ทำตัวเหมือนว่าผมไม่มีตัวตนในสายตาของเขาเลย หึ ต่อให้ผมไปมีอะไรกับใครต่อหน้าเขาคงไม่สนใจหรอก ผมนะมันเป็นแค่ของเล่นของเขาใช่ไหม ใจร้ายจัง

 ตอนนี้ผมก็เลิกเรียนแล้วพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ดีใจจัง จะได้ตื่นสายๆ นอนตีพุงอยู่บ้านไม่ต้องไปไหนแค่คิดก็สบายแล้วล่ะ ผมเห็นรถลีมูลซีนยี่ห้อดังจอดอยู่ที่หน้าโรงเรียนเดาได้เลยว่าต้องเป็นใครจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากริว เบื่อๆๆๆๆ ไม่รู้จะมาวุ่นวายกับผมทำไมนักหนาตอนนี้ผมเดินออกจากโรงเรียนแต่ทำเป็นไม่เห็นเขาดูเหมือนว่าเขาก็รู้ว่าผมทำเป็นไม่สนใจเขา


“นี้ไม่คิดจะทักแฟนตัวเองหน่อยเหรอคับเลน” เขาพูดออกมาอย่างดังทำให้คนรอบข้างกำลังมองผมเป็นตาเดียวและโดยเฉพาะลีโอที่มองผมเขามองผมและในที่สุดเขาก็ก้มหน้าลงและเดินกลับเข้าไปในโรงเรียน เขาดูไม่ได้สนใจอะไรเลย ด้วยความโกรธผมเลยเดินเข้าไปนั่งในรถของริวโดยไม่ได้พูดอะไร ริวยิ้มอย่างพอใจแล้วเขาก็เดินอ้อมกลับเข้ามาในรถตลอดทางริวก็ถามโน่นถามนี้ไปเรื่อยๆ บางครั้งผมก็รำคาณเขามากเลยล่ะ


"แล้วนายเคยมีอะไรกับเขาไหม"ริวถามคำถามที่ผมไม่อยากจะตอบ ผมเลยหันหน้าหนีเขาทันที


"ทำไมหันหน้าหนีผมล่ะ หรือเคยมีอะไรกันแล้ว"ริวก็ยังคงถามผมอยู่นั้นแหละ ผมมองทางไปเรื่อยๆพ็รู้สึกว่าทางมันดูแปลกๆเหมือนเรา2คนกำลังเข้าไปในย้านพวกผับพวกบาร์ ไม่นะอย่างงี้ต้องทวง


"นี้ ริว คุนมาผมมาที่นี้ทำไม"ผมถามเขาอย่างเคืองๆเขาก็ยิ้มแต่เขาไม่ได้ตอบอะไร.ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสินิ.ทำไงดีนะแย่แล้ววววววว พอริวจอดรถผมก็มองดูบาร์ที่เขาพาดูท่าทางบาร์นี้จะหรูหราหน้าดู 


"นึ้จะลงมาได้รึยังคับ"เขาถามผม ผมจึงยอมลงไปจากรถ